Pijnbestrijding bij bevalling

Gisteren een infoavond gehad en hierin werd dit ook besproken. Je kan kiezen voor een spuit in je been dat duurt een paar uur, je kan kiezen voor een infuus met pompje dat je bij jezelf het kan toedienen en dit werkt ook heel snel. En als laatste de ruggenprik.
Voor de baby is de ruggenprik het beste werd verteld maar omdat je zelf niks meer voelt kan het zijn dat je dus nog een extra iets krijgt zodat je wel kan persen.
Ik wil eigenlijk proberen zonder pijnbestrijding, maar mezelf kennende zal ik uiteindelijk toch wel iets willen. Maar wat is dan het beste/fijnste?
Dus bij deze mijn vraag: Waarvoor hebben jullie gekozen en wat zijn jullie ervaringen?

Wat ik trouwens niet wist is dat als je in het ziekenhuis bevalt (poliklinisch of wat dan ook) en je kiest voor pijnbestrijding dat vanaf dat moment je verloskundige de bevalling niet meer mag uitvoeren.

Ik heb bij de eerste een prik in mijn been gehad. Daar zou ik nooit meer voor kiezen. Ik voelde me toen zo raar. Half slapend, half wakker. Het haalde de scherpe randjes van de weeën af maar het deed toch nog wel pijn.

De andere 2 bevallingen heb ik gedaan zonder enige pijnstilling..

Ik heb van tevoren niet bewust gekozen voor een bepaalde pijnbestrijding. Ik moest sowieso in het ziekenhuis bevallen onder leiding van een gynaecoloog. Tijdens mijn bevalling vroeg ik om pijnbestrijding, toen kreeg ik wat opties te horen. Een ruggenprik duurde me te lang, dus ik heb gekozen voor een infuus met een pompje waarmee ik mezelf af en toe een roesje kon toedienen. Dit heeft redelijk gewerkt, het haalde de scherpe randen van de weeën af. Ik zat mijn hele bevalling in een weeënstorm, tussen elke wee zat misschien 30 seconden tot een minuut. Het roesje zorgde ervoor dat ik in de halve minuut die ik had ik even op adem kon komen. Ik ben zelfs 30 seconden in slaap gevallen, voor mijn gevoel was het zeker een paar minuten! De pijn haalde het dus niet echt weg, maar het was iets beter vol te houden door het infuus.

Bij ons werd dit ook vooraf besproken, ondanks dat ik werd ingeleid. Het moest eigenlijk ook wel, want door mijn ziekte en inleiding zou het ook wel eens heel slecht met de baby kunnen aflopen.

En zo konden ze meteen ingrijpen mocht dit het geval zijn. Nu ben ik weer ziek en zal het zelfde protocol nog wel gelden dus weer een ruggenprik. Tja, moet me er maar bij neerleggen, heb het ook niet als vervelend ofzo ervaren hoor.

Ik heb een pethidineprik in mijn been gehad, zou het nooit meer willen! Voor mij deed het niks aan de pijn, ik werd er alleen wazig van, kan me achteraf bepaalde dingen niet meer herinneren en heb toen 's nachts heel enge hallucinerende dromen gehad.

Als ik kon had ik voor een ruggenprik gekozen. Maar dat was hier geen optie, dus de eerste keer heb ik morfine in het infuus gehad en de tweede keer heb ik de geboorteTENS gebruikt waardoor ik uiteindelijk geen medicijnen nodig had. Echt een aanrader!

Bij de eerste heb ik een ruggenprik gehad, vooraf niet bewust voor gekozen, maar ik werd ingeleid en het schoot totaal niet op met de ontsluiting. Heb toen een ruggenprik gekregen. Heerlijk, geen pijn meer! Wel heb ik daardoor geen goede persweeën gehad en is mijn zoontje met de pomp gehaald.
Bij mijn tweede bevalling heb ik geen pijnstilling gehad.

Ik heb eerst de prik in mijn been gehad. Die hielp erg slecht en ik werd er vooral high van, ik weet daardoor ook nog maar weinig van wat er gebeurde. Later heb ik een ruggenprik gekregen, daardoor gingen mijn weeen weer weg en kreeg ik weeopwekkers, later werd de ruggenprik verminderd en kon ik persen. Daarna werd de dosis volledig opgehoogd omdat ik een spoedsectio kreeg.

ik wou het ook graag zonder pijnbestrijding doen maar mijn bevalling heeft meer dan 24 uur geduurd en ik zat na 6/7 uur al op 6 cm met persweeen, vervolgens duurde het nog 17 uur voordat ik (met ruggenprik dus) op 10cm zat en mocht persen. Ik trok het na een paar uur persweeen wegpuffen met 6 cm niet meer dus daarom eerst de prik en later de ruggneprik.

