Vasthouden aan principes, gezond verstand etc...

Toen ik zwanger was...wist ik precies hoe ik het NIET ging doen qua opvoeding etc...
inmiddels heb ik al verscheidene principes laten varen...ik doe nu steeds meer waar ik mij op dat moment goed bij voel. En soms denk ik achteraf....dat was niet slim. Maar daar leer ik dan van.

Merk hier, maar ook 'irl' dat (vooral moeders) sommige ouders zich wel heel erg aan allerlei principes vasthouden, dat het mij enigszins verstikkend lijkt. ook door al die verschillende opvoedtechnieken...
Het lijkt wel of het gezond verstand steeds meer naar de achtergrond wordt gedrukt.

wat vinden jullie? Dit is zeker geen aanval! vind het juist interessant en leerzaam hoeveel sommige moeders van opvoeden etc weten. Ik heb niet de discipline om mij er zoveel in te verdiepen, soms weleens jammer.

Ik had verwacht dat ik meer strenger zou zijn. Maar soms als hij iets weer voor de 4e keer doet van ach laat ook maar.. Ik had eigenlijk precies in m'n hoofd dat ik het een beetje zoals The Nanny" zou aanpakken maar soms ben ik dus echt laks Ik vind dit trouwens ook een moeilijke fase deze leeftijd. Soms begrijp hij heel goed wat wel/niet mag en soms snapt hij het niet. Is ook niet erg maar soms wel lastig. Maargoed hij is ook nog maar 20 maanden

Ik weet niet wie je precies bedoelt met het 'vasthouden aan principes' door opvoedtechnieken. Ik herken dat hier eigenlijk helemaal niet. En dat het gezonde verstand naar de achtergrond wordt gedrukt herken ik ook niet.
Volgens mij is elke moeder hier met het gezonde verstand bezig en wordt vooral het gevoel gevolgd.

Voordat ik kinderen had had ik ook niet in mijn hoofd dat ik het zo zou gaan doen zoals het nu gaat, ik dacht bijv. dat ik de kinderen heel makkelijk zou kunnen wegbrengen.

Ik denk dat er niemand is die volledig vasthoudt aan overtuigingen van voor of tijdens de zwangerschap, wel dat er ouders zijn die graag een bepaalde methode of bepaalde richtlijnen volgen, maar dat sluit niet uit dat je ook je gezonde verstand gebruikt. Ook al gebruik je ontzettend veel boeken en bestaande methodes, dan nog gebruik je je eigen verstand om eruit te filteren wat je wel en niet geschikt vindt voor je eigen situatie en voor jezelf.

Maar waarom hebben bepaalde methodes benmamingen...heb soms het gevoel (niet zozeer hier) dat het enigszins als religie wordt gezien.

stel je zegt...ik voed volgens xx methode op, dan voed je op volgens een principe, en niet puur vanuit gezond verstand. Je meet dan m.i. alles aan de principes van die bepaalde opvoedtechniek.

Wie zegt hier dan dat ze volgens een bepaalde methode opvoedt? Er was pas nog een topic over en volgens mij was er toen niemand die dat zei. Wel dat de manier van opvoeden ergens bij past.

Maar ik zeg ook niet dat dat hier gebeurt...hier heb jk dat nog niet gelezen.

Oh okee, in je openingspost zei je van wel daarom dacht ik dat je ook hier bedoelde.

Misschien kun je anders wat voorbeelden geven.

Liadan schreef:Oh okee, in je openingspost zei je van wel daarom dacht ik dat je ook hier bedoelde.

Nee, typ op tel en dan is alles wat lastiger te verwoorden

Mbt forum lees ik veel van enkele mamas met veel gedrevenheid mbt opvoeden...zoals jij. Vind het interessant om te lezen, maar vraag mij wel af hoe jullie die balans houden...

En heb idd nog niet gelezen dat iemand hier zich volledig overgeeft aan een bepaalde methode. Maar op bepaalde fora wel, en ook in omgeving ken jk twee moeders die continu met een methode komen aanzetten. Prima, maar voed je dan zelf jouw kind op...of voedt een boek jouw kind dan op. Persoonlijk niets voor mij.

Susan schreef:Misschien kun je anders wat voorbeelden geven.

klopt. Zal vanavond poging doen. Met tel is geen succes en wordt er niet duideijker op.

Het kan ook zijn dat die mensen zelf gewoon niet zo goed hun eigen visie onder woorden kunnen brengen en het daarom illustreren met een boek waarin een methode wordt beschreven waarin ze zich kunnen vinden.

Ook ik had voordat ik moeder werd wel bepaalde ideeën over hoe ik het zou gaan aanpakken. Het meeste daarvan klopt nog wel, want ik was van plan vooral naar mijn gevoel te luisteren en dat doe ik ook echt. Toch zijn er ook wel wat dingen die ik uiteindelijk anders doe, juist omdat mijn gevoel me dat ingeeft. Ik dacht namelijk strenger te zijn met bepaalde dingen, maar soms vraag ik me af waarom ik eigenlijk wil dat ze iets wel of niet doet, en als ik daar geen zinnige reden voor kan bedenken dan kan het zijn dat ze iets bijvoorbeeld wel mag (want er is niks op tegen te bedenken).

