Prikkels

Printje schreef:R is ook juist erg gevoelig geweest voor prikkels en nu nog op en af. Maar ik vind niet dat ik daarom alleen maar thuis zou moeten blijven. We gingen echt niet naar drukke feestjes maar naar winkels etc nam ik hem gewoon mee. Ik denk dat er teveel in meegaan get ook alleen maar erger kan maken. Zo wennen ze nooit ergens aan, maar goed dat is mijn mening natuurlijk.

Op deze leeftijd is dat nog helemaal niet aan de orde vind ik.

B was en is ook een gevoelig ventje. Hij kon ook niet tegen prikkels en was erg onrustig. Wij gingen bepaalde dingen wel uit de weg zodat B in zijn ritme kon blijven en niet teveel prikkels had. Ik ben blij dat we naar B gekeken hebben en niet naar wat wij wilden. Hij had echt de tijd nodig om aan alles te wennen. En het is helemaal goed gekomen hoor, want nu is het een lekker ventje wat gewoon met de dagelijkse dingen meedraait.

Als ik mijn zoon meenam naar iets met veel prikkels, dan huilde hij daar al de hele tijd en thuis ging hij door. Voor mij was dat wel een reden om die situaties dus te mijden. Nu ging het later gelukkig beter omdat ik hem meenam in de draagdoek en nu hij wat ouder wordt gaat het ook langzaam beter, ik hoef hem dus niet te laten wennen door prikkels op te zoeken.
Ik ben van mening dat je het echt niet erger kan maken door je kind te volgen en prikkels die voor hem/haar teveel zijn te mijden. Volgens mij leren de meeste kinderen terwijl ze groter worden ook om er beter mee om te gaan.

Ik vind niet dat je een kind tot zijn 18de moet opsluiten op zolder, maar we hebben het over een baby die gecorrigeerd pas 2 maanden is en zuurstoftekort gehad heeft bij de geboorte. Ik vind dat je daar rekening mee moet houden, zelfs wanneer je dat zelf niet altijd leuk vindt.

Edit: betekent overigens niet dat ik vind dat je prikkels moet mijden tot hij naar de basisschool gaat Probeer gewoon rustig op te bouwen en kijk hoe hij daarop reageert.

Bij ons was het een combi van ons en zijn ritme. Ik ging geen hele dagen binnen zitten en heb hem dus vanaf het begin daarin meegenomen. En ik heb het hier over naar de winkel, naar school geen wereldschokkende dingen. Thuis sliep hij altijd alleen maar in bed, en niet in box ofzo dus rust en weinig prikkels waren er uiteraard ook.

Ik sleep m'n kinderen al vanaf dat ze heel jong zijn overal mee naartoe, maar ze zijn daarin gewoon heel makkelijk. Waren ze dat niet geweest dan had ik daar rekening mee gehouden, ik geloof niet in dat je kinderen makkelijk 'maakt' door ze overal mee naartoe te nemen. Ik geloof wel dat het kan dat ze moeten wennen aan prikkels maar dan wel rustig aan en op hun eigen tempo.

Tania schreef:Ik sleep m'n kinderen al vanaf dat ze heel jong zijn overal mee naartoe, maar ze zijn daarin gewoon heel makkelijk. Waren ze dat niet geweest dan had ik daar rekening mee gehouden, ik geloof niet in dat je kinderen makkelijk 'maakt' door ze overal mee naartoe te nemen. Ik geloof wel dat het kan dat ze moeten wennen aan prikkels maar dan wel rustig aan en op hun eigen tempo.

Ik denk juist wel dat ze deels makkelijker worden als je er zelf ook zo mee omgaat. R huilde echt wel eens in de winkel maar dan vloog ik niet meteen naar huis. Ik sta er denk ik gewoon wat anders in dan jullie.

Ik denk toch echt dat het aan je kindje ligt, met onze dochter kon ik er op dezelfde manier mee omgaan als jij deed printje. Maar onze zoon was een huilbaby en daarbij was dat gewoon niet aan de orde.

Onze zoon heeft ook veel gehuild maar juist door eruit te gaan leek die cirkel soms doorbroken te worden. Maar nogmaals ieder zijn ding natuurlijk. We hebben het allemaal goed voor met onze kinderen.

Printje; ik geloof echt dat het voor jou, jullie, jullie zoon werkte zoals jij het deed. Alleen Lana zou ik het niet aanraden omdat haar zoon echt nog heel jong is en om steeds met een oververmoeid jongetje te zitten lijkt me niet fijn. Voor haar niet, maar voor hem helemaal niet.

