Toen jij ging bevallen...

Ik zou ook gewoon bellen Charlie! Als je gevoel klopt ben je er op tijd bij, mocht het niet zo zijn dan ben je iig weer gerustgesteld!

Bij mij kwam het onverwachts, bij een eerste schijn je statistisch later dan 40 weken te bevallen. Met 38 weken zonder enige aankondiging braken mijn vliezen en is hij dezelfde dag geboren.

Hoe zit het met tweelingen? Worden die vaker veel vroeger geboren?

De kans is wel groter ST!

studiebol schreef:Supertalentje, tegen mij is altijd gezegd dat ik er vanuit moest gaan dat ze te vroeg zouden komen. Als ik de 36 weken zou halen zou dat heel netjes zijn.. maar goed volgens mij heeft mama Rosa bijna de 40 weken vol gemaakt dus...

Mijn nichtje heeft ook de volle 40 weken gelopen. Kindjes waren beide 7 pond.

Hier kwam het onverwachts. Achteraf gezien was het een dag eerder al 'begonnen'. Maar ik dacht dat die pijntjes bij het zwanger zijn hoorde. Combinatie van een grote buik en reuma. Dus ik dacht 'dat zijn de welbekende laatste loodjes waar iedereen het over heeft'.
Tot ik na weer een nacht niet slapen toch ongerust werd door licht bloedverlies en verkleurde afscheiding. VK gebeld en die zou langs komen, alleen moest ze er een spoedje van maken omdat m'n vliezen braken.
Ik was overigens 34+1 wkn zwanger.

Lejow schreef:Dat maakt niet uit, bij twijfel bellen!
Je kunt je situatie uitleggen en dan hoor je vanzelf wat hun er aan willen/kunnen doen.


Ik vind trouwens dat ze dat standaard moeten maken, checken van ontsluiting/baarmoedermond vanaf de 20/24 weken ofzo.
Volgens mij kunnen daar best wat vroeggeboortes mee voorkomen worden.

Dat dus.

Wat je tweede zin betreft, Lejow, ben ik het er enerzijds wel mee eens. Anderzijds kan het voelen ook 'gerommel' veroorzaken. Dat is de reden geweest waarom ze bij mij zo min mogelijk hebben gevoeld, alleen wanneer er weer (te) veel weeënactiviteit was keken ze of er verandering was down under.

Wat mij betreft, ook bij mij premature weeën uit het niets. Ene moment rustig, het volgende moment weeën. Bij mij heeft weeënremming wel geholpen overigens en uiteindelijk is ukkepuk pas geboren met 40+6.

@Tiramisu; ik zie nu je avater pas, wat een mooi koppie!!!

Aah, haha, dankje! Lief dat je dat zegt.

J. is met 36 weken gewboren en ik was wel heel onrustig die dagen ervoor. Nou had ik ook wel lichamelijk wat klachten maar die waren niet erger dan daarvoor. Ik heb toen ook m'n ziekenhuistas vast gepakt en alle laatste dingen gedaan omdat het voelde alsof dat 'moest'. Toen ik 'smorgens wakker werd met buikpijn wist ik ook vrijwel meteen dat het weeen waren en ik ging bevallen.
Bij M. had ik al een paar dagen voorweeen dus dat was geen verrassing.

Lejow schreef:

studiebol schreef:Supertalentje, tegen mij is altijd gezegd dat ik er vanuit moest gaan dat ze te vroeg zouden komen. Als ik de 36 weken zou halen zou dat heel netjes zijn.. maar goed volgens mij heeft mama Rosa bijna de 40 weken vol gemaakt dus...

Mijn nichtje heeft ook de volle 40 weken gelopen. Kindjes waren beide 7 pond.

Als ik niet ingeleid was met 38 weken, hadden ze denk ik nog wel even gezeten, ondanks de 4cm ontsluiting. Ik had niks geen voorweeen of iets. Alleen harde buiken, maar niet heel pijnlijk.

Maar ze werden aan de grote kant geschat, lagen beide in stuit en ik zou dus 2x van kindjes in stuit bevallen, en mijn bloeddruk was veeeel te hoog, dus het moest wel. En ik was er ook helemaal klaar mee hoor, ik kon echt niet meer. Ik had al vanaf de 26e week geen fatsoenlijke nacht meer gehad, en de oudste 2 spookten de laatste weken ook heel erg, die lagen bijna altijd bij ons in bed, waardoor mijn buik dus over de rand lag...Niet leuk, haha!



De kans is wel veel groter dat je eerder bevalt.

Charlie, bellen, hups!

Mijn vk zei dat er niet voor niets een moedergevoel bestaat, en dat je dat ook voor de bevalling al hebt. Dus als jij onrustig bent moet je bellen, nee heb je ja kun je krijgen.

Ik werd ingeleid dus geen van beiden, maar heb altijd wel geweten of soort van gevoeld dat ik de 40weken grens niet ging halen.

