Alleen bij mama slapen

Mijn dochter wil / kan echt alleen maar bij mij in slaap vallen en slapen..
Ergens anders is het huilen, als ze eenmaal goed vertrokken is lukt het soms om haar weg te leggen.

Nu ligt ze dus heel veel bij mij of in de draagdoek, snachts ligt ze vaak tussenin op t aankleedkussen (met eigen dekentje)

Nu is ze nog maar heel klein en is het heel erg logisch dat ze dicht bij mij wil zijn maar handig is het niet altijd.
Zou dit een periode zijn? En zou ze hier ook aan gewend kunnen raken? Dat ze straks niet meer alleen kan slapen?

Mijn zoontje had dat ook en dat heeft heel lang geduurd. Na acht maanden werd het iets minder overdag maar 'snachts lag hij nog vaak bij ons in bed. Sinds hij ongeveer anderhalf is slaapt hij bijna nooit meer bij ons in bed en sinds M. is geboren slaapt hij pas echt goed door.
Vast niet wat je wilde horen .

Eh nee, hahaha

S. heeft dat ook zo'n 8 weken gehad na de geboorte. Ik probeerde 'm wel iedere dag een keer in zijn eigen bedje te leggen en na 8 weken sliep hij daar ook daadwerkelijk in. S'nachts sliep hij wel meteen vanaf de eerste dag in zijn eigen bedje maar overdag alleen maar bij mij

Bij B heeft het ook maanden geduurd voordat hij echt goed in zijn bedje kon slapen. Hij wilde ook alleen maar bij mij zijn en slapen.

Louise heeft het alleen als ze zich niet lekker voelt of een sprongetje maakt.

Ik was daar best hard in, ik legde hem gewoon in bed of in de wandelwagen. Ik kletste wat met hem maar echt uren bij mij slapen heb ik nooit gedaan. Bij een tweede zou ik er iets anders mee omgaan maar ik zou wel blijven proberen om hem/haar zoveel mogelijk in bed te laten slapen.

Printje schreef:Ik was daar best hard in, ik legde hem gewoon in bed of in de wandelwagen. Ik kletste wat met hem maar echt uren bij mij slapen heb ik nooit gedaan. Bij een tweede zou ik er iets anders mee omgaan maar ik zou wel blijven proberen om hem/haar zoveel mogelijk in bed te laten slapen.

Maar dat ligt wel aan je kindje. Ik legde J. ook wel is even in de wandelwagen als ik echt even iets moest doen maar dan begon hij met huilen en bleef ontzettend overstuur tot ik hem weer bij me had.
M. kan ik wegleggen terwijl ze het er niet mee eens is en dat gaat ze ook hard huilen maar die raakt niet compleet overstuur.

T. slaapt ook alleen maar in bij mij. Hetzij aan de borst, knuffelend tegen me aan, of in de draagdoek. Ze zal er wel behoefte aan hebben en er zal vanzelf een tijd komen dat ze wel alleen in kan slapen

A slaapt hier wel in zijn wiegje. Na de voeding als hij moe is gaat hij erin.. Dan slaapt hij of tot de volgende voeding of hij huilt tussendoor een paar keer voor zijn speen. Meestal is de speen dus genoeg en blijft hij liggen en slapen. Blijft hij die uitspugen, dan pak ik hem op mij. Maar dat is niet te veel en niet te lang. De avonden daarin heeft hij huiluurtjes. Dat wisselt, ene keer bij ons andere keer in bed met een speentje.. Nachten verlopen wisselend, van zeer slecht tot wel oke..

vervelend he, dat je soms niet weet hoe je iets moet doen.

L. lag dag en nacht op mij en dat wil ik nu niet meer. ik heb ook een huishouden en een man en nog een kindje!

Tania; dat klopt natuurlijk ook. R huilde veel maar sliep wel het beste boven in zijn bedje, het was dan wel ff huilen maar helemaal overstuur niet. Ik moet er persoonlijk niet aan denken om uren met een kindje op de arm rond te lopen en zou wel proberen om hem/haar toch in het bedje te krijgen. Maar goed dat verschilt natuurlijk per kind.

