Hoe vond jij de baan die bij je past?

Ik ben 1 jaar 4 maanden geleden afgestudeerd. Ik heb een bijzondere en kleinschalige studie gedaan, waarin niet veel banen zijn te vinden. Na mijn studie ben ik meteen het onderwijs in gegaan en heb ik een tijdelijke baan aangenomen. Ik was echter niet bevoegd en zou voor een vast contract mijn lesbevoegdheid moeten halen. Ik vond het lesgeven, de interactie met jongeren, erg leuk, maar het vakinhoudelijke gedeelte vond ik niet uitdagend. Ik kon me daardoor ook niet voorstellen dat ik nog jarenlang niet uitdagende lesstof zou gaan doceren. Ik heb daarna een aantal maanden gezocht naar werk dat past bij mijn opleiding, en dat heb ik niet gevonden. Ik ben toen gaan zoeken naar banen die aansloten bij mijn eerste, onafgemaakte, studie. Ik heb een baan gevonden en heb mijn eerste studie (terwijl ik mijn tweede studie veel leuker vind) weer opgepakt. Het werk dat ik nu doe vind ik erg leuk, ik ga met plezier naar mijn werk en haal er voldoening uit. Helaas word ik helemaal naar van mijn baas. Ik heb hier ook al eerder een topic over geopend. Ze is grillig en verwijtend. Ze beschuldigt me van dingen die ik niet heb gedaan, ze spreekt hierover meteen een oordeel uit zonder eerst informatie in te winnen. Ik vind het vervelend om mezelf te verdedigen en een ja, maar persoon te zijn. Daarnaast heb ik haar zelf al een aantal keer 'betrapt' op oneerlijke en onoprechte handelingen. Ze geeft me zo'n rotgevoel dat ik mijn leuke baan opgeef en weer opzoek ben naar iets anders.

Hoe ging bij jullie de zoektocht naar de baan die bij je past en waarin je wil groeien? Ik was een hele gedreven, enthousiaste en onvermoeibare student met dromen en ambities. Tot nu toe heb ik van al mijn capaciteiten niets kunnen verwezenlijken. Ik begrijp echt wel dat de ervaringen die ik tot nu toe op heb gedaan in het werkveld een toegevoegde waarde hebben. Toch mis ik mijn gedrevenheid en het ergens echt in uitblinken. Het behalen van resultaten en het creëren van nieuwe dingen.

Vonden jullie meteen een baan waaruit je heel veel voldoening haalde? Ben je gedreven en presteer je echt goed? Geeft jouw baan je vreugde? Heb je het gevoel dat je echt leeft en je talenten benut?

Soms denk ik dat ik gewoon te idealistisch ben en dat ik nu eenmaal niet meer kan rondfladderen, vrij kan zijn, onbeperkt kan dromen en kan schrijven. Maar aan de andere kant vind ik mezelf te jong om mijn dromen nu al tot illusies te maken. Hoe is dit voor jullie, hebben jullie gevonden waarnaar je opzoek was (qua baan)?

Ik herken inderdaad wel wat dingen uit je post. Ik heb mijn baan na mijn studie ook wat rommelig en onverwacht gevonden. Ik ben universitair afgestudeerd als (klinisch) psychologe, maar kon daar na mijn afstuderen geen werk in vinden. Ik heb toen een administratieve baan aangenomen die redelijk onder mijn niveau lag, om in ieder geval werk en inkomsten te hebben. Verder werd ik door mijn werkgever gevraagd, om op de afdeling waar ik destijds werkte, als leidinggevende te gaan werken. En daar ben ik eigenlijk in blijven hangen haha, want in die functie werk ik nu nog steeds. Ik vind mijn huidige functie ontzettend leuk, en leer er ook erg veel van. Maar goed, ergens vind ik het soms toch wel erg zonde dat ik niets doe met mijn opleiding en dat werkveld doe. Ik heb toch vier jaar keihard gestudeerd, het heeft me een klap geld gekost, en ik heb me door hele zware stages heen geworsteld. Van dat alles zie ik nu echter (vrijwel) niets terug in mijn huidige baan, en dat vind ik soms toch wel erg zonde.

