Prikkels

ach, als het wel een leuk CB is, is het één keer in de zoveel tijd ook wel leuk om even ongegeneerd trots over je kind te kunnen praten toch? Zolang ze dan maar niet aan komen te zeuren met dat iets anders moet terwijl je net tevreden hebt verkondigd dat het allemaal goed gaat

hahahaha daar heb je wel een punt maar de irritatie blijft hier overheersen. Ik krijg gewoon de kriebels van die standaard ontwikkelingslijntjes ondanks dat mijn zoontje het allemaal keurig volgt hoor, ik kijk naar de individuele ontwikkeling en niet naar lijstjes.

Printje schreef:Vertel eens Tania? Meer vanuit je gevoel ofzo? En is M juist makkelijker of moeilijker dan haar broer?

M. is veel makkelijker. Ze is heel rustig, slaapt lief, heeft af en toe wel een huilbui maar vindt alles al snel prima. J. was druk, onrustig, sliep slecht (overdag gewoon niet) en als hij sliep heel onrustig. Als hij huilde moest ik eigenlijk meteen bij hem zijn omdat hij anders compleet overstuur raakte terwijl ik M. rustig even laat wachten omdat ze zodra ik haar pak wel weer getroost is.
Bij M. gaat alles meer vanzelf, nou zal dat misschien deels wel komen omdat ze de tweede is maar ik denk dat het ook voor een groot deel kolmt omdat ze gewoon een stuk makkelijker is. Ik heb het gevoel dat ik haar wat meer "los" kan laten ofzo omdat ze zich wel 'redt' (ik denk bijvoorbeeld dat ik haar nu zelfs al makkelijker bij iemand achterlaat dan mijn zoontje nu) . Ik leg het wel een beetje vaag uit geloof ik maar het is echt een gevoel wat ik erbij heb.

Ik ben ook echt heel blij dat ik ze in deze volgorde heb gekregen, als het andersom was geweest had ik niet geweten wat me overkwam denk ik. Op het forum las ik wel is in topics dat veel mensen de overgand van 1 naar 2 zwaarder vonden dan van 0 naar 1 maar ik vond van 0 naar 1 echt veel zwaarder dan van 1 naar 2.

Ik snap wat je bedoeld Tania.Ik hoop ook echt dat ik de overgang minder zwaar ga vinden als dat ik die van 0 naar 1 vond.

Printje schreef:hahahaha daar heb je wel een punt maar de irritatie blijft hier overheersen. Ik krijg gewoon de kriebels van die standaard ontwikkelingslijntjes ondanks dat mijn zoontje het allemaal keurig volgt hoor, ik kijk naar de individuele ontwikkeling en niet naar lijstjes.

wie weet steken ze nog wat op van mijn 'afwijkende' ideeën

Ik vind 't wel grappig hoe verschillend wij in de opvoeding staan, maar toch eigenlijk de kern wel op hetzelfde neer komt. We willen uiteindelijk hetzelfde, maar jij bereikt het linksom en ik rechtsom

@ Tania: leuk om te lezen, dat is eigenlijk ook een beetje mijn hoop, dat de tweede wat makkelijker wordt. Als de tweede hetzelfde is als onze dochter is/was, dan weet ik echt niet hoe ik het straks allemaal moet redden. Onze dochter is bijvoorbeeld een hele moeilijke slaper, als de tweede net zo moeilijk slaapt, dan weet ik echt niet hoe ik de middagslaapjes en het naar bed brengen moet organiseren als ik overdag alleen thuis ben.

Rejoy. schreef:

Printje schreef:hahahaha daar heb je wel een punt maar de irritatie blijft hier overheersen. Ik krijg gewoon de kriebels van die standaard ontwikkelingslijntjes ondanks dat mijn zoontje het allemaal keurig volgt hoor, ik kijk naar de individuele ontwikkeling en niet naar lijstjes.

wie weet steken ze nog wat op van mijn 'afwijkende' ideeën

Ik vind 't wel grappig hoe verschillend wij in de opvoeding staan, maar toch eigenlijk de kern wel op hetzelfde neer komt. We willen uiteindelijk hetzelfde, maar jij bereikt het linksom en ik rechtsom

dat wilde ik net zeggen. Het komt eigenlijk allemaal toch wel op hetzelfde neer, misschien kom ik soms wat harder over dan het in werkelijkheid gaat hoor maar ik heb van ons mam altijd geleerd 'geen flauwekul' en daar ben ik ook wel van. Zowel bij R als in de klas, gewoon duidelijk, consequent, ruimte voor overleg/uitleg etc maar er is een grens en niet verder. Maar dat heb jij precies hetzelfde alleen pak jij het soms net wat anders aan idd.

Heel erg bedankt voor al jullie reacties. Ik ga later even uitgebreid reageren hoor.

Alleen nog even een aanvulling: In mijn openingspost gaat het niet over grote feesten of iets hoor, hij is ook al van slag van een rondje winkelcentrum en af en toe van boodschappen doen. En dat zijn toch wel dingen die gewoon wel 'moeten' gebeuren en erbij horen. Op het moment zelf is hij trouwens wel heel erg tevreden en lacht naar iedereen, dus je merkt het achteraf pas, dat is ook het 'lastige' eraan.

