Voor de meiden bij wie het zwanger worden niet zo vlot gaat

LCN wat heb ik een ongelooflijk respect en bewondering voor hoe jij hiermee omgaat!!! Het zijn loze woorden, waar je niks mee kan, maar heel veel sterkte. Het is je zo ontzettend gegund en ik blijf voor jullie hopen!! Hele dikke knuffel

Ecrits schreef:Voor mij helpt het om blij te zijn met wat ik wel heb en loslaten dat ik een kindje moet krijgen om gelukkig te zijn. Ik moet niets, 't geluk is niet maakbaar en ik probeer dankbaar te zijn voor de fijne dingen in mijn leven. Dit mantra herhaal ik elke dag, zodat ik me niet vastklamp aan deze wens en ik het langzaam een beetje los kan laten. Wil niet zeggen dat ik niet alles probeer, maar ik wil niet verdrinken in een verlangen en daardoor de rest van mijn leven niet meer zien.

Vind dit heel mooi (gezegd)!

Weegschaal schreef:

Ecrits schreef:Voor mij helpt het om blij te zijn met wat ik wel heb en loslaten dat ik een kindje moet krijgen om gelukkig te zijn. Ik moet niets, 't geluk is niet maakbaar en ik probeer dankbaar te zijn voor de fijne dingen in mijn leven. Dit mantra herhaal ik elke dag, zodat ik me niet vastklamp aan deze wens en ik het langzaam een beetje los kan laten. Wil niet zeggen dat ik niet alles probeer, maar ik wil niet verdrinken in een verlangen en daardoor de rest van mijn leven niet meer zien.

Vind dit heel mooi (gezegd)!

Dankje.

LCN:

Hadden ze vanuit het ziekenhuis niet aangegeven dat je menstruatie uit kan blijven door het gebruik van Lutinus?

Ecrits schreef:

Weegschaal schreef:

Ecrits schreef:Voor mij helpt het om blij te zijn met wat ik wel heb en loslaten dat ik een kindje moet krijgen om gelukkig te zijn. Ik moet niets, 't geluk is niet maakbaar en ik probeer dankbaar te zijn voor de fijne dingen in mijn leven. Dit mantra herhaal ik elke dag, zodat ik me niet vastklamp aan deze wens en ik het langzaam een beetje los kan laten. Wil niet zeggen dat ik niet alles probeer, maar ik wil niet verdrinken in een verlangen en daardoor de rest van mijn leven niet meer zien.

Vind dit heel mooi (gezegd)!

Dankje. Ik heb trouwens net als jij 3 miskramen gehad, ook in hetzelfde tijdsbestek. Hoop dat je snel weer aantelt en dat het goed gaat, zodat je dit verdriet achter je kan laten.

Vind het ook heel mooi gezegd Ecrits! Eigenlijk is het zoals ik het ook steeds meer voel. Denk ook dat dit een gezonde manier is om ermee om te gaan. Is wel een heel proces, dat loslaten, want voor mij was het van jongs af aan al een soort doel in mijn leven om moeder te worden. En dan valt je droom toch wel een beetje in duigen (alhoewel het nog kan natuurlijk), want wat moet je dan met je leven?? Heb wel mijn werk etc. etc. maar de wens voor een gezin staat nu eenmaal op nr 1!
Vind het ook lastig met de onzekerheid te dealen en kan mij steeds beter mensen voorstellen die er een streep onder zetten. Puur omdat je dan verder kan met je leven. Maar zover zijn wij (nog lang) niet hoor. Het is en blijft wel moeilijk om het los te laten in periodes dat je intensief bezig bent met een behandeling, merk dan toch dat ik weer 'meegesleept' word in mijn verlangen naar een kind. En die emotionele achtbaan maakt het echt het meest zwaar.
Ging jij ook niet aan IVF beginnen? Of wordt nog onderzocht waarom het gebeurd? En hoe zit dat bij jou Weegschaal?
Lijkt me voor jou en Weegschaal zo moeilijk om steeds weer miskramen te krijgen... Je bent er dan al zo dichtbij, enorme blijdschap, maakt plannen, droomt van je kindje en dan spat de droom weer uiteen .

@de rest van de meiden: bedankt voor het meeleven! En Jetje, het zijn geen loze woorden, ze doen me juist heel goed .
@annie: uiteraard wist ik dat, maar de vorige keren kwam mijn menstruatie er eerder doorheen, dus vandaar dat je dan hoop krijgt he...