Verder mis ik het studeren bij vlagen ook echt heel erg. Hoewel ik vroeger echt de kriebels kon krijgen van dingen als essays schrijven, zou ik dat nu heel graag weer eens doen. Gewoon het idee van jezelf ontwikkelen, nieuwe kennis op doen, steeds weer iets meer van jezelf vragen. Ik leer nu ook zeker wel in mijn baan, maar toch op een ander niveau, en dat is soms best jammer.

Wat jammer zeg, dat je baas het zo voor je verpest, je had het daar toch wel behoorlijk naar je zin. Ga je nu ook niet meer door met je eerste studie?

Ik weet eerlijk gezegd ook niet zo goed hoe je zoiets nou aanpakt.

Bedankt voor jullie reacties,

Susan, ja ik had het heel erg naar mijn zin, maar mijn baas doet in mijn ogen zulke nare en onprofessionele dingen, dat ik echt niet meer voor haar wil werken. Ik ga wel door met de studie, maar ik doe het wel langzaam aan. Elke module kost een berg geld, omdat een tweede studie nu heel erg duur is geworden. Als ik nu geen nieuwe baan kan vinden, dan zal ik voorlopig toch moeten blijven zitten waar ik zit.

Darcy, rot dat jij ook nog niet bent waar je wil zijn. Vind je wel af en toe leuke vacatures.

Imperfect, werk je nu inmiddels wel op wo-niveau? Wel heel erg fijn dat je het zo naar je zin hebt in je huidige functie. Dat lijkt mij heel wat waard. Zou je graag iets doen met psychologie? Denk je dat je net zoveel plezier haalt uit in functie in dat werkveld als dat je nu uit je baan haalt? Kan me voorstellen dat als je eenmaal in een leuke baan bent gerold, het niet zomaar meer opgeeft. Ik mis het studeren ook vaak! Niet in de zin dat ik nu graag zou studeren, want ik denk dat ik daar nu toch echt wel te oud voor ben. Op een gegeven moment moet je ook geld gaan verdienen. Maar meer in de zin dat ik het toen als begin twintiger zo fijn had, gelukkig heb ik er ook optimaal van genoten en alles eruit gehaald wat erin zat. Ik zou dat zo graag nu ook met mijn leven doen. Toen ging ik echt ergens voor, dat heb ik nu niet meer.

Ik denk niet dat je te idealistisch bent, maar dat jouw vakgebied zich met name concentreert in de Randstad. Dit ervaar ik iig bij mijn eigen afgeronde opleiding, die net als jouw studie ook niet heel massaal was. Vooral tijdens studie heb ik veel dingen proberen te doen die aan mijn vakgebied waren gelinkt, (soms vrijwillig en soms kreeg ik er wel voor betaald) en zo heb ik een netwerk weten op te bouwen, waar ik uiteindelijk niets aan had omdat dit zich allemaal afspeelde in een stad 200 kilometer vanaf mijn huidige woonplaats. Echter waren de namen die ik had wel handig om nu weer verder te kunnen en de kennis die ik in praktijk had kunnen brengen goed voor potentiële werkgevers. Ik was niet geheel onervaren en ben vooral zelf heel assertief geweest door organisaties en bedrijven te benaderen. Dan stak ik in op een netwerkgesprek, omdat er domweg geen openstaande vacatures waren voor Geesteswetenschappers; waarbij 9 van de 10 mensen nog nooit gehoord hadden van mijn opleiding.

Uiteindelijk heb ik via de vriend van mijn zus een naam gekregen van een vrouw die wellicht iets voor mij kon betekenen. Ik heb haar gemaild en kreeg een superleuke reactie terug. Ze had interesse om me te plaatsen in België en dat wilde ik zelf niet, ook al was het een geweldige kans. Misschien dat ik hier alsnog op terugkom over een tijdje, maar ik zag het aanvankelijk niet zitten, omdat ik na 2 jr. ook weer moest aarden in mijn huidige woonplaats en ik dat eerst de tijd wilde geven.

