"Maar daar heeft hij toch nog niks aan..."

SarahKey schreef:Maar als jij als ouder blijft denken: Daar doe ik mijn kind geen plezier aan dus doe ik het maar niet. Dan went een kind nooit aan iets. Ik zou per ding bekijken of het voegt of niet op dat moment voor je kind maar ook voor jezelf.
Maar snap best dat mensen een reis naar Amerika te ver vinden voor zo'n ukkie.

Wij gaan dit jaar helemaal niet op vakantie want wij vinden dat niets voor Siem. Een (kleine) baby hoort thuis in eigen bedje te slapen waar tijd en plek is voor zijn eigen ritme. Dus hebben we besloten om samen een nachtje weg te gaan en blijft oma bij Siem. Een ander zou denken: wat een onzin, sjouw dat kind mee, kan best!
Dat zullen we volgend jaar vast wel doen, als we niet meer zo gebonden zijn aan flestijden en het voor ons wel wat beter voelt om hem ergens anders te laten slapen.

Neem aan dat bij iedereen het belang van het kind voorop staat en pas later die van jezelf. Al betekend dat niet dat je dan maar niets voor jezelf kunt ondernemen.

Als ik zo'n grote reis zou maken zou ik mezelf ook vragen: vind ik het fijn als mijn kind erbij is, ook voor de herinneringen. En dan hoeft mijn kind het niet te herinneren maar je doet het zelf wel. Of zul je die hele reis je kind missen en later denken, hadden we hem/haar toch maar meegenomen! Maar goed dat weet je vooraf niet hoe het gaat lopen.

dat is een ding dat voor ons hoe dan ook vast staat. Of als gezin met J.ason of helemaal niet. Maar zonder hem drie weken weg, nee echt niet! Weekendje zoals jij aangeeft vind ik dan weer iets anders. Dat doen we wel.

ff off-topic maar SarahKey wat heb jij een mooi onderschrift zeg !

Rejoy. schreef:

AngelNyn schreef:

Rejoy. schreef:An: ik denk dat dat juist heel erg mee valt. Een 6-jarige kun je prima uitleggen dat je zo lang in het vliegtuig moet zitten als de schooldag duurt, dat ze in amerika een andere taal spreken, dat het daar heel warm is, dat je om de dag een ochtend of een middag in de auto zit en dat ze daarna kunnen spelen oid.
Een kind van 1.5 snapt dat allemaal niet en dat krijg je ook niet voor elkaar om dat uit te gaan leggen.

Wij gaan pas vliegen of verdere autoreizen maken zodra de kinderen in ieder geval richting de basisschoolleeftijd gaan.

Maar waarom zou je het uberhaupt allemaal gaan uitleggen, en het daardoor juist extra spannend / beladen maken voor een kind?
Laat het over een kindje heen komen, laat ze zelfs alles ontdekken, dan gaan ze er tenminste met een open mind in, ipv dat papa en mama al weken ze aan het voorbereiden zijn, en er zo'n big deal van maken dat het kind wel moet denken "shit er komt echt iets heel spannends aan!! WHAAAAAAAAA"

joh, neem je kind zonder iets te zeggen mee in het vliegtuig, laat je kind in een land komen waar het niks kan lezen of begrijpen van wat de mensen zeggen, knal je kind om de dag vier uur in de auto zonder ze te laten weten waar je heen gaat..

strak plan..



en w.b. die taal, ik had het over een kind van 6. Lijkt mij dat dát wel wat uitmaakt.

Je kan het toch ook gewoon mee delen en niet zo beladen maken? "we gaan gezellig op vakantie!" en op de dag van het vliegen "kijk eens, we gaan in een mooi groot vliegtuig!" en eenmaal daar "kom, we gaan naar iets leuks toe, straks kan je lekker spelen"

Rejoy. schreef:Ik snap gewoon niet waarom kinderen zo jong al overal mee naartoe gesleept moeten worden, omdat je als ouder zo nodig van die verre reizen moet maken. Wacht lekker een paar jaar, kind heeft er meer aan, snapt meer, vind het leuk en zie je alsnog wat je graag wilt zien.

Tot die tijd zou ik lekker voor korte vluchten van maximaal 2 á 3 uur kiezen of een korte autoreis.