Le Chat Noir schreef:@annie: uiteraard wist ik dat, maar de vorige keren kwam mijn menstruatie er eerder doorheen, dus vandaar dat je dan hoop krijgt he...

Aha, dat had ik gemist Logisch dat je dan hoop krijgt idd.

Ik vind je dapper hoor LCN, echt dapper. Het is gewoon ****.

Bovendien was dit gewoon HET testmoment, dus ook al had ik een beetje spotting, dan was het nu echt pas duidelijk of ik zwanger was of niet. Dus zou het hoe dan ook net zo rot geweest zijn als nu....

LCN, dikke knuffel voor jou.. Wat een klap weer. Ik vind de gedachte van Ecrits heel mooi, maar ik kan me ook best voorstellen als je het niet zo voelt. Sterkte voor jullie allebei.

CKC/PC, ik snap dat je het goed bedoelt, maar je zegt: het komt goed. Maar weet je, soms komt het niet goed. Er zijn zat vrouwen die niet zwanger raken, dat is met IVF echt geen uitzondering. Ik ken er al een hele zooi die ongewenst kinderloos zijn gebleven, Helaas .
Het is nou eenmaal de realiteit dat maar 30% zwanger word door IVF.

Ik voel volledig met je mee Ecrits! Je kunt me trouwens ook altijd PM-en mocht je er toch iets over kwijt willen/willen delen ofzo. Ik begrijp dat het een kwetsbaar onderwerp is en je niet herkend wilt worden misschien. De mensen die mij van het forum in het echt kennen, zijn helemaal op de hoogte en voor de rest kent niemand mij (voor zover ik weet natuurlijk ), dus ik heb er geen moeite mee. Maar het kan wel heel fijn zijn af en toe iets te delen of je hart te luchten, bij mensen die je niet in real life kent.
Gelukkig heb ik ook een paar vriendinnen die totaal nog niet in de fase zitten van zwanger worden en kinderen, vind het wel prettig om daar mee af te spreken. Maar heb ook vriendinnen die idd ook in deze fase zitten, net als jij dus. Je voelt je dan af en toe echt een toeschouwer aan de zijlijn, alsof je niet mee mag doen, met iets wat je zo graag zou willen beleven.
En ik denk inderdaad ook dat ik een hele leuke moeder zou zijn en mijn man een ontzettend leuke vader. We hebben zoveel liefde te geven en het zou ontzettend gewenst zijn. Gewoon een gemiste kans als wij worden overgeslagen als ouders . Bij ons is de kans op spontaan echt miniem, maar toch hou je het in je achterhoofd. Ik lees ook wel eens dat vrouwen aan de pil gaan of sterilisatie, zodat ze het echt kunnen afsluiten. Maar dat zou ik niet kunnen.
Vooralsnog is het maar leven bij de dag, hoop houden voor de toekomst en focussen op de goede dingen in het leven!
Wens je een fijne vakantie en een geweldige trouwdag!

@Jolicious: voor zover ik weet ligt het percentage op 60% na 3 behandelingen.... dus wel wat hoger. Maar inderdaad, je kunt nooit zeggen: het komt goed! Toch is het wel fijn om daar aan vast te houden nu we er nog midden in zitten. Het besef dat het misschien niet goed komt, zal vanzelf komen als je meerdere mislukte behandelingen hebt gehad en de artsen niet meer hoopvol zijn etc. Ik heb wel gelezen dat als je na 8 behandelingen nog niet zwanger bent, de kans miniem is dat het de keren erna wel zal gaan lukken..

Dan zal dat voor pgd zijn geweest. Ik kan me wel voorstellen dat het oppeppend helpt, maar ik erger me er gewoon een beetje aan. Niet aan jou persoonlijk PC natuurlijk, want ik vind je een lieve meid. Maar aan die uitspraak. Hoe vaak ik dat niet aangehoord heb toen er bij ons een poging was mislukt. Bij ons is de IVF niet goed gekomen. Als ik onvruchtbaar was geweest was het dus niet goed gekomen. Het zal wel een frustratiepuntje zijn van mezelf.

