nav Zou je voor een tweede net zo ver gaan?

nav topic over hoever je zou gaan, hoever zou je gaan voor een tweede/derde?

Even ver? Of minder?

Ik zou, zoals ik er nu over denk, er minder ver voor willen gaan. Ik ben dolgelukkig met ons gezinnetje, een kindje erbij zou zeker heel erg welkom zijn maar ik zou er denk ik niet voor de medische molen ingaan.

Hoe denken jullie daarover?

Ik weet niet hoever ik zou gaan, denk dat je toch je grenzen wel beetje gaat verleggen. Tussen de 1e en 2e heb ik 7 vroege miskramen gehad. En had zoiets van nu is het klaar en toen bleek ik na flink bloedverlies toch nog zwanger te zijn. Als dat ook helemaal mis was gegaan ( was waarschijnlijk tweeling, zat ook nog grote bloedprop bij dochter) weet ik niet of ik echt had kunnen stoppen.

Mijn oudste kwam onverwacht, mijn jongste is dmv clomid geboren. Voor een eventuele derde ga ik niet meer naar het ziekenhuis. Die komt er of die komt er niet.

Hoe ik er op dit moment over denk is dat ik niet de medische molen in zou gaan. Dat zie ik echt niet zitten. We kunnen best tevreden zijn met twee kinderen als dat nodig is. Ik zou eerder voor adoptie of pleegzorg kiezen dan de medische molen. Maar misschien houden we het dan ook wel gewoon bij twee. Wij overwegen sowieso adoptie of pleegkinderen uit Marokko (omdat ze dan ook hun eigen cultuur behouden).

Ja. Onze dochter is dmv IVF geboren, en voor een tweede zijn we ook weer op de MMM aangewezen. Ik weet zeker dat mochten we 3 pogingen nodig hebben, ik deze 3 pogingen ook allemaal zou doorlopen. Ik denk dat ik later spijt zou krijgen als we niet tot het uiterste zouden zijn gegaan. Ik weet niet wat we gaan doen na 3 pogingen. Misschien een 4e poging zelf betalen, of misschien wel adoptie. Heel misschien ook nog op de natuurlijke weg proberen. Ik weet het nog niet.

Ja, ik denk dat wij wel voor een heel groot deel even ver zullen gaan. Voor N. zijn we ook in de medische molen geweest, uiteindelijk gelukkig niet in een heel intensief traject. Mochten we bij een broertje of zusje weer medische hulp nodig hebben dan zullen we dat zeker doen, ook als dat wel IVF of ICSI betekent. We zullen denk ik niet zo ver gaan als adoptie of eicel/zaadceldonatie, maar ik weet niet of dat voor een eerste wel hadden gedaan was dat nodig geweest.

Mama1985, wat heftig zeg, zoveel miskramen

Ja, ik zou voor een tweede net zo ver gaan. Nou mogen wij van geluk spreken dat we voor de eerste zwangerschap weinig moeite hebben moeten doen, maar stel dat het bij een volgende moeilijk zou gaan en ik zou het ziekenhuis in moeten, dan zou ik dat absoluut doen.

Ons gezinnetje is met 1 kindje nog niet compleet....

Novalee schreef:Mama1985, wat heftig zeg, zoveel miskramen

Was best heftig, vooral de angst dat het niet meer zou lukken. Maar denk dat je die angst ook wel voeld als je de medische molen in moet. Heeft het lang geduurd voor je zwanger was?

Mama1985 schreef:

Novalee schreef:Mama1985, wat heftig zeg, zoveel miskramen

Was best heftig, vooral de angst dat het niet meer zou lukken. Maar denk dat je die angst ook wel voeld als je de medische molen in moet. Heeft het lang geduurd voor je zwanger was?

Ik was na anderhalf jaar zwanger, waarvan een jaar in de MMM. Ik heb PCO en had uit mezelf geen eisprong. Met 150mg clomid wel, maar helaas geen zwangerschap. Toen heb ik een baarmoederonderzoek gehad wat gelukkig helemaal goed was, en daarna twee maanden rust. In die tweede maand raakte ik spontaan zwanger.

Eén miskraam lijkt me al verschrikkelijk, laat staan 7. Weten ze waardoor het komt of was het gewoon pech? (als je daar antwoord op wilt geven tenminste ). In elk geval fijn dat julle nog een dochter hebben gekregen!

Domme pech, heb een aantal onderzoeken gehad maar daar is niets uitgekomen. Uiteindelijk via een homeophaat b12 injecties gekregen. Volgens gyn waren waarde goed, volgens homeophaat niet. Daarna dus zwanger geraakt dus ik neem aan dat het toch niet zo'n domme pech was als de gyn vertelde. Het waren allemaal mk voor de 8e week, en daar ben ik eigenlijk ook wel blij om dat het vroeg misging.

