Ik voel me even heel vervelend....

ik herken veel van jou verhaal ook mijn zoontje is bij andere (oppas) heel verlegen en thuis niet maar ik dacht altijd dat als het echt autisme is dat je dan ook thuis zo moet gedragen en denk daarom dat het bij mijn zoontje meer onzekerheid is dan wat anders.

Eens met Eucalypta. Ik vind dat de opvang jou onnodig bang maakt. Het is goed dat ze aangeven wat hun vermoedens zijn, maar wat jij er verder mee doet is aan jou.
Verder vind ik nou niet dat je dochter zich raar gedraagt ofzo. Mijn zoontje van 2 is ook erg snel bang voor dingen en die vindt de schommel ook niet leuk. Ik vind het nogal wat, wat ze zeggen.

Eens met Zelda! Q. is ook een tijdje bang geweest voor harde geluiden. Gedraagt zich bij onbekende mensen/mensen waarbij zich niet op zijn gemak voelt ook rustig en stil terwijl het een heel pienter ventje is die normaal de oren van je hoofd kletst.

Ik denk dat D. zich niet prettig voelt bij haar GO. Thuis is ze heel anders, geef je aan. Waarschijnlijk durft ze bij de GO niet zichzelf te zijn.

Lieve meid, vertrouw op je eigen gevoel. Jij kent haar het beste en laat je niet gek maken door de opmerkingen van de GO!

Mijn moeder paste eerst ook op een kind, wat bij de gastouder die hij daarvoor had gehad alleen maar huilde, niks wilde doen enz.
Daarna kwam hij bij ons omdat het bij die gastouder echt niet meer ging en hier was het helemaal over. Hij kwam lachend binnen, speelde gewoon etc. Dit kind was nog maar net 1 jaar toen hij bij ons kwam.
Het kan dus ook gewoon zijn dat het tussen de gastouder en het kind niet goed zit.

Ik heb eigenlijk geen mening,en weet niet wat in deze goed of slecht is.

In ieder geval denk ik dat het goed is om te kijken naar wat jij voelt,en te onderzoeken waar het aan ligt en op basis daarvan te kijken naar wat goed is voor jou en je dochter + het kindje in je buik.
Het allerbelangrijkste is dat jullie je goed voelen bij de situatie. En misschien is daarbij hulp van buitenaf niet zo verkeerd. Dat je zorgen hebt dat is duidelijk, en misschien kun je daar iets aan doen.

In ieder geval een dikke knuffel , want het lijkt me niet fijn je zo te voelen!
Sterkte!

*

Ik zou echt niet zitten te wachten op dergelijke opmerkingen, observaties en diagnoses van een gastouder en zou als ik wist dat mijn kindje zich daar zo gedroeg, ook op zoek gaan naar een andere gastouder. Lijkt me een duidelijk geval van 'klikt niet' en waarom zou je dat jezelf en je kindje aandoen? Er zijn toch ook andere gastouders.

Ik kan me heel goed voorstellen dat het hard aankomt als zo iets over je kind gezegd wordt!

Toen ik net bevallen was van de jongste en de oudste naar het kdv bracht, kreeg ik ook een opmerking naar mijn hoofd geslingerd over dat ze mijn zoon zo stil vonden en dat er binnenkort iemand langs kwam om kinderen te observeren en of ze hem dan ook mochten laten observeren. Het zullen ook wel deels hormonen zijn geweest, maar het viel me helemaal verkeerd. Alsof er iets mis was met mijn kind, omdat hij stil is... In mijn ogen was het gewoon zijn karakter (verlegen bij onbekendere mensen)! Op dat moment wist ik niet goed wat ik moest zeggen, maar eenmaal thuis zat het me niet lekker en heb ik gebeld met de leidingevende van het kdv. We hebben een gesprek gepland met de leidinggevende en de desbetreffende leidster. Dat gesprek heeft zeer zeker de lucht geklaard, want het was allemaal niet zo negatief bedoeld als het op ons overkwam. Voor mijn zoon was het kdv gewoon nog niet dezelfde veilige haven als thuis, waar hij wel volledig zichzelf is. Hij kwam daar ook maar 1 dag in de week en was geregeld ook niet geweest tijdens mijn verlof, de feestdagen en toen mijn jongste geboren was. We hebben besloten om hem een dagje extra naar het kdv te doen en dat heeft hier echt geholpen om te zorgen dat hij nu daar ook helemaal los is gekomen.
Misschien dus een idee om net als al eerder gezegd werd eens een gesprek in te plannen met je GO, eventueel met iemand van het gastouderbureau erbij. Misschien bedoeld ze het wel niet zo negatief als het nu op je overkomt en kan ze het gewoon niet goed verwoorden.

