Het UP-topic

Je kunt haar wel vertellen over UP, maar dan meer dat je met haar wil delen wat je bezighoudt, ik zou het niet in verband brengen met het feit dat zij wel goed zo zegt en dat jij daar niet achterstaat. Ik zou het zelf in haar plaats behoorlijk vervelend vinden als daar over gevallen zou worden door ouders.

plus dat je ervoor open moet staan en ik denk niet dat je schoonmoeder ervoor open staat.

Maar het klopt wel dat er héél vaak goedzo wordt gezegd als je er eens op let. Het valt me nu ook op, afgelopen zondag had Y. al een goedzo te pakken als ze een blokje in de emmer gooide tijdens het spelen, als ze een speelgoedhondje op de tafel zette of iets in de prullenbak gooide. (in dat laatste geval zeg ik bedankt, ipv goedzo).

Ik zeg ook vaak gped zo, ben dat wel vaker aan het vervangen door iets anders, het klopt dat men snel goed zo zegt. Maar soms zijn dingen ook gewoon heel goed en dan zeg ik het wel, of geef hem een ander complimentje.
Ik denk dat je niet te veel moet stil staan bij die opmerking over het slapen, ze bedoelde het niet zo dat ze vind dat jij dom bent, en dan nog, al zou ze je dom vinden als je je kind bij je in bed laat slapen dan is dat nog altijd jouw keus.
Over die logopedie en sticker kan ik zeggen dat het mij als ouder wel stoort om te lezen dat een logopediste het vreselijk vind een kind een sticker te geven. Ik kreeg er een naar gevoel bij, mijn insziens moet je een kind dat juist wel gunnen, mijn zoon vind het namelijk hardstikke leuk een sticker te krijgen.

Daarbij kun je ook niet met alle kinderen die logopedie hebben communiceren, je kunt niet altijd uitleggen waarom een kind logopedie heeft en waarom hij mee moet werken. Ezra had van zo'n uitleg helemaal niks begrepen, zelfs al zou hij kunnen praten, dan zou hij waarschijnlijk nog moeilijk zelf een verband kunnen leggen tussen het waarom van logopedie en de dingen die hij daar moet doen. Een sticker of een mooie kaart had hij waarschijnlijk wel heel leuk gevonden om te krijgen.

Rejoy. schreef:plus dat je ervoor open moet staan en ik denk niet dat je schoonmoeder ervoor open staat.

Maar het klopt wel dat er héél vaak goedzo wordt gezegd als je er eens op let. Het valt me nu ook op, afgelopen zondag had Y. al een goedzo te pakken als ze een blokje in de emmer gooide tijdens het spelen, als ze een speelgoedhondje op de tafel zette of iets in de prullenbak gooide. (in dat laatste geval zeg ik bedankt, ipv goedzo).

Sterker nog, omdat mijn dochter het overal vaak hoort, zegt ze nu regelmatig ook 'goed zo' tegen mij als ik bijv. de afwas doe .

kruimeltje: ik vind het ook niet vervelend om een kind een sticker te geven, maar wel als het bij wijze van beloning is (als je nu goed mee doet, krijg je straks een sticker).

susan: Ezra kun je ook niet vergelijken met het '(sub)normale kind'. Een kind als Ezra heeft sowieso een speciale manier van communiceren nodig. Heb je nog een account op D&V? ik geloof dat daar ook een topic loopt over ap/up bij autistische kinderen, als je dat interessant vindt, zou je daar eens kunnen lezen.
In mijn ervaring kun je kinderen júist heel goed uitleggen wat ze bij logopedie doen, wat er geleerd wordt en waarom het belangrijk is om mee te doen, maar je moet natuurlijk wel je woordkeuze aanpassen aan de leeftijd en het ontwikkelingsniveau van het kind.