Tiramisu schreef:T. slaapt ook alleen maar in bij mij. Hetzij aan de borst, knuffelend tegen me aan, of in de draagdoek. Ze zal er wel behoefte aan hebben en er zal vanzelf een tijd komen dat ze wel alleen in kan slapen

Niet als aanval bedoeld maar word je daar zelf niet gek van? Ik had zoveel te doen dat ik daar helemaal geen tijd/zin in had. Ik heb alles voor hem over, altijd gehad maar ik vind dat slapen in een bedje hoort en dat heb ik vanaf het begin ook meteen zo geprobeerd. (wat uiteraard ook niet altijd goed ging maar uren op de arm heb ik zelf nooit gedaan)

Ik werd er wel is gek van hoor, echt sommige momenten wist ik niet meer wat ik met hem aan moest en smeekte ik huilend of hij gewoon wilde gaan slapen. Maar hij werd er zo overstuur van als hij alleen in bed lag (ik ben ervan overtuigd trouwens dat dat door de week in het ziekenhuis is gekomen) dat ik het niet over m'n hart kon verkrijgen om hem te laten huilen.

Ik snap het ook Tania, maar kan me zo goed voorstellen dat je er helemaal gek van wordt, R huilde ook veel en sliep vrijwel niet maar hij werd gelukkig al rustig door er gewoon bij te zijn in de box ofzo.

Printje schreef:

Tiramisu schreef:T. slaapt ook alleen maar in bij mij. Hetzij aan de borst, knuffelend tegen me aan, of in de draagdoek. Ze zal er wel behoefte aan hebben en er zal vanzelf een tijd komen dat ze wel alleen in kan slapen

Niet als aanval bedoeld maar word je daar zelf niet gek van? Ik had zoveel te doen dat ik daar helemaal geen tijd/zin in had. Ik heb alles voor hem over, altijd gehad maar ik vind dat slapen in een bedje hoort en dat heb ik vanaf het begin ook meteen zo geprobeerd. (wat uiteraard ook niet altijd goed ging maar uren op de arm heb ik zelf nooit gedaan)

Ja maar.. ze zit ook niet op de arm, maar in de doek!

Nee, ik word er niet gek van. Als ik haar alleen in haar bedje leg, raakt ze heel erg overstuur. Ik heb het een aantal keer gedaan, maar kreeg er geen vrolijker kind door. Wanneer ik haar veel bij me draag, heb ik een heerlijk vrolijk en ontspannen meisje. De keuze was voor mij dus snel gemaakt. Wanneer ze in de doek zit, vormt ze voor mij ook geen enkele belemmering in mijn doen en laten, ze gaat dan gewoon lekker overal mee naartoe en ook huishoudelijke taken zijn goed te doen.

Printje schreef:Ik snap het ook Tania, maar kan me zo goed voorstellen dat je er helemaal gek van wordt, R huilde ook veel en sliep vrijwel niet maar hij werd gelukkig al rustig door er gewoon bij te zijn in de box ofzo.

Ja dat scheelt, bij M. werkt dat gelukkig ook vaak wel. Als ze in de box ligt of bij ons op de bank ik is het vaak ook al goed. Zij slaapt ook gewoon naast ons in haar wiegje en heeft misschien twee keer bij me gelegen 'snachts. Echt zo'n verschil met haar broer. Ik ben wel blij dat ik ze in deze volgorde gekregen heb, als het andersom was geweest had ik echt geen idee gehad hoe ik dat had moeten doen met twee kinderen

R wil er altijd bij zijn, van kleins af aan al, een gezelligheidskind. S'nachts wordt hij weleens wakker maar, en dat had ik nooit gehad, leggen we hem vaak gewoon bij ons neer en hij slaapt weer verder, maar das ook veel eigen gemak..

Tiramisu schreef:
Ja maar.. ze zit ook niet op de arm, maar in de doek!

Nee, ik word er niet gek van. Als ik haar alleen in haar bedje leg, raakt ze heel erg overstuur. Ik heb het een aantal keer gedaan, maar kreeg er geen vrolijker kind door. Wanneer ik haar veel bij me draag, heb ik een heerlijk vrolijk en ontspannen meisje. De keuze was voor mij dus snel gemaakt. Wanneer ze in de doek zit, vormt ze voor mij ook geen enkele belemmering in mijn doen en laten, ze gaat dan gewoon lekker overal mee naartoe en ook huishoudelijke taken zijn goed te doen.