Het is op zich niet zo heel gek dat je kind bij een onbekender iemand anders is als thuis. Ook een kind dat moet huilen bij het afscheid is niet raar. Het is meer hoe de gastouder daar dan mee omgaat. Toen ik nog op een kdv werkte, had ik ook kindjes die altijd moeite hadden bij het afscheid van papa of mama, maar die zodra de deur achter hen dichtging wel vrolijk gingen spelen. Als je niet het gevoel hebt dat de GO er voor zorgt dat je dochter zich op haar gemakt voelt, door haar bv te troosten als ze verdrietig is bij het afscheid, zou ik inderdaad overwegen om verder te kijken naar een ander. Maar probeer in ieder geval om er eens over te praten. Als jij het gevoel hebt daar niet sterk genoeg voor in je schoenen te staan (vanwege hormonen), kan je het ook altijd overlaten aan je man natuurlijk.

Succes!

Mijn zoontje doet precies hetzelfde qua gedrag als jouw kindje,het had mijn verhaal kunnen zijn. wat erg dat ze zo reageren. Tegen mij hebben ze nog nooit negatieve dingen gezegd,zal het niet gewoon aan de leeftijd liggen? Mijn zoontje kan ook nog niet eens kruipen/lopen. Ik zou me niet druk maken.

Ik zie dat je al heel veel reacties hebt, dus ik wil je alleen een hart onder de riem steken: dat je dochter zich bij jou goed kan uiten betekent dat ze zich veilig voelt bij jou. Dat heeft ze blijkbaar niet als ze bij de gastouder is, want daar is ze niet zichzelf. Dat zegt iets over jullie band en de band tussen haar en de gastouder. Niet zoveel over haar karakter denk ik.
Hoe rot de situatie ook is: wees blij dat ze zich bij jou wél kan uiten.

Filoria schreef:Ik zie dat je al heel veel reacties hebt, dus ik wil je alleen een hart onder de riem steken: dat je dochter zich bij jou goed kan uiten betekent dat ze zich veilig voelt bij jou. Dat heeft ze blijkbaar niet als ze bij de gastouder is, want daar is ze niet zichzelf. Dat zegt iets over jullie band en de band tussen haar en de gastouder. Niet zoveel over haar karakter denk ik.
Hoe rot de situatie ook is: wees blij dat ze zich bij jou wél kan uiten.

Of topic: van de wijze Wietske geleerd
Maar je hebt wel gelijk inderdaad!

Wat vervelend dat je,je zo voelt. Ik kan me heeeeel goed voorstellen dat het je zo raakt.
Ik vind ook dat de go wat voorbarige conclusies trekt.
Volgens mooi hoort het ook een beetje bij de leeftijd.
C.iske kon op die leeftijd ook vreselijke driftbuien hebben thuis en bij anderen was het een heeeeel zachtaardig beetje onzeker mannetje. Ik heb zijn buien thuis altijd een beetje gezien als een teken van veiligheid en zich losmaken van ons.
C.iske had ook vreemde angsten, hij kon helemaal in paniek raken als er een pluisje van zijn sok in het bad zat.

Nog steeds is C.iske op school en bij anderen anders als bij ons. Tegen ons durft hij zich veel met af te zetten en dat is ook goed.

Ik denk net als Euc. dat als er echt iets mis is het je kind, je dit zelf ook wel aanvoelt.

*

Kat1980 schreef:

Filoria schreef:Ik zie dat je al heel veel reacties hebt, dus ik wil je alleen een hart onder de riem steken: dat je dochter zich bij jou goed kan uiten betekent dat ze zich veilig voelt bij jou. Dat heeft ze blijkbaar niet als ze bij de gastouder is, want daar is ze niet zichzelf. Dat zegt iets over jullie band en de band tussen haar en de gastouder. Niet zoveel over haar karakter denk ik.
Hoe rot de situatie ook is: wees blij dat ze zich bij jou wél kan uiten.