Jolicious schreef:Dan zal dat voor pgd zijn geweest. Ik kan me wel voorstellen dat het oppeppend helpt, maar ik erger me er gewoon een beetje aan. Niet aan jou persoonlijk PC natuurlijk, want ik vind je een lieve meid. Maar aan die uitspraak. Hoe vaak ik dat niet aangehoord heb toen er bij ons een poging was mislukt. Bij ons is de IVF niet goed gekomen. Als ik onvruchtbaar was geweest was het dus niet goed gekomen. Het zal wel een frustratiepuntje zijn van mezelf.

Ik ben het hier mee eens. IVF is geen succesformule, het is een kans. IVF is een algemeen protocol, geen behandeling op maat. Zeker als ze niet weten wat het probleem is. En dan is het nog buiten de baarmoeder, het is klinisch. Alles groeit beter in een natuurlijke omgeving.

lcn

Misschien was het wel gelukt als jullie een 4e, 5e of 6e keer hadden gedaan? Je zult het nooit weten. Waar men het wel over eens is, is dat 3 keer heel weinig is. Een normaal gezonde vrouw die spontaan zwanger kan raken van partner wordt dit ook pas gemiddeld na een half jaar. Waarom moet een vrouw van IVF dan wel binnen 3 keer zwanger raken?
In Belgie en scandinavische landen wordt het niet voor niets 6 keer vergoed.
Maar voor mij helpt het wel om mezelf voor te houden dat het uiteindelijk goed zal komen, ik ga gewoon ooit moeder worden..op wat voor manier dan ook.
En tegelijkertijd probeer ik het meer los te laten. Ik heb er toch geen controle over.

Ja, dat is zo, er zijn een zat mensen bij wie het nooit lukt. Maar er zijn ook een hele hoop bij wie het wel lukt,zelfs na 10 terugplaatsingen. Die mensen zullen blij zijn dat ze doorgezet hebben, maar ook ontmoedigd zijn,zelfs door de artsen. Je leest op internet dat vrouwen na zoveel terugplaatsingen wel zwanger zijn geworden. Dat hoop ik gewoon voor LCN ook. Dat het 3x niet lukt wil niet zeggen dat ook de 4de keer zal mislukken want je kan zomaar geluk hebben.
Komt goed is misschien misplaatst, maar nog altijd beter dan: pff - weet je LCN, misschien gaat het wel NOOIT lukken.

Mij is verteld dat de slagingspercentages steeds hoger worden, artsen leren steeds meer, maar ook is verteld dat als eenmaal het embryootje, hoe goed of hoe slecht, in de baarmoeder terug gaat, een zwart gat is voor artsen. Wat er dan precies met het embryo en de celdeling gebeurd weet niemand. Dus ze tasten in het duister. Wel zijn ze in Duitsland en Belgie verder. Hier geven ze je alleen utrogestan na de TP, en wensen ze je veel geluk.

Ecrits: neem van mij aan: je geluk en je romantische beeld die je hebt bij het krijgen van een kind is met een kind dat kunstmatig verwekt is echt niet minder mooi dan conceptie op de natuurlijke manier. Echt, ben helemaal verliefd op mijn kind

Paper Crown schreef: pff - weet je LCN, misschien gaat het wel NOOIT lukken.

Aaaah dat mag je niet zeggen! Haha. Ach het maakt niet uit..wij zeggen het thuis trouwens wel eens tegen elkaar. En dan zeggen we weer: ja maar misschien ook wel! Dusss.

En ik denk ook niet dat het minder romantisch is om zo zwanger te worden...ach als je eenmaal de drempel over bent, boeit het je niks meer, als je maar zwanger bent!
Was trouwens nog wel benieuwd naar je antwoord PC/CKC (moet nog ff wennen) in een topic laatst, waarin je aangaf dat je het je kind misschien niet ging vertellen dat het via ivf ontstaan is? Waarom denk je daar zo over?

Nee, dat zou ik ook nooit zeggen. Want dat is heel ontmoedigend. Maar om maar te zeggen dat het wel goed komt. Tja, ik weet niet. Ik snap je overigens wel hoor. Ik denk ook dat het aan mezelf ligt, er ligt hier nog veel onverwerkt verdriet van dat hele traject. Merk dat dat soms wel boven komt als mensen dit soort goed bedoelde adviezen geven.

LCN , ik vind het zo rot voor jullie!

Le Chat Noir schreef:

Paper Crown schreef: pff - weet je LCN, misschien gaat het wel NOOIT lukken.

