Hmmm. De ex van mijn vriend ontmoeten.

He dames,

Zoals de meesten weten hebben mijn vriend en zijn ex een hele hoop ellende gehad over hun zoontje. Verhaal is zo: ze waren 14 jaar samen, ze was extreem schterdochtig rn manipulatief volgens mijn vriend, ze had borderline en hij kon het na 14 jaar niet meer aan en ging weg. Ze bleek na hun breuk zwanger te zijn, hij wilde niet naar haar terug maar er wel zijn voor zijn kind, maar ze eiste dat hij terug kwam, anders mocht hij zijn kind niet zien. Ze flipte enorm toen ze erachter kwam dat hij mij had, en er was een rechtszaak voor nodig om het jochie te mogen erkennen. Hij mocht hem alleen bij haar thuis bezoeken. Mijn vriend had het er zo moeilijk mee en had zoveel verdriet ervan.

Ik mocht hun zoontje absoluut niet zien van haar, en het aardigste dat ze over me zei was 'dat wijf', terwijl we elkaar nooit ontmoet hadden. Als mijn kinderen voor haar zoontje een tekening hadden gemaakt (hoe lief en onschuldig kan je het hebben) werd ze enorm pissig en propte de tekeningen in de vuilnisbak enzo. Nou ging het de laatste tijd beter, hij kreeg het ventje bij hem thuis voor een paar uurtjes, alleen, en ik heb hem inmiddels gezien, en mijn jongens hebben met hem gespeeld.

Nou wil ze me ontmoeten. Op zich reeel, ze zal vast geaccepteerd hebben dat ik zijn vriendin ben, en dat ik een onderdeel van haar zoons leven zal zijn. In dat opzicht vind ik het niet vreemd om de stiefmoeder te willen ontmoeten, dat zou ik ook willen. Alleen, gezien het verleden ben ik bang dat ik niet neutraal naar haar kan kijken en zij ook niet maar mij. Ze heeft een andere vriend, maar heeft mijn vriend duidelijk gemaakt dat ze hem nog altijd terug zou willen. Nou gaan we morgen dus daarheen. Ik heb geen idee wat ik kan verwachten, mijn vriend weet het ook niet door haar onvoorspelbaarheid, en ik heb geen enkele zin in gedoe, strijd of wat dan ook, zeker niet omdat er kinderen bij zijn.

Hoe ga ik hier in vredesnaam neutraal in, met wat ik weet van wat er de afgelopen jaren allemaal gebeurd is en het verdriet dat ik heb meegemaakt van mijn vriend?

Mmh, het is denk ik niet mogelijk om er neutraal in te gaan. Het lijkt me een heel rare ontmoeting: ruzie is niet wenselijk, dus zal het bij voorkeur over koetjes en kalfjes gaan terwijl iedereen in de kamer wel beter weet dan dat.

Gewoon zo oppervlakkig mogelijk houden qua gespreksstof, denk ik.

Hier kun je niet neutraal in gaan en dat hoeft ook niet. Probeer er gewoon het beste van te maken voor t manneke.

Pf geen idee. Ik Mams heeft wel een punt dat je niet geheel neutraal hoeft te zijn, als je maar beleefd blijft, toch?

En was je al niet op 'koosnaam'niveau bij d'r?

Jop schreef:Pf geen idee. Ik Mams heeft wel een punt dat je niet geheel neutraal hoeft te zijn, als je maar beleefd blijft, toch?

En was je al niet op 'koosnaam'niveau bij d'r?

Ja klopt, maar schijnbaar verandert het per dag, dus geen idee. Misschien wil ze beste vriendinnen worden, misschien is ze de Boze Koningin. En misschien lullig, maar ik vertrouw het voor geen cent... Inderdaad, ik probeer me op de vlakte te houden. Pfff.

Neutraal hoef je er niet in te staan maar je hoeft natuurlijk niets te laten merken en dat zou jij denk ik ook niet doen. Oppervlakkig houden en niet heel lang blijven. Succes iig.

Zeker niet te lang blijven, dat hebben mijn vriend en ik net afgesproken... Hij vermoedt dat ze wel zal gaan uithoren.