Net als bij stofzuiger vond dochter autorijden tot +/- een maand of 9 ook heerlijk, viel direct als een blok in slaap, maar heeft het nu echt wel gezien na een kwartiertje/20 minuten.

Ik denk dat het voor kinderen juist makkelijker is als ze heel klein zijn.

Ik denk ook dat een kind van zes weinig problemen zal ondervinden met mensen die een andere taal spreken. Zo kan je wel tig doemscenario's bedenken waarom je vooral dichtbij huis moet blijven. Doe vooral wat je niet laten kan hoor, maar ik vind het overdreven.

Rejoy. schreef:

Flower_L schreef:Hier heeft l indirect trouwens ook baat bij, gezien wij laatste dagen steeds enthousiaster worden nu de reis in zicht komt


Mbt die vergelijking, is idd appels met peren....maar tel die keren boodschappen doen eens op? En dat in verhouding met een paar weken vakantie...want ook voor l is dit vakantie. Spelen, zwemmen, rennen...en ja, paar uur afzien tijdens vliegen en rijden. En nee, hij zal zich de golden gate bridge of de grand canyon niet kunnen herinneren...maar die paar uur vliegen ook niet.

boodschappen doe ik ook niet voor mijn lol, reizen als het goed is wel.

Ok vervang boodschappen doen door winkelen. Weet je, ik snap best negatieve reacties, maar ik lees nergens echt de harde gevolgen voor een kind op langer termijn....l is twee keer wezen vliegen. 1x 4.5 u...best een lange zit...hij is er echt niet negatief door beinvloed.

Uiteraard heeft dit impact op hem, maar als ouder zijnde ben je er altijd nog zelf bij. Als ik zie dat hij gek wordt van de drukte, vermoeidheid...dan schrappen we iets van het programma en blijven we langer op die plek. en ben zeker aan het nadenken over periode na vakantie...hoe we dat beste aan kunnen pakken. Zal even tijd nodig hebben, maar komt vast weer goed.

Razz_ schreef:ff off-topic maar SarahKey wat heb jij een mooi onderschrift zeg !

Dank je wel!

Poissongirl: idd 3 weken weg zonder je kind, zou ik ook niet doen. Dan zou ik of met kind gaan of de reis paar jaar uit stellen. Geef je daarin groot gelijk.

Wij krijgen vaak verbaasde reacties wanneer in een gesprek blikt dat l meegaat...merendeel gaat er vanuit dat wij met zn 2en gaan.

Ik denk dat je kind zich vormt door wat het gewend is. Als je je kind tot zn vierde nooit uit logeren doet, niet meeneemt naar andere mensen en het langste ritje in de auto 15 min is voor boodschappen dan zal het net zo goed 'slecht' kunnen uitpakken, ondanks dat je alles kunt uitleggen en ze kunt voorbereiden.

Als het om herinneringen gaat kun je ze net zo goed in de kelder opsluiten, heel veel zullen ze zich niet herinneren.

Als je van plan bent zo'n grote reis eenmalig te maken (of over 10 jaar weer) dan zou ik wachten. Als je 3 keer per jaar naar Amerika gaat, dan zou ik hem meenemen, het heeft geen zin het hem te onthouden.

Sowieso heeft iedereen een andere visie op vakantie met kinderen. We zijn een aantal keer met vrienden naar Turkije geweest. Volgend jaar gaan we met onze kleine man. Vrienden gaan met hun kindje (die is dan 2,5) op zo'n hollandse camping zitten in Zuid Spanje. Ik vind 18 uur in de auto te lang, zij vinden 3 uur in een vliegtuig te lang.

Supertalentje schreef:Ik denk dat je kind zich vormt door wat het gewend is. Als je je kind tot zn vierde nooit uit logeren doet, niet meeneemt naar andere mensen en het langste ritje in de auto 15 min is voor boodschappen dan zal het net zo goed 'slecht' kunnen uitpakken, ondanks dat je alles kunt uitleggen en ze kunt voorbereiden.

Als het om herinneringen gaat kun je ze net zo goed in de kelder opsluiten, heel veel zullen ze zich niet herinneren.

Als je van plan bent zo'n grote reis eenmalig te maken (of over 10 jaar weer) dan zou ik wachten. Als je 3 keer per jaar naar Amerika gaat, dan zou ik hem meenemen, het heeft geen zin het hem te onthouden.