Of topic: van de wijze Wietske geleerd
Maar je hebt wel gelijk inderdaad!

Wietske

Dat er een woord als 'autisme' valt, vind ik ronduit onprofessioneel van de opvang, er zijn deskundigen die kunnen kijken of dat misschien het geval zou zijn, dat is niet aan het personeel op een opvang. Bovendien is er op de leeftijd van je dochter uberhaupt nog weinig van te zeggen.

Mijn oudste vond het op de eerste opvang waar ze zat gewoon niet leuk, resultaat: ze praatte daar weinig, moest huilen als ik weg ging enzovoorts. Maar goed, die leidsters zeiden niet eens 'hallo' tegen haar als ze pauze hadden, ze had sowieso constant andere leidsters, eentje heeft haar hysterisch laten huilen in bed de derde keer dat ze daar was en het was meer in het algemeen een oppasfabriek in plaats van een leuke opvang. Bij nader inzien hadden we daar ook veel eerder weg moeten gaan.

Nu zit ze op een nieuwe opvang: alle leidsters zijn er leuk, ze is helemaal verknocht aan een van de leidsters (ik krijg altijd een dagverslag van wat die leidster precies heeft gedaan inclusief hoe vaak ze naar de wc is geweest en pauze heeft gehouden ), het is er gezellig, ze doen leuke dingen enzovoorts. Nu rent ze er zo'n beetje juichend naar binnen en is de spraakwaterval die ze thuis ook is.

Het klinkt allemaal heel negatief wat ze aan te merken hebben op je dochter, misschien ook op zoek gaan naar een plek waar ze zich beter thuis voelt?

Kat1980 schreef:Ik kan me heel goed voorstellen dat het hard aankomt als zo iets over je kind gezegd wordt!

Toen ik net bevallen was van de jongste en de oudste naar het kdv bracht, kreeg ik ook een opmerking naar mijn hoofd geslingerd over dat ze mijn zoon zo stil vonden en dat er binnenkort iemand langs kwam om kinderen te observeren en of ze hem dan ook mochten laten observeren. Het zullen ook wel deels hormonen zijn geweest, maar het viel me helemaal verkeerd. Alsof er iets mis was met mijn kind, omdat hij stil is... In mijn ogen was het gewoon zijn karakter (verlegen bij onbekendere mensen)! Op dat moment wist ik niet goed wat ik moest zeggen, maar eenmaal thuis zat het me niet lekker en heb ik gebeld met de leidingevende van het kdv. We hebben een gesprek gepland met de leidinggevende en de desbetreffende leidster. Dat gesprek heeft zeer zeker de lucht geklaard, want het was allemaal niet zo negatief bedoeld als het op ons overkwam. Voor mijn zoon was het kdv gewoon nog niet dezelfde veilige haven als thuis, waar hij wel volledig zichzelf is. Hij kwam daar ook maar 1 dag in de week en was geregeld ook niet geweest tijdens mijn verlof, de feestdagen en toen mijn jongste geboren was. We hebben besloten om hem een dagje extra naar het kdv te doen en dat heeft hier echt geholpen om te zorgen dat hij nu daar ook helemaal los is gekomen.
Misschien dus een idee om net als al eerder gezegd werd eens een gesprek in te plannen met je GO, eventueel met iemand van het gastouderbureau erbij. Misschien bedoeld ze het wel niet zo negatief als het nu op je overkomt en kan ze het gewoon niet goed verwoorden.

Het is op zich niet zo heel gek dat je kind bij een onbekender iemand anders is als thuis. Ook een kind dat moet huilen bij het afscheid is niet raar. Het is meer hoe de gastouder daar dan mee omgaat. Toen ik nog op een kdv werkte, had ik ook kindjes die altijd moeite hadden bij het afscheid van papa of mama, maar die zodra de deur achter hen dichtging wel vrolijk gingen spelen. Als je niet het gevoel hebt dat de GO er voor zorgt dat je dochter zich op haar gemakt voelt, door haar bv te troosten als ze verdrietig is bij het afscheid, zou ik inderdaad overwegen om verder te kijken naar een ander. Maar probeer in ieder geval om er eens over te praten. Als jij het gevoel hebt daar niet sterk genoeg voor in je schoenen te staan (vanwege hormonen), kan je het ook altijd overlaten aan je man natuurlijk.

