Hoe reageren jullie als...

zoon/dochterlief tijdens het winkelen steeds op de grond gaat liggen wanneer hem/haar iets niet zint?

Meneer heeft, wanneer hij zelf mag lopen, de laatste tijd er een handje van om dan te gaan liggen. Ik tel, redelijk streng, tot 3 en 9v10 keer staat meneer dan op en geeft hij netjes een hand. Wanneer de buggy mee is geef ik hem dezelfde waarschuwing en zeg hem dan wanneer het weer gebeurd hij in de buggy zit. Dit leidt dan wel tot een oorverdovend brandalarm maar meestal na een paar minuutjes is het weer over.

Hoe reageren jullie?

exact hetzelfde als jij. Als ik geen wagen bij heb of Milou bijv. in de wagen laat ik hem uitrazen en wacht ik een stukje verder wel op hem, wel waar ik hem kan zien.

in de supermarkt zit ze altijd in het karretje, dus dan kan ze niet op de grond gaan liggen. In een kledingwinkel ofzo ga ik eerst een beetje in de winkel neuzen, vaak heeft ze dan net even dat beetje tijd nodig om iets te accepteren. Als ze helemaal niet meer mee wil dan mag ze nog wel eens met mijn portemonnee spelen (succes gegarandeerd in 90% van de gevallen) en anders pak ik haar op en neem ik haar mee.

Ik ga vooral niet streng tegen haar praten ofzo, want daarmee maak ik het alleen maar erger. Hoe rustiger ik blijf, hoe minder het uit de hand loopt.

Als ik met Yrsa ga winkelen gaat ze altijd mee op haar driewieler, ik laat haar daar niet los lopen.

Ik blijf ook wel erg rustig maar mijn strenge (juffen)stem heeft een goed effect op meneer in zulke situaties hahaha.

en hier werkt het trouwens nog het beste om dat soort scènes te vermijden en dat lukt tot nu toe nog redelijk

Ik laat 'm staan/liggen en geef hem geen aandacht. Ik loop dan gewoon verder maar ik blijf 'm wel in de gaten houden. Als hij weer is afgekoelt dan komt hij vanzelf of doet hij weer lief. Dit doe ik thuis ook als hij rondloopt maar ook als hij in de supermarkt in een winkelkarretje zit, Ik ga iig de strijd niet aan dmv te schreeuwen ofzo en ik ga 'm dan ook niet stil proberen te krijgen door hem af te leiden oid

Hij gilt, gelukkig!!!, verder niet Razz. Hij gaat gewoon liggen en kijkt met een enorme boevenblik mij aan.

Tot nu toe nog geen problemen mee, T zit of op mn rug of in het winkelkarretje...

Misschien kun je je kindje vooraf een 'belangrijke opdracht' geven door hem bijv. te vragen om heel voorzichtig ... te dragen (iets van de boodschappen waarmee niks mis kan gaan) tot aan de kassa. Of hem opdrachtjes te geven om de appels te zoeken oid. Weet niet of het al kan mijn zijn leeftijd maar zo maak je er een soort van spelletje van.

Ik denk dat als T. op de grond zou gaan liggen dat ik (zou proberen) zo rustig mogelijk te blijven en er achter proberen te komen wat de reden is en daarop inspelen. Wat bij mijn zoontje ook vaak helpt is ergens een grapje van maken, in dat geval zou ik op een grappige manier (evt. met een raar stemmetje) zeggen 'hey, wat ligt daar nou op de grond? Hebben ze hier nieuwe matten? Het zal er wel aan liggen hoe dramatisch hij aant doen is.

Ik vraag of ze de vloer lief vinden, dat ze die willen kussen. Of ze die al los kunnen laten en als ze dat niet willen, ga ik ze kietelen en til ze daarna op met de vraag of ze een bepaald iets willen zoeken. In de supermarkt gaan ze in het zitje.

Ik vermeed het zoveel mogelijk door C.iske of in de buggy mee te nemen of hij moest in het karretje.
De enkele keer dat hij kon gaan liggen, liep ik door en kwam hij achter me aan zodra hij me niet meer kon zien.

echte schreeuw scenes heeft D. nog niet gehad. Ze gaat wel eens huilen en op de grond zitten omdat ze dingen niet mag hebben die ze wel wil hebben. Ik laat haar gewoon een "winkel" gewoon verder maar zorg dat ik haar steeds kan zien en dan is het binnen 3 tellen over.
Maar meestal loopt ze niet door de winkels want D. wil altijd rond gereden worden. Zodra ik al een buggy pak wil ze er in.

Dat negeer ik gewoon.
Of een keer toen ik echt meteen weg moest heb ik hem bij kop en kont gepakt zonder iets te zeggen en hem zo onder mijn arm mee genomen. Zal er leuk hebben uitgezien zo'n spartelend schreeuwend kind onder mijn arm.

Ik zeg als ze weg loopt of gaat drammen of op de grond gaat liggen altijd: D. wil je in de buggy? (redelijk strenge toon) D. Zegt dan heel zielig: neeee . En dan zeg ik: dan moet je bij mama blijven/ ophouden met zeuren etc! Werkt altijd! En merk dat ze steeds minder gaat proberen dan!

Ik heb het niet vaak gehad maar ik negeerde het gedrag volkomen. Ik ging gewoon verder met waar ik mee bezig was en deed net of ik het niet zag. Daar baalden ze dan van en kwamen achter me aan zodra ze me niet meer zagen en dan was het over.

ik heb dat 1 keer met a gedaan. Ik had a zo'n kinderwagentje gegeven waar hij aan zou kunnen lopen. was geen succes hij deed net of hij niet meer kon lopen en ging dus kruipen en krijsen. ik schaamde me dood. voorlopig gaat hij gewoon in het zitje.

Ik negeer dat, loop dan verder, als ik iets minder in zicht ben dan komt ze al weer. En roept vaak: "mama hier blijven!!" dan zeg ik dat ze bij mij en de kar moet blijven, dit gaat dan vervolgens goed!