Printje schreef:

Tania schreef:Ik sleep m'n kinderen al vanaf dat ze heel jong zijn overal mee naartoe, maar ze zijn daarin gewoon heel makkelijk. Waren ze dat niet geweest dan had ik daar rekening mee gehouden, ik geloof niet in dat je kinderen makkelijk 'maakt' door ze overal mee naartoe te nemen. Ik geloof wel dat het kan dat ze moeten wennen aan prikkels maar dan wel rustig aan en op hun eigen tempo.

Ik denk juist wel dat ze deels makkelijker worden als je er zelf ook zo mee omgaat. R huilde echt wel eens in de winkel maar dan vloog ik niet meteen naar huis. Ik sta er denk ik gewoon wat anders in dan jullie.

Ja ik ben het wel met je eens dat je niet de hele dag thuis moet gaan zitten hoor, dat zou ik zelf ook niet doen. Alleen zou ik wel opletten wat ik zou doen. Ik ben M. bijvoorbeeld toen ze een week of 4 was naar de Efteling geweest, met J. ben ik toen hij twee weken was naar een bruiloft geweest. Dat soort dingen zou ik dan niet doen. Maar even naar de winkel of bij familie op visite ofzo zou ik wel gewoon blijven doen.

Rejoy ik denk zeker dat kinderen er vanzelf aan wennen, ik bedoel ook niet dat je ze maar overal mee naar toe moet slepen en dat ze zich aan jou aan moeten passen, maar er een beetje een middenweg in vinden. Toen dochter zo jong was ging ik 1 dag weg (ochtend middag of avond) 1 dag thuis, meer kon ze niet hebben, dan huilde ze de volgende dag meer. Ze slaapt nu wel overal, als ze maar haar slaapzak, speentje en knuffel heeft. Dat is voor ouders alleen maar makkelijk als ze overal kunnen slapen, en dat is wel gewenning.

Printje, maar hoe doorbrak je dat dan door eruit te gaan? Stopte hij met huilen als je naar een winkel ging? Of huilde hij daar de eerste keren alles bij elkaar en werd dat elke volgende keer dat je ging minder?

Ik nam mijn zoon trouwens ook mee naar een winkel, maar dan in de draagdoek en ik stond dan de hele tijd te hupsen bij de kassa omdat hij huilde als ik stil stond. En ik heb heel veel met hem gewandeld want we hebben onze dochter natuurlijk ook nog en dan is thuisblijven er niet bij. Maar hier werd het huilen daar niet door doorbroken.

Ik werd knettergek van het huilen en (sorry daar ben ik weer) de combinatie emt een doodzieke man die niets kon werd het er allemaal niet beter op. Juist door eruit te gaan kreeg ik meer rust en dat werkte door in hem, en sliep hij eindelijk eens even in de wagen. Ik denk dat zijn vele huilen ook deels kwam door onze situatie.

Maar nogmaals ik vind gewoon boodschappen gaan eigenlijk niet meer dan normaal, ik ging echt niet naar weet ik veel wat. En zoals iemand anders al zei ik was geen hele dagen weg maar een uurtje of wat.

Ik kan me helemaal voorstellen dat je knettergek werd van het huilen, nare situatie zaten jullie in. Ik hoop dat je dit keer een andere kraamtijd krijgt en dat je meteen heerlijk kan genieten.

Maar jij hoefde jullie zoon dan toch niet te laten wennen aan het erop uit gaan? want zoals ik het lees werd hij juist rustig door erop uit te gaan.

Liadan schreef:Ik kan me helemaal voorstellen dat je knettergek werd van het huilen, nare situatie zaten jullie in. Ik hoop dat je dit keer een andere kraamtijd krijgt en dat je meteen heerlijk kan genieten.

Maar jij hoefde jullie zoon dan toch niet te laten wennen aan het erop uit gaan? want zoals ik het lees werd hij juist rustig door erop uit te gaan.