Rejoy. schreef:

susan: Ezra kun je ook niet vergelijken met het '(sub)normale kind'. Een kind als Ezra heeft sowieso een speciale manier van communiceren nodig. Heb je nog een account op D&V? ik geloof dat daar ook een topic loopt over ap/up bij autistische kinderen, als je dat interessant vindt, zou je daar eens kunnen lezen.
In mijn ervaring kun je kinderen júist heel goed uitleggen wat ze bij logopedie doen, wat er geleerd wordt en waarom het belangrijk is om mee te doen, maar je moet natuurlijk wel je woordkeuze aanpassen aan de leeftijd en het ontwikkelingsniveau van het kind.

Ik weet ook wel dat ieder kind anders is, maar elke ervaring telt toch mee, dus ook de mijne? Daarbij zijn er toch denk ik wel meer kinderen die logopedie hebben en nog (vrijwel) niet communiceren, of die net als Ezra autisme hebben?

Ik weet niet of mijn account bij D&V nog bestaat, sowieso denk ik dat dat topic bij het besloten gedeelte staat, of niet? In het niet-besloten deel waren vrijwel alleen maar oninteressante topics in de trant van 'show je draagdoek', daarom ben ik toen ook afgehaakt.

ik zal zo eens even kijken of ik dat topic terug kan vinden!

en natuurlijk telt jouw ervaring ook en voor een kind zoals ezra zou ik ook mijn manier van communiceren aanpassen (hoe? Geen idee, ik heb daar geen ervaring mee). Ik heb wel ervaring met (met name hele jonge) kinderen waarbij de spraak-/taalontwikkeling nauwelijks op gang is en die kun je inderdaad moeilijk het belang en de zin van de logopedie uitleggen, maar daarmee ben je ook vooral passief (via de ouders) bezig en volstaat het wel om de ouders het belang en de zin uit te leggen. Over het algemeen kom je in de vrije vestiging niet zulke complexe dingen tegen, omdat deze kinderen naar gespecialiseerde logopedisten gaan (en dat is maar goed ook). Doelgroep dat ik het meeste zie, zijn kinderen tussen de 3 en 7 jaar ongeveer met uitspraakproblemen of een taalontwikkelingsstoornis en volwassenen met adem-/stemproblemen.

Wij gingen niet naar een gespecialiseerde logopediste, wel een tijdje naar eentje die gespecialiseerd was in peuters en die ook heel veel wist van sensorische integratie, dat was wel heel handig, maar niet echt gespecialiseerd in autisme.

Maar als je op dat moment had geweten dat Ezra autistisch was, had je dan de keuze gemaakt om hem logopedie te laten volgen op bijv. het medische kinderdagverblijf, of was je dan naar een vrije vestiging gegaan?

Wat wel regelmatig gebeurt, is dat de logopedist in de vrije vestiging een probleem signaleert en het traject opzet, deze kinderen gaan dan uiteindelijk vaak naar de logopedist op het speciaal onderwijs of medisch kdv. Ik zou er in ieder geval wel voor kiezen om deze kinderen naar een collega te sturen, omdat ik er gewoon geen ervaring mee heb en ik vind dat ik zo'n kindje dan niet goed genoeg kan helpen.

Maargoed, nu gaan we wel een beetje off topic

Ik heb je een PM gestuurd.

@ Susan & Rejoy: ik had ook niet de intentie om haar te vertellen over UP om haar te laten weten hoe ze het beter kan doen hoor. Het was meer dat ik haar er gewoon over wil vertellen, niet in de hoop dat zij het dan ook zo doet. Ik snap best dat het dan aanvallend over kan komen, dat is niet mijn bedoeling. Ik heb het idee dat ze denk dat ik een 'softie' ben en heel toegeeflijk naar N. toe ben. Toen ik bezig was met N. (toen ze kastjes van het dressoir open deed) kwam zij ertussendoor met een luid: "Noa, neee! Uh, uh, uh!" Ik was met N. bezig, ik was tegen N. aan het praten en samen met haar terugzetten wat ze uit het kastje pakt. In mijn optiek vond schoonmoeder dat ik te 'soft' was en ze dacht: ik grijp in. Dat vond ik gewoon echt niet netjes. Ze weet verder niet waarom ik dit op deze manier doe. Misschien is het ter zelfverdediging, dat ik gewoon niet wil dat ze denkt dat ik N. niet 'aankan' of iets dergelijks..

ik ben al een jaar bezig met mijn moeder te vertellen waar we nu precies mee bezig zijn, maar ze snapt het nog steeds niet Ze voelt zich vooral snel aangevallen, omdat zij het op een andere manier deed en voor haar voelt het alsof wij die manier afkeuren.

