Schoonfamilie

Ik ben blij met mijn schoonfamilie, spreek mijn schoonmoeder ook wel een paar keer per week via de telefoon. Als we daar zijn is het ook altijd gezellig.

Ze zijn best oke... Ander slag types, vind sommige dingen wel lastig om mee om te gaan maar komt gewoon omdat we heel erg verschillen... Verder bedoelen ze het altijd goed, dus dat houd ik altijd maar in mijn achterhoofd...

Ze zijn ontzettend lief, open en hartelik, maar ze kunnen ook enorm zaniken om niks en dingen enorm bagetaliseren... Ze schijnen soms echt niet te luisteren tot ik echt kwaad word ( helaas) ...

Maar over het algemeen ben im heel blij met ze! Haha

Wij hebben behoorlijk aan elkaar moeten wennen en in het verleden is er een hoop gezegd over en weer. Maar kan nu toch wel zeggen dat het best oke gaat!

Heel blij mee! Ik word echt geaccepteerd in hun familie, dat vind ik heel fijn! Mijn schoonmoeder woont niet heel dichtbij ons dus die zie ik niet vaak. We hebben wel contact via de mail en ik kan het met haar ook goed vinden. Met mijn schoonvader weet ik ook wel dat het goed zit ook al praat ik niet veel met hem, hij is wat meer op zichzelf. Met mijn (stief)schoonmoeder kan ik het ontzettend goed vinden. Misschien nog wel beter dan met mijn eigen moeder. We ondernemen wel vaak dingen en ik kan ook altijd bij haar terecht als ik ergens mee zit! Mijn vriend z'n half broertjes komen hier ook regelmatig, die hebben me ook geaccepteerd!

We hebben gisteren een afspraak gemaakt voor het ontmoeten van onze beide ouders! Zijn ouders komen naar mijn ouders toe, en dan gaan we daar borrelen en lekker eten. Vind het heel leuk maar ook wel heel spannend!

Leuk Marin, have fun!

Ik kan er vaak goed mee op schieten, maar soms erger ik me groen en geel.

Ik heb het niet zo getroffen denk ik. Of nouja, zij vinden dat hun zoon het niet zo met mij getroffen heeft. Toen schoonvader na een maand of 2 tegen mij zei 'ja, het is maar afwachten of het goed gaat. Jullie komen toch uit een ander milieu'. Daarna is het nooit meer goed gekomen hahaha. Nu komt het ook omdat mijn vriend zo'n 10 jaar geen amper contact met zijn vader heeft gehad (na de scheiding) en het nu nog moeizaam verloopt. Als hij al geen band heeft met zijn vader en diens nieuwe vrouw, hoe kan ik dan iets opbouwen?

Over mijn schoonmoeder begin ik niet eens. Ik vind het wel erg jammer hoor, zou graag een leuke band hebben met leuke schoonouders. Mijn vriend loopt bij mijn ouders de deur plat en voelt zich daar net zo thuis als ik. Ik zou dan andersom best meegemaakt willen hebben. Hij voelt zich bij zijn ouders al niet eens thuis, dus ik zou dat ook wel niet mee gaan maken.

Ook na de geboorte van onze dochter 2 maand geleden is er niet veel verandert. Ja ze zijn allebei 1 keer langs geweest in de kraamweek en nu krijgen wij het verwijt dat we 'al zeker 3 maand niet bij hun langs zijn geweest'. Ach nee joh, war was ik ook alweer druk mee? Oja! Een kind op de wereld zetten.

Ach ik dwaal af.. Nogmaals ik vind het erg jammer, zou graag leuk met de ouders van mijn vriend omgaan en mijn dochter een leuke band met haar grootouders gunnen. Maar dat zie ik niet gebeuren. Heb het erg vaak geprobeerd de afgelopen 7 jaar, maar de koek is soms gewoon een keer op.

Mijn vriend komt uit een compleet ander milieu, mijn schoonouders zijn lieve mensen met altijd goede bedoelingen maar dat is het ook wel een beetje. Een stevige discussie over de stand van zaken binnen het Catshuis zit er niet in, niet dat dat het belangrijkst is hoor maar ik ben blij dat ik dat met mijn vriend en mijn ouders wel kan. Mijn schoonfamilie is vrij simpel maar altijd goedbedoelend en niet kwaadwillend. Dat is iets wat ik mezelf af en toe ook moet vertellen, een soort mantra... Met mijn ouders hebben we beiden een andere band waar ik me prettiger bij voel

Ik ben al eens met mijn schoonouders op vakantie geweest en we gaan regelmatig met z'n allen een weekendje weg.

een beetje jaloers zit ik hier alle reacties te lezen.
Ik zou heel graag willen weten of het wel of niet klikt met mijn schoonouders.
Jammer genoeg zijn we een jaar samen en heb ik ze nog steeds niet ontmoet.