Aaaah dat mag je niet zeggen! Haha. Ach het maakt niet uit..wij zeggen het thuis trouwens wel eens tegen elkaar. En dan zeggen we weer: ja maar misschien ook wel! Dusss.

En ik denk ook niet dat het minder romantisch is om zo zwanger te worden...ach als je eenmaal de drempel over bent, boeit het je niks meer, als je maar zwanger bent!
Was trouwens nog wel benieuwd naar je antwoord PC/CKC (moet nog ff wennen) in een topic laatst, waarin je aangaf dat je het je kind misschien niet ging vertellen dat het via ivf ontstaan is? Waarom denk je daar zo over?

Nee, dat mag je ook nooit zeggen!

Ja, mijn man vind het ook heel romantisch, maar ons sexleven is nooit slecht geweest en hebben nu nog regelmatig sex. Als je, doordat het niet op natuurlijke manier niet wil lukken, geen zin meer hebt in sex/je hoofd staat er niet naar dan kan ik me voorstellen dat het hele romantische eraf lijkt. Maar als ik een echo krijg en ik zie ons kleintje op dat moment bewegen en zijn beentjes strekken en zijn handjes bij elkaar brengt, echt - niet 1 moment denk je: jammer dat je niet natuurlijk bent ontstaan. Dan denk je juist, wat fijn dat jij ontstaan bent! En van ons bent!

Ik twijfel of ik het wil vertellen of niet omdat ik niet weet of het van belang is en ik denk dat het bij een kind veel meer vragen opwekt dan dat het iets toevoegd in zijn leven. Ik ben er nog niet uit.

Jolicious schreef:Nee, dat zou ik ook nooit zeggen. Want dat is heel ontmoedigend. Maar om maar te zeggen dat het wel goed komt. Tja, ik weet niet. Ik snap je overigens wel hoor. Ik denk ook dat het aan mezelf ligt, er ligt hier nog veel onverwerkt verdriet van dat hele traject. Merk dat dat soms wel boven komt als mensen dit soort goed bedoelde adviezen geven.

Heb je hier wel eens over gepraat Jolicious? Jij deed het namelijk niet omdat je geen kinderen kunt krijgen maar omdat je de kans had geen ziek kindje te krijgen. Ik weet dat je eerste zoontje gezond is,maar ik weet niet of de tweede dat ook is (mag je ook voor je houden hoor! Dit is niet een poging om te achterhalen dat hij gezond is of niet) maar als je tweede toch de erfelijke ziekte heeft, kan ik me voorstellen dat je misschien op een manier daarom het hele traject niet hebt kunnen verwerken.

Huis-tuin-en keuken psychologie.

-

Jolicious schreef:tekst Jo

En dat is niet gek! Je hebt het ook niet even kunnen verwerken want vlak daarna was je zwanger van je zoontje, 9 maanden zijn zo om en intussen verhuisd en dan nog dat ding *je weet wel*. Het kan toch dat je hardeschijf even vol zit en je even moet re-booten? Niets geks aan en misschien was het op het moment wel allemaal OK maar op een gegeven moment raakt het gewoon vol. Ik zie ook je andere topic, ik zou als ik jou was aan de bel trekken.

Paper Crown schreef:

Nee, dat mag je ook nooit zeggen!

Ja, mijn man vind het ook heel romantisch, maar ons sexleven is nooit slecht geweest en hebben nu nog regelmatig sex. Als je, doordat het niet op natuurlijke manier niet wil lukken, geen zin meer hebt in sex/je hoofd staat er niet naar dan kan ik me voorstellen dat het hele romantische eraf lijkt. Maar als ik een echo krijg en ik zie ons kleintje op dat moment bewegen en zijn beentjes strekken en zijn handjes bij elkaar brengt, echt - niet 1 moment denk je: jammer dat je niet natuurlijk bent ontstaan. Dan denk je juist, wat fijn dat jij ontstaan bent! En van ons bent!

Ik twijfel of ik het wil vertellen of niet omdat ik niet weet of het van belang is en ik denk dat het bij een kind veel meer vragen opwekt dan dat het iets toevoegd in zijn leven. Ik ben er nog niet uit.

