opgelost tot plasje emotionele tr*t

Ken je dat ?

We hebben een beetje een rot weekend achter de rug, en vandaag ging mijn kleine grote vriend weer naar school.

Gisteren was zijn wandelende tak verveld(t?) en dat wilde hij aan de juf laten zien

Dus vel in potje en in zijn tas .. toen zag hij zijn juf, ging op de grond zitten tasje open broodtrommeltje eruit potje eruit broodtrommeltje er weer in tasje dicht

en vloog naar de juf met zijn potje met wandelende takken vel..



En ik tranen weg slikken mijn lieve lieve jongen wat ben je groot aan het worden dat zoiets `stoms`een moeder kan doen smelten blijft gek:D

Wow wacht even, gaat T al naar de basisschool? In mijn herinnering was hij maar iets ouder dan Tomas

Ja Belgie hé paar ochtenden id week !

Heeft niet iedere mama zo'n emotioneel moment haha? Ik moet er nog helemaal niet aan denken dat D naar de basisschool zou gaan en al zo groot zou zijn.

Heel erg herkenbaar!! haha!!
Toen ik A in december naar de opvang bracht stond de kerstboom er en dat zag ze voor heg eerst. wij hadden hem nog niet opgezet. Ik had haar vast en ze stak haar armpje naar de kerstboom uit en vond het zo mooi! ze bleef er maar naar staren. Ik moest toen ook even slikken. Gek he?! Hihi!

Herkenbaar! Ik kan het ook met iets heel gewoons hebben, als hij televisie zit te kijken of een broodje zit te eten even verzonken in zijn eigen wereld. Dan kan ik ineens zo vertederd raken raken of overvallen door het besef dat hij zo groot is geworden.

Haha herkenbaar, van de juffen kant!

Al die mama's: Ja, mijn kind had het er vanmorgen wel een beetje moeilijk mee hoor.. Hij/Zij was erg verdrietig! 'Kind stapt de klas in, vind alles prima, gaat lekker in de kring zitten, speelt/zingt/klapt mee.. En moeder.. die staat bij de deur te huilen

Heel herkenbaar. In febr waren we bij de theatershow van Thomas de trein. De reactie van mijn zoontje toen hij voor het eerst die trein zag, ik kreeg tranen in mijn ogen.

Van de juf dat hoor ik vaker, als juf zijnde. Je bent als juf een van de belangrijkste mensen in het leven van een kleuter.

Lejow schreef:Haha herkenbaar, van de juffen kant!

Al die mama's: Ja, mijn kind had het er vanmorgen wel een beetje moeilijk mee hoor.. Hij/Zij was erg verdrietig! 'Kind stapt de klas in, vind alles prima, gaat lekker in de kring zitten, speelt/zingt/klapt mee.. En moeder.. die staat bij de deur te huilen

Heeeeeeeeel herkenbaar.

Laatst een nieuw meisje; mama jij mag weg gaan hoor! Ik zit in de kring daaaaaaaaag mama
En mama staat bij mij te huilen hahaha en kind ziet moeders niet eens meer staan.

En wat de juf zegt.. is nou eenmaal waar

Lejow schreef:En wat de juf zegt.. is nou eenmaal waar

Uiteraard. Wij spreken altijd de waarheid hahaha

Moeders zeggen dat wel eens dat ze er gek van worden: ja maar juf zegt.... ja maar mama juffrouw zegt dat...

Sunprincess, jouw stukje herken ik dan weer heel erg.

Ik had het net nog: Tomas keek ademloos naar een aflevering van Nieuws Uit De Natuur waarin ze vertelden over de werking van een rioolwaterzuiveringsinstallatie. Vooral tijdens het stukje over bacterieën ging zijn mond steeds verder open hangen Hij leek het gewoon nog te begrijpen allemaal ook!

Over het wennen op school... dat zal bij ons niet zo gaan ben ik bang. Ik zelf laat Tomas heel gemakkelijk over aan anderen. Heb geen traan gelaten toen hij voor het eerst naar het KDV ging. Tomas daarentegen... Wees er maar blij mee dat het bij jullie allemaal zo makkelijk gaat dames!