Uiteindelijk heb ik via RYW namen gekregen van een andere organisatie, nadat zij mijn scriptie had gelezen. De kennis die ik daarin produceerde was iets waar ze bij RYW's werkgever om zaten te springen, maar ik wist ook dat ze tot 2012 geen mensen aan mogen nemen. Toch een telefoontje gepleegd en daar kreeg ik te horen wat ik dus al wist. Geheel boven verwachting werd ik 2 wk later alsnog gebeld met de vraag of ik niet alsnog op gesprek wilde komen en zo ben ik uit een poule van bijna 150 gekozen om te starten binnen deze organisatie zodra daar budget voor is. Tot die tijd vestig ik me binnenkort als ZZP'er, zodat ze me wel in kunnen huren. Voor deze organisatie aantrekkelijk en voor mij ook, omdat ik al een baan heb inmiddels en zo mijn netwerk op kan bouwen binnen mijn eigen vakgebied en een uurloon hanteer dat voor mijzelf veel winstgevender is dan ergens in loondienst zijn.

Ik heb nu dus wel al een fulltime baan, dus ergens is dit ook best druk om te gaan combineren. Volgens mij heb ik gewoon ontzettend veel geluk gehad, want ik had me gewoon ingeschreven bij Randstad en mocht voor een tijdelijke klus bij een groot bedrijf starten. Het ging puur om vertaalwerk. Op papier was ik de geschikte kandidaat en toch werd ik het niet, waardoor ik best teleurgesteld was. Een week later werd ik teruggebeld, dat degene met wie ik het gesprek had ook bezig was met het zoeken van iemand voor een andere functie binnen dat bedrijf. Ik had daar geheel niet de juiste diploma's voor, maar nog steeds wel als pré dat ik wel over de talenkennis beschikte en dit bedrijf is heel erg bezig met diversiteit; wat weer goed op mijn vakgebied aansluit. Ik mocht voor deze functie dus op gesprek komen en heb zo dus een functie gekregen die eigenlijk is bedoeld voor een bedrijfskundige en/of bedrijfseconoom met aantoonbare 3 jaren werkervaring. Inmiddels zit ik op m'n plek, maar dat heeft wel even geduurd. Ik moest in hoog tempo bijgeschoold worden op het bedrijfseconomische vlak, wat betekende dat ik wiskundemodules in mijn vrije tijd moest doen, die gewoon op W.O.-niveau waren. Hier had ik erg veel moeite mee, want ik ben slecht met cijfers. Gelukkig kreeg ik hulp van een collega en een vriend die beiden bedrijfseconomen zijn. Mijn werk bestaat voornamelijk uit analyses maken, rapportages opstellen, contractmanagement, vertaalwerk SP-NL en volgende week begin ik met een project van een andere afdeling. Ik ben nu min of meer de assistente van de manager van de afdeling waarop ik werkzaam ben en heb de leiding over de Front Office en werk verder hoofdzakelijk samen met consultants van IBM in plaats van het bedrijf waar ik werk. Via via is mijn naam nu ook gevallen bij IBM A'dam, waar ik binnenkort ga praten over het geven van een diversity-training aan een deel van de werknemers daar.

Het is dus geheel niet mijn vakgebied, maar het geeft me wel een goed gevoel. Ik hoef dit niet de rest van m'n leven te doen, maar ik krijg wel de ruimte om me te ontwikkelen en mijn leidinggevende stimuleert me heel erg om verder te komen in mijn eigen vakgebied of iig niet de kennis te verliezen, waardoor ik bijv. ook mee mag denken over het diversiteitsbeleid dat er wordt gevoerd en suggesties aan te dragen.

Wat ik nu doe zou nooit mijn eerste keuze zijn geweest, maar ik vind het wel verrassend leuk en uitdagend.

Ik mis het studeren ook wel, hoor. Niet het studentenleven, ik vind het wel jammer dat ik daar niet wat meer van heb gemaakt destijds, maar daar zou ik nu niet meer naartoe terug willen, maar wel het bezig zijn met een studie, iets nieuws leren, dat hoop ik ooit ook wel weer te kunnen doen.

Freelancen is ook juist leuk.

