Stelling over vriendschap naast je relatie

Mijn vriend zei gisteren: "ik heb liever wat oppervlakkige contacten met collega's of mensen die ook fotograferen dan het soort contacten dat jij hebt waar risico's aanzitten omdat ze heel intens zijn en je mij er misschien mee kunt kwetsen."

Nu is het er mee eens of oneens zijn kort door de bocht, er kleven randvoorwaarden aan, maar als dit er niet aan zouden kleven, ben je het dan eens of oneens met deze stelling?

Ik weet niet wat jij voor 'soort contacten' hebt?

Waarom zouden jouw vriendschappen je vriend kwetsen?

Ik heb liever een paar goede vriendinnen dan oppervlakkige contacten.

Charlie schreef:Ik weet niet wat jij voor 'soort contacten' hebt?

De mensen die ik beste vrienden noem staan heel dichtbij me. Ik ken ze door en door en zij mij ook.

Prosecco schreef:Waarom zouden jouw vriendschappen je vriend kwetsen?

Ik heb liever een paar goede vriendinnen dan oppervlakkige contacten.

Omdat het risico is dat vrienden bijvoorbeeld verliefd op me worden (of ik op hen) of het verkeerde idee krijgen (en daar naar handelen). Ik kan ook heel snel van 0 - 100 gaan met mensen en na een maand kan dat dan alweer klaar zijn.

Ik vind het vrij normaal om naast je relatie heel goede vrienden te hebben. Niet iedereen heeft dat, het is ook niet abnormaal als je het niet hebt, maar ik zie niet in waarom een goede vriendschap je partner zou kunnen kwetsen. Wel als het meer is dan vriendschap, maar dat maak ik hier niet uit op.

Susan schreef:Ik vind het vrij normaal om naast je relatie heel goede vrienden te hebben. Niet iedereen heeft dat, het is ook niet abnormaal als je het niet hebt, maar ik zie niet in waarom een goede vriendschap je partner zou kunnen kwetsen. Wel als het meer is dan vriendschap, maar dat maak ik hier niet uit op.

Niet hier uit op, maar ik weet wel waarom mijn vriend dat ineens zei. Hij meent het ongetwijfeld niet zo zwart/wit, maar ik snap waar zijn angst vandaan komt.

Ik heb ook vrienden die me héél na staan en me door en door kennen en andersom. Echter is toch wel duidelijk dat verliefd worden van beide kanten weinig zin heeft, omdat ik een relatie heb en ik daarmee tevreden ben. Verandert echter niks aan de vriendschap.

Indien die verwarring toch optreedt bij jou, en mensen verliefd worden en dit naar jou toe uitspreken klinkt het voor mij een beetje alsof je ze (al dan niet onbewust) hoop geeft of met ze flirt.

Ik begrijp zijn angst ook wel. Als je heel goed contact hebt met een vriend, zou dat ook over kunnen slaan in meer. Voor jou is het misschien duidelijk dat het niet zo is, maar hij voelt niet wat jij wel voelt waardoor die grens minder zichtbaar is.

Ik heb hetzelfde ongeveer hier. Mijn man is ook bang omdat ik me altijd ergens 'instort' voor zijn gevoel. En dat hij niet zo goed snapt dat ik veel dingen deel met mensen. Hij heeft dat zelf een stuk minder. Hij heeft wel vrienden, maar dat is toch vooral gezellig en een biertje drinken.

Charlie schreef:Ik heb ook vrienden die me héél na staan en me door en door kennen en andersom. Echter is toch wel duidelijk dat verliefd worden van beide kanten weinig zin heeft, omdat ik een relatie heb en ik daarmee tevreden ben. Verandert echter niks aan de vriendschap.

Indien die verwarring toch optreedt bij jou, en mensen verliefd worden en dit naar jou toe uitspreken klinkt het voor mij een beetje alsof je ze (al dan niet onbewust) hoop geeft of met ze flirt.

