Domme opmerkingen

Ik maak heel vaak domme opmerkingen. Ik zeg of vraag impulsief dingen en vervolgens sta ik totaal voor schut. Mensen uit mijn omgeving denken al snel dat ik dom ben, terwijl ik dat eigenlijk niet ben. Tijdens een gesprek ben ik mij wel constant bewust dat ik geen domme dingen moet zeggen, maar het gebeurt me toch steeds. Ik zou graag weten hoe ik wat slimmer over kan komen en of anderen daar ook last van hebben.

Ik maak zovaak domme opmerkingen. De enige tip die ik je kan geven is nadenken voordat je iets zegt.

Wat zeg je dan voor "domme dingen"? Misschien klopt je zelfbeeld helemaal niet, vraag is hoe mensen over je denken, wellicht valt het erg mee met je "domme opmerkingen".

Ja, eerst nadenken is inderdaad wel verstandig, maar vaak gebeurt het als ik geen tijd meer om goed na te denken.
Heb zo gauw geen goed voorbeeld van mijn domme opmerkingen (gelukkig vergeet ik ze altijd ook weer snel) maar achteraf altijd denk ik altijd; ohnee, dat sloeg weer volkomen nergens op!

Haha hoe herkenbaar, dit gebeurd mij zo vaak. Ach ik geef gewoon mijn ADHD de schuld :p geen grapje ik ben een flapuit, ADHD of niet als ik eerst eens nadenken voordat ik iets roep zullen mensen ook minder om mij lachen, ach aan de andere kant past het wel bij mij en kunnen ze het 9 van de 10 keer waarderen. Bij vreemde kan het misschien dom overkomen maar dat probeer ik los te laten want ik weet echt wel dat ik geen dom meisje ben. Bovendien zullen die mensen ook wel eens wat doms doen.

Ik zou me er echt niet te druk om blijven maken. Wat schiet je ermee op. Je spontaniteit wordt er ook niet beter op als je alles 10x overdenkt voordat je iets zegt om over je zelfvertrouwen nog maar niet eens te beginnen. Stel dat je iets "doms" zegt en je hebt het zelf door dan zou ik me met wat sarcasme eruit praten, of gewoon aangeven dat je af en toe "blonde taal uitslaat, haha". Goed dat je bezig bent met je mindere sterke kant te verbeteren maar sla niet door en blijf gewoon lekker jezelf.

Ik zou me er ook niet druk om maken. Ik heb tijdje in een vriendengroep gezeten waarin ik dus, omdat ik af en toe stomme opmerkingen maakte ( ik durf tenminste toe te geven, als ik iets niet weet) waarin ik meteen als dom bestempeld werd. Ik ging mezelf op een gegeven moment zo zien, ook omdat zij het bleven herhalen enz. Maar nu heb ik gelukkig andere vrienden die daar heel anders in zijn. Een van mijn beste vrienden zit op VU is erg slim, maar die stelt af en toe ook gekke vragen, dat is niet dom, als je het niet weet kan je het beter vragen toch? En soms zit je ernaast tja dat hebben heel veel mensen. Je kan niet van alles verstand hebben.

Ik vraag me af in hoeverre je opmerkingen echt dom zijn of dat jezelf vindt dat ze dom zijn. Krijg je er wel eens opmerkingen over? Ik zou me er niet zo druk om maken, je kunt er beter zo af en toe wat uitflappen dan dat je constant elk woord/opmerking op een weegschaal gaat leggen.
Ik ken ook wel mensen die dingen eruit flappen waarvan ik denk: hoe kom je daar nu weer bij? Maar dat is niet negatief, ik vind dat eigenlijk wel leuk als mensen dat doen. Het geeft ze iets unieks.

Edit: ik vergeet erbij te zetten dat mijn indruk die ik van die mensen krijg nooit dom is!

Dankjewel voor jullie reacties. Ik denk ook wel dat ik misschien te veel gewicht hang aan mijn opmerkingen en daardoor erg onzeker word. Het komt inderdaad mijn spontaniteit niet ten goede als ik er te veel over nadenk. Ik merk ook dat ik er veel meer last van heb als ik bijvoorbeeld op het werk ben. Als ik thuis ben valt het allemaal reuze mee. Op het werk moet ik me professioneler opstellen en krijg ik sneller feedback als ik dingen zeg die niet helemaal correct zijn. Ik moet mezelf daar dus soms inhouden. Maar ik wil aan de andere kant ook gewoon mezelf kunnen zijn en ik ben nou eenmaal een impulsieve flapuit af en toe. Ik krijg er ook wel eens opmerkingen over, of ze lachen me uit als ik iets doms zeg. Dat gebeurde vroeger op school ook vaak en ik werd er zelfs mee gepest. Misschien dat het daarom zo gevoelig ligt en dat ik er zoveel mee bezig ben.