Nou ja, morgen of overmorgen zal ik even uitgebreider reageren.

Printje: Ik ben ook zo opgevoed en ik sta er ook nog helemaal achter. Dit is ook hoe ik het wilde gaan doen. Alleen nu ik zelf kinderen heb, ben ik toch anders dan ik had gedacht. Maar dat komt natuurlijk ook omdat het nog van die kleintjes zijn.

Rejoy schreef:
@ Tania: leuk om te lezen, dat is eigenlijk ook een beetje mijn hoop, dat de tweede wat makkelijker wordt. Als de tweede hetzelfde is als onze dochter is/was, dan weet ik echt niet hoe ik het straks allemaal moet redden. Onze dochter is bijvoorbeeld een hele moeilijke slaper, als de tweede net zo moeilijk slaapt, dan weet ik echt niet hoe ik de middagslaapjes en het naar bed brengen moet organiseren als ik overdag alleen thuis ben.

Ja dat was ook precies waar ik bang voor was. Ik zag me al heen en weer rennen tussen hun kamertjes om dan vervolgens twee kinderen te hebben die meer te troosten zijn en aandacht willen.
Maar ik heb de mazzel dat ik sinds de dag dat M. geboren is bijna nooit meer m'n bed uit hoef voor m'n zoontje. Geen idee hoe het komt maar hij slaapt ineens gewoon normaal. Zijn middagslaapje gaat ook prima en sinds een week of twee slaapt M. ook elke middag rond dezelfde tijd 1 a 1,5 uur. In de ochtend leg ik haar ook een uurtje in bed. Dan leg ik haar in bed en ga naar beneden en dan slaapt ze gewoon . Nou echt dat heeft J. nooit gedaan tot hij een jaar of 1,5 was en toen nog maar af en toe. In het begin ging ik haar wel is wakker maken om te kijken of het wel goed ging .

Ik hoop echt voor je dat je tweede kindje ook veel makkelijker wordt!

_Lana_ schreef:Printje: Ik ben ook zo opgevoed en ik sta er ook nog helemaal achter. Dit is ook hoe ik het wilde gaan doen. Alleen nu ik zelf kinderen heb, ben ik toch anders dan ik had gedacht. Maar dat komt natuurlijk ook omdat het nog van die kleintjes zijn.

Toen hij kleiner was speelde dat idd minder dan nu hij groter wordt. Ik heb nooit liefde of wat dan ook tekort gehad maar ons mam hield niet van dat gedoe overal om. Ze kan zich ook echt verbazen over hoe er nu soms gezegd wordt hoe je met je kind om moet gaan. Zij is daarin gewoon nuchterder denk ik.

Tania schreef:

Rejoy schreef:
@ Tania: leuk om te lezen, dat is eigenlijk ook een beetje mijn hoop, dat de tweede wat makkelijker wordt. Als de tweede hetzelfde is als onze dochter is/was, dan weet ik echt niet hoe ik het straks allemaal moet redden. Onze dochter is bijvoorbeeld een hele moeilijke slaper, als de tweede net zo moeilijk slaapt, dan weet ik echt niet hoe ik de middagslaapjes en het naar bed brengen moet organiseren als ik overdag alleen thuis ben.

Ja dat was ook precies waar ik bang voor was. Ik zag me al heen en weer rennen tussen hun kamertjes om dan vervolgens twee kinderen te hebben die meer te troosten zijn en aandacht willen.
Maar ik heb de mazzel dat ik sinds de dag dat M. geboren is bijna nooit meer m'n bed uit hoef voor m'n zoontje. Geen idee hoe het komt maar hij slaapt ineens gewoon normaal. Zijn middagslaapje gaat ook prima en sinds een week of twee slaapt M. ook elke middag rond dezelfde tijd 1 a 1,5 uur. In de ochtend leg ik haar ook een uurtje in bed. Dan leg ik haar in bed en ga naar beneden en dan slaapt ze gewoon . Nou echt dat heeft J. nooit gedaan tot hij een jaar of 1,5 was en toen nog maar af en toe. In het begin ging ik haar wel is wakker maken om te kijken of het wel goed ging .

Ik hoop echt voor je dat je tweede kindje ook veel makkelijker wordt!

Jouw berichtje doet mij ook wat goed hahahaha, ik piekeraar eerste klas ben ook weer als de doods voor net zo'n eerste tijd als bij R. Aan de andere kant is hij nu kei makkelijk en ben ik bang dat nummer 2 misschien dat helemaal niet is. Ik hoop ook echt dat ik over een jaar of wat kan zeggen dat ik me daar nu allemaal weer zon zorgen om gemaakt heb.