Ik vind het echt heel stom, maar ik heb echt stress om zo'n mens. Het contact is al zo kwetsbaar, en ik zou niet willen dat door mij het weer verergert of zo, dat ze het er zo moeilijk mee heeft dat 'de vriendin/stiefmoeder' een gezicht krijgt ofzo, of me gewoon haat omwille van de rol die ik in mijn vriends leven speel die ze zelf nog had willen hebben, en dt dat tot gevolg heeft dat die stijgende lijn in het contact weer kapot gaat of zo.

Daar ga jij je wel uitredden. Als ze pissig op je is probeer jezelf dan niet te verdedigen maar dingen te zeggen dat dat haar gevoel is en je dat begrijpt. Ik zou vooral haar laten praten en als ze niet teveel zegt haar complimenten geven over het huis, inrichting, zoon.

Is haar vriend er ook bij?

Het zal sowieso een beladen ontmoeting worden, gezien haar grillen. Toch denk ik dat je het best redelijk 'normaal' kan hebben morgen, zolang je je maar niet laat verleiden tot haar manipulatieve beweringen bevestigen etc etc. Daarnaast ben je natuurlijk al lang de vriendin van haar ex, maar lijkt het er nu pas op dat zij dit ook kan accepteren en zou ik er dus voor waken je vooral op te stellen als RYW in plaats van stiefmoeder. Die band met hun zoontje kun je wellicht wel voelen na al die tijd en die paar keren dat je hem nu hebt mogen zien, maar ik denk dat dit vooral hetgeen is waar discussie over kan ontstaan en om de lieve vrede te behouden, zou ik me dus proberen enigszins aan de zijlijn op te stellen. Het heeft geen zin er nu stress over te hebben (ook al snap ik dat je dit moeilijk kan wegdrukken), want even heel lullig gezegd; de kans dat ze het nog afzegt is net zo groot als dat ze het door laat gaan en ik heb er wel vertrouwen in dat jij sowieso niet degene zal zijn die de boel op de spits zou drijven als het al een vervelend bezoekje zou worden.

Ik vermoed van wel, ja. lief wat je zegt, dat je er wel vertrouwen in hebt.

Ach, ik ben best sociaal en heb de beste bedoelingen, als het dan niet goedkomt zal het aan mij niet liggen. En het zal er toch een keer van moeten komen, dus dan maar nu.

Ik zou zelf niet zo snel kiezen voor een ontmoeting op deze manier. Kun je elkaar niet gewoon eens tegenkomen bij het halen of brengen van de kids? Doet er verder ook niet toe, want jullie doen het zo. Ik zou in dat geval gewoon vriendelijk blijven en het initiatief verder bij je vriend neerleggen.

Nour schreef:Het zal sowieso een beladen ontmoeting worden, gezien haar grillen. Toch denk ik dat je het best redelijk 'normaal' kan hebben morgen, zolang je je maar niet laat verleiden tot haar manipulatieve beweringen bevestigen etc etc. Daarnaast ben je natuurlijk al lang de vriendin van haar ex, maar lijkt het er nu pas op dat zij dit ook kan accepteren en zou ik er dus voor waken je vooral op te stellen als RYW in plaats van stiefmoeder. Die band met hun zoontje kun je wellicht wel voelen na al die tijd en die paar keren dat je hem nu hebt mogen zien, maar ik denk dat dit vooral hetgeen is waar discussie over kan ontstaan en om de lieve vrede te behouden, zou ik me dus proberen enigszins aan de zijlijn op te stellen. Het heeft geen zin er nu stress over te hebben (ook al snap ik dat je dit moeilijk kan wegdrukken), want even heel lullig gezegd; de kans dat ze het nog afzegt is net zo groot als dat ze het door laat gaan en ik heb er wel vertrouwen in dat jij sowieso niet degene zal zijn die de boel op de spits zou drijven als het al een vervelend bezoekje zou worden.

Is inderdaad wel handig datgene waar ze bang voor is niet te benadrukken, zegmaar. Waar ik vooral bang voor ben is dat ik een 'excuus' word om de omgang te frustreren, in de zin van: jouw vriendin is stom/onverantwoordelijk/niet aardig/vul maar wat in, en daarom is het geen goed idee als zoontje bij jullie komt.

Plus, zij heeft het echt altijd gezien alsof hij bij haar en hun zoontje is weggegaan vanwege mij. Het is zo niet gegaan, maar in haar hoofd wel.

