Zijn er dingen die jij niet los kunt laten?

Er is één persoon die ik niet los kan laten. Waarschijnlijk omdat de breuk zo anders had kunnen zijn, had moeten zijn. Ik betrap me er zelf op dat ik soms stiekem nog aan hem denk of hem op internet op zoek. Terwijl ik verder niets meer voor hem voel. Toch zou ik graag antwoord willen hebben op de enige vraag die ik heb, 'Waarom'?

Jullie nog dingen die je niet los kunt laten?

Ik heb wel meer situaties die ik niet los kan laten. Maar goed, dat is wat anders.

De dood van mijn vader en een syndroom wat ik heb.

Oh god nou, hou op schei uit.

Ik kreeg pas van iemand de tip: waarom moet jij altijd van jezelf voor goud gaan, terwijl je van anderen niet meer dan brons verwacht? Die uitspraak heeft wel indruk op me gemaakt. Ik heb altijd van mijn ouders geleerd het maximale uit mezelf te halen en zoveel mogelijk van mezelf te vergen, terwijl het soms wel eens gezonder zou zijn om te kiezen voor iets minder dan dat, wat me meer rust zou geven. Maar ik kan het niet loslaten, ik moet en zal dan het hoogst haalbare voor elkaar boksen.

Herkenbaar RYW..

Op de één of andere manier heb ik een olifantengeheugen voor dingen die ik niet goed doe/heb gedaan. Afhankelijk van wat het is kan ik daar nog wel dagen of weken mee bezig zijn.

*knip*

girli schreef:Op de één of andere manier heb ik een olifantengeheugen voor dingen die ik niet goed doe/heb gedaan. Afhankelijk van wat het is kan ik daar nog wel dagen of weken mee bezig zijn.

Helaas lijd ik ook aan dit syndroom.

Met name zaken op mijn werk kunnen me dwarszitten.

Razz - Daar zou ik ook weken, zelfs maanden, mee bezig kunnen zijn. Het is gewoon soms zo oneerlijk. En alles wat je er dan omheent bedenkt hebt of bedacht hebt, maakt het allemaal nog schrijnender.

RYW - Met die instelling ben ik ook altijd opgegroeid, maar omdat mijn ouders met brons en zelfs blik genoegen namen, kon ik me makkelijker van mijn dromen en wensen afzetten. Al denk ik dat ik nu sterk genoeg ben geworden, door mijn sabbatical van de afgelopen maanden, dat het tijd wordt om mijn leven van blik om te zetten naar op zijn minst zilver. Goud hoeft niet, goud is toch het nieuwe zilver? Wel rust blijven nemen hoor. Want doorhollen is ook niet goed.

Girli - Dat had ik ook. Ik heb dat dus eindelijk van me af weten te zetten. Ok, ik doe dingen niet goed, maar is het zo fout wat ik doe? Doe ik er iemand pijn mee? Nee, dus waarom mezelf dan wel blijven pijnigen met deze kleinigheden? (voor mij dan tenminste hoor.... )

Dat mijn ex afgelopen januari van de ene op de andere dag onze relatie na 9 jaar verbrak op een keiharde en hele kwetsende manier, en nog geen 2 weken later een relatie had met een meisje wat hij nauwelijks kent.

Ik dacht hem na 9 jaar wel te kennen, maar herken hem nu echt niet meer terug.

Maura schreef:Razz - Daar zou ik ook weken, zelfs maanden, mee bezig kunnen zijn. Het is gewoon soms zo oneerlijk. En alles wat je er dan omheent bedenkt hebt of bedacht hebt, maakt het allemaal nog schrijnender.

RYW - Met die instelling ben ik ook altijd opgegroeid, maar omdat mijn ouders met brons en zelfs blik genoegen namen, kon ik me makkelijker van mijn dromen en wensen afzetten. Al denk ik dat ik nu sterk genoeg ben geworden, door mijn sabbatical van de afgelopen maanden, dat het tijd wordt om mijn leven van blik om te zetten naar op zijn minst zilver. Goud hoeft niet, goud is toch het nieuwe zilver? Wel rust blijven nemen hoor. Want doorhollen is ook niet goed.

Girli - Dat had ik ook. Ik heb dat dus eindelijk van me af weten te zetten. Ok, ik doe dingen niet goed, maar is het zo fout wat ik doe? Doe ik er iemand pijn mee? Nee, dus waarom mezelf dan wel blijven pijnigen met deze kleinigheden? (voor mij dan tenminste hoor.... )

Aye, there's the rub. Ik weet het, maar dat is nou juist de ellende van niet kunnen loslaten ik doe hard mijn best, maar nee, mevrouw moet én een bloeiende carriere hebben, én een gezond sociaal leven met gelukkige zoontjes, én een masterstudie en dan zit ik nog te overwegen om dat ene vak waar ik een 7 voor had te herkansen zodat ik cum laude kan afstuderen ik lijk wel gek

RYW schreef:

Maura schreef: Wel rust blijven nemen hoor. Want doorhollen is ook niet goed.

