Zo vervelend en een beetje eng

In 2006 heeft mijn vader een herseninfarct gehad. Hij kon niet meer praten en zijn linkerkant was helemaal uitgevallen. Na een paar maanden in een revalidatiecentrum gezeten te hebben, kon hij weer een beetje praten en redelijk lopen.

Hij is nooit in aanmerking gekomen voor een verzorgingstehuis (dit wil hij ook niet, hij is vreselijk eigenwijs) en zelfs urgentie was niet voor hem weggelegd. Hij woonde in een eensgezinswoning met drie trappen. Inmiddels is hij verhuisd naar een gelijksvloersewoning.

Angst dat er iets gebeurt blijft altijd. Ik probeer hem al sinds gisteravond te bereiken, maar hij neemt niet op. Hij gaat alleen de deur uit voor zijn boodschappen en om naar de bieb te gaan. Nu neemt hij nog steeds niet op en ik zit dus flink in de zenuwen. Zijn mobiel doet het al een tijdje niet meer, daar krijg ik de vm van. Zijn vaste telefoon neemt hij dus niet op. Denk dat mijn vriend en ik zo maar even langs rijden, voor hetzelfde geld doet zijn telefoon het niet ofzo...Maar ben toch wel een beetje bang dat er iets gebeurt is. Probeer het uit te stellen om erheen te rijden, maar kan er eigenlijk niet meer tegen nu...

Wat naar ben je al langs geweest?

Nee, we gaan nu even rijden. Ik zit helemaal te shaken...

He bah vervelende situatie. Ik zou me ook zorgen gemaakt hebben en even langs zijn gegaan. Hoop dat het "loos alarm" is!

En? Hopelijk is alles goed...

Dank voor jullie reacties.

We zijn weer thuis en alles is gelukkig goed. Zijn telefoon deed het dus inderdaad niet meer. Als ik hem bel gaat hij wel over, maar zijn telefoon zelf niet. Gelukkig had mijn vriend nog een oude telefoon thuis liggen, dus die heeft hij even opgehaald en nu is hij weer bereikbaar. Hij heeft ook nog eens een vernauwing in zijn bloedvaten in zijn been en misschien ook in zijn buik, dus maakte me best wel zorgen.

@ Lady, ik heb nu met m afgesproken dat ie een briefje in zijn portomonee doet met mijn nummer erop en de buren weten gelukkig dat ie ziek is, dus die houden het ook al goed in de gaten, die hebben ook mijn telefonnummer voor als er wat gebeurt.

Oefff, ben blij dat er niks aan de hand is. Ik herken je angst helaas, mijn moeder is ernstig ziek geweest en ik schrik ook steeds als ze haar telefoon niet opneemt. Ben blij voor je dat alles ok is.

Oh, wat naar! Gelukkig was er niks aan de hand. Ik herken die angst ook met mijn moeder.