wanneer besluit je over t leven van je huisdiertje

Ik heb twee konijnen waarvan er eentje al 11 jaar is. Hij is zo goed als blind en doof, stram en stijf (heeft artrose), hij valt daardoor ook weleens om, hij drinkt heel veel dus heeft ook last van zijn nieren. Hij slaapt eigenlijk de hele dag, en je ziet dat hij er af en toe niet helemaal bij lijkt te zijn. Hij is mager en verliest haar op sommige plekken. Dit is dus de laatste jaren allemaal ontstaan. En het is af en toe zo triest om te zien.

Vanmiddag tilde ik hem op en zag dat zijn achterkant voor het eerst redelijk vuil was dus ik heb hem even in een beetje lauw water gezet en gewassen. Hij vond het zowaar goed, we hadden echt even een momentje. Hij snoepte van een banaan die op t aanrecht lag dus zijn streken is hij niet verloren. Dat maakte het een beetje verdrietig en grappig tegelijk. Dus ja dan ga je nadenken, wat heeft zo'n beestje nog.

Aan de andere kant: hij heeft een superlief vriendinnetje die hartstikke goed op m let en m poetst. Ze liggen heel de dag samen, hij zoekt haar ook echt op. Hij kan ook echt genieten van aaien. Hij eet als een bootwerker, dan zie je zijn ogen weer helemaal open zijn als het etenstijd is en op zijn manier rent ie dan naar het deurtje. Hij heeft dus geen pijn (althans, niet in de mate van niet eten) en geniet nog lekker.

Wanneer besluit je nou dat het voor hem genoeg is? Zal ie nog verder achteruit gaan, wil ik hem dat aandoen? Wacht ik daarop? Of is het mooi geweest voor hem?

Deze keuze is altijd lastig. Met onze keuze hebben (bij de honden die we hebben gehad) wij onszelf afgevraagd of het dier nog levensplezier had, of dat we haar alleen maar bij ons hielden en vol met medicijnen stopten. De levenslust van een dier lijkt mij de belangrijkste overweging. Een dier hoeft van mij niet bij mij te blijven en met pijn leven, omdat ik niet zonder haar kan. (Overigens zeg ik daarmee niet dat dat voor jou wel geldt hoor). Daarnaast hebben we ook met de dierenarts overlegd. Een dierenarts zou ons nooit zeggen dat we een dier moesten laten inslapen, maar ons wel daarin geadviseerd.

Ik heb ook regelmatig voor dat dilemma gestaan, voor mij ligt de grens vooral bij het hebben van pijn, al is dat soms moeilijk in te schatten. Je konijntje heeft dan wel een aantal vervelende momentjes, maar kennelijk ook nog veel leuke momentjes samen met zijn vriendinnetje, samen met jou, hij eet nog graag en zoals je zelf zegt: hij geniet op zijn manier nog.

Vanaf mijn laptopje kan ik de situatie natuurlijk niet precies inschatten, maar zoals ik het nu lees, wegen de nadelen nog niet op tegen de voordelen en zou ik hem dus nog even schandelijk verwennen met aandacht en lekkere dingetjes. Blijf wel kritisch naar hem kijken en wees erop voorbereid dat het ook ineens om kan slaan. Maar mocht dat gebeuren, dan is een afspraak met de dierenarts gauw gemaakt.


Ik heb eens een konijntje gehad die een ruggenmerginfectie heeft gehad en daardoor verlamde achterpootjes had. DA vroeg me wat ik ermee wilde, intensief verzorgen of laten inslapen (Bambi was amper een paar maandjes oud) en ik vroeg hem of Bambi pijn had. Volgens de dierenarts niet. Waarop mijn reactie was: 'Toen ik zelf reuma bleek te hebben, hebben mijn ouders me ook niet laten inslapen dus zolang Bambi het nog fijn heeft en geen pijn lijdt, ga ik voor hem zorgen!' Dat maakte indruk op de dierenarts en ik heb nog ruim een jaar voor Bambi kunnen zorgen totdat hij ineens heel ziek werd en dezelfde dag overleed

Ja die grens is broos he van het wel nog genieten of niet. Ik denk niet dat hij echt pijn heeft, want ik weet dat ie dan ook niet zou eten. Ze moeten binnenkort ook hun inenting dus ik denk dat ik dan ook meteen even overleg met mijn dierenarts, dan kan ze hem ook weer even zien. Ik hoop ook dat die inenting hem dan niet teveel is.

