Het UP-topic

Het heeft inderdaad vooral met macht te maken, natuurlijk ook met meer dan dat. Ik blijf het topic volgen..

Ik ben niet van het belonen met materiele zaken. Een kind moet niet iets doen omdat er wat mee te verdienen valt, maar omdat het snapt waarom iets gevraagd en verwacht wordt of gedaan moet worden. Maar belonen met complimenten en verschil in gebruik van stem ben ik dan wel weer voorstander van. Net als het positieve belonen en het negatieve, waar mogelijk, negeren. Straffen liever niet, afleiden weer wel.

De Gordon methode wel behandeld in mijn opleiding.

Smikkell schreef:Wat ik wel belangrijk vind, is dat als ik vraag of ze iets terug geven wat niet van hen is, of als ik vraag of ze uit bad komen of aan tafel komen zitten, ze dat uit zichzelf doen. Ik wil ze niet oppakken en op hun stoel zetten of uit het bad tillen, alleen omdat ze kleiner zijn en ik het dus op die manier kan oplossen. Ik wil dat ze dit uit zichzelf doen. Ook in de klas wil ik eigenlijk dat kinderen zelf de actie uitvoeren.

Is dit iets uit UP?

Ik vind het wel een UP gedachtengang om je macht niet te gebruiken. Maar het gaat er dan ook om hoe je de kinderen de actie uit laat voeren. Kom je eruit zonder dat er iemand 'verliest'? Ben jij tevreden en is het kind tevreden met hoe het is opgelost?
En geven ze iets aan je terug als je het vraagt? Als ze het niet doen, hoe pak je het dan aan?

Uiteindelijk wil je bereiken dat een kind iets doet vanuit de intrinsieke motivatie inderdaad. Dit kunnen ze het beste leren door het zelf te ervaren, door het zelf te doen dus. Wat Liadan zegt is wel waar. Het gaat er uiteindelijk om dat beide partijen tevreden zijn.

Liadan schreef:

Smikkell schreef:Wat ik wel belangrijk vind, is dat als ik vraag of ze iets terug geven wat niet van hen is, of als ik vraag of ze uit bad komen of aan tafel komen zitten, ze dat uit zichzelf doen. Ik wil ze niet oppakken en op hun stoel zetten of uit het bad tillen, alleen omdat ze kleiner zijn en ik het dus op die manier kan oplossen. Ik wil dat ze dit uit zichzelf doen. Ook in de klas wil ik eigenlijk dat kinderen zelf de actie uitvoeren.

Is dit iets uit UP?

Ik vind het wel een UP gedachtengang om je macht niet te gebruiken. Maar het gaat er dan ook om hoe je de kinderen de actie uit laat voeren. Kom je eruit zonder dat er iemand 'verliest'? Ben jij tevreden en is het kind tevreden met hoe het is opgelost?
En geven ze iets aan je terug als je het vraagt? Als ze het niet doen, hoe pak je het dan aan?

Wanneer ze iets terug geven of zelf uit bad stappen, dan beloon ik ze daar wel voor. Ik benoem hun gedrag en dat ik dat fijn vind. Als ze niet meteen doen wat ik vraag, dan benoem ik meestal dat ik bijvoorbeeld snap en zie dat het fijn is in bad en dat ik zie dat ze veel plezier hebben of dat het inderdaad koud is al ze er uit stappen. Ik noem dan bijvoorbeeld het volgende badmoment 'morgen kunnen we wel weer het bad vol laten lopen' of vertel dat we na het bad een verhaal gaan lezen, wat ze ook erg leuk vinden. Meestal is dat eigenlijk wel genoeg. Ligt wel heel erg aan het gezin en hoe de ouders zelf met de kinderen omgaan.

Ik heb het idee dat de kinderen, wanneer zij uit bad stappen, wel tevreden zijn. Ze hebben voor hun gevoel zelf de keus gemaakt. Ik heb ze er niet met tegenzin uitgetrokken en er zitten ook geen nare consequenties aan het blijven zitten, waardoor ze er toch uitstappen. Ik ben tevreden, want ze zijn zelf uit bad gekomen.