Sowieso heeft iedereen een andere visie op vakantie met kinderen. We zijn een aantal keer met vrienden naar Turkije geweest. Volgend jaar gaan we met onze kleine man. Vrienden gaan met hun kindje (die is dan 2,5) op zo'n hollandse camping zitten in Zuid Spanje. Ik vind 18 uur in de auto te lang, zij vinden 3 uur in een vliegtuig te lang.

+1
Wat weet jij het goed te omschrijven!

blondje1313 schreef:

Supertalentje schreef:Ik denk dat je kind zich vormt door wat het gewend is. Als je je kind tot zn vierde nooit uit logeren doet, niet meeneemt naar andere mensen en het langste ritje in de auto 15 min is voor boodschappen dan zal het net zo goed 'slecht' kunnen uitpakken, ondanks dat je alles kunt uitleggen en ze kunt voorbereiden.

Als het om herinneringen gaat kun je ze net zo goed in de kelder opsluiten, heel veel zullen ze zich niet herinneren.

Als je van plan bent zo'n grote reis eenmalig te maken (of over 10 jaar weer) dan zou ik wachten. Als je 3 keer per jaar naar Amerika gaat, dan zou ik hem meenemen, het heeft geen zin het hem te onthouden.

Sowieso heeft iedereen een andere visie op vakantie met kinderen. We zijn een aantal keer met vrienden naar Turkije geweest. Volgend jaar gaan we met onze kleine man. Vrienden gaan met hun kindje (die is dan 2,5) op zo'n hollandse camping zitten in Zuid Spanje. Ik vind 18 uur in de auto te lang, zij vinden 3 uur in een vliegtuig te lang.

+1
Wat weet jij het goed te omschrijven!

+1!

Ik zit trouwens net de blog even terug te lezen van de ouders van mjin oppaskindjes, en uiteraard is het voor iedereen anders, maar wat mij vooral heel erg opviel was, aan het einde van hun blog, einde van de reis, ze vertelden hoe verbaasd ze waren over hoe flexibel en zelfstandig de meiden in die hele korte tijd geworden waren,
En dat ze juist veel meer gedaan hadden dan dat ze in eerste instantie ingepland hadden, juist omdat hun dochters het ook zo leuk vonden.

Razz_ schreef:Hier ook geen lange ver weg vakantie's voor S. de komende jaren hoor. Ik moet er niet aan denken dat S. z'n dag niet heeft in het vliegtuig en de hele tijd loopt te krijsen. Dat is niet leuk voor hem, voor ons en ook zeker niet voor andere mensen in het vliegtuig. Centerparcs oid vind ik dan wel leuk voor de kleintjes. Dan is toch anders. Ze gaan dan lekker mee zwemmen, wandelen in de bossen etc en mocht je kindje heimwee hebben of erg ziek worden kan je makkelijk naar huis. Nee ik zie een lange ver weg vakantie écht niet zitten met kinderen onder de 4 a 5 jaar

+1

AngelNyn schreef:

Novalee schreef:Persoonlijk zou ik het niet doen met dezelfde beweegredenen als Rejoy.

Dat je met een kindje van 3 maanden half Nederland door kan reizen is iets anders dan een kindje van anderhalf, dat waarschijnlijk kan lopen of in elk geval op één of andere manier zelf rondbewegen, eerst 12 uur laten zitten in een vliegtuig en daarna meerdere uren per dag in een autostoel. Hoe een kind van 8 een lange reis ervaart is al helemaal niet te vergelijken. Hetzelfde geldt voor het slapen, daar valt nu nog niks over te zeggen. N. sliep van 0 tot 6,5 maand vrijwel elke nacht door, sindsdien wordt ze vrijwel elke nacht een keer of 4 of 5 wakker. Ik zou persoonlijk ook niet met 1 jaar kijken hoe hij dan slaapt en dan bepalen of je een half jaar later gaat want ook dan kan het al weer heel anders zijn. En nu komt waarschijnlijk de opmerking dat je met die instelling nooit iets kunt plannen, maar in mijn ogen kun je dat met zo'n klein kindje ook niet. Dat komt later wel weer.