Darcy schreef:Nee Jolie ik kom ook nauwelijks iets tegen. Ik ga nu misschien freelancen, zodat ik toch in mijn vakgebied kan werken en ervaring op kan doen. Dat staat me dan eigenlijk meer aan dan tijdelijk administratief werk doen buiten mijn vakgebied (wat trouwens op het moment OOK niet te vinden is).

Dat is een goed idee! In de tijd dat ik werkloos was, 3 maanden, maar toch, zocht ik op een gegeven moment ook naar administratieve banen, maar daar maakte ik blijkbaar ook helemaal geen kans op. Zo frustrerend! Heb je zo hard en met liefde gestudeerd en dan is er niemand die je een kans wil geven om jou te laten zien wat je kan. Ik hoop dat je snel iets vindt, waarvan je blij wordt.

Ahh wat naar van je baas. Dat kan echt een stempel op je motivatie drukken, weet er alles van helaas. Heb je dit wel eens met haar bespreekbaar gemaakt, of staat ze daar echt totaal niet open voor?Helpt inderdaad wellicht wel om jezelf eraan te blijven herinneren dat dit je studie mogelijk maakt, en dat dit je weer helpt om in de toekomst, een leukere baan te vinden die bij je past.

Ik werk nu nog steeds niet op wo-niveau, dat is ook lastig omdat ik natuurlijk helemaal geen verdere opleiding heb op het gebied van management. Ik weet wel zo goed als zeker dat ik niet verder wil in de psychologie. Daarbij word dat sowieso elke jaar dat ik uit dat gebied ben lastiger omdat je natuurlijk niet meer bijgeschoold bent, en bigin je dan weer helemaal onderaan, omdat je nog niet alle bevoegdheden hebt als psycholoog en alleen nog onder supervisie mag werken. Dus ik heb me daar eigenlijk ook al wel bij neergelegd.

Zou wel heel graag door willen studeren om binnen dit werkveld hoger op te komen, maar loop tegen hetzelfde als jou aan, namelijk dat een tweede studie nu zo belachelijk veel geld kost. Zeker aan een reguliere universiteit, dat kan ik gewoon echt niet betalen. Ik wil nog wel eens uitzoeken of de open universiteit wellicht een optie is, maar wil dan sowieso eerst de rest van m'n leven op de rit hebben (vaste woning en dergelijke), want een studie doe je er ook niet zomaar even bij.

Guattari, ik vind het heel fijn voor jou dat jij zo je draai hebt gevonden. Dan klinkt het ook goed en dan heeft het niet vinden van een passende baan toch nog een mooie uitwerking gehad. Ik snap ook heel goed dat je dat bent gaan doen. Ik ben ook in een ander werkveld gaan werken en daar sta ik ook nog steeds achter. Net als jij heb ik tijdens mijn studie erg mijn best gedaan om er alles uit te halen wat erin zat. Ik heb in allerlei commissies gezeten, ik heb extra stages gelopen en heb alles op alles gezet om cum laude af te studeren. Toch, levert het nu niets op en is er niemand in de omgeving die op mijn vaardigheden zit te wachten. Ik denk dat jij gelijk hebt dat ik in de verkeerde regio zit. Mijn privé-leven is mij ook heel wat waard, dus ik ben niet van plan te verhuizen naar de randstad. Ik hoop echt heel erg dat ik iets kan vinden dat aansluit bij mijn passie, zodat ik net zo gedreven kan zijn in mijn baan als dat ik in mijn studie was. Want in tegenstelling tot jou ben ik dat nu niet. Ook mijn tweede studie heeft dat effect niet. Ik vind het best leuk en interessant, maar als ik kunstgeschiedenis of filosofie zou kunnen studeren dan zou ik er echt weer helemaal in opgaan, dat heb ik nu niet.

Darcy schreef:Veel mensen zeggen trouwens ook tegen mij dat ik de verkeerde studie (en vooral afstudeerrichting heb gekozen). Hebben jullie dat ook? Maar het was niet verkeerd voor mij. Ik heb er zo van genoten! Ik heb het puur op interesse gekozen, heb het willen doen vanaf mijn tiende. En ik heb altijd gedacht dat ik daarna zo overal aan de slag zou kunnen, omdat ik toch gewoon een bepaald start niveau had. Als ik nu opnieuw zou moeten kiezen, had ik precies hetzelfde gestudeerd.