Tot nu toe kan ik wel goed opschieten met mijn schoonouders. Heb ze al een aantal keer ontmoet en morgen ga ik met ze (en mijn vriend natuurlijk) naar Miss Saigon. Ben benieuwd

Ik kan het heel goed vinden met mijn schoonouders.

Marin schreef:We hebben gisteren een afspraak gemaakt voor het ontmoeten van onze beide ouders! Zijn ouders komen naar mijn ouders toe, en dan gaan we daar borrelen en lekker eten. Vind het heel leuk maar ook wel heel spannend!

Spannend!

Ik kan heel goed met mijn schoonmoeder opschieten. Tussen m'n ouders en schoonmoeder botert het helaas niet zo goed, daarom hebben ze elkaar in 9 jaar tijd ook maar 4x gezien ofzo

Dacht dat het nu eigenlijk wel beter ging, maar toen ik er vorige week was en tegen mijn vriend zei welk weekend mijn ouders konden komen klussen, begon zij gelijk "oh, mogen wij ook nog wat doen of is het weer alleen jou ouders?!"
Ik was echt helemaal verbaasd.. Vorige keer moesten we binnen een week verhuisd zijn (regels antikraak), dus moesten binnen notime alle muren schilderen.. Mijn ouders hebben toen heel veel geholpen, omdat ik moest werken en geen vrij kon krijgen. Zij heeft ME dus kan sowieso niet echt veel, en zij kon volgens mij die week ook helemaal niet, dus zij heeft toen inderdaad niet geholpen..

Nouja verder niet op gereageerd, stonden we na de bezichtiging buiten, dus hadden we het er weer over het klussen, begon ze weer "ja mogen wij ook wat doen, of weer alleen jou ouders, want vorige keer mocht ik niks doen?"
Snap echt niet waar dat ineens vandaan kwam.. Volgens mijn vriend voelt ze zich schuldig van de vorige keer, nou aparte manier om dat te uitten..

We hebben juist heel graag dat ze helpt, ook al is het in haar eigen tempo, maar vorige keer is het er helemaal niet van gekomen..

Dus dat ook gezegd "graag zelfs, maar vorige keer was er zo weinig tijd, daarom is het er toen niet van gekomen, we moesten binnen een week over, en mijn ouders waren op dat moment beschikbaar, dus vandaar", zegt ze "ja dat huis maakte me ook helemaal niet uit, wat was toch maar tijdelijk dat je daar zou zitten, dit huis vind ik veel belangrijker"

Hele aparte manier van reageren, AN. Ik zou proberen om er niks van aan te trekken, ook al is dat nooit leuk om te horen.

Mijn moeder zag mijn schoonmoeder voor het eerst op de crematie van mijn schoonvader Dat was wel erg heftig. Dat was in juni, en in augustus zijn mijn ouders op de verjaardag van mijn vriend gekomen (hij woonde toen nog bij zijn moeder) en toen heeft mijn vader mijn schoonmoeder ook ontmoet. Ze hebben mijn schoonvader dus nooit gekend.. Inmiddels zijn we al wat jaren verder en ze zien elkaar eigenlijk alleen op mijn of mijn vriends verjaardag als we die vieren en als ze elkaar niet mislopen. Ze wonen ook totaal niet bij elkaar in de buurt. Wij ook niet bij hun overigens.

Mijn schoonfamilie is verder erg uhm, apart op sommige momenten. Ik heb daar zeker in het begin vaak aan geergerd en het me ook vaak aangetrokken. Mijn schoonmoeder kan hele nare vervelende opmerkingen maken.

We hadden het een keer ergens over, geen idee mee wat, toen zei ik iets over mijn zwager tegen mijn vriend (hij was in die tijd echt ontspoord) en toen hoorde mijn schoonmoeder dat en zei van, ik hoop dat jullie later ooit zo'n kind krijgen, dan weet je wat dat met mij doet. WTF?? Zoiets wens je niemand toch toe?

Daarnaast gaf ze aan toen we samen een huis kochten dat het niet mijn huis was en ook niet zou worden, omdat het op mijn vriends naam staat (aangezien ik nog student ben en we er daarom hebben gekozen voor deze oplossing). Ik stond echt met mijn oren te klapperen.

Zij heeft het nogal moeilijk met zichzelf soms, mede door haar kinderen die van alles hebben en waar ze veel zorgen over heeft. Ook haar man was al heel lang ziek en dat heeft flinke impact op haar gebracht. Ik heb een dubbel gevoel bij haar.

