luisteren en straf....

Wij geven zeker geen tik, en proberen zoveel mogelijk uit te leggen waarom iets niet mag. Hij weet dat wanneer de afzuiger biven het gasfornuis aan staat, hij niet de keuken in mag. En dan gaat hij ons testen...voetje over de drempel....of een blokje per ongeluk in de keuken gooien (en pakken natuurlijk)...

voor jezelf grenzen stellen wat je wel en niet wil hebben, en consequent blijven....

Ik doe niet aan straffen en ook niet aan tikken geven. Ik zeg nee, en leg dan meestal ook nog uit waarom het niet mag. Ook haal ik haar dan vaak meteen weg bij wat ze wilde gaan doen, omdat ze anders vaak alsnog verder wil gaan

Het is wel zo dat ik het af en toe erg vermoeiend vind om de hele dag maar nee te verkopen en haar af te leiden. Al valt het hier thuis nog wel mee de laatste tijd. Maar als we bij oma zijn dan is het drama, dan wil ze overal aan zitten en alles doen wat niet mag.. Maar toch voel ik me hier het beste bij, als ik het op deze manier aanpak.

S. trekt bijvoorbeeld vaak de deur van de koelkast open. Ik roep dan 2x S. "nee dat mag niet en dicht maken" na 2 keer roepen haal ik 'm bij de koelkast weg. Als hij er dan weer naar toe loopt doe ik hetzelfde maar de derde keer gaat hij op de gang. Maar een minuutje ofzo. In de gang staat verder niks an een kastje,er is geen trap waar hij op kan en we hebben een raam langs de deur van de woonkamer naar de gang dus ik kan hem in de gaten houden. Ik sla S. never nooit maar als hij echt niet luistert en mij bijv. pijn doet door aan mijn haren te trekken krijgt hij een kleine tik op z'n hand. Daar vind ik ook niks mis mee

Susan schreef:Ezra gaat 1 minuut op de gang, dan vertellen we hem bij het op de gang zetten waarom hij daar staat en bij het terugkeren nog een keer wat hij niet mag en we helpen hem om iets anders te gaan doen.

Zijn er bij Ezra nog bepaalde 'regels' om beter met hem om te gaan wat betreft straf geven? Zijn er bijvoorbeeld dingen die je moet vermijden (om hem niet van streek te maken) of bepaalde manieren die ze aanraden om hem straf te geven? Ik denk dat een 'straf' namelijk best wat impact op hem kan hebben als het niet op een bepaalde manier gebeurd, dus ben benieuwd hoe dat nou zit.

Wij benaderen N. ook zo min mogelijk op een negatieve manier en proberen het woordje 'nee' te vermijden. Ik zoek met haar naar een alternatief en zeg wat ze beter wel kan doen in plaats van niet kan doen (bijv. dat voorbeeld van kastje open = "doe het kastje maar weer dicht voor mama"). Straf krijgt N. (nog) niet, weet ook nog niet of en hoe we dat gaan geven als ze wat ouder is.
Ik lees het boek 'Kijk, luister en begrijp'. Hierin haal ik ook veel voorbeelden en nog belangrijker: de achterliggende gedachte achter deze manier van benaderen. Zo leer je een kind op een andere manier begrijpen. Ik denk dat het boek heel erg lijkt op die Teddyaapje noemde: How to talk 2 kids.

Ik zeg "nee" en vertel hem waarom het niet mag of wat wel mag, als hij bijvoorbeeld op de tafel kleurt dan vertel ik hem dat niet mag maar dat hij wel op papier mag kleuren. Als hij blijft door gaan ook na meerdere keren "nee" dan haal ik de kleurtjes weg en gaan we wat anders doen.
Hij krijgt eigenlijk nooit straf, ik heb hem nu hooguit 2 keer op de trap gezet, ik krijg hem dan niet meer uit de situatie en dan is even op de trap zitten genoeg om hem eruit te halen.

Tik op de vinger vind ik echt not done, dat doe je niet, klaar.

Annemie schreef:

Pussycat schreef:

Annemie schreef:Volgens mij had ik ergens gehoord dat ze vanaf ongeveer 15 maanden gaan snappen wat wel en niet mag.

Dan pas? Nou volgens mij snapt mijn dochter het woordje nee sinds een paar maanden zeker al héél erg goed haha.
Zo gauw als ze kon kruipen en ze kwam ergens aan wat niet mag zei ik nee en dan kreeg ik gelijk een pruillip of ze kroop weg bij datgene waar ze niet aan mocht komen. (of het was mijn toon dat kan ook, maar ik maakte mijn punt;) )

En nu als ik nee zeg dan moet ik het soms vaker zeggen of ik moet haar ergens anders neerzetten of haar aandacht afleiden, maar meestal reageert ze al bij nee.
En als papa nee zegt dan is het gelijk huilen hij heeft ook zo'n harde stem dat is dan zo zielig.

Dat dacht ik, maar blijkbaar niet dus, haha, dan was mijn zoontje gewoon laat met luisteren, haha.

+1

loesje schreef:

Annemie schreef:

Pussycat schreef:

Annemie schreef:Volgens mij had ik ergens gehoord dat ze vanaf ongeveer 15 maanden gaan snappen wat wel en niet mag.

Dan pas? Nou volgens mij snapt mijn dochter het woordje nee sinds een paar maanden zeker al héél erg goed haha.
Zo gauw als ze kon kruipen en ze kwam ergens aan wat niet mag zei ik nee en dan kreeg ik gelijk een pruillip of ze kroop weg bij datgene waar ze niet aan mocht komen. (of het was mijn toon dat kan ook, maar ik maakte mijn punt;) )

En nu als ik nee zeg dan moet ik het soms vaker zeggen of ik moet haar ergens anders neerzetten of haar aandacht afleiden, maar meestal reageert ze al bij nee.
En als papa nee zegt dan is het gelijk huilen hij heeft ook zo'n harde stem dat is dan zo zielig.