Ja dat heb ik ook! Ik zou het elke keer weer opnieuw doen. Het is gewoon mijn studie! Mijn vriend heeft daar een handje van. Hij zegt altijd ja je hebt er niets aan, je kan er niets mee. Blabla blub. Hij vindt dat ik anders maar gewoon een boek moet schrijven. Dus ik heb besloten dat ik dan ook maar ga doen. In mijn tijd, ahum, toen zei iedereen nog, maakt niet uit wat je studeert, als je goede cijfers haalt (al was dat toen niet eens nodig), dan zien werkgevers dat je over een analytisch denkniveau beschikt. Nou tot dusver nog maar weinig potentiële werkgevers gezien die onder de indruk zijn van mijn cv, het loopt nou niet echt storm met sollicitatiegesprek-uitnodigingen.

Ik zou ook precies dezelfde studie gekozen te hebben. Mensen zeggen tegen mij ook heel vaak dat ik de verkeerde studie heb gekozen, en dat het zo zonde is van die jaren studeren, maar zo zie ik dat zelf ook helemaal niet. Ik heb ook echt genoten van mijn studie, vond het zo verschrikkelijk interessant, heb echt hele leuke jaren gehad, en mezelf heel goed ontwikkeld en veel over mezelf geleerd. Net als jij heb ik ook echt puur op interesse gekozen, en er helemaal geen spijt van.

Imperfect schreef:Ahh wat naar van je baas. Dat kan echt een stempel op je motivatie drukken, weet er alles van helaas. Heb je dit wel eens met haar bespreekbaar gemaakt, of staat ze daar echt totaal niet open voor?Helpt inderdaad wellicht wel om jezelf eraan te blijven herinneren dat dit je studie mogelijk maakt, en dat dit je weer helpt om in de toekomst, een leukere baan te vinden die bij je past.

Ik werk nu nog steeds niet op wo-niveau, dat is ook lastig omdat ik natuurlijk helemaal geen verdere opleiding heb op het gebied van management. Ik weet wel zo goed als zeker dat ik niet verder wil in de psychologie. Daarbij word dat sowieso elke jaar dat ik uit dat gebied ben lastiger omdat je natuurlijk niet meer bijgeschoold bent, en bigin je dan weer helemaal onderaan, omdat je nog niet alle bevoegdheden hebt als psycholoog en alleen nog onder supervisie mag werken. Dus ik heb me daar eigenlijk ook al wel bij neergelegd.

Zou wel heel graag door willen studeren om binnen dit werkveld hoger op te komen, maar loop tegen hetzelfde als jou aan, namelijk dat een tweede studie nu zo belachelijk veel geld kost. Zeker aan een reguliere universiteit, dat kan ik gewoon echt niet betalen. Ik wil nog wel eens uitzoeken of de open universiteit wellicht een optie is, maar wil dan sowieso eerst de rest van m'n leven op de rit hebben (vaste woning en dergelijke), want een studie doe je er ook niet zomaar even bij.

Dank voor je reactie. Baas is helaas ook directeur, dus heb niet het gevoel dat het echt bespreekbaar is. Ze is nogal rigide in haar uitspraken. Soms is ze opeens ook poeslief en vol lof en waardering en een andere keer is ze weer verwijtend en negatief. Heel grillig is ze en ik kan daar helemaal niet mee omgaan. Hoe ging dit bij jou, tenminste je zei dat je hier ervaring mee hebt, wat heb jij toen gedaan?

Ik begrijp dat je nu niets meer met psychologie wilt doen, dat lijkt mij ook moeilijk na zo lange tijd in een ander werkveld gewerkt te hebben. Ik studeer aan de open universiteit, omdat ik een reguliere universiteit niet kan betalen. Ik ondervind ook dat je er een studie niet zomaar even bij doet, ik heb nu ook het gevoel dat ik eerst weer wat meer rust en balans moet vinden, voordat ik me ook nog op een studie stort.