Lejow schreef:En wat de juf zegt.. is nou eenmaal waar

Ik weet nog dat ik in groep 3 moest vertellen waar ik woonde (iedereen moest z'n adres uit zijn/haar hoofd leren). Ik noemde dus keurig ons adres, maar de meester zei dat het niet klopte. Ik die middag direct tegen mijn ouders: 'Wij wonen helemaal niet op de huppeldepupstraat 11 hoor mama! Dat heeft de meester zelf gezegd!'

Uiteraard een vergissing van mijn leraar. Maar dat ging er bij mij niet in

Minneke schreef:

Lejow schreef:En wat de juf zegt.. is nou eenmaal waar

Ik weet nog dat ik in groep 3 moest vertellen waar ik woonde (iedereen moest z'n adres uit zijn/haar hoofd leren). Ik noemde dus keurig ons adres, maar de meester zei dat het niet klopte. Ik die middag direct tegen mijn ouders: 'Wij wonen helemaal niet op de huppeldepupstraat 11 hoor mama! Dat heeft de meester zelf gezegd!'

Uiteraard een vergissing van mijn leraar. Maar dat ging er bij mij niet in

hahahaha

Herkenbaar. Als ik T.eun weg breng staat tie altijd nog even te kletsen aan het hekje maar zodra JUF buiten komt ga ik op in rook..Dat is gewoon dikke liefde.

Filoria is dat bij jou ook niet dat het huilen over is zodra jij uit het gezichtsveld ben?

Ik had het gister ook toen ik Mas naar de psz bracht, hij wilde eerst een puzzel maken en daarna even kleien, toen zei hij, mam, ik ga glijden tot straks! Ik kreeg een kus en mocht gaan
Toen had ik echt zoiets, mannetje wat word je groot!

IK heb dat net als Sunprincess om de normale dingetjes, als hij lief zit te spelen, helemaal verzonken in zijn wereld. Of zijn kamer omgetoverd heeft tot treinparadijs, met boompjes en mensen erlangs

Printje schreef:

Minneke schreef:

Lejow schreef:En wat de juf zegt.. is nou eenmaal waar

Ik weet nog dat ik in groep 3 moest vertellen waar ik woonde (iedereen moest z'n adres uit zijn/haar hoofd leren). Ik noemde dus keurig ons adres, maar de meester zei dat het niet klopte. Ik die middag direct tegen mijn ouders: 'Wij wonen helemaal niet op de huppeldepupstraat 11 hoor mama! Dat heeft de meester zelf gezegd!'

Uiteraard een vergissing van mijn leraar. Maar dat ging er bij mij niet in

hahahaha

Bwhahaha, nou dat dus

Ja... 3 mei zijn we naar Het Zandkasteel geweest met H.
We zaten helemaal vooraan en ik dacht dat ze wel even zou schrikken als ze dicht op haar neus zouden staan. Maar nee hoor.
Ze ging op haar stoel staan, begon te klappen en riep de hel show: TOTO!!! SASSA!!! KONO KOOS!!!!!
Ze heeft werkelij keen uur lang staan dansen, klappen en zingen met een grote glimlach van oor tot oor.

Ik heb weinig gezien, heb alleen maar naar H. zitten te kijken hoe ze aan het genieten was.
En de eerste 5 minuten zat ik met tranen in mijn ogen.

Ze verteld nu nog tegen iedereen dat ze Toto een handje gegeven heeft.

frolic schreef:Filoria is dat bij jou ook niet dat het huilen over is zodra jij uit het gezichtsveld ben?

In het begin niet, toen hoorde ik achteraf vaak dat hij nog wel een halfuurtje door had gehuild.

Nu huilt hij heeel soms nog als ik hem wegbreng naar het KDV, maar dan is het inderdaad over zodra ik de hoek om ben.

Heeeeeel herkenbaar! Nu ben ik sinds ik mama ben een hele weke muts geworden!