Ik kan het niet goed van me af zetten

Ik ben sinds 4 weken bij een nieuwe werkgever aan de slag in de zorg. Ik wil alles goed doen, en niet teveel ziekmelden (wat wel bij mijn vorige werkgever gebeurde) nu loopt mijn hoofd soms over met alles wat ik moet onthouden, en ja dan vergeet je wel eens wat. Gevolg ik ben thuis en denk shit! Weer iets vergeten... Gelukkig kon ik dat vrij snel relativeren.

Vrijdag was er weer zoiets. Bewoners kwamen terug van een vakantie, dus er werden mensen extra ingezet in de zorg. Ik was heel goed aan het werk vond ik zelf, pakte alles aan. Bleek dat we de koffers ook uit moesten pakken en alles in de kasten moeten leggen. Niet gedaan dus... Vervolgens zegt collega (vlak voordat we buiten zijn) dat, wel fijn dat de koffers uitgepakt zijn e.d. ik zo ik heb dat niet gedaan? Niet? Owh, oké nog gevraagd moet ik het nog alsnog doen dan? Geen duidelijk antwoord op gekregen... Dus ik zat in de auto naar huis mezelf helemaal op te vreten, kon thuis wel janken van wéér wat verkeerd begrepen...
Die nacht heb ik gewoon een nachtmerrie gehad, en alleen maar over die stomme koffers gedroomd, het liet mij niet los dat ik zoiets simpels niet gewoon gedaan had.

Nu durfde ik sowieso gister niet naar mijn werk, maar dat is niet de uiteindelijke reden dat ik me ziekgemeld heb. Maar ik belde dus heen praatte met de nachtzuster en zei mijn naam, gelijk erachteraan vroeg ze heb jij vrijdag gewerkt? Ja, owh dan weet ik wel wie je bent... Dat voelde zo naar....Nu durf ik gewoon woensdag geen stap meer naar mijn werk te zetten... En het laat mij dus niet los.
Hebben jullie ook wel eens zoiets meegemaakt? En hoe kon je dat dan relativeren? Ik wordt gek van mezelf... Ik heb het dan nu op werkgebied meegemaakt, maar het gebeurd mij bijna met alles....

Je stelt je wel een beetje aan of niet soms? Je gaat je na zo'n fout toch niet ziekmelden na 4 weken werkzaam te zijn. Je zegt dat dat niet de uiteindelijke reden is, maar wel een extra puntje waarbij ziekmelden zwaarder weegt dan toch gaan?! Het is toch normaal dat je dingen niet meteen weet en onthoudt? Je kan toch zeggen: 'He, balen ik had dat niet begrepen, maar zal niet meer gebeuren?' En ik vind je wel een beetje dom dat je dan vraagt: 'Moet ik het alsnog doen dan?' Ik zou zeggen: 'Oei! Ik ga het gelijk rechtzetten!' Maar je stapt in de auto en gaat naar huis omdat je collega geen gepast antwoord geeft?

Ik kon mijzelf ook zo opvreten over mijn werk, heel vervelend is dat. Het heeft mij bijna 3 jaar gekost om het eindelijk van mij af te kunnen zetten en dan nog heb ik er af en toe last van. Maar ik meld mij dan bijna nooit ziek, alleen als ik echt mijn bed niet meer uit kan. Regelmatig ziek melden is echt een probleem en daar krijg je ook zero tolerance door.

Ik denk nu steeds: Ik werk om betaald te krijgen en niks meer. Als ik mijn werk een keer niet goed heb gedaan (wat ik altijd probeer te doen!), is dat geen ramp en volgende keer beter. Ik krijg toch betaald.

Klinkt raar zoals het er staat, maar het heeft mij wel geholpen. En stel dat ik ontslag krijg, zou dat erg jammer zijn. Maar ga ik gewoon naar de volgende baan! Ik voelde mij soms dagen ziek als het een keer slecht ging op mijn werk, terwijl het op het werk al geen issue meer was.