Wat had je eigenlijk in eerste instantie graag met psychologie willen doen, wat was je droom?

Guattari, wat fijn dat jij je draai hebt gevonden. Heb al een tijd niks van je gehoord hier op het forum en dus is het goed om te horen dat je dit gevonden hebt.

Jolie, wat een lastig, en herkenbaar probleem. Het is eigenlijk zo moeilijk om hoogopgeleid te zijn, omdat er geen concrete baan uit rolt van 'kijk, dit kan je, dus dit ga je doen'. Dat maakt het heel erg lastig. Wat voor mij helpt is zo breed mogelijk zoeken. Dus bedenk maar gekke dingen, neem een aspect van jouw studie of jouw interesses en kijk eens wat daar bij past. Zo kijk ik bijvoorbeeld niet alleen naar onderwijs banen, maar dus inderdaad ook naar onderzoeksbanen, of nog gekker, naar bureau's voor uitwisselingsstudenten. Hen begeleiden lijkt mij bijvoorbeeld heel erg leuk, en je moet er maar net opkomen om daar werk in te zoeken. Neem een klein iets van jouw interesse en kijk wat je er mee kunt. Verder kijken dan de standaard vacature websites helpt ook, dus google je suf op instanties die bepaalde dingen doen, en kijk of zij vacatures hebben op hun eigen website. Of open sollicitatie sturen natuurlijk. Waarschijnlijk denk je al aan deze dingen, maar hopelijk heb je er toch wat aan om je grenzen nog meer te verbreden. Waarschijnlijk had je er in eerste instantie ook niet aan gedacht om iets met je eerste studie te gaan doen, en zie hier.

Ik denk dat wij, ik, jij, Guattari, Darcy en zo te lezen Imperfect ook, mensen zijn die vol passie en overgave zich in hun studie hebben gestort, omdat wij dat oprecht interessant vinden. Wij genieten van die kennis opdoen, van onszelf ontwikkelen en (in de meeste gevallen) die kennis analyseren en overbrengen in essays/onderzoek/papers/what have you. Maar ja, zie daar dan maar eens een concrete, praktische baan bij te vinden.

Ik zou trouwens ook dolgraag mijn studie opnieuw willen doen, ik hield ook echt met mijn volledige hart van mijn bachelor studie. Ik denk dat ik ook nog altijd wel verdrietig ben dat die periode over is, en dat ik daarom m'n master maar matig vond. En er zijn nog 100 andere dingen die ik wil studeren. Wat je zegt: Op een gegeven moment moet je wel geld gaan verdienen, maar eigenlijk zou ik het liefst willen blijven studeren.

Maar goed, wat betreft jouw baan op dit moment:

Heel erg vervelend dat het zo loopt en dat je die negatieve ervaringen met je baas hebt. Dat is zo zonde, want anders zou je er waarschijnlijk vol plezier blijven werken, toch? Is er niet iets soortgelijks in de regio? Ik hoop dat je of je er bij kan neerleggen dat jouw baas zo is en een manier kan vinden waarop het wel werkt, of dat je een soortgelijke baan vind waar je volledige voldoening uit haalt.

@ Darcy, mensen zeggen dat niet tegen me, maar ze vragen inderdaad wel eens of ik ook van tevoren wist dat het lastig was/of het lastig zou worden. Ik heb me dat eigenlijk altijd wel beseft, maar heb altijd de overtuiging gehad dat als ik een studie doe die ik interessant vind, en waar mijn passie ligt, dat ik dan uiteindelijk wel zorg dat ik daar iets in vind...

