Dochter kijkt me soms niet aan.

Ik weet niet of ik me hier zorgen om moet maken of dat het wel herkenbaar is. Op google vind ik er weinig over. Mijn dochter is nu dikke 9 maand en ze heeft fases waarin ze mij en mijn man gewoon niet aankijkt. Ze kijkt letterlijk langs ons heen, alsof alles daar zoveel interessanter is. Als ik echt om haar aandacht 'bedel' lukt het wel, maar mijn zoon is zo anders, die staart me het liefst de hele dag in de ogen. Als ik eet of kook of drink kijkt ze me trouwens wel aan . En het is ook een fase, soms gaat het weer weken 'normaal'. Ze zit nu ook niet zo heel super in d'r vel, komen weer tandjes door en wat verstopping. Herkenbaar voor iemand?

Ik herken het niet van m'n dochter Maar ons nichtje van ruim 8 maanden doet dit ook.zij heeft meer interesse in de omgeving en speelgoed etc. Was ook snel met grijpen e.d. Daar is m'n dochter weer veel trager in.

Zolang er ook periodes zijn waarin e het wel doet zou ik me geen zorgen proberen te maken.

Louise doet het ook. Ik maak me er geen zorgen om.

F. heeft dat ook gedaan. Hij heeft net een periode gehad dat hij gewoon standaard 'ja' overal op antwoordde, zelfs als we de vraag nog niet eens hadden afgemaakt.

Hahahaha, ook leuk Balloon....voel je je echt serieus genomen he? Fijn dat jullie reageren dames!

Als ik onze dochter vast heb dan kijkt ze me bijna niet aan. Maar als ik haar in de wipstoel of in de box leg dan kijkt ze me ineens wel aan en gaat ze kletsen etc.

Pluto schreef:Als ik onze dochter vast heb dan kijkt ze me bijna niet aan. Maar als ik haar in de wipstoel of in de box leg dan kijkt ze me ineens wel aan en gaat ze kletsen etc.

Ja, inderdaad, als ze wat verder weg is kijkt ze me wel aan. Ben ik zo eng van dichtbij vraag ik me dan af .

Hahaha, dat valt reuze mee charles. Gewoon bij gebrek aan beter kijkt ze me aan.

Mijn zoon deed dat ook, dat altijd aanstaren lijkt mij dan wel weer leuk!

Ik denk niet dat je je daar bij een baby al zorgen over hoeft te maken, zeker niet als ze soms wel oogcontact maakt, maar als je er toch meer over wil weten zou ik het aankaarten bij de consultatiebureau-arts en niet zoeken op Google.

S kijkt ons ook niet altijd aan, hij was altijd veel meer gecontreerd op zijn omgeving. Wel als we hem riepen of als we hem nu roepen, dan kijkt hij je wel aan. Ik maak mij ook geen zorgen.

Ik herken het niet, maar dat lijkt me wel het lastige van een tweeling. Je gaat toch altijd vergelijken, bewust of onbewust, en dan vallen dit soort dingen veel meer op natuurlijk. Maar je schrijft dat ze het niet altijd doet, dus ik zou me geen zorgen maken.

Mijn oudste maakte als baby ook heel erg weinig oogcontact met mensen en zeker niet van dichtbij. Niks aan de hand nu maar wat iemand hierboven al zei: je kunt het altijd eens aankaarten bij het consultatiebureau.

Ik ben zo bang dat als ik het aankaart bij het CB er meteen weer een drama van wordt gemaakt.

Charles schreef:Ik ben zo bang dat als ik het aankaart bij het CB er meteen weer een drama van wordt gemaakt.

Als dit.zo is zou je.ook langs de huisarts kunnen gaan.

Ik herken het helemaal niet. Beide.mannen maken.altijd goed.contact.

Ik moet werkelijkwaar hele dagen door alle trukendozen overhoop halen om aandacht te krijgen van m'n kind, ze kijkt ook nooit bewust in de lens van de camera bijv. Ze was en is gewoon onwijs geïntrigeerd door de omgeving, altijd onderweg.

Parel schreef:Ik moet werkelijkwaar hele dagen door alle trukendozen overhoop halen om aandacht te krijgen van m'n kind, ze kijkt ook nooit bewust in de lens van de camera bijv. Ze was en is gewoon onwijs geïntrigeerd door de omgeving, altijd onderweg.

Ja, dit dus. Ze kijkt wel hoor...als ik mijn iphone pak of met eten/drinken bezig ben of een liedje zing of me als een idioot uitsloof op gangnam style. Ook als ik kiekeboe doe achter de deur. Of andere idioteiten. Maar het is net alsof ze zoiets heeft van "Jaahaaaa....ik wéét wel dat je er bent, laat me nou maar gewoon naar interessantere dingen kijken".