Als N. iets doet wat ik vraag (bijvoorbeeld iets weggooien, iets oppakken en brengen of iets op tafel zetten) dan zeg ik ook altijd enthousiast "dankjewel!". Nu zegt ze zelf ook steeds vaker 'dankjewel' ('dada') als ik iets aan haar geef of iets doe wat ze wil

Nou, het grappige is dat mijn moeder en stiefmoeder wel enigszins snappen wat ik doe en waarom ik het doe. Dat vind ik wel fijn, zeker omdat zij beiden een dag oppassen in de week

Dat is wel heel vervelend, als je schoonmoeder er dan tussenkomt om haar te corrigeren terwijl jij net bezig bent het op je eigen manier op te lossen.

Susan schreef:Dat is wel heel vervelend, als je schoonmoeder er dan tussenkomt om haar te corrigeren terwijl jij net bezig bent het op je eigen manier op te lossen.

Dat vond ik ook. Daarom gaf het mij de indruk van: 'zo moet dat niet, ik grijp wel even in' Ik was er ook echt pissig om, maar durfde er niks van te zeggen.

Ik merk dat veel mensen van mijn leeftijd het allemaal logisch vinden als ik uitleg wat niet straffen en belonen inhoudt en dat veel mensen van mijn ouders generatie met 'ja maar...' antwoorden. Helaas voor hun weet ik er steeds iets op te antwoorden waardoor ze in elk geval aant denken worden gezet.

Ik vertel mensen trouwens vaak dat ik een boek aant lezen ben over opvoeding, maar dat het eigenlijk een soort van psychologisch boek is wat op iedereen van toepassing is en dat ik het echt interessant vind hoe psychologie werkt en hoe raar mensen eigenlijk in elkaar zitten (voorbeeld van de gepestte oude man, die door de kinderen te betalen ervoor zorgde dat ze niet meer terug kwamen). Verder nog over hoevaak je voor onbenullige dingen al automatisch goedzo zegt waardoor het bij grotere, echt 'goede' dingen zijn waarde verliest enz. Op deze manier informeer ik er meer mensen over zonder ze 'aan te vallen' of hun opvoeding af te keuren, want voordat ik er over aant lezen was deed ik precies die dingen ook, gewoon omdat het automatisch gaat.

Gistere heb ik het er ook nog over gehad op kraamvisite en zij hadden er ook wel hun vraagtekens bij maar waren toch wel geinteresseerd want ze wilde h2t2k ook gaan lezen!

@ Parisienne: Dat zijn lastige situaties. Ik denk dat ik er op dat moment ook niet meteen wat over gezegd had maar dat ik haar idd later zou informeren over waarom je het zo doet, dat je dat bewust doet, en niet omdat je 'er geen weg mee weet' zoals zij dat misschien ziet.

Ik loop een beetje vast met wat dingen. Heb gewoon geen idee hoe ik hiermee om moet gaan. Vind het niet nodig er een apart topic voor te openen, want er zijn genoeg niet-slapen-topics. Maar wil hier op een UP-manier mee omgaan, dus hoop van jullie tips te krijgen

Zoals de meesten wel weten is N. geen goede slaper, sterker nog.. ze slaapt erg slecht. Vorige week zijn we gestart met melatonine. De ene avond werkte dit wel, de andere avond totaal niet. Meestal was ze dan van 22.30 tot 02.30 uur wakker, klaarwakker. Gisteravond wilde/kon N. gewoon echt niet slapen, ze is uiteindelijk om 23.30 uur in slaap gevallen (in haar eigen bed). Vervolgens werd ze om 01.30 uur wakker, toen ik zelf net sliep. Ze was weer klaarwakker! Om 04.00 kwam mijn vriend thuis van werk en heeft hij het van me overgenomen. Hij legt haar in bed, muziekje aan, speentjes erbij.. en ze blijft stil. Ze is gelijk in slaap gevallen. Fijn, want ik kon ook eindelijk gaan slapen. Maar waarom is ze toen wel in slaap gevallen?! Wat doe ik verkeerd?