OT: Ik ben evenlang afgestudeerd als jij Jolie. Toentertijd heb ik me helemaal gericht op promoveren. Een aantal keer heel ver gekomen, verschillende gesprekken gevoerd, op tweede gesprekken uitgenodigd, maar ik werd het steeds net niet. Meestal op basis van ervaring. Afgezien van promoveren was/is er op mijn vakgebied geen enkele passende vacature. Althans, geen die op mijn opleiding aansluiten waar ik meteen, zonder extra ervaring, of registraties, in zou kunnen komen.
Afgelopen zomer heb ik een behoorlijke gok genomen. Een vriendin van mij werkt bij een instelling die voor een groot deel zijdelings te maken heeft met mijn opleiding en mijn interessegebied. Ze zochten daar een planner/assistent manager/manusje van alles etc. Ik ben op gesprek gegaan en daar aangegeven dat ik op korte termijn tevreden ben met alles wat ook maar een ietsjepietsje te maken heeft met mijn opleiding, maar dat ik uiteindelijk toch iets meer 'moet' doen. Dat begrepen ze gelukkig. Nu ben ik daar inmiddels een aantal maanden werkzaam en ik ben er erg blij mee. Ik heb inmiddels een opleiding aangeboden gekregen om een registratie te krijgen (die ik hard nodig heb). Deze opleiding heb ik volgende maand afgerond, waardoor ik naast mijn huidige werkzaamheden ook onderzoek mag gaan doen, en andere dingen waarvoor ik opgeleid ben.

Daarnaast vind ik het een erg fijn idee dat men zich bij ons erg veel bezig houdt met onderzoek en eventueel promoveren. Mocht de kans zich voordoen, dan zullen ze zeker aan mij denken. Er zijn dus nog oneindig veel mogelijkheden... erg leuk en spannend allemaal!

Erg herkenbaar is jouw verhaal dus Jolie. Wat was je eerste studie? (of heb ik eroverheen gelezen?)

Oh en meeeeeen wat mis ik studeren inderdaad! Had ik me dat toentertijd maar meer beseft! Je helemaal vastbijten in een onderwerp, een moeilijke paper trots nalezen, uitprinten en inleveren... colleges, onderzoek doen.. zucht.

Zora schreef:Oh en meeeeeen wat mis ik studeren inderdaad! Had ik me dat toentertijd maar meer beseft! Je helemaal vastbijten in een onderwerp, een moeilijke paper trots nalezen, uitprinten en inleveren... colleges, onderzoek doen.. zucht.

Haha Zora hoort ook in het rijtje thuis van ons

(off topic, ik kwam op de vakantiebeurs een folder met jouw forumnaam tegen bij de Kroatië stand, cool!)

En jaa ik mis het ook echt zo vreselijk. Laatst zag ik een jongen in de trein omringt door boeken en een laptop en ik had 'm echt haast aangesproken om te zeggen dat ik ook zo graag weer een essay wilde schrijven. 'Grass is always greener' he. Nostalgie.

Marin schreef:

Zora schreef:Oh en meeeeeen wat mis ik studeren inderdaad! Had ik me dat toentertijd maar meer beseft! Je helemaal vastbijten in een onderwerp, een moeilijke paper trots nalezen, uitprinten en inleveren... colleges, onderzoek doen.. zucht.

Haha Zora hoort ook in het rijtje thuis van ons

(off topic, ik kwam op de vakantiebeurs een folder met jouw forumnaam tegen bij de Kroatië stand, cool!)

En jaa ik mis het ook echt zo vreselijk. Laatst zag ik een jongen in de trein omringt door boeken en een laptop en ik had 'm echt haast aangesproken om te zeggen dat ik ook zo graag weer een essay wilde schrijven. 'Grass is always greener' he. Nostalgie.

Yes, ik hoor ook in het groepje

Jolie schreef:

Dank voor je reactie. Baas is helaas ook directeur, dus heb niet het gevoel dat het echt bespreekbaar is. Ze is nogal rigide in haar uitspraken. Soms is ze opeens ook poeslief en vol lof en waardering en een andere keer is ze weer verwijtend en negatief. Heel grillig is ze en ik kan daar helemaal niet mee omgaan. Hoe ging dit bij jou, tenminste je zei dat je hier ervaring mee hebt, wat heb jij toen gedaan?

Ik begrijp dat je nu niets meer met psychologie wilt doen, dat lijkt mij ook moeilijk na zo lange tijd in een ander werkveld gewerkt te hebben. Ik studeer aan de open universiteit, omdat ik een reguliere universiteit niet kan betalen. Ik ondervind ook dat je er een studie niet zomaar even bij doet, ik heb nu ook het gevoel dat ik eerst weer wat meer rust en balans moet vinden, voordat ik me ook nog op een studie stort.

