Getuigen bij trouwen

Nog een andere vraag. Ik weet wie mijn getuigen mogen zijn en 1 daarvan heb ik ook al gevraagd. Zij was blij verrast, dat vond ik weer grappig, want ik vind het niet zo bijzonder. Haha. Die ander moet ik nog vragen.

Ik ben nu alleen bang dat twee vriendinnen zich gepasseerd voelen als ik vertel dat ik een andere vriendin gevraagd heb als getuige. Zouden jullie het gewoon zeggen van 'oja, ik heb die en die als getuigen gevraagd' en er geen reden bij geven waarom je ze gevraagd hebt? Of zou je helemaal uitleggen waarom?

Ik had precies hetzelfde. Ik heb twee nichtjes die zusjes van elkaar zijn en nog een ander nichtje van de andere kant van de familie en dat andere nichtje had ik al lang geleden beloofd dat ze getuige zou zijn als ik zou trouwen, dus zo gezegd, zo gedaan. Van die twee nichtjes wilde ik toen ook een van de twee vragen, maar ik voelde me toen dus enorm schuldig naar die ander toe, ik was ook echt bang dat zij zich gepasseerd zou voelen. Ik heb toen niet echt tekst en uitleg gegeven, wel na lang piekeren een keer gevraagd of ze het vervelend vond en toen zei ze gelukkig dat ze niet zoveel waarde hechtte aan dat soort dingen.

Op zich vind ik wel dat mensen het gewoon moeten begrijpen en respecteren, je kunt nou eenmaal maar twee getuigen per persoon hebben, maar het voelt dan toch niet lekker.

Ik zou me er niet zo druk om maken eerlijk gezegd. Grote kans dat ze het gewoon heel leuk vinden toch? Mijn zus kwam laatst ook half in tranen en opgelaten vertellen dat ze een vriendin en mijn broer als getuigen had gekozen of ik dat niet erg vond. Ik vind het juist leuk! Mijn broer als getuige bij mijn zus, vind het wel speciaal. Zou zonde zijn als mensen daar moeilijk om gaan doen vind ik.

Ik zou het dus niet helemaal gaan uitleggen. Alhoewel ik het wel schattig vond dat mijn zus zich zo opgelaten voelde, maar totaal niet nodig.

Verder eens met Susan

Ik had die gedachte ook wel, dat een vriendin zich gepasseerd zou kunnen voelen, maar dat had ze zelf gelukkig totaal niet. Ik heb ook geen uitleg gegeven waarom ik haar niet heb gekozen.

Het lijkt me ook niet echt leuk om een uitleg te krijgen waarom je niet gekozen bent, lijkt me alleen maar ongemakkelijk.

Bij ons is dit uitgelopen in een drama.

Mijn vriend heeft zijn moeder als getuige gevraagd, zijn zus was hierin erg teleurgesteld en kwam dit ons ook melden, de reden waarom hij zijn moeder heeft gevraagd en niet zijn zus ging er bij haar niet in. Toen opende ze ook nog eens een persoonlijke aanval op mij. Mijn vriend heeft toen gevraagd of ze kon vertrekken, einde van het liedje? sinds die tijd geen contact meer.

We zijn hier beide teleurgesteld in, maar goed het is ons trouwen wij maken bepaalde beslissingen die voor ons goed aanvoelen, en niet op basis van wie stoot ik voor het hoofd.

Ik heb mijn vader gevraagd, en niet mijn zus. Mijn zus reageerde heel positief en snapte mijn keuze. Haar betrekken we er op een andere manier bij.

Van de vriendinnen die niet gevraagd worden als getuigen, gaat er eentje mee om de jurk uit te zoeken. De ander krijgt eigenlijk geen rol, maar daar is de band ook niet zo sterk mee. Ik kan haar ook wel voor de jurk vragen, maar vier mensen mee voor een jurk vind ik wel wat veel worden. Drie en dan nog mezelf vind ik wel genoeg.

De getuige van mijn vriend en mijn getuige gaan wel beiden mee voor de jurk en hebben dus een dubbeltaak ;-)

Ach, je kunt het uiteindelijk toch niet voor iedereen goed doen. Zo wil ik eigenlijk zowel mijn eigen moeder als mijn schoonmoeder niet bij mijn jurk betrekken. Gewoon, omdat het van die bemoeials zijn... Dus nu ga ik eerst met vriendinnen en zwager de jurk uitzoeken en als ik weet welke het wordt, mogen de moeders mee voor het afpassen....ofzo... Voor mijn gevoel moet ik ze er toch wel bij betrekkken...