Oh, maar dat overkomt mij ook regelmatig, dat mannen dan opeens verliefd worden. En ik flirt wel wat, maar dat doe ik met iedereen. Ik geef ze iig geen hoop. Ik ben over het algemeen gewoon aardig en dat wordt weleens verkeerd opgevat. Ik las op het vivaforum ook dat vrouwen met een relatie geen vriendschap aangaan met een man tenzij ze meer willen en ergens voor open staan. En als die mannen daar ook zo over denken, dan snap ik wel dat ze daarvan uitgaan. Maar in mijn geval is dat echt onzinnig. Ik vind mensen gewoon leuk, dus maak ik met enige regelmaat nieuwe vrienden, al dan niet mannelijk. Ik ga geen contact uit de weg omdat ik een relatie heb.

Lastige factor is wel dat als mensen weten dat ik een open relatie heb er meteen verwarring ontstaat. De mannen denken direct dat ik wel met ze in bed zal willen duiken en de vrouwen zijn meteen bang dat ik hun man inpik. Wat onzinnig is, want zo werkt dat niet.

Eucalypta schreef:

Charlie schreef:Ik heb ook vrienden die me héél na staan en me door en door kennen en andersom. Echter is toch wel duidelijk dat verliefd worden van beide kanten weinig zin heeft, omdat ik een relatie heb en ik daarmee tevreden ben. Verandert echter niks aan de vriendschap.

Indien die verwarring toch optreedt bij jou, en mensen verliefd worden en dit naar jou toe uitspreken klinkt het voor mij een beetje alsof je ze (al dan niet onbewust) hoop geeft of met ze flirt.

Oh, maar dat overkomt mij ook regelmatig, dat mannen dan opeens verliefd worden. En ik flirt wel wat, maar dat doe ik met iedereen. Ik geef ze iig geen hoop. Ik ben over het algemeen gewoon aardig en dat wordt weleens verkeerd opgevat. Ik las op het vivaforum ook dat vrouwen met een relatie geen vriendschap aangaan met een man tenzij ze meer willen en ergens voor open staan. En als die mannen daar ook zo over denken, dan snap ik wel dat ze daarvan uitgaan. Maar in mijn geval is dat echt onzinnig. Ik vind mensen gewoon leuk, dus maak ik met enige regelmaat nieuwe vrienden, al dan niet mannelijk. Ik ga geen contact uit de weg omdat ik een relatie heb.

Lastige factor is wel dat als mensen weten dat ik een open relatie heb er meteen verwarring ontstaat. De mannen denken direct dat ik wel met ze in bed zal willen duiken en de vrouwen zijn meteen bang dat ik hun man inpik. Wat onzinnig is, want zo werkt dat niet.

Ik zou niet denken dat je mijn man inpikt, maar ik snap de verwarring dan weer wel, als ze dat horen.

Eucalypta schreef:

Charlie schreef:Ik heb ook vrienden die me héél na staan en me door en door kennen en andersom. Echter is toch wel duidelijk dat verliefd worden van beide kanten weinig zin heeft, omdat ik een relatie heb en ik daarmee tevreden ben. Verandert echter niks aan de vriendschap.

Indien die verwarring toch optreedt bij jou, en mensen verliefd worden en dit naar jou toe uitspreken klinkt het voor mij een beetje alsof je ze (al dan niet onbewust) hoop geeft of met ze flirt.

Oh, maar dat overkomt mij ook regelmatig, dat mannen dan opeens verliefd worden. En ik flirt wel wat, maar dat doe ik met iedereen. Ik geef ze iig geen hoop. Ik ben over het algemeen gewoon aardig en dat wordt weleens verkeerd opgevat. Ik las op het vivaforum ook dat vrouwen met een relatie geen vriendschap aangaan met een man tenzij ze meer willen en ergens voor open staan. En als die mannen daar ook zo over denken, dan snap ik wel dat ze daarvan uitgaan. Maar in mijn geval is dat echt onzinnig. Ik vind mensen gewoon leuk, dus maak ik met enige regelmaat nieuwe vrienden, al dan niet mannelijk. Ik ga geen contact uit de weg omdat ik een relatie heb.

