Hoe zou jij hierop reageren...

R maakt er de laatste dagen met het naar bed gaan weer een flink potje van. Gek word ik ervan en ik weet niet wat er opeens met hem aan de hand is.
Hij moet voordat hij gaat slapen eerst plassen, dit doet hij keurig. Altijd zelfde ritme, even lezen, knuffelen en dan slapen.

de laatste dagen begint hij zodra we naar beneden lopen te roepen dat hij met poepen. Totaal overstuur wordt hij ervan, we gaan dan dus ff terug zetten hem op de wc maar uiteraard hoeft hij niet. Maar wanneer we hem eraf willen halen raakt hij compleet over zijn toeren, ik moet poepen blijft hij herhalen. Terwijl hij dus niet moet/kan.

Hij weet nu dus gewoon, denken wij, dat wanneer hij roept dat hij moet poepen we weer terug naar boven komen. Maar hij hoeft dus niet en het drama wordt steeds groter zo.

Wat zouden julie doen, negeren of hem toch steeds op de wc laten zitten, hij kan er dan serieus een half uur blijven zitten.


Overdag kan hij trouwens gewoon naar de wc er zit dus niets dwars ofzo.

Vol negeren.
L. heeft (iets andere casus natuurlijk) ook al dat soort buien, die weet precies dat als ze hysterisch gaat huilen, staan en dr speen en knuffel uit bed gooit dat we dan komen en de speen geven, een kroel en weer neerleggen. Dan begint alles weer van voor af aan. We weten heel goed dat dit gewoon dramaqueengedrag is, en als jij zeker weet dat hij niet moet poepen zou ik hem even in zijn sop gaar laten koken. Doet ie een week, en dan kapt ie er waarschijnlijk mee.

Dikke kans dat het een schreeuw om aandacht is omdat hij weet dat de baby bijna komt?

*edit*
Ik zou hem dus in zijn bed leggen, om de 10 minuten ofzo naar boven, uitleggen dat hij moet gaan slapen, aai over zijn bol en gelijk weer weg. Herhalen tot slapende..

Ja wij denken dat het idd te maken heeft met de komende veranderingen. Het is al zo'n gevoelige Harrie. Ik denk ook dat negeren het beste is maar vind het zo sneu als hij boven staat te roepen. Maar goed dat weet hij natuurlijk ook dat we daar gevoelig voor zijn.

Hij ligt in een groot bed dus kan er zelf uit, er staat een traphekje in zijn deur waarbij hij dus staat de gillen.

Ik zou het ook negeren. De meeste kindjes zijn heel erg gevoelig, dan zou ik er extra op letten dit niet in de hand te werken door er te veel in mee te gaan.

Misschien hem op een potje op zijn kamer laten gaan, dan kan hij wel poepen als hij moet maar maakt het wel een stuk minder "leuk" omdat hij niet uit z'n kamertje hoeft.

J heeft dit ook, moet ook ineens poepen op de ceecee als ik weg ga (of een slokje water, of heeft jeuk op haar rug, of haar wenkbrauw zit voor haar oog) ik ga er niet in mee maar leg haar uit dat het tijd is om te slapen en ze niet zo moet teuten. Ik ga naast haar bed zitten tot ze gaat liggen en slapen (dit is vaak binnen 15 min). Het zal vast een reden hebben, misschien valt het afscheid van de dag (en mama) haar zwaar en is de overgang te groot, dit wil en kan ik niet negeren.

Hoe gaat het trouwens verder met slapen? Je wilde eerst naar een medium toch of gaat het beter nu hij op een andere kamer ligt?

maiadebij schreef:J heeft dit ook, moet ook ineens poepen op de ceecee als ik weg ga (of een slokje water, of heeft jeuk op haar rug, of haar wenkbrauw zit voor haar oog) ik ga er niet in mee maar leg haar uit dat het tijd is om te slapen en ze niet zo moet teuten. Ik ga naast haar bed zitten tot ze gaat liggen en slapen (dit is vaak binnen 15 min). Het zal vast een reden hebben, misschien valt het afscheid van de dag (en mama) haar zwaar en is de overgang te groot, dit wil en kan ik niet negeren.