@ Jip

Wij gaan over 4 weken trouwen, wij houden het super klein (20man) en ik had echt serieus gedacht wat kan er mis gaan?Wij zijn echt puur op ons gevoel afgegaan, en ik kan 1 ding zeggen, wij doen het echt exact zoals wij het willen, dit heeft dan idd een kop gekost. Mensen gaan uit van bepaalde verwachtingen. "zoals het hoort" en wanneer je dat niet na streeft krijg je commentaar of opmerkingen. Nu is het niet zo dat iedereen er zo over denkt. Maar je hoort altijd wel iemand een opmerking maken.

Wij waren er al snel uit wie we als getuige willen, en hadden besloten om te vragen of zijn zus ceremoniemeester wou zijn, daar ging ze mee akkoord, toen wist ze al dat ze geen getuige zou zijn. Dus toen ze die avond kwam vertellen dat ze teleurgesteld was, zei ze: Als ik geen getuige mag zijn dan ook geen ceremoniemeester.

Gewoon doen wat jullie willen, en natuurlijk kan je af en toe water bij de wijn doen, als je gevoel er maar goed bij is.Veel plezier met de voorbereidingen!

Ik heb mijn broertje en een nicht als getuige gevraagd. Wilde het liefst mensen waar een familieband mee is omdat dat sowieso blijft. Ik wist trouwens al heel lang dat ik deze 2 als getuige wilde. Mijn vriend wilde niet kiezen tussen broer en zus dus toen wilde ik ook graag 2 getuigen.

Mijn vriendinnen (en mijn nicht) heb ik meegenomen met het uitzoeken en passen van de jurk.
Mijn beste vriendin is naast de jurk ook verantwoordelijk voor een aantal kleine dingen (op de tijd letten op de dag zelf, mensen van de receptie wegsturen en regelen van het vrijgezellenfeest).
Ik hoop dat ik hier iedereen toch een beetje blij mee heb gemaakt.
De enige persoon waarmee het mis ging was mijn moeder maar dat had niks met getuigen zijn te maken.

Het is heel lief van je dat je probeert om het je vriendinnen naar de zin te maken, maar je hoeft je echt niet in bochten te wringen om voor iedereen een rol te creëren, en je hoeft je dus ook echt niet schuldig te voelen als niet iedereen een rol heeft. Het is jouw bruiloft, uiteindelijk is het toch al goed als dat gewoon een leuke dag wordt voor iedereen? Mensen moeten dat soort dingen ook gewoon niet zo op zichzelf betrekken.

Ik ben trouwens nog nooit getuige geweest en misschien zal ik dat ook wel nooit worden. Veel mensen hebben nou eenmaal meerdere vriendinnen en ook nog broers en zussen. Zo gaat dat nou eenmaal.

Ik moet me er denk ik ook maar bij neerleggen dat ik het niet iedereen naar de zin kan maken.

Dit is heel moeilijk voor mij!

Daarbij...een paar maanden geleden heb ik een woordenwisseling gehad met die vriendin, die nu dus wel getuige gaatbzijn. En ik denk dus dat die andere vriendin het daarom raar vindt dat ik haar toch gevraagd heb. Ik hoef natuurlijk niet voor anderen te denken....en ik heb zo mijn redenen waarom ik haar juist wel gevraagd heb. Zij is degene die mij op een harde manier heeft wakker geschud en daar ben ik haar eeuwig dankbaar voor, ondanks de woordenwisseling die daaruit voortkwam. Wat nu dus weer helemaal goed is.

Ja, maar jij bent die andere vriendin geen verantwoording schuldig. Iemand is getuige voor jou, het moet geen gunst van jou voor die ander worden.

Het is goed dat je geen Bridezilla bent die nietsontziend over anderen heen walst, maar je hoeft ook weer niet door te slaan naar de andere kant. Uiteindelijk is het wel jóuw bruiloft en je moet je voorpret en je speciale dag niet laten verpesten door schuldgevoelens. Je hebt niets om je schuldig over te voelen.

Dank je wel Susan!

