De bevalling....

Vond je die achteraf mee of tegen vallen?
Ik ben benieuwd, dus vertel...

Geen van beide, ik ben er redelijk blanco ingegaan. Gewoon over me heen en op me af laten komen. Wel naderhand van veel mensen gehoord "wow, zo lang, dat is lang, blablabla" maar zo heb ik het weer niet ervaren.

Tegen. Ik zag er beide keren niet echt tegenop maar het werden zware, lange bevallingen met ingrepen.

meegevallen. Hoewel ik wel even de tijd nodig had om zo'n heftige gebeurtenis te verwerken.

mee vallen.
Ik hoorde van iedereen alleen de mooie verhalen en ik heb aan verschillende mensen om de slechte dingen van de bevalling daardoor was ik z'n beetje op alles voor bereid.
ik heb alles over me heen laten komen en was heel ontspannen.

Ik zag er tegenop totdat het begon. Toen vond ik het tegenvallen en zwaarder dan ik dacht. Dit kwam deels doordat ik rugweeën had maar vanwege de CTG op bed moest blijven liggen. Op een gegeven moment dacht ik zelfs echt heel bewust "Als dit het is dan blijft het maar bij één." Achteraf gezien vond ik het meevallen en denk ik dat ik een hele goede bevalling heb gehad. Nogal wisselend dus

Ik zag er niet tegen op... Helemaal niet zelfs!! Hoe meer ik richting de 40weken ging hoe meer "zin" ik er in kreeg. Dat was namelijk het enige gunt wat mijn meisje nog van ons scheidde.

Eenmaal op en dag van de bevalling was ik uitgeput van een laatste zware week, had hoge koorts en alles zat tegen. Een bevalling zoals ik niet had verwacht.... Ook werd ons meisje vrijwel direct mee genomen door een kinderarts en werd ze nog eens voor een week opgenomen op de couveuse-afdeling.

Eerste mee, tweede tegen, derde heel erg mee.

De eerste viel wel tegen omdat het een nogal gecompliceerde bevalling was. Achteraf keek ik er wel positief op terug, ik heb er geen trauma door opgelopen of zo. De tweede keer viel het erg mee, ik had toen verwacht dat het allemaal weer zo lang zou gaan duren en dat was niet zo.

ehm, weet niet eigenlijk. Ik ging uit van het worst case scenario en dat kwam ook wel een beetje uit . Ik kijk er in ieder geval niet met een naar gevoel op terug. Ze hadden dingen anders moeten doen, dat hebben ze in het ziekenhuis ook toegegeven, maar ja wat is gebeurd is gebeurd. Ik ben wel heel blij dat ik een gesprek krijg met mijn gyn om mijn volgende bevalling en de dingen die verkeerd gegaan zijn de vorige keer te bespreken. Hopelijk gaat het deze keer dan wel helemaal goed.

Hadden jullie zelf ook een bevallingsplan opgesteld?
Dat hoor je toch wel eens?

De eerste vond ik meevallen en de tweede bevalling viel tegen.

Het is mij behoorlijk mee gevallen.
Tijdens de weeën dacht ik op een gegeven moment wel 'Dit kan ik niet!!!', maar dat bleek ook het moment te zijn dat ik volledige ontsluiting had. Het persen viel mij echt enorm mee en twee dagen later wilde ik het zo alweer doen Ik vond het wel echt topsport trouwens! Als ik ooit nog een bevalling mee mag maken zal ik zorgen dat ik lichamelijk nog wat fitter ben, zodat ik hopelijk ook wat meer uithoudingsvermogen heb (ik was echt zo kapot na de bevalling dat ik slechts één blik op mijn zoontje heb kunnen werpen en daarna minimaal 10 minuten met mijn ogen dicht heb liggen bijkomen)

Mee vallen.

Ik had altijd erge menstruatie pijn. Tot overgeven van de pijn. Iedereen zei dat een bevalling 100x erger zou zijn. Ik was ook bang voor een lange bevalling. Ik vond de pijn "goed' te hebben. Het was ook een vrij vlotte bevalling. Kijk er dus ook positief tegenaan. Ik had een bevallingsplan.

De eerste viel tegen, duurde ontzettend lang, de tweede viel mede daardoor heel erg mee.

LDJ schreef:Hadden jullie zelf ook een bevallingsplan opgesteld?
Dat hoor je toch wel eens?

Ja, dit had ik gedaan. Ben een control freak en werk alles altijd op papier uit, lijstjep met wat ik moet doen en dus ook mijn bevallingsplan
Doe dit alleen nooit weer!! Het enige wat bij gegaan is volgens plan is dat mijn man de navelstreng heeft doorgeknipt.