Lastige factor is wel dat als mensen weten dat ik een open relatie heb er meteen verwarring ontstaat. De mannen denken direct dat ik wel met ze in bed zal willen duiken en de vrouwen zijn meteen bang dat ik hun man inpik. Wat onzinnig is, want zo werkt dat niet.

Maar als het vrienden zijn die je door en door kent toch niet meer? Dat zoiets gebeurt bij mensen die je vrij nieuw leert kennen kan ik me goed voorstellen.

Maar er is toch nog wel een middenweg tussen heel hechte, diepgaande vriendschappen met andere mannen en alleen maar oppervlakkige contacten. Ik vind het allemaal zo zwart/wit, je kunt toch ook gewoon een goede vriend of vriendin hebben met wie het contact diepgaander is dan bij een kennis, maar met wie je toch een gezonde afstand bewaart? Sowieso, je hebt toch niet alleen vrienden van het andere geslacht, vindt hij intensieve vriendschappen met vrouwen ook bedreigend of kwetsend?

Ik heb liever vrienden die dichtbij me staan dan oppervlakkige vrienden.
De vrienden (en vriendinnen) die ik heb, daar word ik echt niet verliefd op hoor en hun ook niet op mij.
Ze weten van mij en ik weet van hun dat onze relaties ons alles zijn en die echt niet op het spel zouden.
Waar baseert jou vriend het eigenlijk op? Waarom is hij daar bang voor?

Carrie schreef:

Eucalypta schreef:

Charlie schreef:Ik heb ook vrienden die me héél na staan en me door en door kennen en andersom. Echter is toch wel duidelijk dat verliefd worden van beide kanten weinig zin heeft, omdat ik een relatie heb en ik daarmee tevreden ben. Verandert echter niks aan de vriendschap.

Indien die verwarring toch optreedt bij jou, en mensen verliefd worden en dit naar jou toe uitspreken klinkt het voor mij een beetje alsof je ze (al dan niet onbewust) hoop geeft of met ze flirt.

Oh, maar dat overkomt mij ook regelmatig, dat mannen dan opeens verliefd worden. En ik flirt wel wat, maar dat doe ik met iedereen. Ik geef ze iig geen hoop. Ik ben over het algemeen gewoon aardig en dat wordt weleens verkeerd opgevat. Ik las op het vivaforum ook dat vrouwen met een relatie geen vriendschap aangaan met een man tenzij ze meer willen en ergens voor open staan. En als die mannen daar ook zo over denken, dan snap ik wel dat ze daarvan uitgaan. Maar in mijn geval is dat echt onzinnig. Ik vind mensen gewoon leuk, dus maak ik met enige regelmaat nieuwe vrienden, al dan niet mannelijk. Ik ga geen contact uit de weg omdat ik een relatie heb.

Lastige factor is wel dat als mensen weten dat ik een open relatie heb er meteen verwarring ontstaat. De mannen denken direct dat ik wel met ze in bed zal willen duiken en de vrouwen zijn meteen bang dat ik hun man inpik. Wat onzinnig is, want zo werkt dat niet.

Ik zou niet denken dat je mijn man inpikt, maar ik snap de verwarring dan weer wel, als ze dat horen.

Dat laatste vind ik hetzelfde als dat een vrouw zegt dat ze lesbisch is en gelijk alle vrouwen denken dat ze dan maar op moeten passen dat ze niet verliefd wordt.

Waarom zou een lesbische vrouw op alle vrouwen vallen.. Hetero's hebben dat toch ook niet

LDJ schreef:Ik heb liever vrienden die dichtbij me staan dan oppervlakkige vrienden.
De vrienden (en vriendinnen) die ik heb, daar word ik echt niet verliefd op hoor en hun ook niet op mij.
Ze weten van mij en ik weet van hun dat onze relaties ons alles zijn en die echt niet op het spel zouden.
Waar baseert jou vriend het eigenlijk op? Waarom is hij daar bang voor?