Het is niet zo dat ik bewust mijn vriendinnen erbij betrokken hebt, maar het was wel leuk dat het nu op deze manier kon.
Ik zie getuige zijn in ieder geval niet als 'voor wat hoort wat'. Mijn nicht is 2 jaar terug getrouwd en daar mocht ik overdag niet eens bij zijn, dat was haar keus en die heb ik gerespecteerd. Natuurlijk vond ik dat toen wel jammer, ik heb ook gezegd dat ik graag bij de ceremonie had willen zijn maar daarmee was het ook klaar voor mij.
Het is ook wel fijn dat zij al getrouwd is en er dus niks tegenover hoeft te staan. Ik heb haar gekozen omdat mijn gevoel dat aangaf, ook al was ik bij haar niet de hele dag welkom.

Ik ben er in dit geval erg voor om je gevoel te laten spreken en mocht daar iemand teleurgesteld door zijn dan zijn ze snel gepikeerd. Dat je hoopt misschien gevraagd te worden, dat kan natuurlijk. Dat sommige mensen kwaad worden als ze niet gevraagd worden kan ik niet goed begrijpen, het is nog steeds de keus aan het bruidspaar wie ze als getuige vragen.

Birgit schreef:

Ik ben er in dit geval erg voor om je gevoel te laten spreken en mocht daar iemand teleurgesteld door zijn dan zijn ze snel gepikeerd. Dat je hoopt misschien gevraagd te worden, dat kan natuurlijk. Dat sommige mensen kwaad worden als ze niet gevraagd worden kan ik niet goed begrijpen, het is nog steeds de keus aan het bruidspaar wie ze als getuige vragen.

En met het dik gedrukte ben ik het eens. Vooral het eerste. Echt doen waar jij jullie je goed bij voelen,

Het tweede dik gedrukte heb ik dan ervaring mee, dat begrijp ik ook niet. En zal het ook niet snel snappen. Die avond is het zo bont geworden dat ze er nu niet eens bij is. Was het dat allemaal waard vraag ik me dan af.

ChocoChip, wat belachelijk dat iemand dat zo naar zich toetrekt en op die manier andermans bruiloft verpest. Dan moet je toch wel heel egocentrisch zijn.

Susan: Ja dat denk ik, nu leeft zij toch wel heel erg in haar eigen wereld. Waar je geen boe of bah mag zeggen. En zich alles heel persoonlijk aantrekt/opvat.
En die avond liep het aardig hoog op, en zij betrok er allerlei dingen bij (naar mij) die er op dat moment niks mee te maken hadden, toen heeft mijn vriend gezegd dat ze beter kon vertrekken (om erger te voorkomen) en dat is natuurlijk veranderd in mijn broer heeft mij op straat gezet, dus nu ook stroef met schoonouders die alleen zus verhaal geloven en willen horen. Dus de laatste maanden allemaal geen pretje.

En sorry dat ik dit topic vervuil Jip.. Het zat een beetje hoog.

Geeft niks!

Mijn vriendin geeft gewoon al haar beste vriendinnen een 'taak':

De 2 voor het organiseren van het vrijgezellenfeest, de bruidmeisjes, de ceremoniemeesters, en getuigen.

Ik heb bij vriendinnen die trouwden gezien dat zij het vreselijk moeilijk vonden om hun getuigen te kiezen en dus 'mensen teleur moeten stellen'. Die gingen zich inderdaad meteen verantwoorden. Ik heb inmiddels twee keer een soort excuus gehad dat twee vriendinnen mij niet gevraagd hebben, terwijl ik er niet eens om vroeg. De eerste vriendin ken ik van baby af aan, vanaf de peuterspeelzaal waren we met zn drietjes. Zij heeft dus die derde vriendin gevraagd (en haar broer) ik vind het niet meer dan logisch, zij zijn naar dezelfde stad verhuisd en zien elkaar nu dus nog veel vaker. En ik mocht haar uitnodigingen maken de tweede vriendin heeft tussen mij een ander getwijfeld over getuige en ceremoniemeester. Omdat ik meer organisatorisch talent heb (lees: die andere is eigenlijk een enorme chaoot) heeft ze mij als ceremoniemeester gevraagd. Ik vond het geweldig, maar meteen nadat ze het vroeg, kreeg ik een hele uitleg waarom ze mij niet als getuige had gevraagd enzo, en getuige 'was toch alleen voor een handtekening'. Pfff, iedereen moet dat zelf weten toch? Juist door die uitleg voelde ik me ongemakkelijk, ik ging er uberhaupt niet vanuit dat ik getuige werd en nu werd het toch nog even extra benadrukt.

Ik kan het ook idd mededelen en als een vriendin wat wil weten over mij keus, dan kan ze daarom vragen...