Ja mijn ziekmelden is dan niet door dit geval, maar door de stress krijg ik lichamelijk gesodemieter, spelen mijn darmen op. En kan ik bijna niet lopen/staan/bukken (zie topic PDS)

Ik wil mij juist niet verschuilen achter mijn lichamelijke problemen.. Vervolgens doe ik het wel. En idd ik maak er een heel issue van. Dus gewoon naar het werk gaan? Ik verwacht een hele uitbrander. Ik maak voor mijzelf op die manier alleen een hogere drempel om overheen te gaan..

FryskeFlinter schreef:Ja mijn ziekmelden is dan niet door dit geval, maar door de stress krijg ik lichamelijk gesodemieter, spelen mijn darmen op. En kan ik bijna niet lopen/staan/bukken (zie topic PDS)

Ik wil mij juist niet verschuilen achter mijn lichamelijke problemen.. Vervolgens doe ik het wel. En idd ik maak er een heel issue van. Dus gewoon naar het werk gaan? Ik verwacht een hele uitbrander. Ik maak voor mijzelf op die manier alleen een hogere drempel om overheen te gaan..

Ja en?! Dan geven ze je een uitbrander, is dat dan zo erg? Ik heb ook wel eens op mijn sodemieter gehad, maar ik ben ook een mens! Ik denk maar zo, als een hersenchirurg een fout maakt, is het fataal, als ik een fout maak zijn de gevolgen niet zo groot. Schouders eronder en veel strenger voor jezelf zijn.

Je hebt gelijk, ik heb het gewoon niet handig aangepakt. En moet weten dat ik ook fouten mag maken. Ik had gewoon niet moeten vragen maar gewoon alsnog die koffers even uit pakken, dan was dit hele 'drama' niet nodig geweest.
Beetje jammer dat er ik nu achterkom, en niet gelijk vrijdag zo helder was...

Ik vind het ook niet zo handig dat je naar huis bent gegaan toen je hoorde dat de koffers ook uitgepakt hadden moeten worden. Je had bijvoorbeeld ook naar binnen kunnen gaan en kunnen overdragen dat dat bij bepaalde mensen nog niet gebeurd was omdat je dat niet meegekregen hebt, ipv dat ze dat zelf moesten uitvinden, en kunnen overleggen wie dat nog zou doen.
Verder vind ik dat je niet meteen moet denken dat de nachtdienst slecht over je denkt. Misschien wist ze niet zeker of ze het goede gezicht bij de goede persoon had en vroeg ze daarom of je vrijdag hebt gewerkt? Een paar onuitgepakte koffers lijkt me ook geen ramp/ fout waar iedereen over valt.
Ik denk dat je even goed moet nadenken waarom er nu een drempel is om woensdag weer te gaan. Echt een fout heb je niet gemaakt toch? Iedereen vergeet wel eens wat, en nu weet je het voor de volgende keer.
Als je weer tegen zoiets aanloopt zou je ook kunnen doorvragen wat er de bedoeling/gewoonte hier is met ..(in dit geval de koffers). Je kunt niet alles weten, je werkt er net een maand. Denk je werkelijk dat men jou een uitbrander gaat geven om wat koffers?

Ik denk dat ik ook terug was gegaan en het alsnog had gedaan als ik bij weggaan begrijp dat het eigenlijk had moeten gebeuren. En ik had nog liever een uitbrander gehad dan dat ik me na een fout ziekmeld en het daarmee eigenlijk alleen maar erger maak. Mensen maken fouten, daar mag je leidinggevende best wat van zeggen, maar die zal je daar echt niet meteen op afrekenen. Gewoon incasseren, opnemen, niet meer doen en verder gaan met je werk.

Misschien zou je eens een cursus faalangst kunnen doen? Wat ik zo lees heb je daar last van. Ik denk dat je steeds onzekerder wordt als je fouten maakt (en die maken we allemaal) en dat je zo in een negatieve spiraal beland.