Ik moet zeggen dat ik veel van de genoemde dingen zelf ook toepas maar niet met de UP gedachte er achter zoals jullie dit noemen. Verder ben ik erg benieuwd hoe jullie er in staan over een jaar of 4.

Mamsie schreef:Ik moet zeggen dat ik veel van de genoemde dingen zelf ook toepas maar niet met de UP gedachte er achter zoals jullie dit noemen. Verder ben ik erg benieuwd hoe jullie er in staan over een jaar of 4.

Dat zeg jij (en anderen op het forum) al tegen mij sinds mijn dochter nog geen jaar is en ik sta er nu nog steeds hetzelfde in .

Smikkell, dat klinkt naar mijn idee heel UP. En ik vind het belonen wat doet, ook geen belonen. Je benoemt namelijk hun gedrag en zegt wat jouw gevoel daarbij is.

Mamsie schreef:Ik moet zeggen dat ik veel van de genoemde dingen zelf ook toepas maar niet met de UP gedachte er achter zoals jullie dit noemen. Verder ben ik erg benieuwd hoe jullie er in staan over een jaar of 4.

Ik moet eerlijk zeggen dat ik daar ook benieuwd naar ben. Voor nu sta ik er 100% achter en maak ik steeds meer dingen mezelf 'eigen'. Maargoed, de tijd zal het uitwijzen!

Smikkell: begrijp ik dat je voor je werk voor de klas staat? En daarbij ook nog oppast? Ik kan het bad-voorbeeld niet heel erg plaatsen namelijk

Parisienne schreef:@ Freakielief: heb jij je ook in UP verdiept? Of ben je er op een andere manier bekend mee?

Ik heb wel wat dingen opgezocht (met name de gedachtengang achter het 'beleid' omtrent straffen en belonen) en ik lees altijd met interesse de ervaringen en meningen van de UP-moeders hier.

Ik heb mijn vrined 'verplicht' (lekker UP haha) om het boek How2talk2kids te lezen omdat ik het zelf erg interessant vond hoe ze de dingen bekeken en benaderden. Na hoofdstuk 1 zei hij dat hij het allemaal erg logisch vond en er geen boek voor nodig had. Ik vond toch dat hij het moest lezen omdat het misschien wel logisch is, maar dat het in de praktijk toch vaak anders gaat/ zal gaan. Gelukkig doet hij dit ook (stiekem denk ik dat hij het toch wel interessant vindt maar dat hij het niet toegeeft haha).

Toen ik vorige week ben gaan lezen over UP op het d&vforum (kwam er 'perongeluk' terecht) heb ik een discussie gehad met mn vriend. Hij vond dat kinderen moesten luisteren, dat als dat niet zo was dat ze dan best een pak slaag verdienden en dat vaders wil wet was. Een hele discussie, en volgens hem was het 'vroeger' allemaal veel beter (de tijd dat bijv. leraren de kinderen nog met een lineaal op de vingers sloegen en thuis de broekriem gebruikt werd) want toen luisterden kinderen nog, en tegewoordig ontspoorden ze allemaal. Toen ik aangaf dat UP niet is wat door het gros wordt toegepast en dat dat dus niet met elkaar in verband stond begon hij íets meer te luisteren.

Vervolgens vroeg ik hem of hij wilde dat T. zou leren dat iets niet mag, omdat hij bang is om een pak slaag te krijgen, of dat hij zou leren dat iets niet leuk is voor iemand anders en het daarom gewoon niet doet. Zijn antwoord was bang zijn voor een pak slaag. Waarop mijn antwoord was (is het nog te volgen haha) dat we T. dan dus eigenlijk zouden leren dat als hij gewoon moet zorgen dat hij niet betrapt wordt, want dan zouden er voor hem geen concequenties aan zitten.

Verder vroeg hij me vanalles waar ik hem geen antwoord op kon geven dus ik heb voor hem het boek van Alfi Kohn besteld. Ben benieuwd wat hij ervan vindt en of hij het gaat lezen!

