Zijn jouw ouders een voorbeeld voor jou?

De titel zegt al genoeg lijkt me! Vertel

Ja, vooral in hoe ik mijn leven niet wil leiden en hoe ik mijn kinderen niet wil opvoeden. Ik heb veel van hun fouten geleerd. Klinkt lullig, maar ik weet ook dat ze hun best hebben gedaan, hoe moelijk het is om bepaalde valkuilen te vermijden en ik hou hoe dan ook heel veel van ze.

Zo'n vraag is volgens mij nooit eenduidig met 'ja' of 'nee' te beantwoorden. In sommige opzichten is met name mijn vader echt wel een voorbeeldfunctie voor mij (geweest). Zijn rust, weldoordachte adviezen, ruimdenkendheid/niet veroordelende houding en anticiperende blik hecht ik veel waarde aan en probeer ik me ook eigen te maken en hoop dat dit tot op zekere hoogte ook is gelukt. De sociale vaardigheden die mijn moeder heeft, kan ik veel van leren. Wat ik niet van mijn moeder als "goed" voorbeeld beschouw, is bijvoorbeeld de moeite die zij heeft om buiten haar eigen kader te denken en de wijze waarop mijn vader bijvoorbeeld confrontaties liever tracht te vermijden - de non-assertieve houding dus in sommige situaties.

Een perfect voorbeeld voor hoe ik het absoluut niet moet doen !

In sommige opzichten wel en in andere opzichten juist weer niet.

Charlie schreef:In sommige opzichten wel en in andere opzichten juist weer niet.

Inderdaad!

Rush schreef:

Charlie schreef:In sommige opzichten wel en in andere opzichten juist weer niet.

Inderdaad!

Hier ook. Maar dan wel met name m'n moeder wel en m'n vader niet. Maar ook dat gaat niet volledige op, want m'n moeder heeft ook kanten die ik niet over wil nemen van haar, en m'n vader heeft euh tja weet ik eigenlijk niet.

Hm niet zo zeer in hoe ik wil worden of zo, maar ik vind dat ik goed ben opgevoed. Dus in opvoeding zit ik wel met ze in 1 lijn, maar verder vaar ik graag mijn eigen koers.

Ja, eigenlijk wel. Ze vormen een ontzettend goed, hecht koppel samen met veel liefde en respect en als ik naar hun kijk dan hoop ik dat mijn relatie nog steeds zo is na 36 jaar huwelijk. Daarnaast zijn het goede mensen. Mijn vader is sociaal heel sterk, heel meelevend en een open karakter. Dit heb ik grotendeels van hem. MIjn moeder is ontzettend intelligent, gaat voor haar familie door het vuur en heeft zoveel goede kanten dat ik ze niet kan opnoemen. Dus ja, hoe zij hun leven leiden, hoe zij bepaalde keuzes hebben gemaakt, hoe ze altijd voor hun doelen zijn gegaan hoop ik dat ik daarin hetzelfde kan zijn.

Het betekent niet dat ik altijd dezelfde keuzes zal maken, maar ik kijk wel tegen ze op.

Ik kan mij heel erg vinden in wat Caro zegt.

Ik ben opgegroeid in een fijn en warm gezin waar ik kon leren hoe het leven 'werkt' en kon uitgroeien tot wie ik nu ben.

Bij mijn ouders staat de deur altijd open en ik weet gewoon dat ik bij ze terecht kan als er iets aan de hand is.

Niet echt, vooral een voorbeeld voor hoe ik het niet wil doen.

@Joan, je hebt volgens mij dezelfde avatar als Arwyn, ik denk steeds dat zij het is en dan ben jij het, beetje verwarrend haha!

Tullow schreef:

@Joan, je hebt volgens mij dezelfde avatar als Arwyn, ik denk steeds dat zij het is en dan ben jij het, beetje verwarrend haha!

Hahaha, die van mij gaat over cupcakes en is roze Ik had het inderdaad ook gezien

Joan schreef:

Tullow schreef:

@Joan, je hebt volgens mij dezelfde avatar als Arwyn, ik denk steeds dat zij het is en dan ben jij het, beetje verwarrend haha!

Hahaha, die van mij gaat over cupcakes en is roze Ik had het inderdaad ook gezien

Hier had ik ook al een paar keer "last" van!

Niet alle keuzes zou ik hetzelfde maken, maar het merendeel wel. Ik ben opgegroeid met 2 super ouders en qua opvoeding zou ik hetzelfde doen. Ze hebben me heel veel vrijheid gegeven op de voorwaarde dat ze me konden vertrouwen.

Er zijn wel dingetjes waarin ze geen voorbeeld voor mij zijn, maar in grote lijnen wel. Ik merk dat ik best wel hetzelfde in het leven sta als hen, als in ik in veel dingen hun mening deel. Ook heb ik veel bewondering voor hun denkwijze en hoe ze met tegenslagen omgaan, dus ja, zeker een voorbeeld.

Ja.

Ja. Een voorbeeld van hoe ik het níet wil.

Mijn ouders zijn nogal conservatief en ik merk dat ik wel wat trekjes van ze heb. Maar over het algemeen zet ik me daar juist tegen af.