Ik stond er vanaf dat ik zwanger was in met de gedachte: het moet gebeuren en het gaat pijn doen! Voorheen was ik altijd heel kleinzerig, snel piepen als ik me stootte enz. Maar het is me enorm meegevallen! Dinsdagochtend is de bevalling ingeleid, d.m.v. gel. Dat schoot niet echt op. Dindagavond heeft de gyn mijn vliezen gebroken, 1,5 uur later aan het infuus gelegd, omdat de weeën niet snel genoeg kwamen. Toen de hele nacht weeën gehad. Woensdagochtend rond 9.00 volledige ontsluiting en na een half uur persen de conclusie: het past niet, we gaan de OK bellen voor een keizersnede. Toen heb ik echt tranen met tuiten gehuild, omdat ik het zo erg vond dat ik het niet zelf ging doen. Om 10.34 is hij geboren. En toen kwamen weer die tranen, van geluk dit keer. Ik ben vrij snel opgeknapt van de keizersnede. Twee dagen na de geboorte liep ik zelf van de kraamafdeling naar de couveuseafdeling. Nou ja, van mijn bed naar de lift, en van de lift naar mijn zoon. Maar ik lag bijna op het einde van de gang, en moest dus een flink stuk lopen en ook van de lift naar de couveuseafdeling was best een stuk. Maar ik was zoooo trots dat ik het zelf gedaan had. wel daarna een half uur bijkomen in een stoel naast de couveuse van mijn zoon

Al met al heeft het best lang geduurd, maar ik kijk er met een heel goed gevoel op terug. En mocht het ooit bij een tweede ook zo lopen, dan heb ik daar vrede mee. De kans is best groot dat het dan weer een keizersnede wordt, want mijn bekken is vrij smal.

Oh ja: ik had geen bevalplan. Enige dat ik graag wilde was dat F zo snel mogelijk bij mij kon drinken en alleen fv zou krijgen als het niet anders kon. Ik had koorts gekregen tijdens de bevalling, waardoor F direct naar de couveuseafdeling werd gebracht en een infuus kreeg. Ik moest naar de uitslaapkamer, om de ruggenprik uit te laten werken. Het heeft daardoor 4 uur geduurd voordat ik hem weer zag. Doordat hij aan de grote kant was, hadden ze hem wel al fv gegeven, i.v.m. de bloedsuikerspiegel ofzoiets.

Ik wist eigenlijk niet zo goed wat ik me erbij voor moest stellen. Het is me heel erg meegevallen. Tuurlijk wel even wat pijnlijke momenten, met name de rugweeen toen ik bijna mocht persen. Maar ik heb er niet heel veel van meegekregen. Toen ik in het ziekenhuis kwam had ik al bijna 9cm ontsluiting. Van daarvoor heb ik weinig gevoeld. Ik zou het zo weer overdoen op deze manier.

Ik dacht sowieso al we zien het wel, maar dan nog is het me meegevallen. Heb max. het eerste uur nog echt aan de pijn gedacht, daarna raakte ik in een soort trance en had ik zowel voor de weeen als voor de tijd ertussen een soort mantra. En zo ging de tijd nog best snel. Persen ging ook vlot gelukkig. Ben uiteindelijk 4,5 uur bezig geweest, geloof dat dat nog als aardig snel geldt voor een eerste.

Echt prettig was het natuurlijk niet, maar ik denk wel 's dat een volgende bevalling alleen maar tegen kan vallen. Toch zal ik proberen ook daar zo blanco mogelijk in te gaan.

Een echt bevallingsplan hadden we niet, wel een aantal punten die we belangrijk vonden op papier gezet en besproken met de vk. Maar echt met in ons achterhoofd dat het altijd anders kan lopen en dat bleek ook. We wilden eigenlijk in het ziekenhuis bevallen maar dat werd thuis (en wat was dat fijn ).

LDJ schreef:Hadden jullie zelf ook een bevallingsplan opgesteld?
Dat hoor je toch wel eens?

Ik had er geen gemaakt. Bij de verloskundige heb ik mijn wensen besproken en alles wat ik wilde was bij hen eigenlijk standaard. Daarom leek het me overbodig om het nog op papier te zetten. Maar het liep anders en ik ben in het ziekenhuis bevallen. Daar waren vriend en ik te druk met de bevalling en alles om er stil bij te staan en zo heeft hij bijvoorbeeld niet N. aangepakt en op mijn buik gelegd zoals onze wens was. Dat vind (vooral) ik heel jammer dus ik had achteraf gezien het wel op papier moeten zetten en in de ziekenhuistas moeten stoppen. Maar daar verander ik nu niks meer aan

Liadan schreef:De eerste vond ik meevallen en de tweede bevalling viel tegen.

+1

bij D. had ik geen bevalplan opgesteld, bij de volgende maak ik wel een bevalplan.

Ik had geen bevallingsplan. Maar goed ook, want ik wilde thuis bevallen en na een heftige weeënstorm van 6 uur besloot ik naar het ziekenhuis te gaan voor pijnstilling en daar ben ik uiteindelijk ook bevallen.

LDJ schreef:Vond je die achteraf mee of tegen vallen?
Ik ben benieuwd, dus vertel...

Het viel tegen, ik dacht dat iedere vrouw kon bevallen, helaas na 29 uur weeën is M geboren met een keizersnee.

Een bevalplan had ik voor thuis, in het ziekenhuis gaat niemand daar wat mee doen.