De bevalling....

Ik moet eerlijk zeggen nu de bevalling dichterbij begint te komen ik er toch wel een beetje tegenop begin te zien.
Kan bijna niet wachten tot ons kindje er is, maar die bevalling hoeft van mij niet zo .
Gewoon het idee dat ik niet goed weet wat ik kan verwachten en waar ik aan toe ben maken me zenuwachtig.
Wie herkent dit? Wat heb je er tegen gedaan?
Gaat het echt zo zoals je op de tv wel eens ziet (zoals bij tlc is dat geloof ik?)?
Misschien kan iemand me een beetje gerust stellen .

Hier niet herkenbaar.
Maar probeer er niet te veel mee bezig te zijn. Je kunt het
Lijkt me wel vervelend als je er echt tegenop ziet. Misschien nog even met de VK bespreken?

Ik heb 2 goede thuis bevallingen gehad, en wil graag nog een 3de keer

Heb bij de 1e inleiding gehad en nu wederom weer, maar ik zie er ook niet tegenop. Bij de 1e vond ik het wel spannend, maar meer nieuwschierig wat me te wachten stond, maar het viel achteraf allemaal mee en het ging allemaal gelukkig heel snel.

Ik had dat ook en heb daarom ook geen bevallingen op tv gekeken. Achteraf gezien vond ik mijn eigen bevalling namelijk lang niet zo dramatisch als ze het op tv doen overkomen. Tuurlijk het is geen pretje, het doet nu eenmaal pijn en daar komt het cliché weer, als je babytje er is ben je alles vergeten. Althans ik was de echte, echte pijn vrij snel kwijt.

Met name mijn tweede bevalling (eerst ook wel, maar de tweede nog meer) was de mooiste en speciaalste ervaring uit mijn leven!

Ik zag er ook vreselijk tegenop, ik raad je aan dit wel te bespreken met je verloskundige (ik heb dat niet gedaan en dat was niet zo slim). Zelfs als je al weeen hebt en je ziet er tegenop zou ik het aangeven.

Ik keek er beide keren rond de 33 weken zwangerschap ook niet bepaald naar uit, een paar weken later was dat omgedraaid en kon ik niet wachten tot de bevalling zou beginnen.

Nou, misschien dat het bij mij dan nog wel bij draait .
Ik ga maar gewoon van het ergste uit, dan kan het altijd mee vallen .

Rejoy, waarom was je 2e bevalling dan de mooiste?
Omdat dat je bad bevalling was?
Ik moet dat soort programma's ook helemaal niet kijken haha.

Ik zag er ook tegenop maar nu ben ik er helemaal aan toe, klinkt misschien gek maar je groeit er wel naartoe. Ik ben nu zo klaar met die dikke buik en wil ons meisje zo graag zien dat ik er echt naar uit kijk, liever vandaan dan morgen bevallen

LDJ schreef:Rejoy, waarom was je 2e bevalling dan de mooiste?
Omdat dat je bad bevalling was?
Ik moet dat soort programma's ook helemaal niet kijken haha.

de hele sfeer was heel anders, heel ontspannen en heel natuurlijk. Was ook heel bewust van mijn lichaam en de baby. Ik ben trouwens nooit bang geweest voor beide bevallingen.

Ik kan mij wel herinneren dat ik er rond jouw termijn ook even last van had. Dat eindigde in héél veel zin in de bevalling toen de uitgerekende datum dichterbij kwam (en ik overtijd liep).

En ja, hij/zij moet er toch uit. Of je je nu druk maakt om niet Ik denk wel dat je er zo rustig mogelijk in moet proberen te gaan en het allemaal wat op je af laat komen. Het gebeurt toch wel. En ja, het lijkt op de bevallingen die je ziet bij TLC. Maar ook niet. Elke bevalling is anders. Bedenk je dat je lichaam zich er ook de komende weken klaar voor maakt. Spaar je energie en zorg goed voor jezelf, dan komt het echt allemaal wel goed.

Ik heb dit in vlagen gehad in mijn zwangerschap... het begon al bij de test en heb regelmatig gedacht aan dat de bevalling er toch ooit eens van moest komen. Doordat ik bang was dat ik er enorm tegenop zou zien heb ik zwangerschapsyoga gedaan om wat innerlijke rust te creeëren en uiteraard informatie te krijgen over het hele proces.

Ik weet nog wel dat ik ruim 36 weken zwanger was en in de badkamer stond en dacht ooh jeetje, binnen nu en 6 weken moet ik er dan toch echt aan geloven... Toen heb ik mezelf voorgenomen me er niet meer druk over te maken het over me heen te laten komen. Op het moment dat mijn bevalling startte was ik ook de rust zelve... Ik kon alle weeën met gemak aan terwijl ik van te voren had gedacht dat ik waarschijnlijk het idee zou hebben dat ik dood zou gaan tijdens de weeën... Door rustig erin mee te gaan heb ik de bevalling als heel mooi ervaren en ondanks dat ik soms ook bang was... heb ik alles goed doorstaan en zou ik het morgen nog over doen als het kon. Ik kijk er met een heel positief gevoel op terug.

Wat je op de televisie ziet is nogal uiteenlopend en hoe het in het echt is ook, dus daar is niet zo makkelijk antwoord op te geven. Ik heb een redelijk gecompliceerde bevalling gehad en een redelijk makkelijke bevalling en ik kijk op allebei positief terug.

Susan, wat maakt het dan dat jij er positief op terug kan kijken, zelfs op de gecompliceerde bevalling?

