Raken jullie ook wel eens overprikkeld?

Grotere kinderen of kindjes in de luiers, ja daar zit ook wel een heel verschil in.
Je bent met een kleintje veel meer aan het schoonmaken/verzorgen.
Die handelingen vergelijk ik ook niet.

Daar gaat het niet alleen maar om. Het gaat ook om emotionele betrokkenheid.

SarahKey schreef:

Printje schreef:Hier niet herkenbaar, ben ook wek wat gewend. Heb al jaren 26 kleuters om me heen dus eentje thuis is juist heerlijk rustig haha

Haha hier ook zo. Heb helemaal geen last van alle geluidjes van Siem produceert. Hij mag héél wat herrie maken wil hij de bso kinderen overtreffen.

Zelfde als dat ik soms lees of hoor van moeders die dan een kinderfeestje organiseren, paar uurtjes, paar kindjes en dan bekaf zijn Dan denk ik: wij gaan met de bso met 40 kinderen een hele dag op pad
Dan vind ik 5 kindjes echt zooooo makkelijk.

Ook herkenbaar, ik draai mijn hand niet meer om voor een groepje van 6 kinderen thuis. Ik ben wel vermoeid maar kan alles goed hebben, ik ben gewend aan geluiden om me heen hahaa

Susan schreef:Daar gaat het niet alleen maar om. Het gaat ook om emotionele betrokkenheid.

Dat ervaar ik zelf niet zo. Ik kan van zowel hem als de kinderen in de klas erg veel hebben. Met mijn kleuters ben ik, tot op zekere hoogte, ook emotioneel betrokken.

In de klas is het ook de hele dag Juf juf juf juffrouw juf juf juf.

Dan is een kind dat mama roept een heerlijke rust.

Susan schreef:Daar gaat het niet alleen maar om. Het gaat ook om emotionele betrokkenheid.

Inderdaad, als professional kon ik het ook allemaal prima hebben hoor. Ik heb heel veel het kinderen gewerkt. Maar dan zit er ook een duidelijk begin en eind aan de dag..

Printje schreef:

Susan schreef:Daar gaat het niet alleen maar om. Het gaat ook om emotionele betrokkenheid.

Dat ervaar ik zelf niet zo. Ik kan van zowel hem als de kinderen in de klas erg veel hebben. Met mijn kleuters ben ik, tot op zekere hoogte, ook emotioneel betrokken.

In de klas is het ook de hele dag Juf juf juf juffrouw juf juf juf.

Dan is een kind dat mama roept een heerlijke rust.

Ja, maar de emotionele betrokkenheid bij je kleuters is denk ik niet te vergelijken met de emotionele betrokkenheid bij je kind.

Oh wat herkenbaar!

Vanaf het moment dat ze wakker word ( vaak zelfs in haar slaap nog ) tot het moment dat ze gaat slapen staat die rebbel open.
Honderd keer alles vragen,constant mama mama mama mama.. Alles onderzoeken,tot in den treuren willen weten hoe iets werkt of wat iets doet,als ze samen met het buurmeisje speelt heerlijk klikken of moederen of haar,nu kan ik er om lachen,maar als ik er op dat moment middenin zit kan ik wel gillen soms.Af en toe trek ik mij echt even terug met mijn muziek aan ( oordoppen ) en ga ik even afwassen of stofzuigen. Merk wel als ik zelf vermoeider ben dat ik het slechter trek,anders ga ik er wel in mee en blijf ik tot in den treuren antwoorden geven,anders word mevrouwtje prikkelbaar en dan is het feest in huis,prikkelbare mama en prikkelbaar kind..

eerder kon ik er heel goed tegen, ik vind het heerlijk om lekker te keuvelen en te kletsen met mijn dochter, maar nu ik zwanger ben, heb ik het soms echt even nodig om me af te sluiten en kan ik inderdaad overprikkeld raken nu.

Sunprincess schreef:

Susan schreef:Daar gaat het niet alleen maar om. Het gaat ook om emotionele betrokkenheid.

Inderdaad, als professional kon ik het ook allemaal prima hebben hoor. Ik heb heel veel het kinderen gewerkt. Maar dan zit er ook een duidelijk begin en eind aan de dag..

+1. Ik vind dat ook wel echt anders dan 24/7 een kind om je heen hebben . Ik kan nu vermoeider zijn van een dag dan van een dag voor een kleuterklas staan een paar jaar terug.

Hier ook heel herkenbaar.
Steeds die vragen enz, waarom, mag ik enz.
En E heeft door dat ze heel hard kan gillen en dat vind C prachtig dus die gaat terug gillen. En dan lijkt het wel of ze op hun manier aan het communiceren zijn met elkaar, maar voor mijn oren is het minder prettig.

Jolicious schreef:

Sunprincess schreef:

Susan schreef:Daar gaat het niet alleen maar om. Het gaat ook om emotionele betrokkenheid.

Inderdaad, als professional kon ik het ook allemaal prima hebben hoor. Ik heb heel veel het kinderen gewerkt. Maar dan zit er ook een duidelijk begin en eind aan de dag..

+1. Ik vind dat ook wel echt anders dan 24/7 een kind om je heen hebben . Ik kan nu vermoeider zijn van een dag dan van een dag voor een kleuterklas staan een paar jaar terug.