Mja. We hebben het er straks nog wel over

Is goed, meisje. Ik zou trouwens wel even willen benadrukken, dat als je er echt zoveel twijfels en stress over voelt, dat je natuurlijk geenszins verplicht bent hierin mee te gaan. Niet voor haar en ook niet voor je vriend. Geforceerd zal de ontmoeting namelijk sowieso al zijn en als je je zo slecht op je gemak voelt als nu, straal je dat ook uit en haar "kennende" is ze krengerig genoeg om daarop in te spelen op een voor jou/jullie negatieve manier.

Ik herken zoveel van zijn ex en de moeder van mijn man. RYW, je bent een volwassen evenwichtige vrouw, je kan goed inschatten hoe en wat maar als ik je een tip mag geven.. Houd haar op afstand. Ze heeft een nieuwe vriend zeg je? De vader van mijn man zei: 'ik was altijd zó blij als zij *dus moeder van mijn man* weer een man had! Dan kon ik J. halen en brengen en doen wat ik wilde, alles was goed tot 't nieuwe eraf ging en ze weer drzelf werd..' manipulatief, achterbaks en zelfs gevaarlijk. Dus mocht je morgen gaan, stel je neuraal op. Je hoeft niet haar vriendin te worden. Maak dat 't contact oppervlakkig blijft en neem van mij aan, morgen zal ze je verpletteren met aardigheid. Wees gewaarschuwd!

Thanks, CKC. Aardigheid is prima, en ik zal zeker ook aardig doen, maar ik vertrouw het niks. Hoe aardig ze ook doet, ik blijf op mijn hoede. Daarvoor is er al teveel gebeurd!

Weet je voor jezelf zeker dat je wil gaan? Het is niet zo dat als zij opeens daar behoefte aan heeft, dat jij op moet zitten en pootjes moet geven natuurlijk...

Nour schreef:even heel lullig gezegd; de kans dat ze het nog afzegt is net zo groot als dat ze het door laat gaan

Nourtje met haar vooruitziende blik

Ze heeft inderdaad afgezegd vanmorgen vroeg. Ik vind het ergens wel lekker 'rustig' want dan hoef ik me daar even niet druk om te maken en ik hoef ook niet naar de andere kant van het land te rijden, maar ik vind het rot voor de jongens (die keken er naar uit om met hun stiefbroertje te spelen) en vooral voor mijn vriend, die nu waarschijnlijk pas weer over 2 weken zijn zoontje ziet. Hij is erg verdrietig, en hij had nogal wat spanningsopbouw vanwege het ontmoetmoment, wat hem behoorlijk heeft vermoeid.

Mja. Het blijft dus even uitgesteld, en in de planning voor een volgende keer. Thanks voor de adviezen!

Pf, wat stom zeg! En wat was haar reden dat het niet door kon gaan?

Pippa schreef:Pf, wat stom zeg! En wat was haar reden dat het niet door kon gaan?

Dat haar zoontje ziek is.

Het zou waar kunnen zijn, natuurlijk. Maar ze heeft dat al zo vaak (aantoonbaar) gefaked, dat ik vermoed dat het een smoes is. Maar dat is in zoverre niet erg dat het heus een andere keer wel zal gebeuren en dat het vast voor haar erg heftig en confronterend zal zijn. Wat er wel erg aan is, is dat het veroorzaakt dat vader en zoon elkaar weer niet zien, en ze zien elkaar maar een paar uurtjes in de twee weken.

Die had ik kunnen raden, dat hij wel ziek zou zijn. Het is inderdaad wellicht mogelijk en ze zal het spannend vinden máár het is inderdaad voor vader wel enorm sneu dat hij zijn zoontje weer niet kan zien. Ik hoop dat het de volgende keer wel lukt!

Pippa schreef:Die had ik kunnen raden, dat hij wel ziek zou zijn. Het is inderdaad wellicht mogelijk en ze zal het spannend vinden máár het is inderdaad voor vader wel enorm sneu dat hij zijn zoontje weer niet kan zien. Ik hoop dat het de volgende keer wel lukt!

Wat ik zo rot vind, is dat het waarschijnlijk vanwege mij is dat ze nu met een smoes komt. Voel ik me weer schuldig terwijl ik niet eens een partij ben in het hele beslissingsproces. Mijn vriend zei wel: ze zal toch eens voor de bijl moeten, is het niet nu dan is het wel later, want jij bent mijn meisje en dus ook een deel van het leven van mijn zoon, of ze nou wil of niet. Dit uitstelgedrag geeft haar nog het meeste last op den duur.