Ik merk wel al dat hij nu ook al van het uitleggen en het niet (meer zo) boos worden is en de dingen wat meer vanuit T.'s kant bekijkt.

Eigenlijk ben ik degene die dingen 'uitzoekt' maar ik vind wel dat hij daar ook zijn aandeel in mag moet hebben en dat hij die dingen ook maar moet lezen zodat we elkaar kunnen helpen, elkaar corrigeren en er over kunnen praten.

Ik voel me door dit soort topics echt een n00b...
Ik heb me totaal niet ingelezen over allerlei opvoedingsmanieren of manieren hoe je het beste met je kind kunt praten..

Lejow schreef:Ik voel me door dit soort topics echt een n00b...
Ik heb me totaal niet ingelezen over allerlei opvoedingsmanieren of manieren hoe je het beste met je kind kunt praten..

Hoeft ook niet hoor, met een gezond verstand kom je al heel ver. Daarnaast heb jij ook nog de pabo in je zak. Don't worry.

Lejow: ik ook niet hoor. Volgens mij had ik er voor mijn eerste bevalling nog geen drie minuten over nagedacht hoe we eens zouden kunnen gaan opvoeden.

Liadan schreef:

Mamsie schreef:Ik moet zeggen dat ik veel van de genoemde dingen zelf ook toepas maar niet met de UP gedachte er achter zoals jullie dit noemen. Verder ben ik erg benieuwd hoe jullie er in staan over een jaar of 4.

Dat zeg jij (en anderen op het forum) al tegen mij sinds mijn dochter nog geen jaar is en ik sta er nu nog steeds hetzelfde in .

Ik zei alleen dat ik er benieuwd naar ben, wat ook zo is. Ik zei niet dat je van gedachte zal veranderen ofzo.

Mamsie schreef:

Lejow schreef:Ik voel me door dit soort topics echt een n00b...
Ik heb me totaal niet ingelezen over allerlei opvoedingsmanieren of manieren hoe je het beste met je kind kunt praten..

Hoeft ook niet hoor, met een gezond verstand kom je al heel ver. Daarnaast heb jij ook nog de pabo in je zak. Don't worry.

Ja, true hahaha
Maak me er ook geen zorgen over, we gaan het gewoon doen zoals het voor ons goed voelt. Maar er een naam/methode/manier aanhangen, geloof niet dat dat iets voor mij is

Lejow schreef:

Mamsie schreef:

Lejow schreef:Ik voel me door dit soort topics echt een n00b...
Ik heb me totaal niet ingelezen over allerlei opvoedingsmanieren of manieren hoe je het beste met je kind kunt praten..

Hoeft ook niet hoor, met een gezond verstand kom je al heel ver. Daarnaast heb jij ook nog de pabo in je zak. Don't worry.

Ja, true hahaha
Maak me er ook geen zorgen over, we gaan het gewoon doen zoals het voor ons goed voelt. Maar er een naam/methode/manier aanhangen, geloof niet dat dat iets voor mij is

Hahah, maar dat hoeft toch ook niet. Ik heb me meer verdiept in UP omdat ik er ergens over las en ik er meer over wilde weten. Daarbij heb ik dingen gelezen die me erg aanspraken en die ik 'logisch' vond en ben me nog meer gaan verdiepen. De dingen die me aanspreken die haal ik eruit en pas ik toe. Nu ik er meer over weet merk ik dat er steeds meer dingen bij mijn gedachtengang past, dus dan noem ik het maar 'opvoeden volgens UP'

Het is net als dat je verschillende gezinnen hebt die allemaal verschillende opvoedingsmanieren hebben. Als je een keer iets ziet bij iemand dan denk je misschien: "Dat lijkt me goed werken, dat onthoud ik.". Zo kan je bij elk gezin dingen zien die je zelf totaal niet zou doen en die je wel aanspreken. Wellicht heb je dat bij het lezen van dit topic ook, of juist niet

Ik noem het eigenlijk nooit 'UP-opvoeden', maar wij voelen ons thuis bij Unconditional Parenting. En dan is het als je het uit wil leggen, makkelijker om er een naam aan te hangen.
Via mijn werk heb ik Gordoncursussen gevolgd en daardoor voelde deze manier van omgaan met kinderen al eigen en voor mij ook een fijne manier om met mijn eigen kinderen om te gaan. Later kwam ik erachter dat dit aansloot bij UP en ben ik daar ook meer over gaan lezen.