Ook had ik ideeën over wat ik vooral niet zou gaan doen, en ook het meesta daarvan staat nog overeind. Niet straffen bijvoorbeeld, en dat heb ik tot op heden ook nog niet gedaan. Ik hoop ook dat ik dit in de toekomst niet ga doen, maar mocht ik ineens wel goede redenen voor hebben, wie weet dat ik het dan wel ga toepassen. Ik denk het niet, maar ik bedoel te zeggen dat ik niet strak aan mijn regels en plannen ga vasthouden als ik merk dat een andere aanpak beter zou werken. Ik vind de manier van opvoeden die ik gebruik ook niet echt binnen één visie passen, en ik hou me ook niet strak aan opvoedregeltjes vast. Wel heb ik gemerkt dat mijn manier van opvoeden veel overeenkomsten vertoont met UP, maar niet alles is UP. En ik blijf dus ook gewoon mijn gevoel en gezonde verstand gebruiken.

Susan schreef:Het kan ook zijn dat die mensen zelf gewoon niet zo goed hun eigen visie onder woorden kunnen brengen en het daarom illustreren met een boek waarin een methode wordt beschreven waarin ze zich kunnen vinden.

Ik denk dat het (voor die twee moeders in kwestie! ) voornamelijk een manier is om interessant te doen. waarom zou je een leek met specifieke termen om de oren slaan?

voorbeeld, nu weet ik wat up enigszins inhoudt, maar half jr geleden....geen flauw idee.

Nou, ik ben wel benieuwd naar je voorbeelden vanavond, op zich wel een leuk discussiepunt.

Hier is het niet moeilijk om een balans te zoeken want ik volg geen methode of boek, onze manier van omgaan met de kinderen is over het algemeen genomen onvoorwaardelijk. Dat is hoe wij met elkaar omgaan en daar zitten geen regels en principes aan vast voor mij. Ik volg geen regels, ik volg mijn kinderen. Dat maakt het voor mij juist vaak heel makkelijk om te doen. En ja, die manier van omgaan met de kinderen past heel erg bij UP, maar ook wij doen wel eens dingen die daar niet helemaal bij passen. En ik lees er ook over, maar dat doe ik ook over andere dingend ie me interesseren.

Maar ik ben ook wel benieuwd naar voorbeelden.

Ja ik had wel bepaalde ideeen.
En die volg ik vrijwel allemaal na. Heb soms wel eens van, had ik dat nou maar niet gedaan.
Ik dreig wel eens met `anders`, en dat wil ik eigenlijk niet.


Ik zie hier trouwens vaak voorbij komen dat meiden hun kindje niet straffen. Opzich vind ik dat wel bewonderingswaardig, dat ze daar steeds maar geduld voor kunnen hebben e.d.
Maar zelf heb ik het idee dat straffen wel helpt bijvoorbeeld.

Ik lees express alleen de openingspost en de verdere reacties niet. Ik ben het hier mee eens, ik denk dat je met gezond verstand een heel eind komt. Wat mij opvalt aan de opvoedingstechnieken is dat er heel veel word gekeken naar resultaat op langere termijn. Ik ben daar in mijn opvoeding ook mee bezig, maar eerder op een manier dat ik wil dat hijlater kan terug kijken op een leuke jeugd en dat hij zelfstandig is.
Ik handel vooral uit gevoel, en ik pas ook wel eens dingen toe die ik hier lees bijvoorbeeld maar sommige dingen zijn voor mij zo tegennatuutlijk dat ik dat niet kan (en wil) toepassen.

Volgens mij wil iedereen graag dat zijn kind later terug kan kijken op een leuke jeugd.

Vroeger was dat denk ik wel anders, toen waren ouders nog echt autoritair omdat ze dachten dat dat goed gaat. Wie zijn kind liefheeft, spaart de roede niet, dat idee. Ik denk niet dat het toen echt telde of je kind een leuke jeugd had. Ja, misschien hoopte je wel dat het ook wel leuk was, maar de strenge opvoeding ging denk ik voor, leuk was bijzaak. Sowieso denk ik.

Ik denk ook dat dat vroeger wel anders was.
Maar tegenwoordig denk ik dat ouders vooral willen dat hun kind een leuke jeugd heeft.

Dat denk ik ook wel, hoewel ik eigenlijk denk dat er nog steeds wel mensen zijn voor wie het niet heel veel prioriteit heeft. Ouders die hun kinderen heel veel pushen om op een bepaald gebied (school, sport, muziek, et cetera) heel veel te bereiken en er niet om geven dat hun kind een heel stuk jeugd overslaat, daardoor, die heb je ook wel. Dan heb ik het niet over kinderen die zelf een enorme drive hebben om topprestaties te leveren, want die genieten op hun manier dan natuurlijk ook wel van hun jeugd, maar echt van die ouders die nooit tevreden zijn, van wie het altijd nog beter moet.

Oja, vreselijk, dan moet ik meteen aan al die missverkiezingen voor kleine kinderen denken in Amerika.

Ik doe het ook gewoon op mijn eigen manier. Ik heb veel ervaring met kinderen, sta al jaren voor de klas, en daardoor weet ik goed wat ik wel/niet wil en op welke manier ik kinderen het liefste benader.

ik ben wel heel benieuwd naar die voorbeelden, want ik weet niet zo goed hoe ik je vraag moet interpreteren. Ik denk dat iedere ouder met gezond verstand bepaalt hoe hij/zij de opvoeding inricht toch? En dat het een daar beter bij past dan het ander lijkt me logisch en dat je er soms een naam aan kunt geven, lijkt me niks af doen aan de manier waarop je met je kinderen omgaat.