Frustraties...

Pfff, ff van me afschrijven hoor, misschien dat het helpt, of hebben jullie eventueel nog tips.

Ongeveer vanaf mijn zestiende heb ik zo ongeveer voor mezelf moeten zorgen. Op dat moment gingen mijn ouders scheiden. Mijn moeder verhuisde naar een andere plaats waar ze ging samenwonen met haar nieuwe vriend en broer en ik bleven bij mijn vader wonen. Mijn vader had het erg moeilijk met de scheiding en was elke avond weg. Ook begon hij meer te drinken. Op een gegeven moment kwam zijn vriendin bij ons wonen. Die relatie heeft 8 jaar geduurd. Nadat het uit ging, ging het met mijn vader snel bergafwaarts. Hij ging met vervroegd pensioen, kwam zijn bed niet meer uit en dronk, dronk en dronk (bijna een fles jenever per dag, en ook nog heel veel blikjes bier) In die tijd heb ik altijd het idee gehad dat hij op zijn bed lag te wachten tot hij dood ging.
Mijn vader is nooit een echte "ophaal" vader geweest. Bracht me nooit weg, kwam me nooit halen als ik een feestje had o.i.d. In mijn onderbewustzijn heb ik altijd een vaderfiguur gemist. Daardat mijn vader op deze manier leefde, trok ik altijd naar hulpbehoevende mannen toe. Ik zette mezelf niet op nummer een en had heel vaak verkeerde vriendjes en een soort van verlatingsangst. Op een gegeven moment kwam ik een heel foute man tegen. Niet lang na het begin van onze relatie kwam ik erachter dat hij verslaafd was aan drugs. Elke keer beloofde hij ermee te stoppen. Dat ging dan twee weken goed en dan begon hij weer. Na een jaar van frustraties en angst (bedreigingen aan mijn adres als ik het uit zou maken) heb ik er met angst en beven een punt achter gezet. Dit vatte hij niet goed op. Hij ging dreigen en stalken. Zo erg dat het voor mij niet meer veilig was in mijn woonplaats. Daardoor heb ik vier maanden ondergedoken gezet.
Schulden had ik inmiddels ook opgebouwd en er waren voor mij nog zoveel dingen waaraan gewerkt moest worden. Dat heb ik op dat moment allemaal aangepakt. Na het crisiscentrum waar ik zat onder gedoken, heb ik me ingeschreven voor begeleid wonen en werd ik aangemeld bij een stadsbank om me te helpen met mijn schulden. Een maand na inschrijving kon ik op begeleid wonen terecht. Daar heb ik anderhalf jaar gezeten.
In 2006 kreeg mijn vader een heel zwaar herseninfarct. Heeft een week lang op het randje van leven en dood gelegen. Door de medicijnen voor het infarct, maar ook omdat hij aan het afkicken was van de alcohol. Het klinkt heel stom, maar het infarct heeft in feite zijn leven gered. Nadat hij vijf weken in het ziekenhuis heeft gelegen, kwam hij terecht in een revalidatiecentrum waar hij vijf maanden intern heeft gezeten. Daarna mocht hij weer naar huis. Helaas woonde hij in een eensgezinswoning met drie verdiepingen en maakte nooit schoon. Uiteindelijk is er met hulp van buitenaf gezord voor een gelijksvloerse woning. Daar woont hij nu bijna drie jaar. Drie weken terug kwam hij weer in het ziekenhuis terecht, ditmaal met een hartinfarct. Dat is gelukkig redelijk goed afgelopen.
Mede hierdoor heb ik zelf de neiging alles goed de doen, en er vooral niet te lang over te doen. Ik heb heel wat vriendjes gehad waarvan ik van te voren al wist dat het fout nieuws was. Inmiddels heb ik wel een goede man gevonden, die wel goed voor me is en die me accepteert en respecteert zoals ik ben. We houden vreselijk veel van elkaar en ik ben nog nooit zo gelukkig geweest. Maar nu loop ik tegen het probleem aan dat ik alles zelf wil doen en een goede vrouw voor hem wil zijn. Ik wil wassen, bedden verschonen, koken, boodschappen doen, het huishouden. En dat wil ik het liefs allemaal in een dag. Omdat hij mij zo gelukkig maakt, wil ik dat hij altijd thuis komt in een schoon huis. Hij werkt immers hard genoeg.
Door alles wat er in het verleden is gebeurt, en doordat ik een vitamine b12 tekort heb, kamp ik met vermoeidheidsklachten en heb ik veel te weinig energie om alles te doen. Vandaag had ik van alles in mijn hoofd om te doen. Maar toen ging de telefoon en werd er gevraagd of ik wil komen invallen. Omdat ik inmiddels schuldenvrij ben, en absoluut niet terug wil vallen, heb ik natuurlijk ja gezegd. Wil niet totaal financieel afhankelijk zijn van mijn vriend. En op dat moment komen de frustraties extra naar boven. Omdat ik nu niet kan gaan schoonmaken. Morgen moet ik ook werken, en woensdag ben ik dan weer uitgeput. Dan moet ik als een oude vrouw rustig aan gaan doen, omdat ik donderdag weer moet werken. Hebben jullie tips hoe ik dit allemaal aan zou kunnen pakken?