Ik moest hier echt hardop om lachen haha

Tania schreef:Hoe gaat het trouwens verder met slapen? Je wilde eerst naar een medium toch of gaat het beter nu hij op een andere kamer ligt?

We zijn bij een medium geweest, die beaamde mijn gevoelens over wie het was, zonder da ik ook maar iets gezegd heb. Het slapen gaat beter op zijn nieuwe kamer, hij wordt ook compleet anders wakker. Hoe overstuur hij op zijn andere kamer wakker werd z rustig wordt hij nu eigenlijk wakker maar hij wordt dus wl veel wakker de laatste tijd en wil dan alleen maar bij mama zijn, ik wil bij mama zijn.

Printje schreef:

Tania schreef:Hoe gaat het trouwens verder met slapen? Je wilde eerst naar een medium toch of gaat het beter nu hij op een andere kamer ligt?

We zijn bij een medium geweest, die beaamde mijn gevoelens over wie het was, zonder da ik ook maar iets gezegd heb. Het slapen gaat beter op zijn nieuwe kamer, hij wordt ook compleet anders wakker. Hoe overstuur hij op zijn andere kamer wakker werd z rustig wordt hij nu eigenlijk wakker maar hij wordt dus wl veel wakker de laatste tijd en wil dan alleen maar bij mama zijn, ik wil bij mama zijn.

J. had dat ook de laatste weken van mijn zwangerschap. Hij wilde de hele tijd bij mij zijn, hij wilde niet naar bed maar bij mij blijven (dan zat ik dus met mijn dikke buik en bekkenpijn een uur op de grond naast zijn bed tot hij in slaap viel) en het liefste zat hij de hele dag bij mij op schoot samen te spelen.

Ik zou een potje op zijn kamer zetten. Dan kan hij daarop poepen als hij echt moet.

Tania, je omschrijft precies R. Aangezien ik negens last van hem doe ik ook nog alles met en voor hem, maar soms is het zo lastig, dan denk ik wel stel de bevalling gaat moeizamer en ik moet herstellen... Hij wil niemand alleen maar mama.

Na de bevalling ging J. er wel onverwacht goed mee om. Ik maakte me daar ook wel een beetje zorgen om. Ondanks mijn makkelijke bevalling heb ik wel een dag of vijf veel in bed gelegen omdat ik voorzichtig moet doen met mijn bekken. Mijn man deed toen eigenlijk alles met J. omdat ik echt niet mocht tillen. Dat accepteerde hij wel, hij wilde wel af en toe even bij mij in bed komen knuffelen maar dat is natuurlijk ook logisch en dat vond ik zelf ook heel fijn.
Na een paar dagen wilde hij wel opeens alleen door mij naar bed gebracht worden. Dat was lastig omdat ik niet mocht tillen en J. nog in een ledikant slaapt maar hij wilde toen gewoon even aandacht van mij. Toen heb ik hem ook gewoon naar bed gebracht (ik zie het gezicht van de kraamverzorgster nog toen ik met hem in mijn armen stond ) en toen was het gewoon goed.
Hij is nooit jaloers geweest hij vond het alleen maar leuk en eigenlijk gelijk normaal dat er nog een kindje was.

Ik denk ook niet zozeer dat R jaloers wordt, maar ik ben aan de ene kant als de dood dat deze bevalling en herstel heftiger wordt als bij R. Bij hem kon ik meteen alles weer, had nergens last van en was 2-3 dagen na de bevalling zelf weer boodschappen aan het doen. Ik kan er niet tegen als ik dingen uit handen moet geven of dingen niet kan. Maar goed nog even en we zullen het zien hoe het loopt...

Ik zou hem op de wc zetten met een wekker die na 10min (ofzo) afgaat. Dan heeft hij kans gehad om te poepen en zitten jullie er niet mee. Misschien kun je proberen te achterhalen wat t echte probleem is.

Ik heb het ook proberen te achterhalen wat er nu is maar er kwam niets zinnigs uit helaas.

Hoe is zijn ontlasingspatroon? Moet hij niet gewoon echt poepen maar lukt het niet/is hij bang/doet het pijn? Ik zou proberen om dat 100% zeker te weten voordat je het gaat negeren want anders maak je het probleem alleen maar groter.