Voorbeelden:
- ze reizen niet. Vinden dat 'eng' en onnodig. Ik reis juist wel graag, wil veel zien, ondanks dat ik het ook spannend vind.
- ze hebben niks met mijn beroep. Ze vonden altijd dat het niks voor mij was 'want niemand in de familie doet dat' en remden me af. Tót ze ontdekten dat ik niet anders wil dan leerkracht zijn en dat het toch echt mijn ding is.
- ze vonden het maar niks dat ik in A.lmere ging werken en wonen. Vooral mijn vader, die dreigde destijds dat 'als ze dat doet, dan dondert ze maar op!'. Allemaal angst. Puur angst voor het onbekende. Uiteindelijk had hij ook wel door dat het werk in het noorden niet voor het oprapen ligt en dat ik toch echt werkervaring op moest doen. Zelfs al was het dáár, in die stad, met veel allochtonen en diversiteit én ver van huis.

En zo heb ik nog tig kleinere voorbeelden. Maar ik houd wel van ze

Ja. Er zijn dingen die ik anders doe, of wil doen, maar dat wil niet zeggen dat geen voorbeeld voor me zijn, juist een voorbeeld hoe het anders kan.

ik herken mezelf wel in beiden ouders en al zou ik een aantal dingen anders doen als ouder, ook een hoop dingen zoals de normen en waarden en uitleg over culturen e.d. zou ik wel overnemen.

Enerzijds wel, anderzijds echt niet. Dat laatste vooral omdat ze soms dingen denken die gewoon totaal niet kloppen en ik er gewoon niet bij kan dat je zoiets überhaupt durft te denken.

freakielief schreef:Ja, vooral in hoe ik mijn leven niet wil leiden en hoe ik mijn kinderen niet wil opvoeden. Ik heb veel van hun fouten geleerd. Klinkt lullig, maar ik weet ook dat ze hun best hebben gedaan, hoe moelijk het is om bepaalde valkuilen te vermijden en ik hou hoe dan ook heel veel van ze.

Ik wilde inderdaad ook zoiets schrijven, ik heb inderdaad van mijn ouders geleerd. Mijn moeder is een voorbeeld van hoe ik niet wil worden (helaas lijk ik erg veel op haar) en hun opvoeding is een voorbeeld voor hoe ik het niet wil doen later. Ook ik houd van ze, natuurlijk houd ik van ze en ze hebben me heus ook goeie dingen meegegeven en ze hebben niet bewust de dingen fout gedaan die ze fout deden, ik neem het ze soms kwalijk, maar meestal niet, meestal is het gewoon zo gegaan als het is gegaan en daar trek ik mijn les dan uit.

Ja, ze zijn een voorbeeld. Ze hebben alles prima voor elkaar en zijn gelukkig met wat ze hebben. Ik ben wel eens jaloers geweest op de tijd waarin zij opgroeiden, bepaalde dingen leken toch makkelijker. Het vinden van een baan, scheiden kwam niet zo vaak voor, waardoor je toch bij elkaar bleef. Het vinden van een huis, waarbij toen 2 inkomens niet de norm waren.

De laatste tijd praat ik er veel over met mijn moeder. Waarom het baantechnisch voor geen meter loopt, waarom mijn relatie niet lukt en meer van dat. Het blijkt nu dat zij ook de problemen hadden waar ik nu tegenaan loop. Zij zijn er ook overheen gekomen dus ik heb de hoop dat problemen die nu enorme bergen lijken later een vage herinnering worden.
Wel moet ik uitkijken dat ik valkuilen waarin zij gestapt zijn niet ook meepak. Die kans is best realistisch omdat ik nogal op ze lijk.

Mijn ouders staan altijd voor me klaar. Ik hoop dat ik dat mijn kinderen later ook kan bieden.

Jeanette schreef:Niet alle keuzes zou ik hetzelfde maken, maar het merendeel wel. Ik ben opgegroeid met 2 super ouders en qua opvoeding zou ik hetzelfde doen. Ze hebben me heel veel vrijheid gegeven op de voorwaarde dat ze me konden vertrouwen.

Zo ervaar ik het ook! Mijn ouders staan altijd voor me klaar en ik kan met alles bij ze terecht. Ik sta op eigen benen maar toch is he ontzettend fijn om te weten dat ze me onvoorwaardelijk zouden steunen mocht het nodig zijn.

freakielief schreef:Ja, vooral in hoe ik mijn leven niet wil leiden en hoe ik mijn kinderen niet wil opvoeden. Ik heb veel van hun fouten geleerd. Klinkt lullig, maar ik weet ook dat ze hun best hebben gedaan, hoe moelijk het is om bepaalde valkuilen te vermijden en ik hou hoe dan ook heel veel van ze.

+ 1, ik heb de laatste jaren veel meegemaakt met mijn beide ouders en kan volmondig zeggen dat ik weet hoe ik het niet wil doen. Natuurlijk zijn er goede momenten geweest en die neem ik ook wel mee, maar kijkend naar de laatste jaren heb ik vooral geleerd hoe ik het niet wil doen.
Toch is het wel moeilijk, want ik betrap mezelf er vaak genoeg op dat ik iets doe of zeg en later denk 'jeetje wat ben ik een kloon van mijn vader/moeder'. Terwijl je juist niet zo wil worden.