Dat hoop ik ook, maar daardoor is mijn beeld van een baby wel flink gekleurd.Ik moest hem wel laten wennen aan het weggaan in de zin van op visite gaan ed. Er waren ook echt wel keren dat hij flink huilde naderhand maar dan zorgen we voor veel rust in huis en dat werkte hier erg goed. R is een enorm gevoelig ventje nog steeds, op allerlei gebieden maar ik vind dat ik er niet goed aan doe om hem dan maar niet bloot te stellen aan die situaties. Ik probeer hem juist te begeleiden in het omgaan met die situaties, ik ben dus juist van mening dat als je altijd maar thuisblijft omdat ze anders huilen ze er ook nooit mee leren omgaan. Maar goed, in de beginpost ging het idd om een kindje van 2 mnd oud.

Het zal vast wel iets van invloed zijn, je hoort ook vaak dat derde of vierde kindjes in een gezin makkelijker in de woonkamer slapen als er andere kinderen spelen, maar ik ben er wel van overtuigd dat je een kindje niet makkelijk 'maakt' door er veel op uit te gaan en de drukte op te zoeken, maar dat je een makkelijk kindje 'krijgt'. Ik kon bij onze dochter de eerste weken ook goed merken of ze in de draagdoek had gezeten, of in de kinderwagen had gelegen. Als ze uit de draagdoek was ze veel meer ontspannen dan wanneer ze in de kinderwagen had gelegen. In de kinderwagen had ze veel meer prikkels en kon ze zich minder goed afsluiten voor haar omgeving. Wij hebben haar altijd gevolgd in wat ze aan kon en nu is ze eigenlijk een heel makkelijk kindje en niet snel meer overprikkeld. Hier heeft het beschermen tegen teveel prikkels juist níet averechts gewerkt. Overigens ben ik ook altijd wel met haar naar de stad en alles geweest, dus helemaal afgeschermd van prikkels was ze niet.

Toen ze 4 maanden was is ze mee geweest naar een kerstvisite bij mijn familie. Ze schrok de hele middag continu van het lachen van de mannen die daar zaten, heeft echt nog weken geduurd voordat ze niet meer schrok van de stem of lach van mijn man.

Maargoed, als je een kindje hebt dat 18 v/d 24 uur heeft gehuild, dan doe je er álles aan om ervoor te zorgen dat ze die andere 6 uur wel stil is. Dan ga je echt niet uit lopen testen hoeveel prikkels ze aan kan en ben je écht niet van mening dat ze er maar aan moet wennen.

Ik snap het helemaal Rejoy en als het hier hetzelfde was als bij jouw situatie was ik er misschien ook wel anders mee omgegaan. hoelang heeft dat huilen geduurd bij haar? En heb je er iets aan gedaan waardoor het minder werd? Een osteopaat ofzo?

ze heeft 4 maanden zoveel gehuild en daarna werd het langzaam minder. Vanaf dat moment zijn we ons ook meer in AP gaan verdiepen en ik denk dat dat haar goed heeft gedaan. Ik denk dat ze dat nodig heeft gehad, al vanaf de geboorte, maar dat wij zo bezig waren met wat zou moeten en schema's e.d. dat wij eigenlijk niet zagen wat er aan de hand was.
rond een half jaar kon ze zich wat meer voort bewegen en zich wat beter vermaken en daar verbeterde het ook wel van. Nu is het een heel normaal kindje, niet extra gevoelig of extra pittig, gewoon een doorsnee dreumesje.

Wat heftig Rejoy, ik heb me ook voorgenomen om bij een tweede niet meer zo gefocust te zijn op schema's,allerlei goedbedoelde tips maar juist echt alleen maar naar mijn eigen gevoel te luisteren.

dat heb ik me ook voorgenomen, kijken naar wat het kindje nodig heeft en niet luisteren naar hoe het allemaal zou moeten. Dat dwingende, volgens het boekje krijg ik echt de kriebels van. Ieder kindje is anders, ontwikkelt zich anders en heeft een ander karakter. Ik geloof er niet in dat één manier voor alle kindjes werkt. Daarom vind ik AP ook zo mooi, dat werkt voor ieder kindje, omdat er geen vaste lijnen en regels zijn, je kijkt naar wat het kindje nodig heeft (en met een beetje theoretische achtergrond begrijp je ineens heel goed hoe raar we tegenwoordig baby's en jonge kinderen benaderen en hoe ver onze ideeën van de natuur af staan).

edit: En wat nu voor onze dochter werkt, hoeft niet voor een volgend kindje te werken trouwens.