Dat dacht ik, maar blijkbaar niet dus, haha, dan was mijn zoontje gewoon laat met luisteren, haha.

+1

Volgens mij komt dat op de toon waarop je "nee" zegt, de betekenis achter nee begrijpen ze nog niet.

loesje schreef:

Annemie schreef:

Pussycat schreef:

Annemie schreef:Volgens mij had ik ergens gehoord dat ze vanaf ongeveer 15 maanden gaan snappen wat wel en niet mag.

Dan pas? Nou volgens mij snapt mijn dochter het woordje nee sinds een paar maanden zeker al héél erg goed haha.
Zo gauw als ze kon kruipen en ze kwam ergens aan wat niet mag zei ik nee en dan kreeg ik gelijk een pruillip of ze kroop weg bij datgene waar ze niet aan mocht komen. (of het was mijn toon dat kan ook, maar ik maakte mijn punt;) )

En nu als ik nee zeg dan moet ik het soms vaker zeggen of ik moet haar ergens anders neerzetten of haar aandacht afleiden, maar meestal reageert ze al bij nee.
En als papa nee zegt dan is het gelijk huilen hij heeft ook zo'n harde stem dat is dan zo zielig.

Dat dacht ik, maar blijkbaar niet dus, haha, dan was mijn zoontje gewoon laat met luisteren, haha.

+1

Menen jullie dit serieus?

aan wie vraag je of ze serieus zijn? Degene die kindjes hebben die 'pas' met 15 maanden luisteren? Of aan degene waarvan de kindjes begonnen te pruilen bij "nee" op jongere leeftijd?

Dat ze zeggen dat hun kindje laat is met luisteren terwijl de kindjes nog zo jong zijn.

Zelda, je bent niet de enige die er zo over denkt, ik zat ook al met grote ogen te lezen. Je kunt toch niet van een kindje van net een jaar verwachten dat ie goed luistert? Sterker nog: ik vind het heel ongezond als een kind van 15 maanden netjes van de koelkast afblijft als mama 'nee' zegt. een 'nee' opvolgen is zelfs een vrij ingewikkeld proces, eerst moet je begrijpen wat 'nee' inhoudt, dan moet je begrijpen waar het op dat moment over gaat, dan moet je begrijpen dat je niet meer mag doen wat je aan het doen was en vervolgens moet je zomaar iets anders gaan doen. Dat kun je toch niet verwachten van een kindje van 15 maanden?

Daarbij denk ik dat het woordje 'nee' juist uitlokt om te gaan kijken wat er gebeurt als je het lekker tóch doet (en dat geldt dan met name voor iets oudere kinderen).

Rejoy. schreef:
Daarbij denk ik dat het woordje 'nee' juist uitlokt om te gaan kijken wat er gebeurt als je het lekker tóch doet (en dat geldt dan met name voor iets oudere kinderen).

+1
Mijn dochtertje luistert meestal wel naar 'nee', maar mijn zoontje totaal niet. Ik kan het 25 keer zeggen, maar daar trekt hij zich niets van aan. Ik vraag dan meestal gewoon of hij iets wil pakken of vraag waar bijv. zijn bus is. Of dat hij even komt knuffelen. Dat vindt hij allemaal veel interessanter dan hele dagen naar 'nee' luisteren.
Ik heb ze beiden overigens weleens op de gang gezet om af te koelen. Soms zijn ze zo giftig dat ze elkaar voor de grond gooien en dat wil ik absoluut niet hebben.

Rejoy. schreef:Zelda, je bent niet de enige die er zo over denkt, ik zat ook al met grote ogen te lezen. Je kunt toch niet van een kindje van net een jaar verwachten dat ie goed luistert? Sterker nog: ik vind het heel ongezond als een kind van 15 maanden netjes van de koelkast afblijft als mama 'nee' zegt. een 'nee' opvolgen is zelfs een vrij ingewikkeld proces, eerst moet je begrijpen wat 'nee' inhoudt, dan moet je begrijpen waar het op dat moment over gaat, dan moet je begrijpen dat je niet meer mag doen wat je aan het doen was en vervolgens moet je zomaar iets anders gaan doen. Dat kun je toch niet verwachten van een kindje van 15 maanden?

Daarbij denk ik dat het woordje 'nee' juist uitlokt om te gaan kijken wat er gebeurt als je het lekker tóch doet (en dat geldt dan met name voor iets oudere kinderen).

+1, mij leek het ook al zo jong. Ik ging al bijna denken dat ik een onopgevoed exemplaar heb

Hier merk ik trouwens ook dat ik het beter anders kan aanpakken dan alleen maar nee te zeggen. Uitleggen werkt beter, het woord nee lijkt haar soms wel te stimuleren om het weer te doen En of ze die uitleg nu wel of niet snapt, ze is er in elk geval wel in geïnteresseerd en erdoor afgeleid. Dat weerhoudt haar regelmatig om te doen wat ik niet wil hebben. Maar dan nog zijn er ook momenten waarop ze gewoon haar gang gaat als ik haar niet weghaal bij de situatie of alles uit de kast trek om af te leiden

Wordt vanzelf beter mag ik aannemen, voor nu lijkt het me hier in elk geval nog niet nodig dat ze perfect luistert (zou soms wel handig zijn, maar dat is gewoon niet realistisch).

Hoe vaker ik nee zeg, hoe leuker Y.enthe het vind!