Het UP-topic

Rejoy. schreef:Ik zit nu in de kraamweek en heb al diverse keren te horen gekregen dat onze 5 dagen oude frutsel in haar wiegje (die we niet eens hebben whaha ) moet liggen, omdat zij anders vervelend zou worden.

Heel herkenbaar inderdaad!

Elodie schreef:Interessant onderwerp. Binnenkort ga ik er eens wat over lezen. Word nu op sommige momenten zo moe van het gezeur.. 'eerst dit doen, anders mag dat niet' en 'als je dit opeet dan krijg je een toetje' etc... Ik wil dat mijn zoon dingen uit zichzelf doet en niet omdat wij daar wat tegenover stellen. Maar of dat nu nog om te draaien is?

Misschien kun je het boek How2talk2kids een keer lenen uit de bieb. Dit is een heel praktisch boek met veel voorbeelden.

Rejoy. schreef:Ik zit nu in de kraamweek en heb al diverse keren te horen gekregen dat onze 5 dagen oude frutsel in haar wiegje (die we niet eens hebben whaha ) moet liggen, omdat zij anders vervelend zou worden.

Hier zei de verloskundige dat ook toen ze hoorde hoe slecht mijn zoontje altijd sliep. Dan moest ik M. maar na de voeding in haar bedje leggen en zoveel mogelijk laten liggen. Toen ik zei dat ik het wel erg fijn vond om haar bij me te hebben zei ze zoiets van dat ik dan niet verbaasd moest zijn als ze ook zo'n slechte slaper werd.
Nou ja, het kind was net een paar dagen oud. Ze lag zo ongeveer de hele dag bij me dat vonden we allebei heerlijk. Maar blijkbaar is dat wel apart want de kraamverzorgster (een schat van een mens trouwens) die vond het ook zo opvallend dat ik haar zoveel bij me had

missy. schreef:

Elodie schreef:Interessant onderwerp. Binnenkort ga ik er eens wat over lezen. Word nu op sommige momenten zo moe van het gezeur.. 'eerst dit doen, anders mag dat niet' en 'als je dit opeet dan krijg je een toetje' etc... Ik wil dat mijn zoon dingen uit zichzelf doet en niet omdat wij daar wat tegenover stellen. Maar of dat nu nog om te draaien is?

Misschien kun je het boek How2talk2kids een keer lenen uit de bieb. Dit is een heel praktisch boek met veel voorbeelden.

Dankje voor de tip!

Rejoy. schreef:Ik zit nu in de kraamweek en heb al diverse keren te horen gekregen dat onze 5 dagen oude frutsel in haar wiegje (die we niet eens hebben whaha ) moet liggen, omdat zij anders vervelend zou worden.

Ah, wat klinkt dat lief .
Ik ben wel heel benieuwd hoe jullie het uiteindelijk met je oudste dochter hebben gedaan? Slaapt ze nog in de co-sleeper? En de jongste?
Sorry voor mijn directe vragen, maar ik ben zomaar even benieuwd.

Oh en ik snap trouwens sowieso niet waarom andere mensen zich altijd denken te kunnen bemoeien met andermans opvoeding ( is dit een goedlopende zin??! ) .
Prima als je het zelf op een andere manier zou doen, maar ik vind het zo jammer dat dat altijd hardop gezegd moet worden.
Alsof je je moet verantwoorden om hoe je je kindjes opvoedt.

Nou ja, dit is geen eigen ervaring hoor, maar naar aanleiding van wat ik hier ook hoor en lees.

_Lana_ schreef:

Rejoy. schreef:Ik zit nu in de kraamweek en heb al diverse keren te horen gekregen dat onze 5 dagen oude frutsel in haar wiegje (die we niet eens hebben whaha ) moet liggen, omdat zij anders vervelend zou worden.

Ah, wat klinkt dat lief .
Ik ben wel heel benieuwd hoe jullie het uiteindelijk met je oudste dochter hebben gedaan? Slaapt ze nog in de co-sleeper? En de jongste?
Sorry voor mijn directe vragen, maar ik ben zomaar even benieuwd.

Oh en ik snap trouwens sowieso niet waarom andere mensen zich altijd denken te kunnen bemoeien met andermans opvoeding ( is dit een goedlopende zin??! ) .
Prima als je het zelf op een andere manier zou doen, maar ik vind het zo jammer dat dat altijd hardop gezegd moet worden.
Alsof je je moet verantwoorden om hoe je je kindjes opvoedt.