Ik sluit me volledig bij Rejoy aan. Mijn Y. was bijna hetzelfde als haar Y. Huilde van 7.00 's morgens tot middernacht en ja, wij gingen prikkels dus wel uit de weg. Ik ging eigenlijk alleen maar boodschappen halen en dat was het. We zochten zo min mogelijk de drukte op of 1 van ons ging en de ander bleef thuis met Y.
We hebben er genoeg commentaar op gehad. Onder andere ook dat we er zo zelf voor zorgden dat hij snel overprikkeld was en dat we zo een moeilijk kindje kregen e.d. Pech voor iedereen, maar Y. is ons kindje en wij deden (en doen) het zoals wij wilden. Zij zaten niet met een overstuur kindje (nog erger dan alleen maar het huilbaby zijn) en wij wel.

Geloof me als ik zeg hoeveel onbegrip er is van mensen die het niet hebben meegemaakt. Ik kon uitleggen wat ik wilde, maar dat hielp gewoon niet. Ben ik dus ook mee gestopt en gaf toen gewoon als reactie iets in de richting van 'Y. is ons kindje en wij weten wat goed voor hem is en beslissen waar we hem mee naar toe nemen' Discussie gesloten.

Inmiddels is hij een redelijk makkelijk ventje, al merken we het nog steeds als iets te druk is geweest. 's Morgens winkelen en 's Middags een verjaardag is geen doen, want dan slaapt hij 's avonds niet of valt moeilijk in slaap. Gewoon 1 uitje per dag is geen probleem. Als we iets doen, doen we het overdag. Hij slaapt ergens anders niet snel, dus vind ik dat hij gewoon thuis naar bed moet. Dit is meestal om 19.30 uur. We zorgen dus ook dat we uiterlijk 19 uur thuis zijn. Naar een verjaardag gaan we dan dus overdag en als we uit eten gaan zitten we al om 17 uur in het restaurant.

Mijn enige advies: kijk naar je kindje en doe waar jij je goed bij voelt. Schijt aan de rest

Precies Annie, maar je krijgt altijd commentaar van mensen helaas. Je doet het toch nooit goed in de ogen van een ander. Bij mij vonden ze dat ik soms teveel met hem rondsleepte, het was stom dat hij boven in bed sliep als er kraamvisite kwam etc.

Helemaal mee eens Annie.
Wij hebben gelukkig niet zoveel last van onbegrip gehad, want iedereen die langskwam zag een huilende/krijsende baby. Het begrip kwam dan meestal snel

Liadan schreef:Helemaal mee eens Annie.
Wij hebben gelukkig niet zoveel last van onbegrip gehad, want iedereen die langskwam zag een huilende/krijsende baby. Het begrip kwam dan meestal snel

Hoelang heeft het huilen bij jullie geduurd? En ben je met hem bij een osteopaat geweest of ging het vanzelf beter?

Het huilen werd wat minder met 3 maanden en met 4 maanden was het een stuk minder. Wij zijn 5 keer met hem bij een osteopaat geweest, de eerste keer toen hij 2 weken oud was, maar het heeft bij ons helaas niet geholpen.

Pff heftig zeg. Ik heb toendertijd ook een topic geopend over minder huilen na 12 weken en hier was dat ook zo. Jammer dat de osteopaat niet geholpen heeft bij jullie.Heb je er wel ooit een '' verklaring'' voor kunnen vinden? Of echt ook een gevoelig mannetje.

Nee, nooit echt een verklaring kunnen vinden, ik denk gewoon een gevoelig jongetje. Maar we hebben met hem ook vanaf dat hij 2 weken oud was in het ziekenhuis gelopen vanwege het abces/fistel die hij toen kreeg. Maar daar lijkt hij tot op heden niet veel last van te hebben, dus ik denk dat het dat ook niet was.

Ow ja de fistel dat weet ik nog wel, omdat mijn man dat dus ook lang gehad heeft. Hier is het huilen denk ik te verklaren geweest door de onrust in huis maar ook gevoeligheid van R zelf. hij kan nu ook enorm overstuur worden als je ook maar iets te boos iets zegt/een hard onverwacht geluid etc.

Ik denk weleens aan hoogsensitief omdat ik veel dingen daarin ook in mezelf herken.

Ach jullie hebben dus echt een gevoelig mannetje. Dat heeft Kian dan weer niet, die kan wel tegen onverwachten geluiden enzo (gelukkig maar want zijn zus is regelmatig nogal luidruchtig ).
Maar wel fijn dat je het van jezelf herkent, want dan kan je je er makkelijker in verplaatsen.

Ja R is enorm gevoelig, hij voelt ook 'spanning' aan zeg maar. Als ik ook maar iets te boos tegen hem praat komen er dikke tranen. Hij moet altijd even de kat uit de boom kijken maar komt daarna ook wel helemaal los. Hij kan ook erg uit zijn doen raken van gillende/huilende andere kinderen.

Ik zou bij de prikkels buitenhuis (bijv verjaardag) er wel rekening mee houden maar dat doe je volgens mij ook hij slaapt boven dus daar is het wel rustig neem ik aan! wel opletten met optillen niet van hand tot hand probeer ik ook ze mag wel op schoot maar niet iedere 5 minuten bij iemand anders daar wordt ze onrustig van.

thuis zou ik wel proberen de prikkels zo gewoon mogelijk te laten dus overdag hardop praten, gewoon je klusjes doen dan went hij daar aan.