De oom en tante van mijn vriend zijn echt zulke lieve schatten!! Ik ben 130 km van mijn familie gaan wonen, maar we wonen nu dicht bij hun in de buurt. Ze zijn echt familie voor mij geworden. Ze zijn al wat ouder dan mijn eigen ooms en tantes, maar ze zijn me heel erg dierbaar. Zij hebben nooit kinderen kunnen krijgen, dus zien mijn vriend ook als hun zoon. En ik als hun dochter. En dat voelt goed moet ik zeggen.

Ik kan het goed vinden met mijn schoonfamilie. In grote lijnen lijkt mijn ouderlijk gezin op dat van mijn man. Natuurlijk zijn er dingen anders en in mijn ogen soms minder, maar ik klaag er niet over.

AngelNyn schreef:

Marin schreef:We hebben gisteren een afspraak gemaakt voor het ontmoeten van onze beide ouders! Zijn ouders komen naar mijn ouders toe, en dan gaan we daar borrelen en lekker eten. Vind het heel leuk maar ook wel heel spannend!

Spannend!

Jaaa heel veel zin in!

Mijn schoonmoeder was ook zo lief gisteren (ik was er niet bij, maar dit hoorde ik later). Ze had een kookboek voor m'n vriend gekocht omdat het haar leuk leek en hij kookgek is, en omdat ze weet dat ik ook kookgek ben, had ze dezelfde ook voor mij gekocht. Waarop m'n vriend tegen haar zei: "Heel lief hoor, maar over 2 maanden wonen we samen, dus dan hebben we ze dubbel". "Oh ja, maar voor nu dan!" zei ze. Haha lief. Maar nee, we houden het maar even bij eentje. Maar wel echt zo onwijs lief dat ze dan aan me denkt.

AngelNyn, wel heel lastig zeg, die opmerkingen. Dat maakt het allemaal zo dubbel. Alsof je ook met hen nog rekening moet gaan houden en het zelf niet druk genoeg hebt.

Winegum, dat lijkt me heel heftig inderdaad, dat je in zo'n situatie aan elkaar voorgesteld wordt als ouders van de kinderen. Dat wil ik dus inderdaad voorkomen, dus binnenkort maar even ontmoeten. Maar wel lastig van je schoonmoeder. Ik vind het knap dat je het zo van je af kunt zetten. Je klinkt er althans niet heel emotioneel onder.
Wel fijn dat de oom en tante van je vriend zo leuk zijn. Fijn dat je daar wat aan hebt!

Weetje, na bijna 5 jaar ben ik het 'gewend' hoe raar dat ook klinkt.
Ik zeg het makkelijker dan het is hoor. Want als we van ze af komen voel ik me soms ook echt down. Dat komt niet altijd door het feit hoe ze doet tegen mij hoor, zeker niet. Maar wel door de situatie daar. Het is een hele nare situatie wat moeilijk is om te vertellen aan buitenstaanders. De sfeer daar is echt heel erg kil.

Het is op dit moment zelfs zo erg dat mijn vriend er ook 'klaar' mee is en het contact met zijn moeder op een lager pitje staat.

Ik kon met schoonmoeder goed overweg, Helaas is ze er niet meer.
Contact met zijn opa en oma gaat nu wel weer de goede kant op, was ook minder de laatste tijd.
Rest van zijn familie horen we nooit. O en zijn vader heb ik niet gekend.

Ik kan over het algemeen wel goed met mijn schoonouders overweg. Ik ga regelmatig alleen naar mijn schoonmoeder toe om bij te kletsen bijvoorbeeld. Nu zijn er natuurlijk wel dingetjes waar ik me aan erger en niet zo direct durf uit te spreken tegen ze. Bij mijn eigen ouders durf en doe ik dat wel, waardoor de verhoudingen toch iets anders zijn. Desondanks heb ik het wel getroffen met mijn schoonouders.

Met m'n schoonmoeder klikt het niet zo. We zijn heel erg verschillend en ze vindt het nogal jammer dat ik niet gelovig ben. We doen wel gewoon normaal tegen elkaar. Met m'n schoonvader klikt het beter, maar die zien we niet zo vaak (de ouders van m'n vriend zijn gescheiden).

Ik heb geen schoonouders, dus kan daar niks over zeggen. Eén tante van mijn vriend woont vlakbij, zij komt ook regelmatig een kop koffie drinken, en ook wel als mijn vriend niet thuis is. In het begin verliep het contact wat moeizaam, maar inmiddels gaat het prima. We zijn ook een keer met z'n drieën een weekendje weg geweest.
Helaas is de oma van mijn vriend 2 jaar geleden overleden, zij was als een moeder voor mijn vriend. Het was een schat van een mens, en ik kon over het algemeen goed met haar overweg.

Wat het contact tussen mijn vriend en mijn familie betreft: dat gaat ook heel goed, gelukkig.