Tips boeken ouderschap / opvoeding?

Ik ben nu net begonnen in het boek 'met kinderen groeien' van Jon en Myla Kabat-Zinn. Ik heb het boeken kunnen lenen van iemand die er erg lovend over was.Veel kan ik nog niet over zeggen want ik ben er net in begonnen, maar de samenvatting sprak me al wel aan.


Recensie:
Een uniek en praktisch boek over opvoeden dat zonder in theoretische
pedagogie te belanden een open visie geeft. Het wordt een spiritueel
boek genoemd, maar er zijn nergens zweverige New Age-denkbeelden te
vinden. Door voorbeelden, metaforen en zelfs met behulp van sprookjes
wordt op integere wijze de praktijk van liefdevol opvoeden herkenbaar
overgedragen. Het boek doceert niet, het richt de aandacht en opent de
ogen voor de kleine dingen die je gauw over het hoofd dreigt te zien.
Het boek is als de wijze grootmoeder die alle ouders zich zouden kunnen
wensen. De hoofdstukken zijn kort en duidelijk, daardoor ook voor ouders
tussen de drukte door te lezen. Het thema 'empathie en respect voor je
kinderen', en 'het ouderschap als het beoefenen van emotioneel evenwicht
in moeilijke situaties', is nuttig voor elke ouder met jonge kinderen.

Ik heb How2Talk2Kids na aanleiding van dit topic gelezen en inderdaad, echt een aanrader! Heb er veel tips uit kunnen halen en vandaag al even toegepast (manier van complimentjes geven) en ze straalde er helemaal van .

Twellie schreef:Ik heb How2Talk2Kids na aanleiding van dit topic gelezen en inderdaad, echt een aanrader! Heb er veel tips uit kunnen halen en vandaag al even toegepast (manier van complimentjes geven) en ze straalde er helemaal van .

Leuk om te lezen! Hier heb ik er nog wat minder aan, maar ik ben er al wel mee aan het 'oefenen', dan zit het er straks hopelijk goed in wanneer ik het echt nodig heb

PapillonRose schreef:

Twellie schreef:Ik heb How2Talk2Kids na aanleiding van dit topic gelezen en inderdaad, echt een aanrader! Heb er veel tips uit kunnen halen en vandaag al even toegepast (manier van complimentjes geven) en ze straalde er helemaal van .

Leuk om te lezen! Hier heb ik er nog wat minder aan, maar ik ben er al wel mee aan het 'oefenen', dan zit het er straks hopelijk goed in wanneer ik het echt nodig heb

Ze snappen meer dan je denkt op deze leeftijd Ik sta er soms ook versteld van hoe snel N. iets begrijpt of doorheeft, op welke manier ik het ook zeg of vertel.

Parisienne schreef:

PapillonRose schreef:

Twellie schreef:Ik heb How2Talk2Kids na aanleiding van dit topic gelezen en inderdaad, echt een aanrader! Heb er veel tips uit kunnen halen en vandaag al even toegepast (manier van complimentjes geven) en ze straalde er helemaal van .

Leuk om te lezen! Hier heb ik er nog wat minder aan, maar ik ben er al wel mee aan het 'oefenen', dan zit het er straks hopelijk goed in wanneer ik het echt nodig heb

Ze snappen meer dan je denkt op deze leeftijd Ik sta er soms ook versteld van hoe snel N. iets begrijpt of doorheeft, op welke manier ik het ook zeg of vertel.

Veel dingen zijn nog voor oudere kindjes, omdat de situaties gewoon nog niet voor kunnen komen op deze leeftijd, maar je kunt jezelf wel alvast 'trainen' in heel veel dingen en ik merk dat een aantal dingen wel al werken bij T. (en mij)

Susan schreef:Ik lees vooral veel boeken over autisme. Het beste boek dat ik heb is Overcoming Autism van Lynn Kern Koegel en Claire LaZebnik.

Heb je ook al wel eens wat gelezen van Barry Neil Kaufman?

Hij is van Son-Rise zie ik, daar heb ik wel van gehoord. Weet jij wat het inhoudt?

Susan schreef:Hij is van Son-Rise zie ik, daar heb ik wel van gehoord. Weet jij wat het inhoudt?

Het zijn al behoorlijk oude boeken, hij heeft zelf een autistische dochter en hardnekkig zijn eigen gevoel gevolgd in de juiste manier om contact met haar te krijgen. Ik heb al zijn boeken gelezen. In 'verbroken stilte' beschrijft hij hoe hij stap voor stap meer contact met haar krijgt. Heeft heel veel indruk op me gemaakt en heb dit verhaal nooit vergeten.

Oh ja, nu je het zegt herken ik de naam wel, mijn vader heeft volgens mij 'Verbroken stilte' in de kast staan, maar dat zijn inderdaad al aardig oude boeken.

Teddyaapje schreef:

Parisienne schreef:

PapillonRose schreef:

Twellie schreef:Ik heb How2Talk2Kids na aanleiding van dit topic gelezen en inderdaad, echt een aanrader! Heb er veel tips uit kunnen halen en vandaag al even toegepast (manier van complimentjes geven) en ze straalde er helemaal van .

Leuk om te lezen! Hier heb ik er nog wat minder aan, maar ik ben er al wel mee aan het 'oefenen', dan zit het er straks hopelijk goed in wanneer ik het echt nodig heb

Ze snappen meer dan je denkt op deze leeftijd Ik sta er soms ook versteld van hoe snel N. iets begrijpt of doorheeft, op welke manier ik het ook zeg of vertel.