En daar heeft hij natuurlijk ook gewoon gelijk in.

Ik denk dat ik erin zou stappen als met een vervelende zakelijke relatie; op m'n hoede maar zo vriendelijk mogelijk. Vervelend dat ze heeft afgezegd, is toch weer een 'uitstel van executie', je kan het maar hebben gehad. Maar jij slaat je er wel doorheen, I'm sure!

Nu heb ik zo'n beetje al jouw topics gelezen, RYW, en het enige wat me continu blijft opvallen is dat het zoontje van jouw vriend zo onnoemelijk vaak ziek is. Zou hij niet eens moeten worden onderzocht door een arts?

En dat bedoelde ik natuurlijk niet geheel serieus. Want het is gewoon ontzettend vervelend dat telkens als ze bang wordt of geen zin heeft, dat haar zoontje op eens ziek is geworden. Ze doet net alsof de hele wereld om haar draait en dat ze haar zoon hiervoor mag gebruiken. Ze mag ook weleens kijken wat ze anderen aandoet. Want niet alleen jouw vriend was er mee bezig, maar jij maakte je er druk om en je kinderen hadden er zin in. Ze doet hiermee heel wat mensen te kort, terwijl ze zichzelf weer hoog op het prioriteitenlijstje zet. Ze zou eens wat meer inlevingsvermogen mogen hebben en ook eens aan anderen denken, boven haarzelf.

Ik vind dit toch zeer jammer, omdat jullie nu al zover zijn. Dit was een mooie 'afsluiter'/ nieuw begin geweest voor jullie samen met zijn zoon in zijn leven. Nu wordt het alleen maar uitgesteld. En dat is zonde. Ook voor haar.

Maura schreef:Nu heb ik zo'n beetje al jouw topics gelezen, RYW, en het enige wat me continu blijft opvallen is dat het zoontje van jouw vriend zo onnoemelijk vaak ziek is. Zou hij niet eens moeten worden onderzocht door een arts?

En dat bedoelde ik natuurlijk niet geheel serieus. Want het is gewoon ontzettend vervelend dat telkens als ze bang wordt of geen zin heeft, dat haar zoontje op eens ziek is geworden. Ze doet net alsof de hele wereld om haar draait en dat ze haar zoon hiervoor mag gebruiken. Ze mag ook weleens kijken wat ze anderen aandoet. Want niet alleen jouw vriend was er mee bezig, maar jij maakte je er druk om en je kinderen hadden er zin in. Ze doet hiermee heel wat mensen te kort, terwijl ze zichzelf weer hoog op het prioriteitenlijstje zet. Ze zou eens wat meer inlevingsvermogen mogen hebben en ook eens aan anderen denken, boven haarzelf.

Ik vind dit toch zeer jammer, omdat jullie nu al zover zijn. Dit was een mooie 'afsluiter'/ nieuw begin geweest voor jullie samen met zijn zoon in zijn leven. Nu wordt het alleen maar uitgesteld. En dat is zonde. Ook voor haar.

Breek me de bek niet open

Thanks voor je lieve post, woord voor woord waar, maar helaas, ik heb niet veel hoop dat ze dat ooit zelf zal inzien...

Vroeg of laat, en het lijkt nu erg laat te worden, moet ze er toch aan geloven. En ik snap ook heus dat het voor haar ook moelijk is. Want er is een kind in het spel dat ze eigenlijk wilde gebruiken om een man aan haar te binden. Maar ze moet ook zover zijn dat ze onvoorwaardelijk houdt van haar kindje en hem ook het beste gunt. Als ze het dan niet doet voor de man die ze nog steeds wil, laat ze het dan doen voor haar kindje. Hij kan het niet helpen dat het zo is gelopen, dat kan niemand eigenlijk, behalve zij. Zij bepaald ook het eind. En het wordt tijd dat ze inziet dat haar dromen en idealen zijn weggeebt en dat ze nieuwe dromen en idealen moet gaan vinden om ook gelukkig te worden. Ik vind het zelfs een beetje zielig voor haar dat ze niet inziet wat ze zelf aan het doen is. Het lijkt wel een beetje zelfdestructief met haar zoontje als speelbal. En dat verdiend helemaal niemand. Ook zij niet. (Maar er was toch ook iets met haar gemoedstoestand?)