Hmmm. De ex van mijn vriend ontmoeten.

Maura schreef:Vroeg of laat, en het lijkt nu erg laat te worden, moet ze er toch aan geloven. En ik snap ook heus dat het voor haar ook moelijk is. Want er is een kind in het spel dat ze eigenlijk wilde gebruiken om een man aan haar te binden. Maar ze moet ook zover zijn dat ze onvoorwaardelijk houdt van haar kindje en hem ook het beste gunt. Als ze het dan niet doet voor de man die ze nog steeds wil, laat ze het dan doen voor haar kindje. Hij kan het niet helpen dat het zo is gelopen, dat kan niemand eigenlijk, behalve zij. Zij bepaald ook het eind. En het wordt tijd dat ze inziet dat haar dromen en idealen zijn weggeebt en dat ze nieuwe dromen en idealen moet gaan vinden om ook gelukkig te worden. Ik vind het zelfs een beetje zielig voor haar dat ze niet inziet wat ze zelf aan het doen is. Het lijkt wel een beetje zelfdestructief met haar zoontje als speelbal. En dat verdiend helemaal niemand. Ook zij niet. (Maar er was toch ook iets met haar gemoedstoestand?)

Klopt, dat is juist het trieste ervan, dat er zoveel mensen schade door oplopen, niet in het minst dat mannetje en zijzelf. Ze heeft borderline, en was extreem achterdochting en bang hem kwijt te raken, en nu is ze op de zelfde manier erg bang dat ze haar zoontje kwijtraakt. Nou gaan wij dat mannetje natuurlijk niet bij zijn moeder weghalen, dus die angst is in dat opzicht niet reeel, maar zij zal het heus wel als reeel ervaren. En dat lijkt me vreselijk, oprecht de angst hebben je kind kwijt te raken, dat gun ik niemand.

Dat begrijp ik heel goed hoor Lady, het is een enorm gecompliceerde en verdrietige situatie en dan kan het zo fijn zijn je verhaal te doen.. Ik kan je alleen adviseren om, zeker in de beginfase, je rond de situatie vriend-ex-zoontje zoveel mogelijk op de achtergrond te houden zolang je er nog niet te veel bij betrokken bent. Als je je gelijk opstelt als een van de hoofdpersonen in het drama is dat heel lief naar je vriend maar de zaken escaleren dan wel makkelijker, dus op den duur wordt het alleen maar moeilijker voor hem.

Het is lastig en verdrietig als mensen zich zo tegen elkaar opstellen terwijl ze wel samen een kind hebben. Als je ervaringen uit wil wisselen dan kan je me altijd PMen, ik weet hoe het is

Lady4 schreef: weg.

Dat is zeker enorm moeilijk. Maar als je je meer profileert geef je haar in feite meer munitie om tegen je vriend te gebruiken. Het is denk ik heel fijn als je je begrijpend opstelt tegen hem en luistert als hij het nodig heeft, maar het initiatief van hem laat komen. Even heel lullig gezegd (en dit zeg ik als moeder en niet als stiefmoeder): zij delen iets met elkaar waar jij (nog) geen rol in speelt. Hoe rot dat ook klinkt, zij is de moeder van zijn kind, en zij moeten de normale omgang met elkaar rooien. Komt hij bij jou met zijn verhaal, gun hem dan zijn boosheid/verdriet/zorgen zonder het naar je toe te trekken ('klagen' dat jij je zorgen maakt en het zo rot vindt en meer wil doen), want hij zal zich nog een soort van schuldig voelen ten opzichte van jou ook, terwijl hij al genoeg aan zijn hoofd heeft.

Moeilijk en klote is het he? Ik weet precies hoe het voelt. Zwaar ook om het niet naar je toe te trekken, maar dat is in mijn ervaring het beste advies dat ik je geven kan.

Tuurlijk, gedaan.

Dit weekend een nieuwe poging! Nu heeft ze weinig keus: ze brengt het jochie bij mijn vriend als ik er niet ben, en als ze hem komt halen ben ik er wel. Dan kan je moeilijk wegblijven

We zien het wel, hoe het gaat. Nog steeds een beetje gek, maar komt wel goed.

Spannend RYW, ben benieuwd ze kan je niet blijven ontwijken. Het komt goed bij jou sowieso wel, nu maar hopen dat zij zich ook volwassen gedraagt

*

Nou, we hebben elkaar ontmoet en het ging goed en netjes beschaafd. Heel kort even gesproken en toen gingen ze weg, prima. Hun zoontje gaf me weer een dikke kus vol op mijn mond maar ze zei er niks van. Mijn vriend zei naderhand dat hij merkte dat ze wel erg gespannen was. Waarschijnlijk hoort hij over een paar dagen wel via whatsapp dat ik enig ben, en dan bij de eerstvolgende ruzie wat ze echt van me vindt.

Voorlopig goed dus, en een grote stap genomen!

Fijn dat het nu is doorgegaan! En dat het goed is gegaan!

Ik hoop dat de spanningen gewoon van het moment waren en niet iets dat over een paar dagen uitmond tot iets via whatsapp. Dat zou zonde zijn.

Ik hoop het ook. Het is ook niet gek dat er spanningen zijn. Ze weet al 2,5 jaar dat ik er ben, en ze heeft er al die 2,5 jaar moeite mee gehad. Dan bouw je ook wel wat op, natuurlijk.

(En stiekem heb ik natuurlijk ook tot mijn tevredenheid kunnen vaststellen dat ik mooier en slanker ben, muhahaha)

Hahaha!

Dat wordt een goede nacht voor jouw vriend.

RYW schreef:Ik hoop het ook. Het is ook niet gek dat er spanningen zijn. Ze weet al 2,5 jaar dat ik er ben, en ze heeft er al die 2,5 jaar moeite mee gehad. Dan bouw je ook wel wat op, natuurlijk.

(En stiekem heb ik natuurlijk ook tot mijn tevredenheid kunnen vaststellen dat ik mooier en slanker ben, muhahaha)

whahahha.. dat is toch ook een belangrijk punt fijn dat het rustig ging en ze ziet gelijk aan die kus dat haar zoontje je echt mag...

Maura schreef:Hahaha!

Dat wordt een goede nacht voor jouw vriend.

Haha, echt wel, alweer

Roodkapje: is zeker zo, dat ze dat ziet. Maar dat is ook juist waar ze bang voor is. We zien wel hoe het verder loopt, dit is in elkk geval weer een grote stap. En wie weet komt het goed. Ik heb mijn best gedaan in elk geval, en voel me nog zekerder dan ik al deed

Wat fijn dat het goed ging! Hopelijk houdt ze het vol!

Super dat het goed ging! Hopelijk kan ze zich er snel overheen zetten.