Chance schreef:Misschien zou je eens een cursus faalangst kunnen doen? Wat ik zo lees heb je daar last van. Ik denk dat je steeds onzekerder wordt als je fouten maakt (en die maken we allemaal) en dat je zo in een negatieve spiraal beland.

Heb ik gehad, assertiviteitstraining e.d. Ik wil het juist allemaal goed doen. Soort van perfectionisme heb ik bij mezelf ontwikkelt.

Starla, de avonddienst stond erbij toen het besproken werd, ze hoefden er niet alsnog achter te komen. Maar dan nog is het wel vervelend dat ik half werk heb geleverd.

Oh dat scheelt alweer. Ik snap dat je baalt, zou ik ook doen, maar aan de andere kant, het zijn maar een paar koffers. Ik heb het idee dat je het probleem groter maakt dan het is, als je er van wakker ligt en opziet tegen de volgende werkdag. Ik weet niet of je die collega binnenkort nog ziet, maar misschien is het fijn voor je gemoedsrust als je verteld dat je er zo van baalde achteraf? Dan kun je het misschien voor je gevoel 'rechtzetten'.

Ik denk dat iedereen het liefst thuis zou willen blijven als er iets misgaat op het werk, maar zichzelf dan de spreekwoordelijke schop onder eigen kont geeft. Meestal zie je dat het dan meevalt, en je daarna met een beter gevoel weer verder werkt dan wanneer je je thuis zit te verstoppen. Dan blijf je dat shitgevoel houden. Fouten maken is menselijk, dat hoort erbij. Het gaat erom hoe je ermee omgaat.

Ik denk ook dat je het probleem groter maakt dan het is. Je werkt er nog niet zo lang en bent nog volop aan het verwerken van nieuwe informatie. Logisch dat je weleens wat vergeet, maar voor jezelf niet fijn om er zo lang mee rond te lopen. Daarom kun je beter op zo,n moment aangeven dat het je ontschoten is, ipv niks zeggen en een week stress ervan hebben. Je kan en hoeft echt niet alles in 1 x perfect te doen.

Tja, kan gebeuren toch? Je werkt er nog maar zo kort, dan kun je niet alles weten en kunnen er fouten gemaakt worden. En als je al een uitbrander krijgt, is dat niet op jou als persoon, maar gewoon op iets wat fout ging in je werk. Daar leer je weer van en kun je daarna weer toepassen bij de andere dagen van je werk.

Fouten maken is menselijk en dat gebeurd iedereen wel eens.
Zo ben ik ooit met een collega naar de kerstinloop gegaan, toen wij daar waren kwamen we er achter dat we een jongere op de groep hadden gelaten (jongere had zich bewust in kamer opgesloten omdat ze niet mee wilde). Ik voelde mij zo dom op dat moment.

Dat de nachtzuster zegt ow dan weet ik wel wie je bent hoeft ook niet te betekenen dat ze dat weet omdat jij vergeten bent de koffers uit te pakken, kan ook dat ze bedoeld dat ze weet wie je bent omdat ze er een gezicht bij heeft? of heeft zij jou vrijdag niet gezien?

Joh, betrek het niet allemaal zo op jezelf! Iedereen maakt wel eens fouten op het werk en het is nog maar de vraag of dit echt een fout is geweest van jou. Kom op, je werkt er nog maar vier weken; daar hoort begeleiding/inwerken bij. Diegene die jou inwerkt, had je wel mogen vertellen dat de koffers ook uitgepakt moesten worden en had achteraf ook even kunnen checken/controleren of jij alles had gedaan wat je moest doen. Dat is kennelijk niet gebeurd en dus ook een beetje dom. Jij kwam er achteraf achter dat de koffers nog hadden moeten worden uitgepakt; tja... dit had je nog kunnen doen, maar heel gek vind ik het ook niet dat je dat niet alsnog hebt gedaan. Als ik iemand inwerk, ga ik er altijd van uit dat diegene nog niet alles weet, dingen kan vergeten, dat ik werk moet controleren en dat diegene in dezelfde tijd minder werk verricht dan ik dat kan. Dat hoort er allemaal bij. Probeer er wat luchtiger mee om te gaan.