Fijn dat je uiteindelijk toch nog spontaan zwanger raakte! Ik heb dat onderzoek ook gehad ( neem aan dat je hetzelfde bedoelt, dat ze naar binnen gaan, vloeistof spuiten om te kijken) Vond toen veel verhalen dat mensen na het onderzoek toch zwanger raakte.

Ik ben ongepland zwanger geraakt, dus heb het 'traject' van zwanger worden niet doorlopen. Ik heb ook geen idee hoe ver wij zouden gaan. Ik weet wel dat onze wens voor een tweede kindje erg groot is, dus ik denk dat we daarvoor wel ver zouden gaan. Hoe ver.. dat weet ik nog niet. Daarover hoeven we gelukkig (nog) niet na te denken. We zullen het wel zien als we over een paar jaar bewust voor een tweede kindje gaan.

Ja ik zou net zo ver gaan en zelfs verder.

Siem is er gekomen dmv clomid slikken.
Was het iui of ivf geworden hadden we dat ook gedaan.
Zou ook zo alle onderzoeken zo weer doen. Ook al waren niet elke onderzoeken pijnloos.
Al hoop ik wel dat we niet opnieuw 4 jaar hoeven te wachten.

Ja absoluut! Op B. hebben we bijna 4 jaar moeten wachten en uiteindelijk dmv ICSI zwanger geraakt. Tijdens die behandeling, 2 jaar geleden, zijn er nog 4 embryo's ingevroren, en van 1 van die cryo's ben ik nu inmiddels al weer bijna 19 weken zwanger! Ik hoefde gelukkig nu niet weer al die hormonenzooi te spuiten en te slikken, dus dat scheelt al enorm. Maar als wij wederom op een volledige ICSI behandeling waren aangewezen hadden we dat wel gedaan.

Weet ik niet, ik denk dat ik dat pas zou kunnen zeggen als we er midden in zouden zitten. Wij zijn gezegend met 2 vlotte zwangerschappen.

Wij wouden heel graag een kindje, maar zijn niet bewust bezig geweest met het zwanger worden! We hadden zoiets van, we zien wel wanneer het zover is. Nu weet ik niet hoe ver ik zou gaan bij/voor een tweede. Ik wil wel heel erg graag nog een tweede kindje, dat weet ik wel.

veel minder ver, ik had me er uiteindelijk in kunnen berusten, bij de eerste was me dat niet gelukt.

Ja, want onze grens ligt nu ook bij de eisprongopwekkers en dat zou ik voor een tweede ook nog wel doen.

zoals ik er nu over denk, zeker wel! Al hebben we voor L. relatief weinig moeite hoeven doen.

Nu met 2 mk's denk ik weleens na over wat er evt. nog komen gaat. Misschien gaat het de volgende keer meteen goed, misschien volgen er nog meer mk's. De toekomst zal het uitwijzen, maar voor mij gevoel is ons gezinnetje nog niet compleet, en wil ik best ver gaan om dit alsnog te kunnen bewerkstelligen.

Heftig mama1985! Hoelang heb je er uiteindelijk over gedaan om zwanger te raken van jullie tweede kindje?

Parisienne schreef:Ik ben ongepland zwanger geraakt, dus heb het 'traject' van zwanger worden niet doorlopen. Ik heb ook geen idee hoe ver wij zouden gaan. Ik weet wel dat onze wens voor een tweede kindje erg groot is, dus ik denk dat we daarvoor wel ver zouden gaan. Hoe ver.. dat weet ik nog niet.

Precies hetzelfde.

We zijn nu een klein jaartje bezig. Nog niet in de MMM, dus geen idee hoe we dat zouden ervaren. Daar moet je toch inzitten om te weten hoe zwaar het is denk ik.

Als ik zie hoeveel teleurstellingen mijn beide zussen inmiddels hebben moeten verwerken weet ik niet of ik dat zou trekken...
Denk het niet.

Onze zoon is via ivf gekomen en nu zijn we bezig voor de tweede ook via ivf. We staan er een beetje hetzelfde in als bij de eerste, we doen drie pogingen lukt het niet dan zijn we ook tevreden. Maar ik denk wel, mocht het via ivf voor een tweede kindje niet lukken dat wel meer vrede ermee zouden hebben als dat we geen kindje hadden.

Ik denk dat ik dat had pas had kunnen beslissen als ik in die situatie had gezeten..

Ik weet al dat een eventuele tweede ook met 'hulp' verwekt zal moeten worden. Wij hebben echter beiden op dit moment het idee dat het bij een kindje blijft. Maar goed, dat zeg ik nu en kan natuurlijk nog veranderen

Ja. Ik ga er wel vanuit dat er weer Clomid nodig zal zijn, en dat vind ik geen probleem. Of we voor IUI of IVF zouden gaan hangt er vanaf hoe groot de wens is op dat moment, ik vind dat nu nog moeilijk in te schatten.