als ik soms andere...

Bruintje Beer schreef:heel herkenbaar!
Ik ben 30 maar ziet er veel jonger uit. Heb 2 kinderen waar maar 22 maanden leeftijdsverschil tussen zit. Maar ik denk dat dit gevoel meer bij mij zit dan bij die mensen.

Maar 22 maanden? Dat valt toch wel mee? Ik vind dat een normaal leeftijdsverschil. Ik zou eerder 12-15 maanden leeftijdsverschil aanduiden met "maar".

Ik ben ook jong, net een maandje na de bevalling 24 geworden. Voel me nooit bekeken, ook net als teddyaapje hooguit als ik met de mei tai loop.

@razz/maiadebij, ik ben denk ik te onzeker. Ik ga ook nergens naar toe, af en toe naar wat familie maar verder nergens. Als ik buiten loop vind ik het zo raar dat ik doelloos rond loop.

Floor, . Heb je geen kinderboerderij in de buurt ofzo, of een vijver met eendjes? Kan je de dieren voeren en loop je niet echt doelloos rond. Heb je anders geen vriendinnen waar je mee af kunt spreken?

Floor schreef:@razz/maiadebij, ik ben denk ik te onzeker. Ik ga ook nergens naar toe, af en toe naar wat familie maar verder nergens. Als ik buiten loop vind ik het zo raar dat ik doelloos rond loop.

Ja dat heb ik ook wel,ik ga dan idd wat rataplan zegt naar de kinderboerderij of supermarkt. Ik loop ook niet graag alleen over straat...

ik vind het heerlijk om met D. te lopen, in de kinderwagen of een doek.
Dan wordt ik maar bekeken, jammer dan. Ik geniet er van en vind het heerlijk om jong moeder te zijn (was 22 toen D. was geboren)

Ik heb het ook af en toe hoor. Het is helemaal niet omdat ik onzeker ben maar ik oog ook best wel jong ( ben 25 jaar ) maar de meeste mensen schatten mij ook veel jonger in.

Ik heb dat nu minder maar dat komt omdat ik het al niet eens meer zie dat mensen kijken. Ik was heel jong bij de eerste en toen merkte ik het wel heel duidelijk. Ik heb me er gelukkig nooit druk om gemaakt.
Ik ben/word zovaak voor de oppas aangezien. Ach ik kan daar niet mee zitten, ik lag er meestal gewoon om en maak een grapje. Behalve als mensen echt brutaal doen, dan kunnen ze een sneer krijgen.

Eén keer kan ik me trouwens nog heel goed herinneren. Ik was zwanger van S en ik was gaan zwemmen met G en V. Nou je had ze moeten zien kijken die mensen. Ik met mijn bolle buik, gezicht zonder make-up en 2 mama roepende koters om me heen. Prachtig!

Hier was ik ook echt jong (19) en zag mensen heus wel eens kijken maar eigenlijk nooit rare opmerkingen gehad. Wel hebben S.ander en ik veel oom en tantes die in de zelfde fase zaten/zitten met kinderen en nog steeds vergelijken ze ons

We zijn een praat graag gezin en vinden het belangrijk om vooral D.ylan de dingen die we gaan doen of waarom hij iets wel of niet mag uit te leggen. Hij heeft deze duidelijkheid hard nodig en is ook verlegen in het begin *wij houden hem dan lekker bij ons tot dat hij zijn gang wil gaan* en hun zijn veel 'harder' in de opvoeding en horen dan ook vaak dat we niet zo soft moeten zijn ect.

Nu nog 5 jaar later en soms bij het schoolplein kijken mensen nog wel maar geen problemen mee. Ik liep/loop dan ook trots achter de kinderwagen!

Ik herken het niet echt als ik buiten over straat loop. Voel me bij het kdv wel een jonge moeder, maar volgens mij ben ik ook een van de jongere moeders daar.

Ik ben nu 20, du 19 toen ik zwanger was, maar ik zie er 14 ofzo uit. Ik heb best wat commentaar mogen slikken. Zo werd ik ooit uitgescholden voor hoer omdat ik niet getrouwd was... En ook veel mensen die mij niet zagen als moeder, althans, nu nog niet.

Mensen denken om één of andere reden ook altijd dat zij het beter weten dan ik, want ik ben nog zo jong. Ik geloof dat ik mijn dochter toch nog altijd het beste ken.

Ik herken het eigenlijk niet, ik ben ook jong (24), maar voel mij eigenlijk nooit bekeken oid. Ik ga ook gewoon een stuk te wandelen zonder doel.

Toen Ezra nog baby was hebben Dion en ik een keer gehoord: 'Jullie zijn nog wel heel jong, hè?' Ik geloof dat we toen 28 en 29 waren, dus dat viel wel mee.