Nou ja, dit is geen eigen ervaring hoor, maar naar aanleiding van wat ik hier ook hoor en lees.

de jongste slaapt in de co-sleeper of bovenop mij, de oudste slaapt al een tijdje het grootste deel van de nacht in haar eigen bed, als ze wakker wordt komt ze tussen ons in.

Rejoy. schreef:Ik zit nu in de kraamweek en heb al diverse keren te horen gekregen dat onze 5 dagen oude frutsel in haar wiegje (die we niet eens hebben whaha ) moet liggen, omdat zij anders vervelend zou worden.

Die is herkenbaar "Slaapt ze inmiddels al in haar eigen bedje? Oh jee, als ze dan maar niet moeilijk wordt!" Gelukkig heb ik een goed referentiekader. Mijn broer, zussen en ik hebben alle vier bij onze ouders in bed gelegen als baby (en, o jee, we hebben ook nog eens zo'n drie jaar bv gehad!) en toch is het met ons wel goed gekomen. Als er nu iemand een opmerking over maakt zeg ik maar dat ze vast wel voor haar 18e alleen in een bed zal kunnen slapen.

Naar aanleiding van mijn laatste bericht(en): het wordt eigenlijk alleen maar erger. De meesten weten wel dat we met N. in een traject van onderzoeken zitten waarbij haar slaapprobleem wordt onderzocht. Het feit dat ze een aardige ontwikkelingsvoorsprong heeft staat centraal in het onderzoek. Vanochtend hadden vriend en ik samen een gesprek bij de behandelend kinderpsycholoog van N. Haar zie ik elke vrijdag (tijdens de observatiedag) en ze weet van onze gedachten m.b.t. opvoeden. Ik krijg op zich tijdens de observatiedagen veel complimenten van iedereen over mijn manier van omgaan met N. Erg fijn dus, dat ze de goede kanten ervan zien!

Vanochtend gingen we dieper in op N.'s slaapprobleem en werd duidelijk hoe mijn vriend en ik er tegenaan kijken. In heel veel dingen gaf mijn vriend aan bewondering te hebben voor mijn omgang met N. overdag. Het geduld dat ik heb, het haar dingen zelf laten ervaren, haar (bijna) altijd rustig en lief toespreken, haar het gevoel geven dat ze serieus genomen wordt en dat ze zich gewaardeerd voelt, etc. Toen ik aangaf hoe ik de nachten zie bij N. kwam het hoge woord er zo'n beetje uit. Mijn vriend zou haar dus een tijd laten huilen. Hij is van mening dat ze het zo wel leert. Ik mijn argumenten aangegeven, verteld dat ik sterk van mening ben dat N. er gewoon echt niks aan kan doen. Dat ze wil slapen maar het echt niet kan. Dat ze het niet doet om ons te pesten of om aandacht, maar dat er echt veel meer speelt dan dat. Uiteindelijk zei hij iets in de trant van: "Tsja, ik kan haar wel op een andere manier leren te slapen door te laten huilen, maar daar is het te laat voor." Hij gaf duidelijk aan dat mijn valkuil is dat ik eigenlijk te aardig/lief voor N. ben en dat ze daarom niet slaapt 's nachts.. "Want mama komt toch altijd wel" zei hij. Simpel gezegd komt het bij mij over dat hij mij de 'schuld' geeft van haar slaapprobleem, door de manier waarop ik met N. omga. Hij is er bijna van overtuigd dat als we het 1,5 jaar geleden op zijn manier hadden aangepakt (laten huilen, huilen, huilen..) dan had ze nu geen slaapprobleem. Hij zegt het niet met zoveel woorden, hij zal ook heus niet letterlijk denken: 'Eigen schuld, dikke bult. Deal zelf maar met de consequenties'. Maar hij ziet helaas ook niet in dat er echt meer aan de hand is bij N. en hij door zijn opmerkingen en manier van denken wel alles bij mij legt. Dit doet me eigenlijk best veel zeer

Dat doet ook zeer, Parisienne! Mijn man was er al heel snel klaar mee toen ik hem een week lang 's nachts liet lopen en zo. Hij kreeg het ook niet voor elkaar met zijn methode. We doen het nu samen zoals ik het al deed. Hij kwam er achter dat het geen pesten was van S., maar iets wat hem dwars zat. S. is nu bijna 3 en nog moeten we er regelmatig 's nachts uit, maar het is inmiddels stukken beter.