Wanneer dan, als ze het huis uit gaan?
Denk juist dat als een kindje vanaf kleins af aan niks gewend is, en als je hem dan ineens als 6 of 7 of 8 jarige mee neemt, ze zich helemaal moeilijk kunnen aanpassen..

Je snapt toch wel dat een kindje van anderhalf heel wat anders is dan een kind van 6 ofzo. Een kind van 6 snapt het principe op vakantie gaan, die kan zichzelf langer vermaken terwijl het stil zit, etc. Ik zeg niet dat je nooit meer ergens heen kan of dat je je hele leven maar op je kind aan moet passen. Maar je moet wel kijken naar wat een kindje op die leeftijd kan/wil en daar enigzins rekening mee houden. Een vliegreis van een uur of 2 of 3 kan in mijn ogen prima. Maar een reis van 4x zo lang, een mogelijke jetlag plus daar veel uren in de auto dat lijkt me gewoon niks met zo'n kleintje. Dan wegen de nadelen zwaarden dan de voordelen. Als je dan een jaar of 3, 4 wacht geniet je er zelf waarschijnlijk ook meer van omdat je kindje het dan bewuster beleeft en je het dus meer deelt.

Overigens leren je kinderen niet alleen hoe ze zich moeten aanpassen door één keer per jaar een verre reis te maken. Dat doe je meer door ze gewoon in het dagelijks leven mee te nemen naar dingen, en niemand hier zegt dat we dat ook niet doen.

Ik heb niet alles gelezen maar hier mijn reactie op de openings post en de eerste pagina

Wij zijn toen J.uul 11 maanden was naar Turkije gevlogen voor ruim 2 weken vakantie. Is totaal niet te vergelijken met een vlucht naar Amerika maar ik heb toen wel enorm veel verschil gezien tussen kinderen in dat vliegtuig. J.uul heeft nu 4x gevlogen en is 4x al tijdens het opstijgen in slaap gevallen en werd 4 uur later tijdens de landing weer wakker. Maar ik heb ook kinderen gezien die de hele vlucht hebben gehuild.

Ik zou zonder enige twijfel met J.uul een vlucht van 8 uur aan durven en ik denk dat een rondreis daar voor haar ook een groot feest is. Het feit alleen al dat ze papa en mama 3 weken lang voor zichzelf heeft en veel onderweg en buiten kan zijn. Autorijden is hier ook nog nooit een probleem geweest.

Ik denk dus dar het helemaal afhankelijk is van hoe je kind is en of je het aan durft. Maar dat kunnen jullie zelf het beste inschatten. Als je denkt dat het voor je kind leuk is en je wilt het zelf ook graag: waarom niet! Lekker doen zou ik zeggen. Ik zou willen dat we het financieel konden veroorloven om een maand op reis te gaan met 3en, lijkt me heerlijk.

Poisongirl schreef:

Caresses schreef:Als je het niet gaat proberen kom je er ook niet achter. Ik zou het gewoon doen hoor. Is hij/zij nu een makkelijke slaper, in welke mate heeft je kindje behoefte aan regelmaat e.d.?

J is heel makkelijk. Huilt nooit, alleen als hij 's nachts zijn speentje kwijt is. slaapt overal en nergens als hij moe is, in de auto sowieso altijd, vindt hij heerlijk. Als hij maar zijn eten krijgt wanneer hij honger heeft vindt hij alles best.

Ik zou hem persoonlijk niet mee nemen, omdat ik dat zelf niet fijn vind, maar ik denk wel dat het in jullie geval prima zou kunnen.

Je neemt ook je eigen ervaringen van vroeger mee. Mijn ouders namen mij en mijn zusje ook mee op autovakantie naar Spanje toen we amper een jaar waren. Ging prima. Wij willen onze dochter ook mee op vliegvakantie naar de Canarische Eilanden nemen als ze ruim een half jaar is. Als ze een jaar is, gaat ze ook 3 weken mee op autovakantie naar Spanje. Zolang je voldonde rust neemt, lijkt me dat prima kunnen.

Ik zie het zelf echt niet zitten om de komende 4 jaar alle vakanties in dit koude kikkerlandje door te brengen. Vreselijk! Ik zou persoonlijk zelf niet kiezen voor een lange vlucht van 8 uur, maar dat komt meer doordat ik dat zelf niet fijn vind. En dat is precies wat je je eigen kind ook meegeeft. Mijn ouders vonden/vinden vakanties in NL vreselijk, dat heb ik van hen overgenomen en zal ik waarschijnlijk ook doorgeven aan mijn kids.