Ccc, wat fijn dat jij er ook met een goed gevoel op terug kan kijken. ondanks dat je het eerst ook wel eng vond.

Mute, jij hebt er dus ook wel even last van gehad? Ik kan me best wel voorstellen dat je het op gegeven moment misschien wel een beetje zat bent en dat je juist wilt dat de bevalling begint. Wie was jij eerst eigenlijk? Of wil je dat niet vertellen ?

Gewoon omdat dat het moment was waarop mijn kind geboren werd, dat blijft een uniek moment, al is het niet van een leien dakje gegaan.

Ik zag metvlagen tegen de bevalling op. Echter toen ik de 40 weken naderde was ik er helemaal klaar voor.
Ondanks dat het eind van mijn bevalling heftig was, kijk ik er positief op terug. Het moment dat je baby op je gelegd word is zo bijzonder!!!

LDJ schreef:Susan, wat maakt het dan dat jij er positief op terug kan kijken, zelfs op de gecompliceerde bevalling?

Ccc, wat fijn dat jij er ook met een goed gevoel op terug kan kijken. ondanks dat je het eerst ook wel eng vond.

Mute, jij hebt er dus ook wel even last van gehad? Ik kan me best wel voorstellen dat je het op gegeven moment misschien wel een beetje zat bent en dat je juist wilt dat de bevalling begint. Wie was jij eerst eigenlijk? Of wil je dat niet vertellen ?

Ik weet inderdaad nog wel dat het zo in het begin van de 30 weken mij af en toe echt aanvloog. De baby voelde dan ook zo 'groot' in mijn buik en de gedachte dat het dus écht zou gebeuren maakte mij wel eens nerveus. Maar zoals ik al zei, dit ging vrij snel ook over in 'zin' hebben in de bevalling. Er nieuwsgierig naar zijn. En net als Susan, heb ik ondanks wat complicaties tijdens mijn bevalling geen nare herinnering eraan. Die dag staat nu voor de geboorte van mijn kind, niet voor de pijnlijke weeën

eerlijk zie ik nu tegen deze bevalling meer op dan bij mijn eerste. Ik weet nu wat het is .
Al was de bevalling van mijn eerst geen slechte bevalling, D. was er in 4 uurtjes en heb ook niet heel veel pijn gehad, ik had het allemaal erger verwacht dan dat het uit eindelijk was.

mijn tip, gewoon over je heen laten komen en proberen te ontspannen hoe moeilijk het misschien ook is op dat moment. Maar hoe gespannener jij bent hoe langer het duurt.

kwak schreef:eerlijk zie ik nu tegen deze bevalling meer op dan bij mijn eerste. Ik weet nu wat het is .
Al was de bevalling van mijn eerst geen slechte bevalling, D. was er in 4 uurtjes en heb ook niet heel veel pijn gehad, ik had het allemaal erger verwacht dan dat het uit eindelijk was.

mijn tip, gewoon over je heen laten komen en proberen te ontspannen hoe moeilijk het misschien ook is op dat moment. Maar hoe gespannener jij bent hoe langer het duurt.

Dit, alleen was het van mij vanaf breken van vliezen tot geboorte 5.5h.
Het is meer, ik kan er niet onderuit, ik móét het doen
Maar mijn bevalling was in principe prima, als die nog eens zo is, mag ik in mijn handen klappen.
Net voordat ik beviel waren er 2 jonge meiden bevalling, die bevalling duurde bij beide meer dan 24h, nou dan bereid je je wel voor op zoiets.
Het is echt, je moet het over je heen laten komen.

Ik herken het ook niet, ik ben geen moment bang geweest voor de bevalling. Ik ben wel benieuwd hoe het zal zijn en vind het spannend wat ik kan verwachten. De laatste 2 dagen hoop ik zelfs dat het niet te lang meer duurt, ik ben er helemaal klaar voor. Dat had ik vorige week nog niet.
Waarschijnlijk draait het bij jou ook nog wel bij als je wat verder bent.

wat ik trouwens ook had gedaan, mij op het ergste voorbereiden. Ik wou absoluut niet naar het ziekenhuis bijv. maar was er op voorbereid dat het kon gebeuren maar dat viel dus weer mee dat ik thuis kon blijven.
Ook heb ik een paar dagen na de bevalling zitten wachten op spierpijn omdat een vriendin van me hele erge spierpijn had na de bevalling, maar ik had nergens last van.

Ik was eigelijk heel de zwangerschap angstig en wilde echt niet! Maar toen ik op controle moest, ben ik gelijk gebleven. Vanaf het moment dat ik daar lag in de verloskamer was het helemaal weg. Geen idee hoe het kan. Ik heb alles rustig op me af laten komen en was erg ontspannen. Wist niet dat ik dat zou kunnen (al wist mijn man van wel) mijn bevalling heeft 4,5 uur geduurt en alles is perfect gegaan, mede door hoe rustig ik was.

Je moet het echt over je heen laten komen. Klinkt makkelijk maar het is echt zo. Ook bij jou komt het goed

Ik zag totaal niet op tegen de bevalling. Gelukkig wist ik van tevoren niet hoe mijn bevalling zou gaan beginnen en verlopen, want ik vond het echt traumatisch. Zal er verder niets op ingaan

Ik heb maar 1 tip; laat het gewoon gebeuren. Je lijf weet perfect wat het moet doen als je moet bevallen, en het is zó'n mooie ervaring, en na de bevalling pakt niemand je dat meer af. Uitzonderingen zoals Annie daargelaten.