(Sorry voor het lange verhaal, maar het doet me echt even goed het van me af te schrijven. Hoop dat jullie het vol hebben gehouden en het wariige verhaal een beetje snappen)

ik heb je hele verhaal gelezen en vind dat je een boel hebt meegmeaakt zeg! ik ben blij voor je dat je nu heel gelukkig bent.

wel vind ik dat je je erg veel zorgen maakt over het huishouden, je vriend houdt echt nog wel van je als je een keertje niet gedweilt hebt en wellicht kan hij ook wat doen? dat hoeft zo te lezen bijna nooit dus die enkele keer dat het moet is dat echt geen ramp hoor!

Wat heftig allemaal..
Maar idd wat bolus zegt; je vriend zal niet ineens stoppen met van je houden als je wat minder in huis doet.
heb je het er met hem over gehad dat je zo erg die drang hebt?

Ik herken me echt ontzettend in je verhaal, vooral dat gedeelte dat je alles goed wilt doen. Ik heb ook het nodig meegemaakt met m'n vader. Geen foute vriendjes gehad gelukkig maar wel de nodig schulden (lang verhaal). Ik wil ook altijd álles perfect doen. Mijn vader hield het huishouden nooit bij, waardoor ik ontzettend lang in een vies huis heb gewoond. Dat wil ik absoluut nooit meer dus ik maak dagelijks schoon en ruim ik op. Toen ik net bij m'n vriend woonde was het nog erger. Alles moest spik en span en op orde. Dit is gewoon niet haalbaar. Voor niemand niet met een baan erbij. Je moet het echt loslaten en praat erover met je vriend. Geef aan dat je dat voor hem wilt doen, maar uiteindelijk jezelf er alleen mee hebt. Waarschijnlijk wil je vriend helemaal niet dat je jezelf zo in het harnas werkt!

Ik vind het echt heel knap van je dat je nu schuldenvrij bent. Ik hoop aan het einde van het jaar hetzelfde te kunnen zeggen .

Oh, meid.
Ik heb je hele verhaal gelezen. Je moet je niet zo druk maken om het huishouden. Je hoeft echt niet elke dag te poetsen. Ik denk dat je vriend het ook belangrijk vindt dat je aan jezelf denkt. Meid, probeer aan jezelf te denken, doe dingen die jij leuk vindt en probeer vooral te genieten van het leven en van je vriend. ik vind het erg knap dat je schuldenvrij bent en probeer ook daar van te genieten.

Dank voor het lezen van mijn verhaal en voor jullie reacties erop. Ik heb het inderdaad met mijn vriend besproken. Het is absoluut niet zo dat hij niets in huis doet hoor, hij is er gelukkig heel makkelijk in en ik hoef het ook nooit aan hem te vragen.