Parisienne, Bah, wat moet dat hard aangekomen zijn! Petje af dat je je zo sterk blijft houden, dat vind ik echt heel knap van je!
Ik geloof er ook wel in dat N. misschien wel nu door zou slapen als jullie haar hadden laten huilen. Maar ik geloof er ook in dat ze dan misschien wel andere schade opgelopen zou hebben.
Sowieso heeft het geen zin om bezig te zijn met naar het verleden te kijken. Je kan nooit met zekerheid zeggen dat het anders was gelopen als je het anders had aangepakt. Dus in die zin heeft dat geen enkele zin om zo te denken...
Maar moeilijk lijkt me het wel hoor!

Wat naar om te lezen, Parisienne, dat hij de problemen nu min of meer bij jou neerlegt. Het is wel zo dat als er flinke zorgen zijn over je kind, je alles aangrijpt om een verklaring te vinden en daar hoort ook bij dat je soms onterecht de schuld bij jezelf of juist bij de ander zoekt. Het is heel naar dat je vriend dit zo heeft gezegd en ik kan me voorstellen dat je je behoorlijk te kakken gezet voelt en teleurgesteld, maar het zou ook nog mogelijk zijn dat hij dit zegt uit angst voor de uitkomst van het onderzoekstraject. Als je zelf allerlei oorzaken gaat aanwijzen dan heb je er nog controle over, dan is het verklaarbaar en dan voel je je misschien wat minder machteloos dan als de oorzaak buiten jezelf ligt of simpelweg niet te achterhalen is. Zeker als hij zelf niet honderd procent achter die methode heeft gestaan, is het een makkelijke stok om de hond te slaan, een deel van hem zal op dit moment inderdaad wel denken dat als jullie het allemaal anders had gedaan, dan was het nu misschien wel anders geweest, maar ik denk dat het ook voor een groot deel een poging is om hier grip op te krijgen. Het is natuurlijk niet niks waar jullie doorheen gaan.

Ik ben het eens met Linda, als jullie haar hadden laten huilen had ze misschien nu wel beter geslapen, maar ten koste van wat?
En misschien had ze wel helemaal niet beter geslapen.

Ik vind het alleen maar goed van je dat je op deze manier met je dochter omgaat, je laat zien dat je haar serieus neemt en echt naar haar luistert, ik denk dat dat juist heel belangrijk is bij kinderen zoals N die al heel veel begrijpen en heel veel duidelijk kunnen maken.

@Parisienne wat jammer dat je vriend er zo over denkt. Wij laten M ook niet huilen maar hij slaapt verder goed. Ik denk niet dat als jullie haar hadden laten huilen ze nu beter sliep.

Parisienne, wat naar dat hij dit zo gezegd heeft. En dat het voor jou zo binnenkomt. (wat wel heel begrijpelijk is hoor) Je weet nooit hoe het anders was gelopen, en je kunt dingen niet terug draaien om het even uit te proberen.

Ik hoop dat je dit niet verkeerd gaat opvatten, want het is echt niet leuk als hij het probleem van jullie dochter niet serieus neemt, en dan ook nog jou de schuld geeft. Maar ik vind het wel opvallend dat hij je wel blijft steunen, en dat vind ik dan wel weer erg lief. Ondanks dat hij een andere aanpak zou kiezen doet ie het niet op zijn manier. Hoe vermoeiend dit ook is. Dat wilde ik je even meegeven omdat je misschien met deze invalshoek toch iets van steun terug ziet.

Ik hoop dat de situatie vlug zal veranderen voor jullie. En als er straks duidelijk is waardoor dit allemaal gekomen is en het opgelost kan worden zal hij blij zijn dat jij op deze manier gehandeld hebt. En dat mama er inderdaad altijd is, ook of misschien wel juist als het moeilijk is en zij je juist nodig heeft!

Dank jullie voor de lieve woorden. Ik denk ook zeker dat wat Susan zegt deels waar is. Hij weet ook niet goed hoe met de situatie om te gaan, dan is het altijd makkelijk het op een ander iets of iemand af te schuiven. Hij bedoelt ook zeker niet letterlijk dat het echt allemaal mijn schuld is, hij weet inderdaad ook niet of zijn aanpak gewerkt zou hebben. Ik zei hem ook dat het misschien wel zou werken, maar is laten huilen (en dan ook echt lang laten huilen) de manier waarop we dat willen? Voor mij voelt het een beetje als je kind aan haar lot overlaten.. dat wil je toch niet? Ik denk dus inderdaad dat wij jij zegt Susan grotendeels klopt. De onmacht die hij misschien voelt, de controle die hij niet heeft over een bepaalde situatie, het feit dat N. iets kan 'mankeren', etc.