Ik vind het maar lastig, soms is het zo'n hoopje oud nijn... Ik kijk soms ook echt of ie nog ademt, zo diep slaapt ie dan.

Ja de grens is soms héél moeilijk te bepalen omdat een diertje ook zelf niets echt aan kan geven Meer dan hem goed in de gaten houden en verwennen kun je nu niet doen. Maar dat doe je al!

Mag ik wel even zeggen, dat ik iedere keer zó moet lachen om je avatar? Geniaal!

Haha dankje, ja ik vind hem ook nog steeds hilarisch

Maar idd, het is elke dag gewoon kijken hoe hij het doet, en ik denk dat ik het zelfs zie aan mn andere konijn, want ze is echt heel lief voor hem, als n soort waakhondje Liggen ze zo dicht wangetje wangetje tegen elkaar, of hij leunt letterlijk een beetje tegen haar aan zodat ie niet zoveel moeite hoeft te doen om overeind te zitten...

Ik had ook twee konijntjes bij elkaar in één kooi wonen (en in de rest van mijn woonkamer haha) en dat waren echt zulke dikke vriendjes! De oudste mankeerde al heel zijn leven vanalles (nee dit was niet Bambi, dit was Nijntje) en op gegeven moment was het dan zover dat ik hem moest laten inslapen.
Ik mocht Nijntje weer mee naar huis nemen van de dierenarts en ik heb hem nog even terug in zijn kooit gelegd zodat zijn vriendje Gizmo er nog even bij kon zijn. Ik denk namelijk dat dieren echt wel weten hoe het zit, als hun vriendje overleden is en het leek me dan ook goed voor Giz als hij de mogelijkheid had om zelf te ontdekken dat Nijn was overleden en dat hij op een bepaalde manier 'afscheid' kon nemen. Het leek me in ieder geval duidelijker voor hem dan wanneer Nijn gewoon 'zomaar ineens' wegging en niet meer terug kwam. Héél aandoenlijk zoals Giz nog voor een laatste keer tegen Nijn aan ging liggen en hem nog wat likjes gaf.

Agoss wat lief... Ik weet idd dat je ze afscheid moet laten nemen anders gaan ze zoeken. Mijn ouwetje heeft al een keer een vriendinnetje verloren (dus dit is zijn tweede huwelijk met jonge blom haha) toen die 7 was. Die overleed trouwens op weg naar de dierenarts toen ik haar wilde laten inslapen, de eigenwijs...

Maar idd haar weer mee naar huis genomen, hem erbij gezet. Zat ie eerst heel gek te kijken van hier klopt iets niet. Ging ie heel voorzichtig dicht naast haar liggen voor een minuut of 5, toen stond ie op en ging zich wassen, toen wist ik dat t klaar was.

Ja precies, ook al is het 'maar' een dier, het is wel belangrijk dat hij het kan afsluiten. Giz heeft ook nooit lopen zoeken maar werd wel eenzaam dus hij kreeg een jong vriendinnetje met wie hij een haat-liefde-verhouding opbouwde. Maar dat lag meer aan haar dan aan hem haha

In ieder geval succes met je konijn, geef hem maar een dikke knuffel namens mij en zorg er maar lekker voor dat zijn oude dag zo fijn mogelijk gemaakt wordt!

Zo, hij is aardig op leeftijd. Als ik het zo lees heeft jouw konijn best nog wel plezier, en zeker als hij nog eet. Ik zou hem ook gewoon goed in de gaten houden, en als je erg gaat twijfelen inderdaad even met de dierenarts overleggen.

Hoe hebben jullie dat trouwens gedaan met een tweede konijn? Wij hebben er nu 1, maar willen er graag 2. Ik ben alleen heel bang dat als ik er eentje koop ze vreselijk gaan vechten.

Ik vind het ook altijd erg moeilijk, heb dan geen konijnen, maar cavia's. Vaak zijn deze voor je doorhebt dat ze wat mankeren al zo ziek dat er niets meer aan te doen is helaas. Heb er al menig moeten laten gaan, en het blijft altijd rot. Liefst heb ik altijd gewoon dat ze ineens gaan, maar van de ik denk 10 cavia's is dat maar met eentje zo gegaan, de rest allemaal laten inslapen.