Aye, there's the rub. Ik weet het, maar dat is nou juist de ellende van niet kunnen loslaten ik doe hard mijn best, maar nee, mevrouw moet én een bloeiende carriere hebben, én een gezond sociaal leven met gelukkige zoontjes, én een masterstudie en dan zit ik nog te overwegen om dat ene vak waar ik een 7 voor had te herkansen zodat ik cum laude kan afstuderen ik lijk wel gek

Dat lijk je niet alleen....

Het wordt tijd dat jij eens een hele lange, lange, lange tijd in de zon gaat liggen op een lekker verafgelegen eiland met de mensen waarvan je houdt (en bij voorkeur ook met het zoontje van jouw vriend) om eens te bezinnen en te verzinnen wat je verder nog wilt gaan doen in een verre, verre, verre toekomst. Prijswaardig wat je voor jezelf hebt gedaan en wat je hebt bereikt, maar is genoeg niet eens genoeg?

En als ik dat van jou lees, dan word ik gewoon jaloers. Hier zit tante trien op de bank en bedenkt dat ze naar school wil, maar gaat niet omdat het geld kost en weleens zwaar kan worden. Tsssss! Aan jou kan ik een voorbeeld nemen, al zou ik nu wel willen dat je wat meer tante trien krijgt, dan tante moet!

Maura schreef:

RYW schreef:

Maura schreef: Wel rust blijven nemen hoor. Want doorhollen is ook niet goed.

Aye, there's the rub. Ik weet het, maar dat is nou juist de ellende van niet kunnen loslaten ik doe hard mijn best, maar nee, mevrouw moet én een bloeiende carriere hebben, én een gezond sociaal leven met gelukkige zoontjes, én een masterstudie en dan zit ik nog te overwegen om dat ene vak waar ik een 7 voor had te herkansen zodat ik cum laude kan afstuderen ik lijk wel gek

Dat lijk je niet alleen....

Het wordt tijd dat jij eens een hele lange, lange, lange tijd in de zon gaat liggen op een lekker verafgelegen eiland met de mensen waarvan je houdt (en bij voorkeur ook met het zoontje van jouw vriend) om eens te bezinnen en te verzinnen wat je verder nog wilt gaan doen in een verre, verre, verre toekomst. Prijswaardig wat je voor jezelf hebt gedaan en wat je hebt bereikt, maar is genoeg niet eens genoeg?

En als ik dat van jou lees, dan word ik gewoon jaloers. Hier zit tante trien op de bank en bedenkt dat ze naar school wil, maar gaat niet omdat het geld kost en weleens zwaar kan worden. Tsssss! Aan jou kan ik een voorbeeld nemen, al zou ik nu wel willen dat je wat meer tante trien krijgt, dan tante moet!

Haha nou, wees maar niet jaloers, hoor ik heb mezelf en mijn gezondheid flink beschadigd de afgelopen tijd, en dat moet helen, dus zo benijdenswaardig is dat niet lief wat je schrijft, thanks. Is inderdaad iets dat ik eens zou moeten doen. Nadenken en bezig zijn met leven, in plaats van overleven

Gek he, hoe je soms zo helder kan zien wat iemand anders zou moeten doen, maar er bij jezelf totaal overheen kijken

RYW schreef:

Maura schreef:

RYW schreef:

Maura schreef: Wel rust blijven nemen hoor. Want doorhollen is ook niet goed.

Aye, there's the rub. Ik weet het, maar dat is nou juist de ellende van niet kunnen loslaten ik doe hard mijn best, maar nee, mevrouw moet én een bloeiende carriere hebben, én een gezond sociaal leven met gelukkige zoontjes, én een masterstudie en dan zit ik nog te overwegen om dat ene vak waar ik een 7 voor had te herkansen zodat ik cum laude kan afstuderen ik lijk wel gek

Dat lijk je niet alleen....

Het wordt tijd dat jij eens een hele lange, lange, lange tijd in de zon gaat liggen op een lekker verafgelegen eiland met de mensen waarvan je houdt (en bij voorkeur ook met het zoontje van jouw vriend) om eens te bezinnen en te verzinnen wat je verder nog wilt gaan doen in een verre, verre, verre toekomst. Prijswaardig wat je voor jezelf hebt gedaan en wat je hebt bereikt, maar is genoeg niet eens genoeg?