Hij zei inderdaad ook al dat ik het heel goed doe, dat hij trots is op me en dat ik me er niet druk om moet maken. Dat hij alleen nog maar meer van me houd omdat ik zo mijn best doe. Ik weet dat ik het gevoel los moet laten en dat ik alleen moet doen wat ik aankan, omdat ik mezelf er anders alleen maar gek mee maak. Denk dat ik er een gulden middenweg in moet/wil vinden. Mijn appartement had ik altijd in een uur of twee schoon. Met deze woning gaat dat gewoon niet. Ik vind mijn werk heerlijk. Ik werk bij de organistatie die mij geholpen heeft bij mijn schulden en waar ik op begeleid wonen heb gezeten. Ik doe daar receptie werk en heb het erg naar mijn zin. Ook doe ik vrijwilligerswerk voor deze organistatie. Ik geef voorlichtingen op scholen met een dergelijke richting in spw e.d. Hier vertel ik mijn levensverhaal. Ben er dus nog wel mee bezig om het van me af te praten en heb het redelijk een plek kunnen geven. Dit zijn dus echter wel dingen waar ik tegen aan blijf lopen.

Nu dus echt proberen de knop om te zetten en om hulp te vragen, anders ga ik er zelf nog aan onder door.

Joan schreef:Ik herken me echt ontzettend in je verhaal, vooral dat gedeelte dat je alles goed wilt doen. Ik heb ook het nodig meegemaakt met m'n vader. Geen foute vriendjes gehad gelukkig maar wel de nodig schulden (lang verhaal). Ik wil ook altijd álles perfect doen. Mijn vader hield het huishouden nooit bij, waardoor ik ontzettend lang in een vies huis heb gewoond. Dat wil ik absoluut nooit meer dus ik maak dagelijks schoon en ruim ik op. Toen ik net bij m'n vriend woonde was het nog erger. Alles moest spik en span en op orde. Dit is gewoon niet haalbaar. Voor niemand niet met een baan erbij. Je moet het echt loslaten en praat erover met je vriend. Geef aan dat je dat voor hem wilt doen, maar uiteindelijk jezelf er alleen mee hebt. Waarschijnlijk wil je vriend helemaal niet dat je jezelf zo in het harnas werkt!

Ik vind het echt heel knap van je dat je nu schuldenvrij bent. Ik hoop aan het einde van het jaar hetzelfde te kunnen zeggen .

Wat "fijn" dat je dit herkent. In mijn reactie hierboven heb ik al beschreven hoe mijn vriend reageerde. Heb jij het inmiddels ook een beetje los kunnen laten?
Zit jij ook bij een stadsbank? Met de driejaarregeling zeg maar? Heel veel succes nog met aflossen en ik hoop dat je einde dit jaar ook schuldenvrij zult zijn.

slaatje schreef:

Joan schreef:Ik herken me echt ontzettend in je verhaal, vooral dat gedeelte dat je alles goed wilt doen. Ik heb ook het nodig meegemaakt met m'n vader. Geen foute vriendjes gehad gelukkig maar wel de nodig schulden (lang verhaal). Ik wil ook altijd álles perfect doen. Mijn vader hield het huishouden nooit bij, waardoor ik ontzettend lang in een vies huis heb gewoond. Dat wil ik absoluut nooit meer dus ik maak dagelijks schoon en ruim ik op. Toen ik net bij m'n vriend woonde was het nog erger. Alles moest spik en span en op orde. Dit is gewoon niet haalbaar. Voor niemand niet met een baan erbij. Je moet het echt loslaten en praat erover met je vriend. Geef aan dat je dat voor hem wilt doen, maar uiteindelijk jezelf er alleen mee hebt. Waarschijnlijk wil je vriend helemaal niet dat je jezelf zo in het harnas werkt!