Inge schreef:Dat de nachtzuster zegt ow dan weet ik wel wie je bent hoeft ook niet te betekenen dat ze dat weet omdat jij vergeten bent de koffers uit te pakken, kan ook dat ze bedoeld dat ze weet wie je bent omdat ze er een gezicht bij heeft? of heeft zij jou vrijdag niet gezien?

Zij heeft mij niet direct gezien, tenzij zij aanwezig was bij de terugkomst van de bewoners.

Het is duidelijk, ik trek het mij teveel persoonlijk aan. En het is nu aan mij hoe ga ik hier op een assertieve manier mee om.

Vandaag ook contact gehad met mijn therapeut, zij gaf mij de tip (die hier ook al gegeven is) om er toch op terug te komen, gewoon sorry zeggen, en zeggen dat ik mij na de tijd wel naar over gevoeld heb. Dan is het aan hun om te zeggen ah joh maak je niet druk! Of zij kunnen zich ook nog even uiten en dan zand erover. In plaats van dat ik er niets mee doe, en een volgende keer er weer iets mis mocht gaan het dan nog weer terug gehaald gaat worden.

Morgen moet ik als het goed is weer werken, en dan zal ik zien of die betreffende collega er is, en anders een briefje in haar postvakje doen. Zodat ik het voor mezelf in ieder geval kan afsluiten...

Dat kan sowieso geen kwaad, zou er wel eerder persoonlijk op terug komen dan via een briefje. Waarschijnlijk nemen ze je het echt niet kwalijk, misschien vonden ze het vervelend... maar kan mij niet voorstellen dat ze het je echt kwalijk nemen. Zulke dingen gebeuren nou eenmaal

Ik herken het wel hoor, ik trek mij dingen ook regelmatig aan.
Wanneer er agressie op mijn werk is geweest blijft dit vaak nog in mijn hoofd doorspoken. ook bel ik dan het liefst in mijn vrije tijd naar mijn werk hoe het nu op mijn werk is.
Laatste tijd is dit trouwens wel minder hoor, was een stuk erger.
Afgelopen zondag hebben 2 meiden gevochten met elkaar en daarna zijn er 2 weggelopen. En gister na mijn slaapdienst en vandaag ben ik er totaal niet mee bezig geweest. (voor mijzelf een overwinning :-p)

FryskeFlinter schreef:

Inge schreef:Dat de nachtzuster zegt ow dan weet ik wel wie je bent hoeft ook niet te betekenen dat ze dat weet omdat jij vergeten bent de koffers uit te pakken, kan ook dat ze bedoeld dat ze weet wie je bent omdat ze er een gezicht bij heeft? of heeft zij jou vrijdag niet gezien?

Zij heeft mij niet direct gezien, tenzij zij aanwezig was bij de terugkomst van de bewoners.

Het is duidelijk, ik trek het mij teveel persoonlijk aan. En het is nu aan mij hoe ga ik hier op een assertieve manier mee om.

Vandaag ook contact gehad met mijn therapeut, zij gaf mij de tip (die hier ook al gegeven is) om er toch op terug te komen, gewoon sorry zeggen, en zeggen dat ik mij na de tijd wel naar over gevoeld heb. Dan is het aan hun om te zeggen ah joh maak je niet druk! Of zij kunnen zich ook nog even uiten en dan zand erover. In plaats van dat ik er niets mee doe, en een volgende keer er weer iets mis mocht gaan het dan nog weer terug gehaald gaat worden.

Morgen moet ik als het goed is weer werken, en dan zal ik zien of die betreffende collega er is, en anders een briefje in haar postvakje doen. Zodat ik het voor mezelf in ieder geval kan afsluiten...