Ik heb vroeger als baby vaak gevlogen van Nederland naar Suriname (en terug natuurlijk ). En ik heb er helemaal niks aan ondervonden. Volgens mij was mijn broertje nog geen 3 maanden toen we van Amerika naar Suriname zijn gevlogen en ik was net 2. Mijn moeder was in haar eentje en dat ging ook goed.

Dus ik ben van mening als je denkt dat je kind het aan kan gewoon doen!!! Genoeg speelgoed/eten meenemen dan moet het wel goed komen en zelf niet teveel stressen.

Wij zijn met onze zoon, toen hij 1,5 jaar was, naar het zuiden van Duitsland gereden met de auto. We zijn daar een midweek gebleven. Dat ging super goed. Het is natuurlijk niet te vergelijken met Amerika, maar goed.

Megara schreef:Stop dan in elk geval met je dochter als uitgangspunt te nemen voor alle kindjes en spreek voor jezelf in plaats van je mening als feit te presenteren. Dat wil nog wel eens helpen in een discussie.

Hallo, anderen nemen toch ook hun ervaringen met hun oppaskinderen, het makkelijke kind van hun zus, hun eigen kind of zichzelf als uitgangspunt, waarom moet Rejoy daar dan op aangesproken worden? Omdat zij iets anders zegt dan de rest?

Ik vind wat zij zegt over het algemeen respectvoller dan de reacties waarin woorden worden gebruikt als 'panisch mee omgaan', 'porseleinen popjes', 'bullshit', et cetera.

Susan schreef:

Megara schreef:Stop dan in elk geval met je dochter als uitgangspunt te nemen voor alle kindjes en spreek voor jezelf in plaats van je mening als feit te presenteren. Dat wil nog wel eens helpen in een discussie.

Hallo, anderen nemen toch ook hun ervaringen met hun oppaskinderen, het makkelijke kind van hun zus, hun eigen kind of zichzelf als uitgangspunt, waarom moet Rejoy daar dan op aangesproken worden? Omdat zij iets anders zegt dan de rest?

Ik vind wat zij zegt over het algemeen respectvoller dan de reacties waarin woorden worden gebruikt als 'panisch mee omgaan', 'porseleinen popjes', 'bullshit', et cetera.

Misschien omdat ik, en die anderen willen aantonen dat juist niet ieder kind zo'n vakantie verschrikkelijk vind, en je echt niet als ouders je kind iets verschrikkelijks aan doet door ze mee te nemen op zo'n vakantie?
Ik heb ook nergens gezegd dat ALLE kinderen zo makkelijk zijn, Rejoy schuift gelijk alle kinderen over 1 kam en zegt dat kinderen helemáál niks aan zo'n vakantie hebben.
Dat vind ik toch heel anders dan voorbeelden geven waarin het wél goed ging, zodat TS niet gelijk afgeschrikt wordt.

En wat is er respectloos aan gewoon zeggen waar het op staat? Ik vind dat hele wekenlang voorbereiden, en stel je voor, je kindje raakt overprikkeld, allemaal nogal panisch bij een gemiddeld kind. Uiteraard is het een heel ander verhaal als je een kind hebt waarbij echt iets aan de hand is en waarbij regelmaat en structuur écht belangrijk zijn.
Maar grootste gedeelte van de tijd maken ouders hun kinderen zelf zo overstuur, met hun goed bedoelde gedrag..

Als ik vroeger een spuit kreeg, nou mn moeder repte daar geen woord over, ze zorgde dat ik afgeleid was en het niet zag, en hup, spuit in mn armpje, en voordat ik me kon realiseren dat er iets gebeurde, en van verbazing over kon gaan in huilen, was het al voorbij, en niks aan de hand.

AngelNyn schreef:
Ik vind dat hele wekenlang voorbereiden, en stel je voor, je kindje raakt overprikkeld, allemaal nogal panisch bij een gemiddeld kind. Uiteraard is het een heel ander verhaal als je een kind hebt waarbij echt iets aan de hand is en waarbij regelmaat en structuur écht belangrijk zijn.
Maar grootste gedeelte van de tijd maken ouders hun kinderen zelf zo overstuur, met hun goed bedoelde gedrag..

