Iets van je af zetten

.

Het van je afschrijven in een dagboek of iets of in een mail naar een vriendin. Of iemand opbellen om te bespreken waar je mee zit. Dat lucht vaak al erg op.

Las een piekermoment in, dat is een moment dat je mag piekeren, het is alleen tijdsgebonden. Dus als je met jezelf hebt afgesproken dat je een half uur mag piekeren dan moet je je daar aan houden en daarna moet het klaar zijn.

Je kan ook vrolijke muziek hard opzetten en meezingen of andere dingen ter afleiding gaan doen zoals een filmpje kijken, erop uit met die vriendin etc. Vaak helpt iets ondernemen buitenshuis wel beter dan thuis zitten, dan heb je toch net wat meer afleiding zeg maar.

Ik kon dat ook altijd heel moeilijk maar heb daar mee leren om gaan.
Ik heb vooral heel veel geschreven en als ik ergens mee zit geef ik mezelf even de tijd om erover te malen en dan is het klaar.

Tuurlijk blijft het op de achtergrond aanwezig maar niet meer zo erg dat het mijn doen en laten beheerst.

Ik kan dat zelf ook echt ontzettend slecht. Ik ben het nu ook aan het leren, dus kan ook best tips gebruiken!
Soms moet ik tegen mezelf zeggen dat ik nú op moet houden, maar dan dwalen mijn gedachten toch weer terug naar het geen ik me druk over maak.

.

Ik kan dat zelf ook moeilijk, blijf soms onnodig lang met dingen in m'n hoofd malen. Echt tips heb ik niet voor je. Wat bij mij soms helpt is gewoon mezelf streng toespreken dat het gewoon klaar is nu. Zeker als het iets is waar ik toch niets meer aan kan veranderen.

Suuske schreef:

Annemoontje schreef:Het van je afschrijven in een dagboek of iets of in een mail naar een vriendin. Of iemand opbellen om te bespreken waar je mee zit. Dat lucht vaak al erg op.

Las een piekermoment in, dat is een moment dat je mag piekeren, het is alleen tijdsgebonden. Dus als je met jezelf hebt afgesproken dat je een half uur mag piekeren dan moet je je daar aan houden en daarna moet het klaar zijn.

Je kan ook vrolijke muziek hard opzetten en meezingen of andere dingen ter afleiding gaan doen zoals een filmpje kijken, erop uit met die vriendin etc. Vaak helpt iets ondernemen buitenshuis wel beter dan thuis zitten, dan heb je toch net wat meer afleiding zeg maar.

Tsja, ik zou vanavond juist weggaan met twee vriendinnen, maar door een vreemde, veel te erg uit de hand gelopen ruzie, gaat dat nu niet door.
En dat is weer de reden waardoor ik maar zit te piekeren en zo. Ik wil helemaal geen ruzie en we gaan het uitpraten (over anderhalve week......), maar ik zit er echt mee en voel me er naar onder.

Maar waarom pas over anderhalve week? Dat duurt inderdaad wel erg lang en zo blijf je je dus nog erg lang rot voelen. Dan snap ik wel dat je het niet zomaar los kan laten.

Ik heb dat ook heel erg. Ik wil eigenlijk stoppen met studeren voor vanavond maar mijn gevoel zegt dat ik meer uit deze dag moet halen omdat ik nog maar tot maandag kan leren.

Verder kan ik heel lang 'bang' zijn dat ik mensen heb gekwetst o.i.d.

Moe word ik ervan.

Vroeger kon ik dat ook echt niet. Soms kon iets me dagen echt bezig houden. Nu lukt het me echt steeds beter. kan me steeds minder druk maken om dingen

.

.

Suuske, balen zeg dat die anderen niet eerder kunnen. Ben het verder ook wel met je eens, je kunt dingen beter zo snel mogelijk uitpraten. Wil je wel een geven. Hopelijk komt het wel allemaal goed tussen jullie.

Ik ga dit topic zo erg volgen. Ik heb er ook veel last van, het piekeren belemmert mij ook van dingen doen. Dat ik bijna versteend ben en ik mijn pieker gedachte niet op iets anders krijg. Het betreft mezelf in relatie tot anderen en situaties die gaande zijn. Ik kan ook erg druk maken over ruzies tussen 2 anderen die mij allebei lief zijn. Ik moet echt leren om niet de halve wereld op m'n schouders te willen nemen en ik moet vooral ook leren om mij niet overal verantwoordelijk voor te voelen. En dat ik niet door iedereen aardig gevonden hoef te worden én dat ik met 1x een botte Opmerking heus niet iemand kwijtraak of kwets.

Zucht! Zo vermoeiend, en ik zou de oplossing graag ontdekken!