Ik houd meestal aan dat als er met 1 antibiotica kuur niets meer aan te doen is, of ze inderdaad niet meer willen eten en na 4 dagen dwangvoeding (mits geen pijn dan) het niet helpt, dan is voor mij de grens bereikt. Hoe vaak ik zo al jankend bij de dierenarts gestaan heb pff als ik er nu aan denk krijg ik het alweer moeilijk.

Bij onze hond was dit anders, hij had geen pijn, en was niet ziek in de trant van diarree ofzo. Maar hij kreeg waarschijnlijk een gezwel in zijn kop, waardoor hij rare aanvallen kreeg en erg agressief werd. Was helemaal de weg kwijt. Die hebben we zondagavond om half twaalf nog laten inslapen, omdat hij ons ging aanvallen (en dat is toch levensgevaarlijk met een hond van 65 kilo). Hij liep zelf nog vrolijk kwispelend naar de dierenarts zijn laatste rondje, van zo'n 20 minuten. Met stokken gegooid en los gerend. Toen heb ik zo enorm getwijffeld. Want buiten deed hij enigzins normaal, maar binnen was hij gewoon gevaarlijk en moesten we hem continu opsluiten. Omdat dit geen leven was is er besloten met de dierenarts hem toch in te laten slapen.

Ik neem mijn cavia's altijd mee naar huis, om ze afscheid te laten nemen van de rest (heb een hele groep hier). Leg hem er dan in, en meestal gaan ze even kijken en snuffelen. Verder negeren ze het meestal. Was er pas eentje tot nu toe die er tegenaan ging liggen.

Verder begraaf ik ze in het bos hier, of ik breng ze naar de dierenarts. De hond hebben we laten cremeren en staat in een urn met foto bij mijn vader thuis.

Eline schreef:
Hoe hebben jullie dat trouwens gedaan met een tweede konijn? Wij hebben er nu 1, maar willen er graag 2. Ik ben alleen heel bang dat als ik er eentje koop ze vreselijk gaan vechten.

Als ik jou was, zou ik eens zoeken naar een knaagdierenopvang bij jou in de buurt. Daar kunnen ze je helpen met koppelen! Als je het zelf wilt doen (zet ajb geen konijntje van 3mnd uit de dierenwinkel bij een volwassen konijn!), is het van belang dat je ze koppelt op neutraal terrein. Dus bijvoorbeeld in de badkamer als je huidige konijn daar nooit komt.
Oh ja, en ik adviseer om er van elk geslacht 1 te nemen. Twee rammetjes of 2 voedsters samen is 99% van de tijd vragen om problemen! Laat het rammetje dan in ieder geval wel even helpen, anders heb je er babykonijntjes bij!

Mijn konijn was moeilijk te koppelen, ging steeds vechten. Uiteindelijk heb ik haar laten koppelen bij een knaagdierenopvang en ging het prima. Op www.konijnenforum.nl staat ook wel veel info over het koppelen van konijnen!

Oreo schreef:

Eline schreef:
Hoe hebben jullie dat trouwens gedaan met een tweede konijn? Wij hebben er nu 1, maar willen er graag 2. Ik ben alleen heel bang dat als ik er eentje koop ze vreselijk gaan vechten.

Als ik jou was, zou ik eens zoeken naar een knaagdierenopvang bij jou in de buurt. Daar kunnen ze je helpen met koppelen! Als je het zelf wilt doen (zet ajb geen konijntje van 3mnd uit de dierenwinkel bij een volwassen konijn!), is het van belang dat je ze koppelt op neutraal terrein. Dus bijvoorbeeld in de badkamer als je huidige konijn daar nooit komt.
Oh ja, en ik adviseer om er van elk geslacht 1 te nemen. Twee rammetjes of 2 voedsters samen is 99% van de tijd vragen om problemen! Laat het rammetje dan in ieder geval wel even helpen, anders heb je er babykonijntjes bij!

Mijn konijn was moeilijk te koppelen, ging steeds vechten. Uiteindelijk heb ik haar laten koppelen bij een knaagdierenopvang en ging het prima. Op www.konijnenforum.nl staat ook wel veel info over het koppelen van konijnen!

Bedankt voor je reactie! Ik zie dat er (redelijk) in de buurt een konijnenopvang zit, die ga ik is even bellen voor info Ik heb een gecastreerd rammetje dus was inderdaad van plan om een vrouwtje te nemen.

Dank voor al het meedenken, ik kijk het idd nog even aan

Eline, goed dat je naar een opvang gaat!