Het romantische tussen ons en het romantische van op die manier een kind krijgen zijn bij ons gewoon twee verschillende zaken geworden. Ik zie het krijgen van een kind nu anders ofzo.
Ik zou het wel vertellen. Hoeft niet direct, maar zeker als mijn kind wat ouder zou zijn. Dan komt het toch wel ter sprake lijkt mij. Dat kun je toch niet verzwijgen? Jullie zullen voor een 2e of 3e ook dezelfde weg moeten gaan. Als ik uit IVF geboren was, had ik t ook willen weten. Voor wat voor vragen ben je bang? Of heeft dat iets met de oorzaak van dat jullie IVF moesten doen te maken?

Kan me voorstellen Jolicious dat je nu veel moet verwerken... Lijkt me een enorme zware periode die je al met al hebt gehad en ook lange tijd heeft geduurd, eerst die pgd pogingen, toen de zwangerschap en onzekerheid hoe het zou gaan. Natuurlijk had je het anders gewild, je hebt niet voor niets pgd geprobeerd, maar het is nu eenmaal zo gegaan... Waarom voel je je nu vooral zo kut?

Paper Crown schreef:Ja, dat is zo, er zijn een zat mensen bij wie het nooit lukt. Maar er zijn ook een hele hoop bij wie het wel lukt,zelfs na 10 terugplaatsingen. Die mensen zullen blij zijn dat ze doorgezet hebben, maar ook ontmoedigd zijn,zelfs door de artsen. Je leest op internet dat vrouwen na zoveel terugplaatsingen wel zwanger zijn geworden. Dat hoop ik gewoon voor LCN ook. Dat het 3x niet lukt wil niet zeggen dat ook de 4de keer zal mislukken want je kan zomaar geluk hebben.
Komt goed is misschien misplaatst, maar nog altijd beter dan: pff - weet je LCN, misschien gaat het wel NOOIT lukken.

Mij is verteld dat de slagingspercentages steeds hoger worden, artsen leren steeds meer, maar ook is verteld dat als eenmaal het embryootje, hoe goed of hoe slecht, in de baarmoeder terug gaat, een zwart gat is voor artsen. Wat er dan precies met het embryo en de celdeling gebeurd weet niemand. Dus ze tasten in het duister. Wel zijn ze in Duitsland en Belgie verder. Hier geven ze je alleen utrogestan na de TP, en wensen ze je veel geluk.

Ecrits: neem van mij aan: je geluk en je romantische beeld die je hebt bij het krijgen van een kind is met een kind dat kunstmatig verwekt is echt niet minder mooi dan conceptie op de natuurlijke manier. Echt, ben helemaal verliefd op mijn kind

Oh nee zo bedoel ik het ook niet. Maar conceptie door seks of conceptie door een arts is natuurlijk wel een verschil. Ik denk absoluut niet dat je gevoel voor je kind anders is. Ik vind het zelf een mooi gegeven dat je door iets heel fijns (seks) een kind kan ontstaan. Ik vind conceptie door lekkere en liefdevolle seks romantisch. Hoewel ik ook al best ver en zeker al lang in het traject zit, heb ik dit gevoel nog steeds heel sterk. En denk ik, voel ik, ergens heel diep van binnen dat ik spontaan meer kansen heb dan met ivf. Ik heb weerstand tegen het klinische, dat gevoel had ik ook bij iui. Maar ik geloof best dat dit heel persoonlijk is en dat andere daar misschien helemaal geen moeite mee hebben. Ons seksleven is, godzijdank, ook erg goed gebleven. Gelukkig maar!

@ LCN: neeeeeeee, wat balen dit zeg... Ik wil je dan ook een hele dikke knuffel geven meid!

@ Paper Crown: hahahaha het is maargoed dat je even neergezet hebt wie je ook al weer bent ;-).

@ Jolicious: kan me voorstellen dat je je stoort aan die uitspraak. Soms komt het idd niet goed...

Hier vanmorgen op controle geweest en vanmorgen thuis op de weegschaal gestaan. Ik ben nu 10,2 kilo kwijt! .
Ik ben superblij. Op naar de rest. Ik merk wel dat ik écht meer moet drinken... doe ik dat niet, gaat het afvallen ook veel langzamer...

En ik heb bedacht dat als ik over 2 weken weer zo erg ongesteld word, ik de huisarts ga bellen...
Dit kan gewoon niet goed zijn, zo vaak zo erg ongesteld...
Dit was namelijk precies de reden dat ik als puber aan de prikpil moest...