Succes!

Fijn (nou ja...) dat er nog iemand is die in een, soort van herkenbare, situatie zit. Ik heb het vandaag even laten bezinken en met mijn man en leidinggevende (ik moest het kwijt en ik vertrouw haar) gepraat. Het is denk ik verstandig om een gesprek aan te vragen om te lucht te klaren. Ik merk dat ik bomvol van hormonen zit, waardoor ik wat extremer reageer als normaal, maar hoe het nu ging is natuurlijk ook niet normaal. Het schoot me echt dwars. Ik heb me regelmatig afgevraagd of ze er goed zat en eigenlijk had ik daar nooit twijfels bij, tot aan nu. De emmer stroomde even over laten we maar zeggen. Wat het zo moeilijk maakt is dat ze er wel altijd met plezier binnen wandelt en ook afscheid nemen is nooit een probleem. Ze is er ook altijd welkom en wordt enthousiast ontvangen, daar ligt het echt niet aan. Wat ik wel vind is dat ze nogal dubbel zijn in wat ze denken van een kind. Eigenlijk verwachten ze niks, maar als iets niet snel/goed genoeg gaat in hun ogen, lijkt het wel of ze een soort van tunnelvisie hebben. Het lijkt ook net alsof ze dingen die "verkeerd" gaan, aangrijpen om er maar weer over te beginnen.
Dat ze naar een ander opvangadres gaat is één ding wat zeker is. Het moet sowieso, omdat het voor mij straks onmogelijk is om haar, samen met de 2e, naar een adres te brengen. Het is te ver weg en niet praktisch. Waar ik nu vooral aan twijfelde na vanochtend was of dat nu meteen of met de tijd gaat gebeuren. Eerst maar eens een gesprek aanvragen lijkt me het beste. Ik merk dat ik nu heel erg negatieve dingen aan het benoemen was, die misschien te verhelpen zijn.

@ Susan Fijn dat jij ook hebt gereageerd, ik vat het absoluut niet negatief op. Er hoeft niks te zijn, maar er is natuurlijk altijd een kans. Staat er een beetje krom zo, maar ik wil ermee zeggen dat ik begrijp wat je bedoelt. Ik denk dat ik straks inderdaad eens ga kijken hoe ze ergens anders reageert en dan kan ik altijd nog besluiten of er hulp nodig is.

@ All bedankt voor jullie reacties, ik ga ze nog eens rustig nalezen. Heb er in ieder geval veel aan, want ik merk nu dat het niet zomaar aan mij ligt. We gaan er eens goed over nadenken, want ik heb wel steeds het gevoel dat ik me moet bewijzen en D. moet verdedigen en dat is niet goed.

ik heb wel steeds het gevoel dat ik me moet bewijzen en
D. moet verdedigen en dat is niet goed.

en dat is de reden dat wij voor a nu naar een andere oppas/gastouder aan het zoeken zijn om te kijken of hij zich daar net zo als thuis gedraagt.

Gaan we inderdaad mee bezig, alleen wat eerder als verwacht Komt vast goed! Heb nu in ieder geval weer een heldere kijk.

Linda: Fijn dat je toch een gesprek aan wilt gaan om de lucht te klaren. Al is het maar om er met een goed gevoel weg te gaan. Omdat je toch op zoek moet naar andere opvang is het geen gek idee om daar al eens voor rond te kijken. Met de hogere prijzen op kdv's en lage vergoeding zitten veel gastouders bomvol (is hier in ieder geval zo). Zeker als je voor 2 kids opvang zoekt bij dezelfde gastouder, moet je er op tijd bij zijn. Voor je dochter is het misschien ook wel prettig om nu al over te stappen, zodat ze straks niet alles tegelijk krijgt; en een broertje of zusje erbij waardoor ze thuis de aandacht moet delen en een nieuwe gastouder.

Dit klinkt precies als mijn zusje, op school was ze bang en teruggetrokken en thuis ging ze tekeer tegen mijn moeder. Zou je daarover geen zorgen maken.