Wat had je eigenlijk in eerste instantie graag met psychologie willen doen, wat was je droom?

Ja, ik had een baan hiervoor met ook een baas die overal een mening over had, van alles wel wat vond, en ook vooral vond dat het allemaal op haar manier moest, maar nooit echt op de werkvloer aanwezig was, geen enkel idee had wat we aan het doen waren (de ene week moest het zo, dan deed je dat, en dan moest het de week erna opeens weer totaal anders). Ik werkte me daar helemaal kapot, regelde alles, draaide vaak weken van meer dan 50 uur, maar het was nooit goed genoeg en ze had altijd overal vage kritiek. Ik heb ook echt met haar bespreekbaar proberen te maken, maar dat interesseerde haar echt geen donder. Was heel zwaar, en het demotiveerde enorm. Ik had dat ook echt niet lang meer volgehouden, maar vond toen gelukkig een andere baan, waar mijn baas wel zeer gemotiveerd was en bereid was aandacht in me te investeren. Dat was wel echt een verademing om te zien dat het zo dus blijkbaar ook kon. Dat jouw baas ook gelijk directrice is maakt het inderdaad wel extra lastig om haar aan te spreken op haar gedrag. Als er nog wat mensen tussen zouden zitten, zou je daar eens een gesprek mee aan kunnen gaan, maar dat gaat nu dus ook niet. Lastige situatie inderdaad.

Tijdens mijn studie heb ik trouwens altijd gedacht dat ik echt als hulpverlener zou gaan werken. Echter heb ik dat beeld wel wat geromantiseerd, want het was veel zwaarder dan ik had gedacht (maar goed, daar kom je ook pas achter in je laatste jaar als je stage gaat lopen, rest van de opleiding is toch wel erg gericht op theorie). En daarnaast ontkom je er ook niet aan om post-doctoraal door te studeren voordat je echt het werkveld in kunt, echter moet je om die opleiding in te komen weer werkervaring hebben, want slechts een klein deel wordt toegelaten, dus dat was ook een strenge selectie. Al met al heeft dat er toen toe geleid dat ik de keuze heb gemaakt daar niet in verder te gaan. Daarbij speelde er ook in mijn prive-situatie wat zaken, waardoor ik even de zekerheid van een baan en een inkomen wilde hebben. Echter ben ik daar dus nooit meer weggegaan

Ik heb eerst PABO gedaan en daarna onderwijskunde gestudeerd. Ik heb heel bewust voor die studie gekozen, omdat alles wat te maken heeft met onderwijs en mensen iets leren mij heel erg aanspreekt. Ook voor mij was het lastig om direct een baan te vinden die aansloot op de studie onderwijskunde, dus ik ben eerst een half jaar gaan lesgeven. In die tijd ben ik gaan zoeken naar een baan die aansloot op onderwijskunde, maar zonder ervaring als onderwijskundige was dat erg lastig. Ik kwam toen uit bij een onderwijs.adviesbureau dat mij een traineeship aanbood. Dit hield in dat ik een laag salaris kreeg, maar wel veel tijd had om mezelf te ontwikkelen, professionaliseren, gesprekken aan te gaan en mee te lopen met collega's om zo het vak van adviseur te leren. Vanwege het lage salaris heb ik er even over na moeten denken, maar al snel genoeg besloot ik om het te gaan doen.

Tot op de dag van vandaag heb ik daar zeker geen spijt van. Ik vind het werk dat ik nu doe heel interessant en gevarieerd. Ik kan er veel van mezelf in kwijt en blijf mezelf ontwikkelen. Het bedrijf waar ik werk is daar ook echt op gericht en dat vind ik heel goed.

Mooi om jullie verhalen te lezen. Iedereen heeft zo zijn eigen persoonlijke verhaal.

Wat vervelend Jolie, dat je baas zo is. Ik zou daar ook niet tegen kunnen. Veel succes met het zoeken van iets anders!