Ik heb dit ook erg maar probeer me er nu wat meer overheen te zetten. Ik heb nu ook voor het eerst bewust ruzie gemaakt met een 'vriendin' omdat ze altijd wat te zeuren had en ja ook vaakover mij want dan zat ik haar op te fokken. Was er een beetje klaar mee, ben er niet trots op en normaal had ik me al schuldig gevoelt maar nu heb ik dit helemaal niet. weet trouwens ook niet of het goed komt en eigenlijk kan het me weinig schelen nu! Ik sta echt van mezelf te kijken want zo ben ik helemaal niet, want ben helemaal geen ruziemaker.

Mensen zoals ' wij' zien dit soort dingen volgens mij inderdaad als 'ruzie makerij' terwijl je eigenlijk gewoon opkomt voor je grenzen.
Ik moet het ook echt gaan leren, anders kost het me veel te veel energie!

Happinaz schreef:Mensen zoals ' wij' zien dit soort dingen volgens mij inderdaad als 'ruzie makerij' terwijl je eigenlijk gewoon opkomt voor je grenzen.
Ik moet het ook echt gaan leren, anders kost het me veel te veel energie!

dat is het ook, ik ben opgekomen voor mezelf omdat ze mij nogal hard raakte. Alleen doordat im best uhmmm bot was zag zij het weer al kritiek, niet netjes van mij maar ze stelde mij voor de keus of ik kon haar accepteren zoals ZIJ was of ik kon oprotten.

Iets van me afzetten, daar doe ik drie weken, zo niet langer, over.

Ik schrijf elke dag hetzelfde op in een worddocument en sla deze vervolgens niet op. Meestal kom ik er dan tijdens de laatste keer achter dat ik uberhaupt niet meer weet wat me dwarzit. En dan is het klaar. Op naar de volgende storm.

.

.

Suuske schreef:

Happinaz schreef:Mensen zoals ' wij' zien dit soort dingen volgens mij inderdaad als 'ruzie makerij' terwijl je eigenlijk gewoon opkomt voor je grenzen.
Ik moet het ook echt gaan leren, anders kost het me veel te veel energie!

Ik moet het ook echt gaan leren. Word zo doodmoe van mezelf soms.

Laatst ook... Op het werk kreeg iedereen de nieuwe salarisschalen uitgedeeld (het ondersteunend personeel kreeg hun salarisschalen en het overige personeel kreeg andere salarisschalen). Een collega van mij, die bij de andere groep is ingedeeld dan ik, vroef of ik een kopietje wilde maken van de salarisschalen van het ondersteunend personeel want ze was wel benieuwd wat bepaalde mensen verdienen. Ik durfde geen nee te zeggen, maar heb ook geen ja gezegd. Ik heb het niet gedaan want het gaat haar niks aan en ik vind het ook debiel dat ze zoiets vraagt.

Zij heeft natuurlijk ook door dat ik dat kopietje niet heb gemaakt voor haar en ze doet nu heel koeltjes tegen me en dat vind ik naar en vervelend. En ik vind haar niet eens aardig! Dat is toch te zot voor woorden. Ik zou me daar niet eens mee bezig moeten houden...

Ik merk overigens bij mezelf (en ik vind het al best knap van mezelf dat ik dat toegeef) dat ik me op dit moment echt in zelfmedelijden aan het wentelen ben. In bed (al sinds vanmiddag) met de laptop en chips en cola. Af en toe een dutje doen en dan weer jammeren en janken. Ik ben nu echt enorm zielig aan het doen en dat helpt natuurlijk ook niet mee. Maar ik vind het zo moeilijk om die negatieve cirkel te doorbreken.

Zou het iets zijn om elkaar hier lastige situaties voor te leggen en elkaar te adviseren over hoe hier mee om te gaan?

Ik schud je de hand. Ik heb dat ook. Ik kom er dan gewoon niet uit. Ik heb nu net weer zo'n 2 weken achter de rug. Er spelen wat dingen in de familie die rechtstreeks niet eens met mij te maken hebben. Maar ik zet alles in het teken daarvan. Dat als ik wat leuks ga doen, ik mij bijna schuldig voel tegenover die andere mensen . Dat slaat werkelijk nergens op. Dat weet ik, en toch heb ik er last van. Argh.
In zo'n periode, als er wat speelt, eet ik ook slechter, niet te genieten. Sta het liefst de hele dag te douchen, verslons mijn werk.

Ik vind je voorstel wel een goed idee. Al merk ik dat ik de situatie of aanleiding in mijn hoofd soms zo groot heb gemaakt dat ik het niet eens in woorden weet te verwoorden.

.

.

Suuske schreef:

Happinaz schreef:Ik schud je de hand. Ik heb dat ook. Ik kom er dan gewoon niet uit. Ik heb nu net weer zo'n 2 weken achter de rug. Er spelen wat dingen in de familie die rechtstreeks niet eens met mij te maken hebben. Maar ik zet alles in het teken daarvan. Dat als ik wat leuks ga doen, ik mij bijna schuldig voel tegenover die andere mensen . Dat slaat werkelijk nergens op. Dat weet ik, en toch heb ik er last van. Argh.
In zo'n periode, als er wat speelt, eet ik ook slechter, niet te genieten. Sta het liefst de hele dag te douchen, verslons mijn werk.

