Het lucht je hart topic..

Maar dat is een beetje wat ik bedoel. Als je het eerst gewoon bij mensen ontmoeten houdt valt er weinig te bewijzen toch? Dan gaat het wellicht allemaal wat makkelijker. Door vriendinnen te willen maken leg je de lat wellicht al te hoog want niet iedereen om je heen is zomaar geschikt als vriendin natuurlijk . En thanx!

Spannend Zvb, om wat voor een vacature gaat het? Ik heb er nu 6 lopen, hopelijk is het wat.....

Wow zes? Meh, ik kan dat niet hoor, zo veel tegelijk haha. Zoals ik al zei; een superduperleuke vacature . Ik zag van de week trouwens jouw functie voorbij komen in mijn mailbox. Echt stom! Ik hoop dat je snel iets leuks vindt!

Nu ga ik naar bed... Begint mijn vriend weer te hoesten...

Vandaag ben ik opgelucht en voel ik me ook opgelucht. Gisteren ben ik naar mijn stiefmoeder en vader gegaan en omdat ik aangegeven had moeite te hebben met de situatie, met de ziekte, zei ze direct toen ik binnenkwam "dat zoiets toch niet hoefde?" En toen was het huilen geblazen, ik kon het gewoon niet meer houden. En zij moest huilen, omdat ik moest huilen. En mijn vader moest weer huilen, omdat hij ons zag huilen.

Helaas is dit nog niet het einde. Er komt nog een moeilijke strijd aan. De operatie van haar hersentumor welke absoluut niet zonder gevaar is, zo blijkt nu... Bestralingen... En het niet weten hoe ze eruit gaat komen... Maar voor mijn gevoel is het nu even goed...

oh nu ben ik toch wel heel benieuwd RR!

@ Isabella, ik heb wel al vaker aangegeven dat het me heel hoog zit, maar uiteindelijk draait het weer uit op niks. Zelfs vandaag toen ze zo deed en ik vroeg wat ik nu weer fout deed, wou ze gaan schreeuwen. Van de week zei ze nog dat ik zelf moet weten met wie ik ga als ik maar gelukkig ben en als puntje bij paaltje komt dan doet ze zo raar.

Ik heb het idee dat ik alleen maar met een bepaalde man kan thuiskomen die haar bevalt en zodra dat ook maar enigsinds afwijkt, dan val ik weer buiten de boot. Zó pijnlijk. Ik heb me voorgenomen om het in de toekomst ook gewoon niet meer te vertellen en ook over mijn vriend nu niks los te laten, want wat ik ook zeg of doe... het is nooit goed genoeg.

Als ze wat wil weten kan ze het me vragen, maar dat zal ze niet doen. Het ergste is dat de moeder van een vriendin van me wel héél blij voor me is en kan zijn en dat mijn eigen moeder dat gewoon niet is. Het is ook heel moeilijk te accepteren dat ze zo is, maar er zit denk ik niks anders op. Ze zal nooit anders gaan reageren dan dat ze nu doet of dat nu over relaties, prestaties of over eenvoudige dagelijkse dingen gaat. *zucht*.

@ all, dikke knuffel voor jullie!

Hmm gaat wel oke...
Ben nu 5 dagen gestopt met roken, gaat wel oke.
Op dit moment erger ik me alleen helemaal dood aan mijn collega die geen flikker uitvoert, ik mag lekker alles doen, en wordt steeds bozer...
Durf er alleen niks van te zeggen...

Ik heb heel veel stress, maar dat zorgt er juist voor dat er niets uit mijn handen komt..
Over twee weken moet ik 3 dossiers ingeleverd en beoordeeld hebben, werk aan de winkel dus! Maar verder dan twee zinnen kom ik nog niet..

Ik voel me vandaag niet goed, zoals vaker de laatste weken. Zit geestelijk met mijzelf in de knoop en lichamelijk ook nog niet de oude. Heb de laatste week wel een belangrijke knoop doorgehakt en dat geeft me wel opluchting. De huilbuien worden minder, maar de pijn in mijn hart is nog niet minder. Hopenlijk voel ik me snel weer wat fijner want kan zo kriegelig van mezelf worden.

Snowflake schreef:M_as lieve vriend heb jij!

Hopelijk vind je snel een leuke baan!
Dat van die vriendschappen herken ik. Ik vind het ook erg moeilijk om vriendinnen te maken.

Zusje van Bert, vermoeiend he dat je niet goed kan slapen. Ik ben ook al 2 weken gigantisch moe (ben ziek geweest en kon niet goed slapen) en ik heb nu gewoon zooo'n zin om uit te slapen, naja nog een dagje werken en dan weekend
Op welke baan heb je gesolliciteerd?

Mijn vriend is zeker lief
Op zich ben ik wel goed in het maken van contact met mensen. Maar op 1 of andere manier kan ik het niet onderhouden ofzo. Tot nu toe moest bij iedereen alles van mijn kant komen. Ja en dat hou je een jaar vol en dan vind ik het ook wel goed hoor. En dan bloedt het dus weer dood.

Hoe ik me echt voel nu.. Nou, moe, klaar met de werkweek. Ik heb een megadrukke week gehad en bovendien had ik nog diverse afspraken op avond (cursussen). Stuk voor stuk allemaal hartstikke leuk en interessant, maar het moet wel even gebeuren. Bovendien is de collega waarmee ik carpool al een tijdje ziek, waardoor ik met het OV naar m'n werk moet en ik daardoor 3 kwartier eerder op moet 's ochtends. Ik merk dat dit veel energie uit me trekt waardoor ik 's avonds om 9 uur al lig te slapen op de bank (als ik uberhaupt tijd heb om op de bank te hangen).
Mijn sociale leven lijdt er deze week onder. Zo moet ik écht een e-mail van een vriendin beantwoorden die ze ruim een week eerder al heeft verzonden.
Gelukkig is gisteren ons huis wel weer van boven tot onder gesopt door onze schoonmaakster (jaja, wat een luxe!) dus dat is wel heel fijn.
Ik zit er dus even helemaal doorheen en kan niet wachten tot ik vanavond heerlijk kansloos op de bank kan liggen voor The Voice.

PrinsesBo schreef:Ik voel me eigenlijk best klote, maar weiger het toe te geven.
Maar weet niet of t slim is hier neer te zetten..

Waarom zou dat niet slim zijn?

En waarom mogen zij niet weten dat het niet zo goed met je gaat..'

...

Ik kan me goed voorstellen dat je je hier rot om voelt, PrinsesBo,

Thnx, Suus.

Maar heb je de ruzie nu met je vader of met een broer?

Smikkell schreef:Maar heb je de ruzie nu met je vader of met een broer?

Oh sorry.. mn vader.
En stiefmoeder denk ik ook.. want dat naait elkaar allemaal op.