Ik vind mensen leuk met domme opmerkingen

Haha, gelukkig maar dolcis Vaak vinden mensen het ook wel grappig als ik iets doms zeg, maar voor mijzelf is het nogal vernederend omdat het voelt alsof ik word uitgelachen.

Snap dat het niet leuk over kan komen. Als ik moet lachen dan lach ik die persoon niet uit, vind het wel wat schattigs hebben.

Lolly schreef:Haha, gelukkig maar dolcis Vaak vinden mensen het ook wel grappig als ik iets doms zeg, maar voor mijzelf is het nogal vernederend omdat het voelt alsof ik word uitgelachen.

Als mensen je zo in je gezicht uit lachen of je hebt het vermoeden dat ze dat doen, dan zou ik ze daar op aanspreken. Want dat is gewoon onwijs respectloos.

Joh, ik was in Hoofddorp, zag vliegtuigen extreem laag over gaan en schrok me de pleuris en vroeg of dat wel normaal was.

En toen zei iemand dat Hoofddorp vlak naast Schiphol lag.

Domme opmerkingen horen erbij, je vermaakt de ander ermee en iedereen doet 't wel 's..

Jop schreef:Joh, ik was in Hoofddorp, zag vliegtuigen extreem laag over gaan en schrok me de pleuris en vroeg of dat wel normaal was.

En toen zei iemand dat Hoofddorp vlak naast Schiphol lag.

Domme opmerkingen horen erbij, je vermaakt de ander ermee en iedereen doet 't wel 's..

Op sommige plekken in de omgeving zijn zelfs lantarenpalen verlaagd. Maar ondanks dat ik naast schiphol woon, kan ik me nog steeds de pleuris schrikken haha.


Maar goed, ik ben ook een ster in domme opmerkingen. Of ik ben zo slim dat een ander me niet begrijpt, dat kan ook natuurlijk.

Je weet bepaalde dingen niet. Dat kan. En het leuke is: dat heeft iedereen. Als je de meest slimme geleerde in een grote groep hippe meiden zet, voelt 'ie zich waarschijnlijk ook dom, omdat 'ie geen idee heeft waar de gesprekken over gaan. Ik heb maar besloten om mijn domme opmerkingen te zijn als nieuwsgierigheid. Het is juist stoer dat je zo openlijk dingen niet weet. En, mensen vinden het vaak leuk om jou te informeren. Dus volgende kun je van je onwetendheid beter een vraag maken dan een impulsieve opmerking. Dan voel je je niet dom, maar juist nieuwsgierig.

Dolcis_ schreef:Ik vind mensen leuk met domme opmerkingen

Moet je dan om ze lachen of met ze lachen? Mijn collega's liggen altijd een deuk als ik weer stoms zeg haha. Kan het wel hebben, het moeilijk om dat te veranderen en ach ik is ik toch? Het vervelend wat wel is dat het bij vreemde mensen raar kan overkomen maar dan probeer ik mij wel een beetje in te houden. Als ik echt alles moet gaan analyseren werkt dat voor mij erg vermoeidend, bovendien ben je dan ook niet echt jezelf meer.

En ach ben een flapuit maar wel een lieve flapuit met een bijdehande mond en een groot hart haha. Dus nogmaals TO, je hoeft je niet te schamen.

Ik let vaak maar half op en roep meteen iets als ik iets denk te horen dus ik heb ook wel vaak domme opmerkingen.
Ik moet leren eerst te denken en dan pas te praten dus. Maar ik lach zelf net zo hard mee als blijkt dat ik weer eens iets blaat.

Ik heb er dingen ook vaak uit voordat ik nadenk, daar moet ik wel op letten! Op mijn werk ben ik me er meer bewust van dan wanneer ik bijvoorbeeld ben stappen. Verder denk ik eerst OEPS en moet er dan ook wel heel hard om lachen!