+1 J.ennah was ook altijd zo heerlijk ontspannen in de doek/ drager. En ik kon met N.adeem spelen, boodschappen doen, wandelen, ideaal! Ik ben ervan overtuigd dat (vooral een pasgeboren) kindje veel behoefte heeft aan nabijheid. De wereld om zich heen leert kennen vanaf een veilige basis.

Bij N.adeem deed ik dat anders. Uit onwetendheid. Ik dacht dat dat zo hoorde en wilde hem persé in bed hebben. Heel veel frustratie voor ons beide en echt een zwaar eerste jaar. Had ik toen de draagdoek maar gehad. Gelukkig halen we dat nu een beetje in, hij slaapt geregeld tijdens het wandelen even in de drager

oja even on-topic; J.ennah sliep de eerste 9 maanden veel bij ons in bed. Daarna kon ik haar steeds vaker en makkelijker in haar eigen bed leggen.
Nu wordt ze nog zo'n 3x per nacht wakker, maar leg ik haar altijd terug (na een voeding) in haar eigen bed (die naast ons bed staat).

maiadebij schreef:
+1 J.ennah was ook altijd zo heerlijk ontspannen in de doek/ drager. En ik kon met N.adeem spelen, boodschappen doen, wandelen, ideaal! Ik ben ervan overtuigd dat (vooral een pasgeboren) kindje veel behoefte heeft aan nabijheid. De wereld om zich heen leert kennen vanaf een veilige basis.

Bij N.adeem deed ik dat anders. Uit onwetendheid. Ik dacht dat dat zo hoorde en wilde hem persé in bed hebben. Heel veel frustratie voor ons beide en echt een zwaar eerste jaar. Had ik toen de draagdoek maar gehad. Gelukkig halen we dat nu een beetje in, hij slaapt geregeld tijdens het wandelen even in de drager

Hier hetzelfde. Bij Laurens wilde ik hem ook altijd in zijn bedje hebben, gaf borstvoeding zo ongeveer op schema en van een draagdoek had ik het eerste half jaar nog niet gehoord...

Bij Pepijn ging het heel anders, borstvoeding op verzoek, zo vaak aanleggen als hij en ik wilden, clusteren, draagdoek, bij ons in bed slapen.....En het is voor hem en voor ons zoveel relaxter!!

onze zoon slaapt altijd bij mij in, hem wakker/half slapend/moe in bed leggen maakt allemaal niks uit, hij gaat dan niet slapen. Op mijn arm wel dus laat ik hem maar inslapen bij mij op schoot en leg hem daarna in zijn bed.
Ik hoop dat het ooit beter wordt maar voor nu lukt het me niet om het te veranderen. Hij is helemaal overstuur als hij in bed wordt gelegd terwijl hij wel moe is maar nog niet in slaap. Of we/ik er nou blij blijf of niet dat maakt niks uit. Hij wordt helemaal hysterisch (zo erg dat hij na een tijdje er van moet spugen) en dan duurt het nog uren voordat hij weer rustig is en kan gaan slapen dus voor mij/ons is de beste optie nu om hem maar in te laten slapen op mijn arm (bij iemand anders lukt het helaas ook niet).

Ik ben er eens even bij gebleven maar het valt me op dat zodra ze ligt ze ook steeds verslikt en er steeds voeding omhoog komt dat is natuurlijk niet fijn..

Nu ligt ze lekker alleen te slapen in ons bed, ik leg haar ook steeds neer maar als ze dan heel hard gaat huilen voelt dat voor mij en voor haar ook niet prettig.

Bij ons heb je dat ook al vaker verteld Lau, dat ze voeding omhoog krijgt en veel moet slikken.
Ik zou het even goed in de gaten houden en desnoods langs de huisarts om te kijken of het geen reflux is....

Bij mij wilde mijn dochter ook alleen de eerste tijd slapen, bij het neerleggen was het gelijk huilen en onrustig. Na een tijdje kwamen we er achter dat het reflux was en haar voeding iedere x enorm omhoog kwam. Toen we dat wisten en we er wat aan konden doen ging het een stuk beter.

Ze is nog zo piepklein, ik zou er nu echt nog niet over inzitten of ze later alleen nog tegen jou aan in slaap kan vallen. Een baby die zo klein is, is zich nog helemaal niet bewust van haar eigen lijfje, van het feit dat ze een eigen persoon is, van de scheidingslijn tussen zichzelf en mama. Ik zou echt niet nu al bang zijn dat je in een blijvend patroon terecht komt.