Misschien ligt het aan mij hoor, maar ik snap nooit zo goed waarom mensen een bevalling perse zonder pijnbestrijding willen doen. Het is waarschijnlijk het meest pijnlijke wat je in je leven mee gaat maken?

Luce schreef:Misschien ligt het aan mij hoor, maar ik snap nooit zo goed waarom mensen een bevalling perse zonder pijnbestrijding willen doen. Het is waarschijnlijk het meest pijnlijke wat je in je leven mee gaat maken?

Als jij gewoon een normale bevalling hebt zonder complicaties dan is een bevalling prima te doen. Maar goed dat ben ik. Ik kan niet voor een ander spreken hoe het voelt.
En als de ontsluiting niet opschiet o.i.d. dan kan ik het me voorstellen.

Maar waarom zou je gelijk al naar medicatie grijpen waaron niet eerst zonder proberen? Een bevalling is het meest natuurlijke dat er is.

Tja hoofdpijn is ook natuurlijk. Maar als dat lang aanhoudt slik je ook een pijnstiller. En ik denk ook dat er maar weinig mensen zijn die meteen roepen om pijnstilling. Maar tussen niet meteen roepen om pijnstilling en perse geen pijnstilling willen zit natuurlijk nog heel wat tussen

Ik ben nu 2 keer bevallen, maar ik vind een bevalling niet 'goed te doen' hoor. Het doet verrekte pijn, dat wel.

Ik heb een pethidineprik in mijn been gehad. Maar dit heeft echt niks geholpen.

Luce schreef:Ik ben nu 2 keer bevallen, maar ik vind een bevalling niet 'goed te doen' hoor. Het doet verrekte pijn, dat wel.

Vond je beide bevalling even pijnlijk? Of zat er wel degelijk verschil in? Gewoon interesse.

Maar ja daarom zei ik ook; '' als ik voor mezelf spreek vind ik een bevalling prima te doen'' Tuurlijk het is pijnlijk. Ik lag ook niet relax een boekje te lezen tussendoor ofzo. Maar het was niet zo dat ik dacht dat ik dood ging. Ik vond het wel draaglijk zeg maar.
Maar goed dat zal dus verschillen per persoon. Ik snap niet dat er mensen zijn die gelijk zeggen -zonder uberhaupt ooit een bevalling meegemaakt te hebben- ik wil per se pijnstilling.

En soms loopt een bevalling anders, dan gaat het bijvoorbeeld zo snel dat je niet toekomt aan pijnstilling. En misschien wilde je wel zonder, maar vind je het niet te doen. Dat kan je naar mijn idee niet van te voren bepalen.

Ja, maar als je wel pijnbestrijding wil is het wel goed om je van tevoren goed te informeren en voor te bereiden, om te weten bij welk ziekenhuis je 's nachts een ruggenprik kan krijgen zonder medische indicatie, et cetera. Ik denk dat er niemand is die meteen naar pijnbestrijding 'grijpt', je krijgt niet eens vanaf wee 1 pijnbestrijding, dus iedere vrouw zal het eerst wel even aankijken, of ze nou wil of niet.

Ja mijn bedoeling is ook om het te proberen zonder pijnbestrijding maar aangezien ik soms al krom lig van de pijn als ik ongesteld ben ga ik ervan uit dat dat ook het geval gaat zijn als ik moet bevallen en dan wil ik graag weten wat jullie ervaringen zijn.

Parisienne schreef:Ik heb van tevoren niet bewust gekozen voor een bepaalde pijnbestrijding. Ik moest sowieso in het ziekenhuis bevallen onder leiding van een gynaecoloog. Tijdens mijn bevalling vroeg ik om pijnbestrijding, ik kreeg steeds te horen dat ik iets moest nemen. toen kreeg ik wat opties te horen. Een ruggenprik duurde me te lang, dus ik heb gekozen voor een infuus met een pompje waarmee ik mezelf af en toe een roesje kon toedienen. Dit heeft redelijk gewerkt, het haalde de scherpe randen van de weeën af. Ik zat mijn hele bevalling in een weeënstorm, tussen elke wee zat misschien 30 seconden tot een minuut. Het roesje zorgde ervoor dat ik in de halve minuut die ik had ik even op adem kon komen. Ik ben zelfs 30 seconden in slaap gevallen, voor mijn gevoel was het zeker een paar minuten! De pijn haalde het dus niet echt weg, maar het was iets beter vol te houden door het infuus.