Dingen als pijn, dorst, honger, angst e.d. heb ik al uitgesloten, dat is het gewoon niet. Ze is wakker, kan niet in slaap komen.. dan wil ze naar de woonkamer. Ze wil niet bij mij in bed slapen (dan gaat ze alleen maar spelen), het helpt niet als ik naast haar bed zit, het helpt niet als we samen op de bank zitten/liggen.. nee, ze wil gewoon alleen maar spelen. Laten huilen hebben we zelfs geprobeerd, om de 5 minuten naar haar toe. Het ging vreselijk tegen mijn gevoel in, maar ik was hopeloos. Op een avond/nacht ben ik gemiddeld 4 uur bezig met N. Op de bank zitten/liggen, rondlopen, haar in bed troosten, naast haar bed zitten, etc.

De melatonine geven we nog even de tijd, want ze heeft er WEL avonden op doorgeslapen. Om en om eigenlijk.. een nacht goed, een nacht slecht, twee nachten goed, drie nachten slecht, etc. Het kan zijn dat dit nog even moet inwerken, dus die hoop geef ik nog niet op.

Maar ik weet gewoon niet meer wat ik moet doen in zo'n nacht als vannacht. Hoe toegeeflijk zou ik kunnen zijn? Als zij 's nachts om 3 uur wil spelen, laat ik haar dan spelen? Vind het zo moeilijk..

Wellicht dat ze jou associeert aan niet slapen? Ja, dat klinkt een beetje maf. Maar omdat je vriend wel een bepaald patroon weet te doorbreken. Ik bedoel het als volgt: als ik ziek ben geweest en nachten heb liggen dwalen en draaien enz, dan kan ik als ik weer beter ben niét meer slapen onder het dekbed waaronder ik gelegen heb toen ik ziek was. Dat is heel raar en ik snap ook niet het kan, blijkbaar associeer ik dat met elkaar .Als ik het dekbed verschoon, slaap ik weer als een roosje. Wellicht is er bij jullie ook zoiets aan de hand en zou het werken als je haar bijv een keer op een andere kamer legt of dat je vriend haar naar bed brengt?

Even iets grappigs trouwens. Ik vertelde toch dat mijn man een beetje was van het 'Ach, als het op de gang zetten helpt, dan is het toch goed?''. Nou stonden we vanochtend in de badkamer en zoon wilde iets, maar dat kon niet (weet niet meer precies wat). En ik was een beetje gehaast en geirriteerd, dus ik zei iets van "Nee, dat kan nu gewoon even niet''. Zegt mijn man: ''Leg hem dan even uit waarom het niet kan..'' Mhua Het komt wel

Ik denk ook zelf dat ze mij associeert met niet slapen, graag bij me willen zijn. Alleen als mijn vriend haar 's avonds op bed legt maakt het niet veel uit. Ze wordt dan ook 's nachts/'s avonds vaak wakker. Hij is alleen minder lang bezig met haar weer te laten slapen dan ik. Dus wat je zegt klopt wel enigszins Jolicious. Helaas kan hij haar maar 2 avonden in de week naar bed brengen (hij werkt in de horeca, dus 's avonds en 's nachts). Een andere kamer hebben we niet, dus dat gaat helaas ook niet. Bedje anders zetten voor wat verandering in het patroon kan niet (N. heeft en ontzettend kleine kamer en alles past net). Ik weet het verder ook niet..

En een keer een ander slaapritueel? En dan bijv een uurtje later naar bed?