Nou ik heb gebeld, maar ze zeiden zolang de harde buiken geen pijn doen en er verder niks is, is er geen reden langs te komen. Maar afwachten tot volgende week dan.

Ik was 41 weken zwanger, had verwacht al rond de 37 weken te bevallen, maar nee.
Ik dacht elke keer, nu komt het, en net die nacht ben ik gaan slapen met, vannacht niet.
Dus in dat opzicht, als een donderslag

Maar anders ga je even douchen/in bad?

bij de eerste was ik 35 weken zwanger en was het al 2 dagen heel erg rustig en had ik weinig pijn! De avond ervoor had ik darmkrampen, maar dat ging over en ik heb heerlijk geslapen. Tot mijn vliezen smorgens braken bij het aandoen van de sokken

Bij de tweede zei ik een paar dagen van te voren dat het niet lang meer ging duren, ik had zoveel pijn en zon sterk voorgevoel.. ik gaf aan dat ik hoopte april te halen (34 weken) Helaas niet gelukt, met 33 weken ben ik dan ook bevallen.

Op zich was het gezien de termijn (40+1) en het feit dat ik de dag ervoor (een deel van) de slijmprop was kwijtgeraakt niet geheel onverwacht natuurlijk, maar het begon wel echt plotseling. Mijn vliezen braken ineens en een paar minuten later begonnen de weeën. Heb geen voorweeën o.i.d. gehad.

Goed dat je gebeld hebt Charlie.

Charlie; ben je nu gerustgesteld? Als dat zo is, mooi dat je gebeld hebt. Als dat niet zo is, morgen maar weer bellen en zeggen dat je met spoed wilt langskomen.

Supertalentje schreef:Charlie; ben je nu gerustgesteld? Als dat zo is, mooi dat je gebeld hebt. Als dat niet zo is, morgen maar weer bellen en zeggen dat je met spoed wilt langskomen.

Ja, ik was sowieso niet méga ongerust, ik zit mezelf geloof ik eerder op te fokken waardoor ik nieuwsgierig werd naar anderen. Maar ben wel blij als ik donderdag geweest ben.

In de week voor mijn bevalling heb ik een nachtje ter observatie in het ziekenhuis gelegen vanwege mijn bloeddruk. Ik voelde me niet lekker en onrustig, had wat verschijnselen van een beginnende zwangerschapsvergiftiging (hoofdpijn, bandgevoel, kleine minder voelen). Mijn bloeddruk bleek erg hoog in vergelijking met mijn uitgangswaarde. De volgende ochtend was er niks meer aan de hand. Dit was bij 37+5.

Bij het naar huis gaan zei ik nog: tot volgende week. Ik had al mijn hele zwangerschap het gevoel tussen de 38+2 en 39+2 te gaan bevallen. Ik kreeg wat rare blikken mee, van het zal wel. Maar een week later stond ik weer op de stoep, met weeën dit keer. Ik ben bevallen bij 38+5.

Charlie schreef:

Supertalentje schreef:Charlie; ben je nu gerustgesteld? Als dat zo is, mooi dat je gebeld hebt. Als dat niet zo is, morgen maar weer bellen en zeggen dat je met spoed wilt langskomen.

Ja, ik was sowieso niet méga ongerust, ik zit mezelf geloof ik eerder op te fokken waardoor ik nieuwsgierig werd naar anderen. Maar ben wel blij als ik donderdag geweest ben.

Ja, kan ik me voorstellen Ik vroeg me daarom al af wat een 'normale/gemiddelde' termijn is bij 2lingen.

Ik was 2 dagen voor uitgerekende datum gestript en had het kunnen verwachten, maar die krampjes die ik had waren voor mij geen echte weeen terwijl ik achteraf dus al een hele ochtend rondliep met weeen.
Het was dus niet geheel onverwacht

Ik zat te mailen met een collega waarin ik zei dat ik het idee had dat het nog wel 2 weken kon gaan duren,maar nog geen 5 minuten later kwam ik in een weeenstorm en 7 uurtjes later was mijn zoontje er. Ik was 39+5, maar er heilig van overtuigd dat ik door zou lopen tot 42 weken. Het was een complete verrassing.

Ik liep al enkele dagen onrustig heen en weer en had last van voorweeën, maar uiteindelijk ben ik ingeleid, ik wilde niet meer wachten, ik was doodop.

Slakje schreef:Ik liep al enkele dagen onrustig heen en weer en had last van voorweeën, maar uiteindelijk ben ik ingeleid, ik wilde niet meer wachten, ik was doodop.

Dus je bent ingeleid omdat je niet meer wilde wachten?

Ik had om 10:00 uur nog een mailtje naar het werk gestuurd dat de kleine nog binnen zat en dat het nog wel even ging duren. Om 11:00 uur begonnen lichte menstruatie krampjes en verloor ik mijn slijmprop. Om 20:22 uur ben ik bevallen.