En als ik dat van jou lees, dan word ik gewoon jaloers. Hier zit tante trien op de bank en bedenkt dat ze naar school wil, maar gaat niet omdat het geld kost en weleens zwaar kan worden. Tsssss! Aan jou kan ik een voorbeeld nemen, al zou ik nu wel willen dat je wat meer tante trien krijgt, dan tante moet!

Haha nou, wees maar niet jaloers, hoor ik heb mezelf en mijn gezondheid flink beschadigd de afgelopen tijd, en dat moet helen, dus zo benijdenswaardig is dat niet lief wat je schrijft, thanks. Is inderdaad iets dat ik eens zou moeten doen. Nadenken en bezig zijn met leven, in plaats van overleven

Gek he, hoe je soms zo helder kan zien wat iemand anders zou moeten doen, maar er bij jezelf totaal overheen kijken

Ondanks dat ik in het centrum geen gras zie, vind ik het gras altijd groener aan de overkant. En inderdaad, wat je zegt, je weet het voor een ander altijd zo goed, leest het na en geloofd er ook heilig in, maar voor jezelf doen.... Dat is dan weer zo moeilijk. Ik beken, ik ben schuldig.

Herkenbaar ook weer maar je ervan bewust zijn, is de eerste stap, dus dat is dan weer positief en ook meer naar andere mensen luisteren, dat ben ik de laatste tijd ook aan het proberen en het werkt wel voor me, stiekem. Niet tegen ze zeggen hoor

Wat voor school wilde je gaan doen?

In september wil ik aan de deeltijdstudie MER beginnen. Hierbij wil ik ook graag een baan/stageplek vinden, want ik heb nu eenmaal een eigen huis en deze kan ik niet verspelen voor een studie. Dan had ik jaren geleden al aan de slag moeten gaan. Ik heb bij mijn voormalig werkgever even kunnen ruiken aan een vacature die bij de opleiding past en dat is ook de reden waarom ik de studie wil gaan doen. Het past bij mij. Daarnaast heb ik gemerkt dat het vroegere mbo bij sommige vacature nu het hedendaagse HBO is. Met mijn mbo ga ik er gewoon niet komen. Dus ik moet verder. En verder leren. Want mijn werkervaring is misschien leuk, maar niet veel meer dan hbo'ers op deze leeftijd hebben en dan trek ik aan het kortste eind.

Klinkt verstandig! Ik hoop dat je het doorzet

RYW schreef:Klinkt verstandig! Ik hoop dat je het doorzet

Ow, dit keer ga ik het sowieso doorzetten. En dit keer heb ik hulp van mensen die een studie net zo belangrijk vinden als dat ik het altijd heb gevonden en dat helpt echt enorm.

*

En de dood van mijn vader en stiefvader. Ik heb zoveel vragen waar ik nergens mee heen kan.

Het overlijden van mijn vader. Sowieso alles wat met mijn vader te maken heeft.

Er zijn wel dingen in persoonlijke sfeer die ik niet zo kan loslaten, al beheerst het niet mijn leven of iets.

Ik heb het wel vaak met het nieuws, al is dat bij mij wel korte termijn, maar dan word ik aangegrepen door een gebeurtenis (bijv Breivink, aanslagen WTC, etc.) en ik kan dat dan maar moeilijk loslaten.

Ja er is wel iets wat ik niet kan loslaten... Ik wil het wel maar ook weer niet. Hoop dat ik het los kan laten, maar de vraag is alleen wanneer...

Een vriendschap kan ik niet helemaal loslaten, ook al heeft zij alle banden verbroken (niet uitgesproken overigens, ze was er gewoon ineens niet meer voor me, ander adres etc). Zelfde voor een relatie (zelfde verhaal als die vriendschap overigens). Ik loop niet dagelijks met die twee zaken in mijn hoofd, maar ik denk er soms wel aan.

Wat me wel dagelijks bezighoudt en in een zekere mate zoals RYW dat omschreef, is mijn functioneren in mijn werk en de werkzaamheden an sich. Ik werk bij een 24/7 bedrijf en ik doe alles om de klanten tevreden te houden.

Sweety schreef:Ja er is wel iets wat ik niet kan loslaten... Ik wil het wel maar ook weer niet. Hoop dat ik het los kan laten, maar de vraag is alleen wanneer...

Hele dikke vette +1!

Mijn werk omdat ik thuis ook nog vaak iets moet nakijken of opzoeken. Ook kan ik een persoon/het verdriet niet loslaten al speelt het geen hoofdrol in mijn leven.

girli schreef:Op de één of andere manier heb ik een olifantengeheugen voor dingen die ik niet goed doe/heb gedaan. Afhankelijk van wat het is kan ik daar nog wel dagen of weken mee bezig zijn.

Heel erg herkenbaar! En ook vreselijk irritant...