Toen ik zwanger was van Yrsa heb ik ook een keer de opmerking gehad dat ik er wel heel jong bij was, maar toen was ik ook met mijn ouders en Ezra en zonder Dion, dus misschien wekte dat een beetje de associatie met een tienermoeder, alsof ik nog bij mijn ouders woonde of zo. Ik was toen al 30.

Oh ja, en voordat ik voor het eerst zwanger raakte heb ik ook een keer van een collega gehoord dat ze me nog veel te jong vond. Ik was toen 27 en zij was 37 en zwanger van de tweede.

Ik herken het een beetje. Niet zozeer dat ik me echt aangestaard voel op straat of op het KDV ofzo, dat idee heb ik eigenlijk niet. En als ik het heel zelden eens heb dan zit dat denk ik vooral in mijn eigen hoofd, soms voel ik me ook een stuk jonger dan moeders die ik bijvoorbeeld met het zwemmen tegenkom.

Wat ik wel merk is de reactie van mensen die mij zonder kind zien, als ze horen dat ik moeder ben. Bijvoorbeeld op mijn stage, daar werken veel mensen en met niet iedereen heb ik een even nauw contact. Op een gegeven moment ging het als een lopend vuurtje door de school dat ik moeder was, en ik kreeg me toch een verbaasde reacties! Niet negatief overigens (in elk geval niet in mijn gezicht ), maar wel heeeeeeel erg verbaasd. Vond ik echt raar, aangezien ik nu bijna 25 ben en zo extreem jong is dat echt niet vind ik. Plus dat ik er altijd heel open over ben tegen iedereen (lijkt me logisch) en ze echt reageerden alsof ze het geheim van de tienermoeder ontrafeld hadden ofzo

Oh, ik word ook heel wat aangekeken op straat. Ik straal vol trots van binnen en buiten, dus het deed/doet me niet zoveel. Ben ook twee keer aangezien voor nanny (hier in de wijk wonen veel gezinnen met nanny's). Zat op een bankje in het park met N. in de kinderwagen. We keken samen naar de vijver. Komt er een meisje naast me zitten: "Je bent nieuw hier. Voor welk gezin werk jij?" "Ehm, dit is mijn dochtertje en ik woon hier." Ik kreeg een verbaasde blik, maar zag er ook wel wat 'afkeur' in, waarschijnlijk dacht ze dat ik een typische tienermoeder ben ofzo. Ik zie er ook jonger uit dan mijn echte leeftijd (24), ze schatten met tussen de 16 en 20 meestal.

Ik voel me ook wel eens een jonge moeder, maar zo jong ben ik eigenlijk helemaal niet meer .

Ik word ook aangekeken/nagestaard , 3 kleine kids en een zwangere buik. Ik krijg ook regelmatig de vraag of die allemaal van mij zijn en of ze allemaal van dezelfde vader zijn... Oke ze lijken niet allemaal op elkaar, maar ik vind het tamelijk een brutale vraag....

Ik ben nu 27 en dan 4 kids zo. Ik voel me nu trouwens ook niet meer jong achter de kinderwagen maar bij de 1e wel en zeker ook toen ik zwanger was van de 2e omdat de 1e nog maar heel klein was ( ze schelen 15mnd).

peach schreef:het is meer dat ik ze er dan ouder uit vind zien, dan mezelf.

Ik ken het wel, ben zelf 23 maar vind mezelf er niet altijd 'volwassen' uitzien. Het is meer een ding in mijn hoofd dan in werkelijkheid.

Toen ik bij de laatste zwangerschap een puf cursus voelde ik me wel een jonge moeder; 30 jaar en zwanger van de tweede, terwijl het merendeel daar 38/39 was en zwanger van de eerste. Ook wordt ik vaak jonger geschat, maar ach laat mensen maar denken.

Ik vind mezelf soms wel jong ja, maar dan komt het voornamelijk dat ik mijn lengte niet echt mee heb dus mensen schatten je dan helaas wel wat jonger in, maar toch heb ik er geen moeite mee hoor.

Ik vind mezelf niet jong, ik heb meer dat als ik andere moeders zie lopen dat dat echt 'mevrouwen' zijn. Echt volwassen moeders

Ik heb dit helemaal niet eigenlijk! Ben pas 26 en zwanger van de tweede. Maar is me nooit opgevallen dat ik me bekeken voel, of dat ik me jong voel! Misschien nooit op gelet!

Als ik erop let waarschijnlijk wel, maar ik ben ook nog jong, 21.
(nu loop ik eigenlijk nooit meer achter een kinderwagen, maar straks wel weer als alles goed is)

Ik heb dit juist andersom. Ik ben 24 jaar en merk dat steeds meer (oud)collega's, klasgenoten en vriendinnen zwanger raken. Ik ben hier helemaal niet mee bezig. Ik voel me eerder jong dus omdat ik NIET zwanger ben of ermee bezig