Bij een volgende bevalling zou ik direct een ruggeprik nemen, die heb ik gehad vanwege de keizersnee en binnen 3 sec was de pijn weg.

Wat mij wel opvalt is dat ze Amerika ook persen met de ruggeprik, hier in nederland zetten ze die uit.

Wat Susan zegt. Het is gewoon slim om je erop voor te bereiden.

En er zat zeker verschil tussen mijn bevallingen. Bij nr 1 was het bij mij idd wel zo pijnlijk dat ik dacht dat ik dood ging. Ik was toen enorm blij dat ik had uitgezocht wat voor pijnbestrijding ik mocht.

Susan schreef:Ja, maar als je wel pijnbestrijding wil is het wel goed om je van tevoren goed te informeren en voor te bereiden, om te weten bij welk ziekenhuis je 's nachts een ruggenprik kan krijgen zonder medische indicatie, et cetera. Ik denk dat er niemand is die meteen naar pijnbestrijding 'grijpt', je krijgt niet eens vanaf wee 1 pijnbestrijding, dus iedere vrouw zal het eerst wel even aankijken, of ze nou wil of niet.

Dat zeg ik ook niet. Bovendien kan je er zelf niet naar grijpen. Ik zeg dat ik genoeg vrouwen ken die gelijk zeggen zodra ze zwanger zijn. Dat ze wel echt in het ziekenhuis willen bevalling, want dan krijgen ze tenminste pijnbestrijding. Ik veroordeel ze ook niet. Maar het is niet mijn keuze.

Luce schreef:Wat Susan zegt. Het is gewoon slim om je erop voor te bereiden.

En er zat zeker verschil tussen mijn bevallingen. Bij nr 1 was het bij mij idd wel zo pijnlijk dat ik dacht dat ik dood ging. Ik was toen enorm blij dat ik had uitgezocht wat voor pijnbestrijding ik mocht.

Ik wilde geen pijnbestrijding. Tenminste pas als ik dacht dat het écht nodig zou zijn.
Dus ik heb mij ook gewoon voorbereid Het was alleen niet nodig.

Maar als je zegt perse geen pijnbestrijding te willen, dan neem ik aan dat je je er ook niet op voorbereid?

Dat je dat zegt als je net zwanger bent, wil niet zeggen dat je, als het daadwerkelijk zo ver is, dan ook zonder nadenken voor pijnbestrijding kiest. Ik denk dat je in zo'n vroeg stadium nog niet kunt zeggen dat je per se pijnbestrijding wil en ook niet dat je per se geen pijnbestrijding wil. Je hebt er dan hooguit een idee over.

Luce schreef:Maar als je zegt perse geen pijnbestrijding te willen, dan neem ik aan dat je je er ook niet op voorbereid?

Ik wilde geen pijnbestrijding als het niet nodig is. Waarom zou ik me niet voorbereiden? Je weet toch nooit hoe het loopt?

Susan schreef:Dat je dat zegt als je net zwanger bent, wil niet zeggen dat je, als het daadwerkelijk zo ver is, dan ook zonder nadenken voor pijnbestrijding kiest. Ik denk dat je in zo'n vroeg stadium nog niet kunt zeggen dat je per se pijnbestrijding wil en ook niet dat je per se geen pijnbestrijding wil. Je hebt er dan hooguit een idee over.

Tja ik zeg het ook niet... ik zeg dat ik mensen ken die dat zeggen.
Dat wil inderdaad niet zeggen dat ze het dan ook doen.
Maar het zegt wel wat over hoe jij erin staat. Dat kan te maken hebben door gebeurtenissen door het verleden. Of bijvoorbeeld zoals bij lily veel pijn bij menstruaties. Dan kan ik me voorstellen dat je denkt dat je wel pijnmedicatie gaat gebruiken.

Ik wilde in eerste instantie naar het ziekenhuis zodat zo nodig een ruggenprik kon krijgen. Remipomp deden ze daar niet aan en pethidineprik wilde ik sowieso niet. Uiteindelijk ben ik thuis bevallen zonder pijnstilling.

Lily, ik had ook altijd enorm pijnlijke menstruaties, maar de bevalling heb ik héél anders ervaren. Die enorme stoten endorfine krijg je niet bij je gewone menstruatiekrampen.