Ik vind je voorstel wel een goed idee. Al merk ik dat ik de situatie of aanleiding in mijn hoofd soms zo groot heb gemaakt dat ik het niet eens in woorden weet te verwoorden.

Ik vind het fijn dat je snapt wat ik bedoel. Mijn moeder zou zeggen: "Hup, je bed uit, doe wat!" Maar het is zó moeilijk om dat ook daadwerkelijk te doen en nu denk ik toch van: "Het heeft geen zin want het is toch al bijna 22.00 uur, dus kan ik net zo goed blijven liggen want het is nu toch "te laat" om nog op te ruimen/schoon te maken..."

Verder wil ik mensen zo graag tevreden stellen. Ik ben echt een pleaser volgens mij. Ik zeg zelden afspraken af (ik ga "gerust" naar een verjaardag als ik ziek ben want wil niet dat diegene boos op me wordt (krom toch?)).
Daarnaast is het ook zo geweest (dit is nu veel minder) dat ik op mijn werk werkzaamheden oppakte voor collega's die het heel druk hadden en dat ik daardoor met mijn eigen werk in de knoei kwam.
Ik denk ook (en merk soms ook) dat mensen misbruik maken van me. Ze weten dat ik een pleaser ben en proberen hier een slaatje uit te slaan. Ik kan nu gelukkig wel wat makkelijker nee zeggen, maar voel me intens schuldig daarna, terwijl dat heus niet nodig is.

Daarnaast denk ik ook dat mijn reacties op bepaalde situaties niet goed zijn (ik maak dingen VEEL te groot). Goed voorbeeld is de situatie waar ik nu in zit. Die andere meiden zijn waarschijnlijk een leuke avond aan het hebben en lig me te wentelen in verdriet. Ik lig er bij als een sloeber.

Even in volgorde van het dikgedrukte...

Mijn vriend zegt soms zoiets als; Je hebt er last van omdat je er de hele tijd aan loopt te denken. Denk gewoon aan iets anders of ga wat doen, dan vergeet je het wel. . Oohhh, hij snapt dat zo erg niet. Jammer is dat he? Vanuit jouw moeder waarschijnlijk ook bedoeld met goede bedoelingen, maar het voelt dan zo erg alsof je niet erkent wordt. Althans, dat heb ik.

Ik vind pleasen wel ' negatief' gekozen, in die zin dat pleasen voor mij de betekenis heeft dat ik dingen voor een ander doe om iets voor elkaar te krijgen of om perse aardig gevonden te worden. Persoonlijk associeer ik pleasen met slijmen en dat ik volgens mij niet wat 'we' doen. Het is meer conflict vermijdend. " Als ik nu nee zeg, dan geeft ze misschien commentaar en daar voel ik me dan onrustig van dus laat ik het maar even doen" . Dan doe ik het meer uit zelfbescherming. Heb jij dat ook niet?

UHU....zo herkenbaar. Er was een familie ding bij ons, best een big deal in mijn ogen. Ik verdronk mezelf in gedachten en visioenen van wat er allemaal kon gaan gebeuren en wat er gezegd zou kunnen gaan worden. Verdrietig de hele avond op een stoel zitten staren, mezelf tot last zijn. Even later open ik FB zie ik dat de betreffende personen een heerlijke avond hebben. In plaats van dat ik dan mezelf een schop onder mijn kont geef, voel ik me rot dat ik mezelf voor niks zo rot heb gevoeld. Snap je het nog? Haha

Suuske schreef:

Happinaz schreef:
Ik vind je voorstel wel een goed idee. Al merk ik dat ik de situatie of aanleiding in mijn hoofd soms zo groot heb gemaakt dat ik het niet eens in woorden weet te verwoorden.

We kunnen het in ieder geval proberen, toch? Misschien helpt het ons enorm.

Ja!

Ik denk er trouwens heel af en toe aan om er misschien eens iets professioneel mee te doen. Ik weet niet wat en ook niet of ik het echt wil, maar ik wil dit gedrag van mezelf wel echt veranderen. Grappig detail is dat ik het al heb sinds ik klein ben. In het communicatie schrift van mijn peuterspeelzaal staat al een opmerking over mij aan mijn ouders dat ik voor de hele wereld zorg en dat ik een (te) groot verantwoordelijkheidsgevoel heb.

Soort story of my life dus. Ik weet ook niet goed wat de oorzaak ervan is. Het is niet dat ik het kan herleiden naar iets vanuit mijn jeugd. Voor zover ik weet heb ik een prima opvoeding genoten en mijn ouders hebben dan ook beiden geen last van de dingen die ik net benoemd heb

Weet jij wat de oorzaak van jouw 'gedrag' is?