Mijn frustraties en mijn vriend

Hallo,

Ik word soms knettergek van mijn vriend!
We zijn over het algemeen heel gelukkig met elkaar maar soms word ik zo gek van hem! Hij is zo gesloten over gevoelens en over wat hem dwars zit dat ik vaak maar moet raden wat er is. En dan blijkt dat ik 'iets' verkeerds heb gezegd of gedaan maar wat wil meneer niet zeggen. Nee dat moet ik zelf maar bedenken. Ja hallo ik ben geen helderziende!

We wonen niet samen en hebben nu ook 'ruzie'. Waarover wil ik liever niet zeggen maar kort samengevat: Hij vatte een grapje serieus op. Nogal kinderachtig om daar zo boos over te worden. Hij reageerd dan een paar keer maar daarna gaat hij in de negeerstand en 'oh wat heb ik daar een hekel aan!'.

Wat ik hiermee wil?
Tja even mijn frustratie kwijt en stiekem ook wel op zoek naar herkenning van andere meiden hier en hoe jullie daarmee omgaan. En evt tips. Want is hem negeren dan ook het beste? Of juist niet? Kun je samenleven met iemand die zo gesloten is? Zou hij veranderen? ((In de 10maand dat wij samen zijn laat hij steeds meer los dus enigzins is er wel een positieve verandering)) Of zou hij altijd zo blijven? Ermee kappen? Dat wil ik niet! Of ermee doorgaan en praten? Of zou ik dan gek worden?

Pffffff!!!! Wat zeggen jullie?

Ik moet zeggen dat ik dat in het begin van onze relatie ook wel had, dus dat ik wel liet merken dat er iets was, maar niet wilde zeggen wat - maar dat kwam bij mij ook omdat ik het toen echt moeilijk vond om aan te geven waar ik boos over was, en soms ook twijfelde of ik wel boos 'mocht' zijn, of ik wel een legitieme reden had om boos te zijn zeg maar. Op de een of andere manier kon ik dan niet verbergen dat er iets was en hoopte ik ook dat hij ging vragen wat er was in de hoop dat ik het kon zeggen, maar dat ging soms gewoon niet.

Bij mij is het wel overgegaan.