Bij de 2e wel borstvoeding geven...raar??

Helemaal niet raar. Bij de eerste koos je er bewust voor het niet te doen, nu kies je er wél bewust voor, ook door je ervaring met je eerste kindje. Niet schuldig over voelen hoor.

Ik geef zelf nu ruim 5 maanden borstvoeding. Het is niet altijd even makkelijk gegaan (spruw, langdurig tepelkloven etc) maar toch vind ik het fijn dat ik het nog steeds kan geven. Formaat tepels weet ik niet, ik dacht alijd dat ik kleine had, maar als ik tepelhoedjes koop van Avent, dan is formaat 'middel' eigenlijk nog steeds wel aan de kleine kant. Maar volgens mij is het tepel en het formaat borst helemaal niet van belang hoor.

Ik zou zeggen, probeer het gewoon, je hebt tegenwoordig heel goede begeleiding. Lactatiedeskundigen zijn een uitkomst! Ik heb haar al vaak gebeld, en elke keer dacht ik van te voren: nu zal ik wel moeten stoppen met bv, hier heeft ze vast geen oplossing voor. Maar toch had ze steeds een oplossing, zo fijn!

Ik vind het trouwens niet pijnlijk in het begin, dat werd het pas toen ik (na 4 weken ofzo) last kreeg van de tepelkloven. Maar gelukkig nu geen last meer van. Maar daarom is goede begeleiding wel heel belangrijk.

vlinder-19 schreef:Ik lees heel veel dat een tepelhoedje niet wordt aangeraden en dat het zelfs met vlakke tepels moet lukken...het is niet dat ik vlakke tepels heb, maar gewoon niet van die enorme knoppen Ik ga het gewoon proberen en zorg gewoon dat ik goed begeleid ga worden!

Ik heb aan een kant wel een vlakke tepel en pas toen H wat ouder was kon hij deze goed pakken. Maar ik moet wel altijd starten met tepelhoedje aan die kant. Nooit last van gehad trouwens (van dat hoedje).

Ik vind het ook helemaal niet raar! Ik zou bij een tweede kindje ook langer willen voeden. Toen N. geboren werd was ik nog zo onwetend. Nu weet ik veel beter hoe ik alles wil doen, ik sta er nu heel anders in dan toen ik net moeder was geworden. Heel normaal vind ik, dit zal bijna iedereen wel gehad hebben. Bij een tweede kindje wil ik ook beter doorzetten wat betreft de borstvoeding. Voor mijn gevoel heb ik veel te snel opgegeven. Het liep niet lekker, ik had teveel voeding waardoor N. zich steeds maar verslikte en ik had daarnaast erg veel pijn. Ondanks dat ik nog wel achter mijn keuze sta die ik toen gemaakt heb voelt het nu toch alsof ik opgegeven heb.

Ik vind het ook niet raar. Op ieder moment van je leven maak je een keus die het best bij jou en de situatie op dat moment past. Ik vind het vrij logisch dat dat kan veranderen.

Mijn schoonzus is zwanger van de 3e en ik vroeg of ze bv of kv ging geven (haar 2 andere kinderen zijn al vrij oud, die heb ik nooit als baby gekend) Ze zei kv, want dat heb ik bij de andere 2 ook gedaan. Ik vond dat juist een redelijk apart antwoord. Je hoeft al je kinderen toch niet altijd hetzelfde te behandelen.

ik ga de tweede wel weer proberen om bv te krijgen en langer dan wat D. heeft gehad (10, dagen)