Als het dat zeker niet is zou ik inderdaad hem een bepaalde tijd geven om op de wc te poepen met een van jullie erbij en dan een potje op zijn kamer dat hij in ieder geval het gevoel krijgt dat jullie hem serieus nemen in wat hij aangeeft.

Als hij een normaal ontlastingsparoon heeft zou ik hem gewoon op de wc laten zitten of op het potje en dan niet te gezellig doen, zodat hij het snel genoeg niet meer leuk vind. Over het eenkennige kan ik als tip geven om er zo weinig mogelijk in mee te gaan. Vooral als je nu al bang bent hoe het straks kan gaan. Ik wilde als peuter ook dat mijn moeder alles deed en mijn mama er altijd was, maar ik wilde ook graag gaan fietsen met papa, en als mama dan niet mee ging was het drama, tot mijn vader me gewoon mee nam en mijn moeder thuis liet. Toen was dat patroon doorbroken en ging het stukken beter.

Ik zou dit soort dingen dus echt nooit negeren. Ik weet nog dat ik me als kind heel vaak heel eenzaam heb gevoeld in bed. Ik kwam ook regelmatig met smoesjes uit bed. Mijn moeder is zelfs eens met me naar de huisarts geweest omdat ik 's avonds in bed altijd buikpijn had. Had ik helemaal niet, maar dan kon ik even naar beneden en toen mijn moeder eenmaal de huisarts had gebeld, durfde ik natuurlijk niet meer te zeggen dat ik helemaal geen buikpijn had.

Onze dochter roept ook heel vaak nog even om ons, er gaat dan altijd iemand van ons naar boven, we negeren haar echt nooit. Ik vind het veel te belangrijk dat zij weet dat er iemand is als zij zich niet fijn voelt.

Ja maar je kunt toch ook laten merken dat je er voor je kind bent op een andere manier. Mijn zoon wil ook vaak niet slapen en is ook echt een drama slaper geweest maar ik heb hem altijd gezegd dat ik er altijd voor hem ben wat er ook is. Maar als hij blijft aangeven dat hij moet poepen en ik merk verder niks anders dan gaat hij de wc op en dan word het niet gezelliger dan dat. Als ik merk dat er iets anders speelt dan mag hij mee terug naar beneden of probeer ik het boven op te lossen. Zo leert hij mijn insziens dat er echt wel op hem gereageerd word maar dat het niet de bedoeling is dingetjes te gaan verzinnen om tijd te rekken.

Ik zou dit ook niet negeren. Ik zou een pot op zijn kamer zetten of R op de wc zetten en zelf weg gaan en hem laten roepen als hij klaar is. Zo is het voor hem niet Gezellig meer.

Waarschijnlijk voelt hij aan dat er veel gaat veranderen en zoekt hij nu 'veiligheid' en geborgenheid bij jou.

Idd negeren, S. zegt nu als hij op zijn donder krijgt dat hij moe is of dat hij moet plassen, smoesjes dus maar t werkt niet

Rejoy. schreef: Onze dochter roept ook heel vaak nog even om ons, er gaat dan altijd iemand van ons naar boven, we negeren haar echt nooit. Ik vind het veel te belangrijk dat zij weet dat er iemand is als zij zich niet fijn voelt.

+1

Maar wij blijven bij J tot ze slaapt dus ze roept alleen als ze wakker wordt tussen dat zij naar bed gaat en dat wij naar bed gaan. Dat gebeurd bijna nooit maar dan gaan we wel altijd meteen naar haar toe. Even knuffelen vind ik ook een prima reden om te roepen en daar maakt ze me soms zelfs midden in de nacht voor wakker.

Misschien kan dat bij R ook helpen om even wat langer bij hem te blijven als hij gaat slapen. Kan me voorstellen dat hij aanvoelt dat er veel gaat veranderen en dat hij daar een beetje door van slag is en jullie/jou wat meer nodig heeft dan 'normaal'.

Ik kan ook slecht tegen het helemaal negeren hoor en we gaan hem echt wel knuffelen maar aan de andere kant word ik er soms wel gek van. Hij slaapt overdag al niet meer en dan kan ik sávonds soms zo genieten vd rust zonder kinderen om me heen. Hier is R het dus momenteel niet mee eens hahaha