Ik zou dit écht niet doen. Maak het probleem niet groter dan het is voor jezelf, maar ook voor de ander. Dit soort dingen gebeurt nu eenmaal.

Dan mag ik mij overal wel druk om maken en mij de eerste tijd wel ziekmelden.
Ik ben op het moment zo'n warhoofd dat ik echt alles vergeet.

Maar om zulk soort dingen maak ik mij echt niet druk. Ik maak ook fouten. En dan hoor ik hier later een collega over en denk: och ja, helemaal vergeten, zal er voortaan beter om denken.
Wanneer ik er pas later achter zou komen dat die koffers ook moesten, dan had ik gezegd, oh, vergeten, zal ik nu nog even doen. Ik had niet gevraagd: had dat dan gemoeten?

Wel lastig trouwens dat je je fouten zo aantrekt. En dat je thuis breekt van woede en verdriet.
Maar als je er nu al in dit werk last van hebt, hoe zal het dan zijn wanneer je ander werk wil gaan doen? Je moet niet al je werk mee naar huis nemen. Toen je in de auto zat had je hardop moeten zeggen, klaar het is gebeurt, niets aan te doen, volgende keer zal ik er beter om denken. Ja zo doe ik het vaak. (Werk zelf ook in de zorg).

Ik zou trouwens geen briefje in haar postvak leggen, vind dat onpersoonlijk. Ik zou het face to face bespreekbaar maken. Zeggen dat je je erg rot voelde nadien. En de nachtzuster/hoofd, daar moet je je niet zo druk om maken, misschien is je naam wel een aantal keren genoemd door een bewoner, weet jij het? Iets waar je je niet druk over hoeft te maken en je schuldig voelen moet je al helemaal niet doen. Er zijn ergere dingen hoor!

.

Ook als de nachtzuster je niet gezien heeft kan ze er mee bedoelen dat ze weet wie je bent En je moet geen briefje in een postvak doen hoor, dan ga je waarschijnlijk alleen druk maken om de reactie daarop, en je legt het dan bij haar neer om er met jou op terug te komen, terwijl jij er mee zit.
Ik zou gewoon zeggen, sorry van die koffers, ik had ze alsnog wel kunnen uitpakken, voelde me achteraf schuldig omdat ik weg ben gegaan. Klaar.

Ik vind het ook moeilijk om fouten te maken en dat achter me te laten. Ik zeg dan gewoon, volgende x zal ik er om denken. Klaar. Dan moet ik het van mezelf ook vergeten. Ik denk dan vaak aan wat er wel goed ging. Succes morgen. Kop op en gewoon gaan!

Je moet nog wennen aan een nieuwe werkgever, nieuwe cliënten, nieuwe procedures, nieuwe collega's.. Alles is nieuw. Dan is het logisch dat je af en toe iets fout doet. Dat is soms even vervelend, maar niet onoverkomelijk, en hoe langer je door gaat, hoe meer je leert. Zo te lezen ben jij echt extreem onzeker, die onzekerheid zal je toch op de een of andere manier van je af moeten zetten. Juist daardoor ga je twijfelen en piekeren en gaan er dingen fout, en je maakt dingen groter dan ze zijn.

Vandaag gewoon naar het werk geweest, en de desbetreffende collega was er nie dus heb toch even mijn verhaal tegen een collega verteld. Ze zei dat ik me niet druk moest maken om een paar koffers, ja ze hebben er wat meer werk van gehad, maar als ik nou een bewoner op het toilet liet zitten o.i.d. dat was veel erger geweest. Dus het is weer klaar.
In principe ben ik niet heel erg onzeker, maar omdat het allemaal nieuw is, en ik alles in 1 keer goed wil doen gaat er wel eens wat mis. En dat moet ik van mezelf accepteren. Dat ik ook foutjes mag maken. In ieder geval bedankt voor het geven van de tips en advies. En ik zal niet meer de dramaqueen uithangen door een big deal te maken van iets kleins..