Dankbaar...

Als ik dit zo lees ben ik alleen al dankbaar dat ik een goede zwangerschap en bevalling heb gehad en dat D op zijn piemelmankementje niets markeert.

O ja meer dan genoeg. Ik ben dagelijks zo dankbaar dat M.ara nog bij ons is. Puur omdat ze nog leeft, dat ze nooit in een epileptische aanval is blijven hangen, dat ze het 3 keer in coma brengen heeft overleefd, het overdoseren van Morfine en Dormicum heeft doorstaan, dat haar ademstilstand is opgepakt en dat ze haar open hersen operatie heeft doorstaan. Ik kan eigenlijk niet in woorden uitdrukken hoe ontzettend dankbaar ik daarvoor haar ben. Zoveel wanhopige momenten, zoveel angsten, zoveel momenten waarop artsen niet meer wisten hoe verder te behandelen, ze werd bediend, ze zou met 4 maanden de nacht waarschijnlijk niet doorkomen en zie nu. Boven in bed ligt een prachtig mooi meisje van net 2 jaar die alles heeft doorstaan, heeft gevochten als een kleine maar o zo dappere leeuwin. Een meisje wat praat, en loopt boven alle verwachtingen in. Een meisje wat voor mij echt een voorbeeld voor iedereen mag en kan zijn

Mama_van2 schreef:O ja meer dan genoeg. Ik ben dagelijks zo dankbaar dat M.ara nog bij ons is. Puur omdat ze nog leeft, dat ze nooit in een epileptische aanval is blijven hangen, dat ze het 3 keer in coma brengen heeft overleefd, het overdoseren van Morfine en Dormicum heeft doorstaan, dat haar ademstilstand is opgepakt en dat ze haar open hersen operatie heeft doorstaan. Ik kan eigenlijk niet in woorden uitdrukken hoe ontzettend dankbaar ik daarvoor haar ben. Zoveel wanhopige momenten, zoveel angsten, zoveel momenten waarop artsen niet meer wisten hoe verder te behandelen, ze werd bediend, ze zou met 4 maanden de nacht waarschijnlijk niet doorkomen en zie nu. Boven in bed ligt een prachtig mooi meisje van net 2 jaar die alles heeft doorstaan, heeft gevochten als een kleine maar o zo dappere leeuwin. Een meisje wat praat, en loopt boven alle verwachtingen in. Een meisje wat voor mij echt een voorbeeld voor iedereen mag en kan zijn

Ik krijg altijd kippenvel van jouw stukjes.

Ik ben dankbaar dat we in een land wonen en in een tijd leven waarin kinderen met autisme respectvol worden behandeld, waarin er enorm veel onderzoek wordt gedaan naar autisme en er heel veel mogelijkheden zijn. Als ik soms bedenk hoeveel mensen er samenwerken om onze zoon zo goed mogelijk te helpen dan doet me dat goed. Laatst was ik naar een congres, Het 12e Nationaal Autisme Congres, als je dan al die mensen ziet, je ziet hoe groots alles is opgezet en dat het dus al de twaalfde keer is dat zoiets wordt georganiseerd, en dat er wereldwijd nog zoveel meer is, zoveel mensen die zich ermee bezighouden en het belangrijk vinden dat er zoveel mogelijk over autisme bekend wordt en dat er methodes worden ontwikkeld die helemaal optimaal zijn, dan krijg ik daar echt een gelukkig gevoel van, alsof Ezra en ik heel even door al die handen van al die mensen worden opgevangen.

Susan, wat omschrijf je die laatste zin mooi.

Ik ben dankbaar voor het feit dat D. gezond te wereld is gekomen. Dat had veel anders kunnen aflopen, door de loslating van de placenta. Dan had ik mijn gezonde dochter in zwangerschapsweek 37 kunnen verliezen. Gelukkig is dit dus niet zo gelopen.

Ik ben heel erg dankbaar dat ik Eli.n haar mama ben!! Zo'n lief klein tevreden meisje... Ben zo ontzettend trots op haar!

Verder ben ik dankbaar dat zij niks heeft overgehouden na haar moeilijke start!!

_Lana_ schreef:Jeetje, toch nog heel veel kindjes die zo'n slechte start hebben gehad .
Zo zie je maar weer dat gezondheid het allerbelangrijkste is en niet vanzelfsprekend.

+1

Ik kwam er bij de oudste pas achter dat ik zwanger was met 25 weken. In het begin van die zwangerschap, terwijl ik het dus nog niet wist, heb ik een zwaar auto-ongeluk gehad. Ik brak o.a. mijn onderbeen op drie plaatsen. Ik ben geopereerd, heb dus narcosemiddelen gehad. Zware pijnstillers na de operatie, ik slikte twee soorten anti-depressiva, heb enorm veel röntgenfoto's gehad en rookte. Eigenlijk is het een wonder te noemen dat mijn oudste überhaupt geboren is en na 2 jaar is gebleken dat mijn zoon er helemaal niks aan over heeft gehouden.

@ rataplan, ik lees hier weleens mee, maar dat wist ik niet, wat heftig!

Jeetje Rataplan, gelukkig heeft je zoontje er niets aan over gehouden. Was het niet ontzettend vreemd om er met 25 weken achter te komen dat je zwanger was?

Ja, dat was heel vreemd. In 13 weken (hij kwam met 38 weken) moet je je voorbereiden om moeder te worden (ik wilde geen kinderen) en in de tussentijd moet je ook nog eens al die onzekerheid hebben en een kamer klaar zien te maken. Maar alles is gelukt, precies 1 voor de bevalling hadden we alles in huis.

Hoe bizar is het dan dat je een tweede wilt, die via de medische weg moest komen, waar je álles voor gelaten hebt. Juist omdat we bij de oudste zo vreselijk veel geluk hebben gehad. Juist dat kind komt met een chromosoomafwijking ter wereld en heeft problemen.

Dan zal het inderdaad wel heel dubbel voelen. Lijkt me ook ontzettend gek om zo snel te moeten wennen aan het idee om moeder te worden. Ik kwam er gelukkig achter met 8 weken, en dacht dat het bij de 2e inderdaad ook zo makkelijk zou gaan, niet dus.

Nu je bij je 2e alles ervoor hebt gelaten kan je het jezelf ook niet verwijten. Was het bij de 1e zo geweest, dan kan ik me voorstellen dat jij zelf dan met een ander gevoel had gezeten. Heb hier regelmatig stukjes van je gelezen, maar ook voor jou heel veel respect hoe jij er als moeder in staat!

Mama1985 schreef:Dan zal het inderdaad wel heel dubbel voelen. Lijkt me ook ontzettend gek om zo snel te moeten wennen aan het idee om moeder te worden. Ik kwam er gelukkig achter met 8 weken, en dacht dat het bij de 2e inderdaad ook zo makkelijk zou gaan, niet dus.

Nu je bij je 2e alles ervoor hebt gelaten kan je het jezelf ook niet verwijten. Was het bij de 1e zo geweest, dan kan ik me voorstellen dat jij zelf dan met een ander gevoel had gezeten. Heb hier regelmatig stukjes van je gelezen, maar ook voor jou heel veel respect hoe jij er als moeder in staat!

Dank je. Dat is misschien wel waar. Al denk ik niet dat ik mezelf het dan kwalijk had genomen, ik wist het immers niet.