Hier ben ik het wel mee eens.

Met mijn kinderen is niks aan de hand, maar die hebben absoluut structuur en schema nodig. Zodra ik ze maar even ontregel is het een drama.

Rejoy heeft gewoon een ander standpunt, net als ik. Dat ze haar eigen ervaringen als uitgangspunt neemt vind ik niet zo gek, in vrijwel alle topics in deze pijler nemen mensen hun eigen kinderen als uitgangspunt en hier is dat dan opeens een probleem.

Ik zou voor mezelf vinden dat er teveel haken en ogen aan zitten, dat de eventuele leuke kanten van zo'n vakantie niet opwegen tegen de eventuele lastige kanten. Het criterium is voor mij ook niet of kinderen er last van hebben of schade door oplopen, maar dat het een bestemming is waar we alle vier plezier aan beleven en ik denk niet dat Amerika al echt een meerwaarde heeft. Daar hoeft een ander niks mee te doen, als iemand met haar kleine kinderen op vakantie wil naar Amerika dan wens ik diegene veel plezier en een goede reis, maar ik zou het zelf niet doen. Ik vind opmerkingen als 'kinderen zijn geen porseleinen poppen' dan vrij denigrerend overkomen.

En 'zeggen waar het op staat', dat slaat natuurlijk nergens op, door te pretenderen dat jij wel even zegt waar het op slaat presenteer jij juist jouw mening als waarheid.

Fiwen schreef:Ik heb niet alles gelezen maar hier mijn reactie op de openings post en de eerste pagina

Wij zijn toen J.uul 11 maanden was naar Turkije gevlogen voor ruim 2 weken vakantie. Is totaal niet te vergelijken met een vlucht naar Amerika maar ik heb toen wel enorm veel verschil gezien tussen kinderen in dat vliegtuig. J.uul heeft nu 4x gevlogen en is 4x al tijdens het opstijgen in slaap gevallen en werd 4 uur later tijdens de landing weer wakker. Maar ik heb ook kinderen gezien die de hele vlucht hebben gehuild.

Ik zou zonder enige twijfel met J.uul een vlucht van 8 uur aan durven en ik denk dat een rondreis daar voor haar ook een groot feest is. Het feit alleen al dat ze papa en mama 3 weken lang voor zichzelf heeft en veel onderweg en buiten kan zijn. Autorijden is hier ook nog nooit een probleem geweest.

Ik denk dus dar het helemaal afhankelijk is van hoe je kind is en of je het aan durft. Maar dat kunnen jullie zelf het beste inschatten. Als je denkt dat het voor je kind leuk is en je wilt het zelf ook graag: waarom niet! Lekker doen zou ik zeggen. Ik zou willen dat we het financieel konden veroorloven om een maand op reis te gaan met 3en, lijkt me heerlijk.

Ik heb ook lang niet alles gelezen, maar ben het hier ook mee eens!!!

Toen onze dochter 14 maanden was, zijn we met haar naar Gran Canaria gevlogen. Zelfs toen kregen we al een aardige lading opmerkingen als: Zou je dat nou wel doen?! En ze herinnert er zich toch niets van?!
We hebben een heerlijke vakantie gehad. Heb me van te voren gewoon geen seconde druk gemaakt om de vliegreis van ruim 4 uur. En gewoon gedacht: we laten het op ons af komen en zien het dan wel weer! Wij wilden gewoon erg graag als gezin op vakantie! En Gran Canaria waren we nog nooit geweest.. Dus waarom niet? En gelukkig hebben we super foto's gemaakt, die I. later terug kan kijken!

Maar ik snap absoluut dat niet iedereen hetzelfde zou doen... Hoeft gelukkig ook niet toch?!
Je kent je kindje zelf het beste. En het is inderdaad erg afhankelijk van hoe je er als ouder in staat!
En ik denk zelfs een beetje met hoe je groot bent gebracht.
Mijn schoonouders vonden de vakantie naar Gran Canaria ook niks! Zijn vroeger met de kinders nooit verder geweest dan een park in Nederland of Duitsland!
Wij hebben met mijn ouders een groot deel van de wereld gezien als kind. Dus voor mij al veel meer normaal om op reis te gaan!