Ik vind het echt heel knap van je dat je nu schuldenvrij bent. Ik hoop aan het einde van het jaar hetzelfde te kunnen zeggen .

Wat "fijn" dat je dit herkent. In mijn reactie hierboven heb ik al beschreven hoe mijn vriend reageerde. Heb jij het inmiddels ook een beetje los kunnen laten?
Zit jij ook bij een stadsbank? Met de driejaarregeling zeg maar? Heel veel succes nog met aflossen en ik hoop dat je einde dit jaar ook schuldenvrij zult zijn.

Ja ik heb het gelukkig wel los kunnen laten. Het feit dat ik er zo mee bezig ben, het graag anders willen doen dat wat ik van huis uit heb meegekregen heeft me doen beseffen dat ik sowieso al anders ben dan mijn vader. Toen ik dat door had kon ik het makkelijker loslaten.

Bedoel je de schuldsanering? Dat ze worden kwijtgescholden? Dat heb ik namelijk niet. Ik betaal maandelijks af. Als je nog wat wilt weten/kwijt wilt mag je me altijd pm'en!

Joan schreef:

slaatje schreef:

Joan schreef:Ik herken me echt ontzettend in je verhaal, vooral dat gedeelte dat je alles goed wilt doen. Ik heb ook het nodig meegemaakt met m'n vader. Geen foute vriendjes gehad gelukkig maar wel de nodig schulden (lang verhaal). Ik wil ook altijd álles perfect doen. Mijn vader hield het huishouden nooit bij, waardoor ik ontzettend lang in een vies huis heb gewoond. Dat wil ik absoluut nooit meer dus ik maak dagelijks schoon en ruim ik op. Toen ik net bij m'n vriend woonde was het nog erger. Alles moest spik en span en op orde. Dit is gewoon niet haalbaar. Voor niemand niet met een baan erbij. Je moet het echt loslaten en praat erover met je vriend. Geef aan dat je dat voor hem wilt doen, maar uiteindelijk jezelf er alleen mee hebt. Waarschijnlijk wil je vriend helemaal niet dat je jezelf zo in het harnas werkt!

Ik vind het echt heel knap van je dat je nu schuldenvrij bent. Ik hoop aan het einde van het jaar hetzelfde te kunnen zeggen .

Wat "fijn" dat je dit herkent. In mijn reactie hierboven heb ik al beschreven hoe mijn vriend reageerde. Heb jij het inmiddels ook een beetje los kunnen laten?
Zit jij ook bij een stadsbank? Met de driejaarregeling zeg maar? Heel veel succes nog met aflossen en ik hoop dat je einde dit jaar ook schuldenvrij zult zijn.

Ja ik heb het gelukkig wel los kunnen laten. Het feit dat ik er zo mee bezig ben, het graag anders willen doen dat wat ik van huis uit heb meegekregen heeft me doen beseffen dat ik sowieso al anders ben dan mijn vader. Toen ik dat door had kon ik het makkelijker loslaten.

Bedoel je de schuldsanering? Dat ze worden kwijtgescholden? Dat heb ik namelijk niet. Ik betaal maandelijks af. Als je nog wat wilt weten/kwijt wilt mag je me altijd pm'en!

Lief! Wilde ik net tegen jou zeggen. Misschien voor jou ook fijn als je je verhaal kwijt kunt. Ik doelde inderdaad op de schuldsanering. Dus jij lost je schulden helemaal zelf af? Knap hoor, respect.

Eens met bovenstaande reacties, en als ik het zo lees doe je het prima. Niet zo hard voor jezelf zijn

Het is nogal wat zeg als ik het zo lees! Wel super fijn dat het nu zo goed met je gaat en je zo gelukkig bent met je aanstaande. Over het schoonmaken, ik zou gewoon iedere keer een beetje doen. Dat is misschien ook een optie? En gewoon op je gemak allemaal. Als je vriend zegt dat het zo prima is en hij zo ook gelukkig is en je huis is gewoon netjes dan zou ik je daar niet te druk om proberen te maken.