Rejoy. schreef:dat heb ik me ook voorgenomen, kijken naar wat het kindje nodig heeft en niet luisteren naar hoe het allemaal zou moeten. Dat dwingende, volgens het boekje krijg ik echt de kriebels van. Ieder kindje is anders, ontwikkelt zich anders en heeft een ander karakter. Ik geloof er niet in dat één manier voor alle kindjes werkt. Daarom vind ik AP ook zo mooi, dat werkt voor ieder kindje, omdat er geen vaste lijnen en regels zijn, je kijkt naar wat het kindje nodig heeft (en met een beetje theoretische achtergrond begrijp je ineens heel goed hoe raar we tegenwoordig baby's en jonge kinderen benaderen en hoe ver onze ideeën van de natuur af staan).

edit: En wat nu voor onze dochter werkt, hoeft niet voor een volgend kindje te werken trouwens.

Precies, ik ga ook niet meer naar die boekjes luisteren over hoe het allemaal zou moeten. Wat voor ons werkt daar gaat het om. Is dat meteen in het eigen bedje kan iedereen zeggen wat ze willen maar dan doen we dat toch. Is dat juist meer beneden en werkt dat beter dan gaat het zo gebeuren.

Ik ga met nummer 2 ook niet meer naar het cb, alleen maar voor de prikjes voor de rest ga ik er niet heen.

Rejoy. schreef:dat heb ik me ook voorgenomen, kijken naar wat het kindje nodig heeft en niet luisteren naar hoe het allemaal zou moeten. Dat dwingende, volgens het boekje krijg ik echt de kriebels van. Ieder kindje is anders, ontwikkelt zich anders en heeft een ander karakter. Ik geloof er niet in dat één manier voor alle kindjes werkt. Daarom vind ik AP ook zo mooi, dat werkt voor ieder kindje, omdat er geen vaste lijnen en regels zijn, je kijkt naar wat het kindje nodig heeft (en met een beetje theoretische achtergrond begrijp je ineens heel goed hoe raar we tegenwoordig baby's en jonge kinderen benaderen en hoe ver onze ideeën van de natuur af staan).

edit: En wat nu voor onze dochter werkt, hoeft niet voor een volgend kindje te werken trouwens.

Hier ben ik het helemaal mee eens. Volgens mij heb ik daar ook het overduidelijke voorbeeld van in huis. Mijn kindjes zijn zo ontzettend verschillend en dan is M. pas 2,5 maand maar ik merk nu al dat ik met haar heel anders om ga dan met J. Dat gaat niet eens bewust maar als ik erover nadenk zit er echt veel verschil in.

Vertel eens Tania? Meer vanuit je gevoel ofzo? En is M juist makkelijker of moeilijker dan haar broer?

Printje schreef:

Rejoy. schreef:dat heb ik me ook voorgenomen, kijken naar wat het kindje nodig heeft en niet luisteren naar hoe het allemaal zou moeten. Dat dwingende, volgens het boekje krijg ik echt de kriebels van. Ieder kindje is anders, ontwikkelt zich anders en heeft een ander karakter. Ik geloof er niet in dat één manier voor alle kindjes werkt. Daarom vind ik AP ook zo mooi, dat werkt voor ieder kindje, omdat er geen vaste lijnen en regels zijn, je kijkt naar wat het kindje nodig heeft (en met een beetje theoretische achtergrond begrijp je ineens heel goed hoe raar we tegenwoordig baby's en jonge kinderen benaderen en hoe ver onze ideeën van de natuur af staan).

edit: En wat nu voor onze dochter werkt, hoeft niet voor een volgend kindje te werken trouwens.

Precies, ik ga ook niet meer naar die boekjes luisteren over hoe het allemaal zou moeten. Wat voor ons werkt daar gaat het om. Is dat meteen in het eigen bedje kan iedereen zeggen wat ze willen maar dan doen we dat toch. Is dat juist meer beneden en werkt dat beter dan gaat het zo gebeuren.

Ik ga met nummer 2 ook niet meer naar het cb, alleen maar voor de prikjes voor de rest ga ik er niet heen.

ik wel Wij verhuizen vlak na de geboorte en ik heb besloten om het CB in onze nieuwe woonplaats een kans te geven. Ik zal ze direct wel vertellen wat mijn ervaringen waren bij ons huidige CB en dat ik wat sceptisch ben, dan weten ze in ieder geval hoe ik erin sta. Hopelijk is dit wel een fijn CB.

@ Tania: ik ben ook benieuwd op welke manier je nu anders omgaat met je tweede!

hahahahaha wat goed van je Rejoy, daar gaat mijn anti-cb maatje;). Ben benieuwd......