Ik snap het ook niet zo goed allemaal. Ik heb 2 hele goede mannelijke vrienden, waar ik niet verliefd op zal worden en zij niet op mij, we kunnen gewoon heel goed met elkaar overweg. Waarom zou dat me dan kwetsen?

Discordia schreef:Mijn vriend zei gisteren: "ik heb liever wat oppervlakkige contacten met collega's of mensen die ook fotograferen dan het soort contacten dat jij hebt waar risico's aanzitten omdat ze heel intens zijn en je mij er misschien mee kunt kwetsen."

Nu is het er mee eens of oneens zijn kort door de bocht, er kleven randvoorwaarden aan, maar als dit er niet aan zouden kleven, ben je het dan eens of oneens met deze stelling?

Als ik dit zo lees, denk ik dat jij op een 'verkeerde' manier contact hebt, of een relatie hebt waarin wederzijds vertrouwen ontbreekt. Vriendschap hoe hecht dan ook hoeft geen obstakel te zijn voor een relatie. En een echte vriendschap brengt ook geen risico' s met zich mee, maar is verrijking van jouw leven, die niet jouw liefde kwetst of in de weg staat. Het zijn twee wezenlijk andere dingen, waarin jouw geliefde wel een vriendschap met jou heeft, maar jouw vriendschap geen liefdesband met jou heeft. Als dat wel zo is, dan is jouw contact misschien sexueel geladen. Sexueel geladen intens contact is geen vriendschap en staat dan dus ook jouw liefdesrelatie in de weg, die wat ik hieruit opmaak exlusief is.

Met Ecrits eens.
Als je in het verleden iets hebt gedaan waardoor je vriend je niet meer vertrouwt, kunnen jullie mijns inziens alleen verder als hij je weer gaat vertrouwen. Dus als hij erop vertrouwt dat jij uit jezelf niet te ver gaat. Als het goed is, heb jij geleerd waar de grens is. Als je dat niet weet, ben je echt niet te vertrouwen en kan je beter stoppen. Als hij denkt dat jij weer te ver gaat (hem gaat kwetsen), denk ik ook dat je beter kunt stoppen. Ik denk dat na vreemdgaan het geen zin heeft om jarenlang iemand een verwijt te maken.

Eucalypta schreef:
Lastige factor is wel dat als mensen weten dat ik een open relatie heb er meteen verwarring ontstaat.

Ik denk ook niet dat je dat kunt voorkomen.

Als er geen tussenweg zou zijn in keuze zou ik het eens zijn met je vriend maar zoals je zelf al zegt is dat nogal kort door de bocht. Ik heb aan het begin van mijn relatie bewust de foute mannen, die dan heel hard roepen dat ze toch ook 'gewoon vrienden' met je kunnen zijn, bewust aan de kant gezet. De contacten waren te intiem (geweest) voor mij om dan terug te schakelen naar een gewone vriendschap. Ik kom daardoor zeker in de nesten. Ik ben ook flirterig aangelegd en haal me dan problemen op de hals waar ik eigenlijk helemaal geen zin in heb. Daarnaast heb ik wel gewoon goede vriendinnen dus ik kom verder niks te kort qua vriendschap naar mijn idee. Oppervlakkige vrienden zijn ook leuk maar niet als je dat alleen maar hebt.

Oh en over het niet verliefd worden op een vriend of andersom. Dat heb ik ook bij een paar vriendschappen geroepen. Soms duurde het jaren maar uiteindelijk liep het toch mis. Ik heb dus ook de ervaring dat het tussen een man en een vrouw altijd wel ergens mis gaat of ooit al mis gegaan is. Ik zou mijn vriend niet zo snel een vriendschap met een vrouw verbieden maar vind het wel prettig dat hij die niet heeft. Hij andersom trouwens ook, vindt het prettig dat ik geen mannelijke vrienden heb.