Ik vind het wel heel interessant en heel veel dingen doe ik al. Maar waar ik tegenaan loop is het zogenaamde niet belonen. Ik vind dat juist wel heel belangrijk, omdat ik vind dat een kind mag merken dat er mensen zijn die trots zijn op hem, wat hij doet en hoe hij is. Ik merk altijd dat mijn zoontje straalt als ik zeg dat ik iets knap van hem vindt. Dus wat dat betreft kan ik me niet zo vinden in UP. Wel de manier van niet straffen. Maar dat is hier vaak ook een discussie, want man vindt dat als hij iets doet wat niet mag hij gewoon maar even op de gang moet zitten om erover na te denken. Ik zeg al tegen hem, waar moet hij over nadenken dan? Hij is nog niet eens 3. Man vindt ook dat kinderen nog niet overal de consequenties van snappen dus dan is de gang een goede optie. Hmm

Qua eten is man dan weer heel anders, als zoon niet wil eten hoeft het niet. Hij pakt wel wat hij nodig heeft, zegt man altijd. Ben ik het overigens ook mee eens. Ik wil absoluut niet bepalen wat zoon moet eten.

Jolicious, ik snap wel wat je bedoelt, maar ik laat mijn dochter ook merken als ik iets knap van haar vind. Ik zeg alleen (meestal, want soms floept het er toch nog uit) niet letterlijk 'wat knap' of 'wat goed'. Ik leg geen waarde-oordeel in wat ik zeg, maar zeg het wel enthousiast. En mijn dochter straalt dan ook.
Ik zeg trouwens wel regelmatig dat ik trots op haar ben of zo blij met haar ben.

Oké, het komt wel overeen dan . Maar ik snap de meerwaarde dan niet zo goed van het niet zeggen dat je iets knap van haar vindt zeg maar. Ik heb dat als kind namelijk wel als heel fijn ervaren als iemand dat deed. Misschien kan je dat uitleggen?

Ik heb toevallig maandag 2 boeken van gordon meegenomen.
Hier doen we wel al punten naar mijn idee. zal zo nog eens wat titels opschrijven, want ben wel benieuwd.

Jolicious schreef:Oké, het komt wel overeen dan . Maar ik snap de meerwaarde dan niet zo goed van het niet zeggen dat je iets knap van haar vindt zeg maar. Ik heb dat als kind namelijk wel als heel fijn ervaren als iemand dat deed. Misschien kan je dat uitleggen?

Even heel kort, want tijdgebrek (ik kom er later nog wel op terug). Ik wil niet dat mijn kinderen iets doen omdat ik iets 'goed' of 'knap vind'. Ik wil dat ze iets doen omdat ze het zelf graag willen (die intrinsieke motivatie dus), niet omdat ik dat wil.

Nu ga ik rennen, want Kian heeft geen zin om te slapen.

Maar als je laat merken dat je iets goed of knap vindt dan wil dat toch niet zeggen dat je kinderen dat voortaan alleen nog maar doen om jouw goedkeuring of de goedkeuring van anderen te krijgen? Ik weet wel dat Parisienne geen discussietopic hiervan wilde maken, maar ik vind dat gewoon zo zwart/wit (naast het feit dat ik vind dat je door non-verbaal je enthousiasme te uiten het kind ook prijst, je kind zal dat net als een verbaal compliment fijn vinden en graag willen zien).

Dat is precies waarom ik daar de meerwaarde niet van in zie inderdaad, Susan. Ik snap het wel, maar zou het zelf niet zo doen geloof ik.