En wat jij zegt, LMcurious, klopt ook wel hoor. Hij is verder zeer zeker erg lief en steunt me ook erg goed! Ik heb niet het gevoel er bijvoorbeeld helemaal alleen voor te staan. Zo gaat hij a.s. vrijdag een dag met N. mee naar de observatiegroep, omdat ze hem ook een keer met N. willen zien. In heel veel dingen van mijn gedachten over opvoeden ziet hij het goede ervan in. Hij ziet dat het voor N. werkt. Het enige wat erg botst is dus het slaapprobleem. Maar ik denk dan inderdaad dat het hem gewoon zo frustreert/opbreekt en dan ook redenen zoekt voor een oorzaak. Dan kom je soms met uitspraken of gedachten die je eigenlijk niet helemaal meent, maar die wel gemeen over kunnen komen.

Even graag jullie mening (ik weet dat deze vraag eigenlijk bij studie en werk hoort maar het onderwerp past hier beter )

Ik moet voor mijn keuze-uren een stuk schrijven over huilbaby's en ik heb nu het eerste deel over definitie, hoe vaak en oorzaken gehad (dat is allemaal domweg overnemen uit onderzoeken) maar nu het stukje over hulpverlening...

Via mijn opleiding kom ik natuurlijk meteen op de adviezen van het consultatiebureau en stichting wiegendood etc. etc. en dan kom je uit bij de Ria Blom methode van rust en regelmaat, inbakeren, wakker in bed leggen en laten huilen met een kookwekker erbij...
Maar dit past totaal niet bij mij en ik heb er ook altijd moeite mee om tegen ouders in het kraambed te zeggen 'hij/zij moet wel in haar eigen bedje slapen hoor' (helemaal omdat mijn dochter in haar eerste jaar misschien 5 keer in haar eigen bed geslapen heeft en de rest tussen ons in ). En ik wil juist zo graag met mijn stuk alternatieve methoden onder de aandacht brengen en dragen, co-sleeping en UP introduceren omdat het zo onbekend is en er zo veel misverstanden over bestaan (terwijl het in dit soort situaties zo veel rust kan brengen). Dragen krijg ik nog wel 'verkocht' maar van co-sleeping ben ik een beetje bang dat mijn stuk er door afgekeurd wordt en ik dus een afstudeer probleem krijg.
Aan de ene kant denk ik 'ik doe maar wat ze willen dan ben ik er vanaf' maar aan de andere kant kan ik door juist wel alternatieven te benoemen en beargumenteren laten zien dat ik mijn eigen visie ontwikkeld heb en niet klakkeloos de door de overheid opgelegde regeltjes volg maar zelf op onderzoek uit ga.

Wat zouden jullie doen???

Sorry voor mijn lange en misschien onduidelijke verhaal maar ik zit echt in tweestrijd.

ik zal zo uitgebreid reageren als h. slaapt, maar ik zou t er vooral op gooien dat baby's nooit zonder reden huilen en dat je als ouder beter een veilige omgeving kunt creëren.

co-sleeping is toch redelijk geaccepteerd inmiddels? bed-sharing lijkt me inderdaad wel een stap te ver voor zo'n opdracht.

misscien heb je hier wat aan:

http://www.kiind.nl/articles/202/Knuffel_je_kind_gezond.html

http://www.kiind.nl/articles/65/Hechting.html

http://www.kiind.nl/articles/55/Natuurlijk_Ouderschap.html

Ja daar zat ik ook aan te denken. Of om bij het deel over hulpverlening/hulp'middelen' erbij te zetten dat dit sterk afhankelijk is van de visie van de ouders en dan kort de standaard dingen benoemen met een verwijzing naar het consultatiebureau en dan een stuk over 'alternatieve' methoden te maken en dit uitgebreider te doen, juist omdat dit minder bekend is en ik als verloskundige het tijdens een kraambezoek of nacontrole kan benoemen.

Misschien begin ik ooit nog wel met een uitleen mogelijkheid voor co-sleepers en draagdoeken naast 'mijn praktijk'

Rejoy. schreef:misscien heb je hier wat aan:

http://www.kiind.nl/articles/202/Knuffel_je_kind_gezond.html

http://www.kiind.nl/articles/65/Hechting.html

http://www.kiind.nl/articles/55/Natuurlijk_Ouderschap.html

Ja Kiind.nl had ik ook al veel op gelezen. En aan informatie kom ik wel daar gaat het niet zo zeer om, het gaat meer om hoe ik het ga verpakken zodat het in de ogen van mijn beoordeler 'professioneel' en niet 'zweverig' wordt.