Haha nou ik echt niet, thuis vind ik het heel anders dan werk. Ik heb altijd kinderen om me heen maar ba een dag thuis ben ik lang niet zo moe als na het werk. En dan valt het ook nog mee,heb gewoon veel energie denk ik.

Printje schreef:

Jolicious schreef:

Sunprincess schreef:

Susan schreef:Daar gaat het niet alleen maar om. Het gaat ook om emotionele betrokkenheid.

Inderdaad, als professional kon ik het ook allemaal prima hebben hoor. Ik heb heel veel het kinderen gewerkt. Maar dan zit er ook een duidelijk begin en eind aan de dag..

+1. Ik vind dat ook wel echt anders dan 24/7 een kind om je heen hebben . Ik kan nu vermoeider zijn van een dag dan van een dag voor een kleuterklas staan een paar jaar terug.

Haha nou ik echt niet, thuis vind ik het heel anders dan werk. Ik heb altijd kinderen om me heen maar ba een dag thuis ben ik lang niet zo moe als na het werk. En dan valt het ook nog mee,heb gewoon veel energie denk ik.

Het zal ook echt wel afhankelijk zijn van het karakter en de leeftijd van je kind hoor. Met één dreumes vond ik het ook nog niet zo heel zwaar. (Nou ja, toen ik hoogzwanger was wel natuurlijk!) Maar met twee kinderen, waarvan de oudste echt een gigantische druktemaker is, is het wel anders.

En uit jouw verhalen heb ik wel begrepen dat jullie zoontje best makkelijk is, toch? Ik denk dat dat echt wel uitmaakt.

Klopt Minneke ons mannetje is, op avondeten na, super makkelijk en rustig.

Wat ben ik blij met dit topic! ERG herkenbaar !!

Heb soms dat als mijn man thuiskomt van zijn werk dat ik naar de wc "ren" deur opslot en gewoon een paar seconde met mijn ogen dicht zit

Dat moet ik nog gaan beleven. Hoe is het om overdag op je werk zoveel kinderen te hebben en a;ls je thuis komt nog een baby. Voorheen was ik na een vakantiedag echt wel moe (maar meer omdat ik normaal in de middag werk en dan opeens dagen van 7 tot 5 of 8 tot 6 en daar moest ik meer aan wennen) En kon ik zo na het eten op de bank ploffen of vroeg naar bed. Straks heb ik thuis ook nog een kindje te verzorgen. Dus ben ook wel benieuwd hoe dat gaat.

SarahKey schreef:Dat moet ik nog gaan beleven. Hoe is het om overdag op je werk zoveel kinderen te hebben en a;ls je thuis komt nog een baby. Voorheen was ik na een vakantiedag echt wel moe (maar meer omdat ik normaal in de middag werk en dan opeens dagen van 7 tot 5 of 8 tot 6 en daar moest ik meer aan wennen) En kon ik zo na het eten op de bank ploffen of vroeg naar bed. Straks heb ik thuis ook nog een kindje te verzorgen. Dus ben ook wel benieuwd hoe dat gaat.

Je went er vanzelf aan eigenlijk. Soms denk ik wel eens van pff je gaat van kinderen naar kinderen, nooit eens 'zonder' vooral op die 'heerlijke' regendagen dat je met je kleuters niet naar buiten kan. Maar ik vind het altijd heerlijk om weer thuis te komen bij mijn eigen ventje, en ik vind echt 1 kind niet opwegen tegen mij 26 kleuters in de klas.
Maar je hebt idd veel minder rust, vooral die drukke periode van Sinterklaas/kerst, je kan meteen weer door thuis met je andere dingetjes ipv ff nietsdoen op de bank, maar nogmaals je went vanzelf ook aan dat ritme. Ik kan er goed tegen.

Als hij af en toe zon dag heeft.. waarop alles beantwoord wordt met NEE.. Hij om het kwartier op de grond ligt te krijsen of aan het stampvoeten is.. Ja dan heb ik daar inderdaad wel eens last van

Sunprincess schreef:En regelmatig terugkerend gesprek:
C.iske: " Van wie heb ik dit gekregen?"
Ik: Nou?
C.iske: Heb ik het van omi gekregen?
Ik: Ja.
C.iske: Of heb ik het niet van omi gekregen?
Ik: Jawel
C.iske: Of heb ik het van Opa gekregen?
Ik: Nee, je hebt het van omi gekregen.
C.iske: Ooh, heb ik het van omi gekregen?
Ik: Ja.
C.iske: Of heb ik het niet van omi gekregen?

Hier moest ik wel om lachen.

Minneke schreef:

Het zal ook echt wel afhankelijk zijn van het karakter en de leeftijd van je kind hoor. Met één dreumes vond ik het ook nog niet zo heel zwaar. (Nou ja, toen ik hoogzwanger was wel natuurlijk!) Maar met twee kinderen, waarvan de oudste echt een gigantische druktemaker is, is het wel anders.

En uit jouw verhalen heb ik wel begrepen dat jullie zoontje best makkelijk is, toch? Ik denk dat dat echt wel uitmaakt.

Dat vind ik ook, ik vind het nu veel zwaarder dan met 1 kind. Toen alleen onze dochter er nog was vond ik het ook niet zwaar, maar nu is dat regelmatig echt wel anders.
Ik vind het nu relaxed als ik op mijn werk ben met 12 kinderen om me heen in de leeftijd van 0-4 jaar.