Veel dingen zijn nog voor oudere kindjes, omdat de situaties gewoon nog niet voor kunnen komen op deze leeftijd, maar je kunt jezelf wel alvast 'trainen' in heel veel dingen en ik merk dat een aantal dingen wel al werken bij T. (en mij)

Ja, er staan inderdaad ook situaties in die nu gewoon nog niet voorkomen, dat bedoelde ik meer. Maar je hebt gelijk hoor Parisienne, ik sta er soms ook versteld van wat A. al begrijpt als ik iets tegen haar zeg. Voor mij ook genoeg reden om er goed op te letten hoe ik haar benader.

Uit het boek How2TalkToKids zullen inderdaad wel voorbeelden staan van situaties die bij oudere kinderen voorkomen. Maar het is wel een globale manier van benaderen, zo kan je zelf bedenken over hoe je hem/haar nu al kan benaderen bij situaties die nu spelen (iets pakken wat niet mag, je kindje iets 'laten doen' wat jij wil, etc.). Je moet het je inderdaad even eigen maken, je moet even wennen aan de manieren van benaderen. Het is altijd makkelijker om gewoon 'nee' te zeggen, maar het kan ook anders alleen vergt dit wel wat oefenen. Ik betrap mezelf er ook nog vaak genoeg op dat ik teveel 'nee' zeg dan dat ik zou willen. Ben dus ook nog aan het oefenen!

Ik merk bijvoorbeeld bij N. dat als ik haar 'opdraag' om iets te doen ze dit echt totaal niet wil. Ik wil bereiken dat ze iets wat moet zelf ook wil. Bijvoorbeeld: schoenen aantrekken. Je kan zeggen: "N., we gaan je schoenen aantrekken". Maar nu maak ik er een soort spelletje van, in fases: "N. zullen we lekker naar buiten gaan? Dan gaan we eerst je schoentjes aantrekken, anders krijg je koude voetjes. Waar zijn je schoentjes? Zullen we ze samen gaan zoeken?" Als we haar schoenen gevonden hebben dan vraag ik haar meestal welke ze aan wil: "Wil je de roze of de blauwe schoenen?" Zo hoop ik dat ze doorheeft dat ze ook een eigen mening heeft, binnen bepaalde grenzen (de grens die ik stel door haar tussen twee schoenen te laten kiezen). Zij ziet het zo als een soort spelletje, want ja.. waar zijn die schoenen nou? En welke schoenen wil ze aan? Ik merk dat dit een stuk beter werkt dan dat ik haar opdraag iets te doen. Of dat ik haar op de bank zet, zelf haar schoenen pak en haar schoenen aantrek zonder iets te zeggen. Ondanks dat ze nog geen anderhalf jaar is werkt dit al een aantal maanden perfect bij haar! Ze snapt alles zo ontzettend goed, hoeveel ik ook praat, vertel of uitleg.

'Nee' vermijden zorgt inderdaad voor stukken minder irritatie van mijn dochters kant. Eigenlijk heel logisch, zelf vind ik het ook irritant als mensen de zaken negatief benaderen.

Vandaag had ze om 19.00 (bedtijd) een toetje uit de koelkast gegapt en dat wilde ze gaan opeten om naar bed gaan te rekken natuurlijk. In plaats van te zeggen dat dat niet mocht heb ik gezegd dat ze zeker een toetje mocht, maar dat ze alleen even moest wachten tot het volgende avondeten morgen. En dat ik het fijn zou vinden als ze in het vervolg mij de koelkastdeur open liet doen in plaats van dat zelf te doen. Moest ze even een paar seconden over nadenken en toen vroeg ze of ik de deur open wilde doen zodat het toetje terug de koelkast in kon .

Twellie schreef:'Nee' vermijden zorgt inderdaad voor stukken minder irritatie van mijn dochters kant. Eigenlijk heel logisch, zelf vind ik het ook irritant als mensen de zaken negatief benaderen.

Vandaag had ze om 19.00 (bedtijd) een toetje uit de koelkast gegapt en dat wilde ze gaan opeten om naar bed gaan te rekken natuurlijk. In plaats van te zeggen dat dat niet mocht heb ik gezegd dat ze zeker een toetje mocht, maar dat ze alleen even moest wachten tot het volgende avondeten morgen. En dat ik het fijn zou vinden als ze in het vervolg mij de koelkastdeur open liet doen in plaats van dat zelf te doen. Moest ze even een paar seconden over nadenken en toen vroeg ze of ik de deur open wilde doen zodat het toetje terug de koelkast in kon .

Ik kan geen applaus emoticon vinden...echt super!



Het nee zeggen vermijden lukt me aardig, wat ik wel lastig vind is dat ik zijn naam regelmatig op een negatieve manier zeg, als hij voor de 100ste keer iets doet wat niet mag dan kan ik echt 't.ygoooooo' zeggen (soms incl. zucht erachteraan), hier ben ik echt op aant letten maar weet nog niet zo goed wat ik in plaatst van moet zeggen.

@ Teddyaapje: dat vind ik vaak ook nog wel lastig, om N.'s naam niet al te negatief/boos te zeggen als ik het echt een keertje 'zat' ben. Ook ik heb hier nog niet echt een alternatief voor gevonden.. het gaat automatisch