Fiwen schreef:Ja daar zat ik ook aan te denken. Of om bij het deel over hulpverlening/hulp'middelen' erbij te zetten dat dit sterk afhankelijk is van de visie van de ouders en dan kort de standaard dingen benoemen met een verwijzing naar het consultatiebureau en dan een stuk over 'alternatieve' methoden te maken en dit uitgebreider te doen, juist omdat dit minder bekend is en ik als verloskundige het tijdens een kraambezoek of nacontrole kan benoemen.

Misschien begin ik ooit nog wel met een uitleen mogelijkheid voor co-sleepers en draagdoeken naast 'mijn praktijk'

Ik zou denk ik vanuit het informatieve stuk tips en handvatten geven, dus wat is een huilbaby, waar komt het door, baby's huilen niet voor niets, baby's huilen niet omdat ze graag huilen, middel om te communiceren, luisteren naar je kind en je gevoel, stukje over hechting waar dragen, co-sleeping en huid op huid contact aan bod komt en dan verder in gaan op AP?

Je hebt 't trouwens over UP, denk dat je daar AP bedoelt?

Ik haal AP en UP altijd door elkaar (en weet nog steeds niet helemaal het verschil )

Ik heb sowieso een standaard stuk over wat het is en zo. Heb nu ook een stuk over de Triple P methode die het CB aanhoud en daarin rust&regelmaat en inbakeren besproken.
Alles zonder mening en heel objectief (gewoon wat de gedachtegang achter de methode is) en zoek nu naar een manier om vooral het dragen en co-sleeping te benoemen... Daarin wil ik dus hetzelfde doen als bij Triple P, benoemen wat de gedachtegang is en er geen mening in stoppen. Later wil ik wel nog een verslag schrijven met mijn visie erin maar dat is dan geen onderdeel van deze opdracht maar meer voor mijn afstudeer portfolio straks.

AP = natuurlijk ouderschap, kijken naar de behoefte van het kind, streven naar een zo goed mogelijke hechting tussen ouder en kind

UP = onvoorwaardelijk ouderschap, geen voorwaarden stellen aan gedrag (als je dit doet, dan mag je dat niet).


Ik ben wel benieuwd naar je stuk, mag ik 'm lezen als je klaar bent? Als je 't prettig vindt, wil ik ook wel feedback geven.

Parisienne, ergens kan ik er wel inkomen dat je vriend zo denkt. Zeker omdat jullie kleine meid een slimmerd is. Het eerste half jaar zal er nog geen sprake zijn geweest van dwingend gedrag maar daana wel gok ik zo.
S kan ook nog steeds niet in slaap vallen en ja hij weet dondersgoed dat mama toch wel komt. Huilen en boos zijn gaat vaak samen maar er is wel een verschil.

In zeg niet dat het dan beter was geweest hoor, maar ik kan zijn gedachte wel begrijpen.

Rejoy. schreef:AP = natuurlijk ouderschap, kijken naar de behoefte van het kind, streven naar een zo goed mogelijke hechting tussen ouder en kind

UP = onvoorwaardelijk ouderschap, geen voorwaarden stellen aan gedrag (als je dit doet, dan mag je dat niet).


Ik ben wel benieuwd naar je stuk, mag ik 'm lezen als je klaar bent? Als je 't prettig vindt, wil ik ook wel feedback geven.

Ik ben er nog druk mee bezig, hoop het vandaag af te ronden en dan mag je hem lezen hoor.

En inderdaad, ik bedoel AP ipv UP voor dit stuk!

Edit: helaas krijg ik het voldoende onderbouwd voor in mijn stuk. Dus om het mezelf maar 'makkelijk' te maken (het MOET vandaag af) besloten om AP, dragen en co-sleeping maar een ander keer onder de aandacht te brengen

Mamsie schreef:Parisienne, ergens kan ik er wel inkomen dat je vriend zo denkt. Zeker omdat jullie kleine meid een slimmerd is. Het eerste half jaar zal er nog geen sprake zijn geweest van dwingend gedrag maar daana wel gok ik zo.
S kan ook nog steeds niet in slaap vallen en ja hij weet dondersgoed dat mama toch wel komt. Huilen en boos zijn gaat vaak samen maar er is wel een verschil.

In zeg niet dat het dan beter was geweest hoor, maar ik kan zijn gedachte wel begrijpen.

Eens, al snap ik heel goed dat je je dochtertje niet graag laat huilen, deed ik ook niet en C. slaapt nu sinds 2 jaar goed (en hij word donderdag 6), en dan is " goed" dat hij nog steeds een keer wakker word ' s nachts.