Wat zou je nog kwijt willen..

.. Aan overleden dierbaren, verloren vriendschappen of andere mensen in/uit je verleden? (Ik wil gelijk een niet quoten regel instellen in dit topic )

Ik zou willen dat mijn oma zou weten dat we haar allemaal missen.. En ik zou willen dat ze wist hoeveel onze vriendschap voor me betekende en hoe graag ik zou willen, dat ik haar beter kon leren kennen. Nu bedoel ik, nu ik ouder ben, bewuster..

Ik zou tegen mijn oma willen zeggen (voordat ze ging dementeren, zodat ze ook nog 'weet' wie ik ben) dat ze ontzettend veel voor me betekent heeft, dat ik heel blij ben dat zij mijn oma is geweest en dat ik ontzettend veel van haar houdt en haar nu zo erg mis.

Dan zou ik mijn oma laten weten dat ik spijt heb niet meteen langs te zijn gegaan toen ik hoorde dat het slecht ging. Ik winkelde in de Primark toen mijn vader voor de tigste keer in 4 jaar tijd belde dat het echt niet goed met haar ging. Ik had zoiets van... ja ik kom vanavond wel ff langs... Dat deed ik ook, alleen toen was ze dus al overleden ! Ik heb daar echt spijt van! Ik had haar op z'n minst nog gedag willen zeggen...

Ik zou zo graag aan mijn mama willen vragen of ze boos op me is omdat ik
er in haar ziekteperiode niet volledig voor haar (en de rest van mijn
gezin) heb kunnen zijn door toedoen van mijn toenmalige vriend. En ik
zou haar willen vertellen dat ik tot op de dag van vandaag (en
waarschijnlijk de rest van mijn leven) ontzettend veel spijt heb van wat
er toen is gebeurd.

Sorry mam...

Aan een verdwenen vriendschap 'I hope you're happy En ik hoop dat je eerlijk tegen jezelf bent, gun je alle geluk van de wereld en hoop niet dat je op je bek gaat en je wereld die je voor jezelf hebt opgezet, dan volledig instort. Heb geen spijt van mijn acties, wel van hoe alles is gelopen. Bedankt voor de vriendschap, maar nog meer dank voor de lessen ná de vriendschap.'

Ik zou nog zoveel tegen papa willen zeggen...Ik zeg het nu gewoon hardop tegen hem, of via FB. Ik krijg nooit antwoord, maar vind veel antwoorden wel in mezelf en in hoe hij was.

Ik zou willen zeggen, vragen, of hij gewoon bij ons had willen blijven. Dat ik heel veel van hem hou, dat ik trots ben op hem, dat hij een goede, de beste, vader was. Dat ik zijn inspanningen waardeer...

Bazinga schreef:Aan een verdwenen vriendschap 'I hope you're happy En ik hoop dat je eerlijk tegen jezelf bent, gun je alle geluk van de wereld en hoop niet dat je op je bek gaat en je wereld die je voor jezelf hebt opgezet, dan volledig instort. Heb geen spijt van mijn acties, wel van hoe alles is gelopen. Bedankt voor de vriendschap, maar nog meer dank voor de lessen ná de vriendschap.'

Dat is altijd goed, als je door een mislukte vriendschap toch nog nog via reflectie er voor jezelf iets uit kunt halen. Geloof er eigenlijk ook best vaak in dat vriendschappen vaak mislopen doordat (een van) beiden er wellicht anders in stond of niet klaar voor was. Hoewel het dan jammer is van de vriendschap, kun je er soms toch van leren. Goed van je dat je dat kan, zeker gezien het feit dat ik wel vaker iets gelezen heb over bijv. je vriendinnengroep wat ook naar was afgelopen.

Voor verloren vriendschappen, dat het goed is zoals het nu is. Dat het er gewoon aan zat te komen en dat ik het ook best wel wist en ergens blij ben dat het zo geeindigd is of beeindigd is.

Voor mijn opa en oma, die zijn overleden, waren jullie er nog maar even bij geweest.

Bes, je hebt helemaal gelijk ik wist bij deze vriendschap ook wel dat de verhoudingen verkeerd waren, zeker als ik naar de balans van andere vriendschappen kijk, maar mss is dat ook meer achteraf. Het verbreken van deze vriendschap, heeft een hoop bij me los gemaakt; de gang van zaken en 'the aftermath' vond ik uitermate kwetsend en heeft me een hoop dingen nog 's anders laten bekijken; daarom is mijn mening over andere vriendschappen ook zoveel sterker en dat heb ik idd 'besproken' hier.

Soms is 't wel 's fijn als een incident of gebeurtenis je wakker schudt, om alles 's goed onder de loep te nemen, al kan 't pijnlijk zijn

Sjaantje schreef:Ik zou zo graag aan mijn mama willen vragen of ze boos op me is omdat ik
er in haar ziekteperiode niet volledig voor haar (en de rest van mijn
gezin) heb kunnen zijn door toedoen van mijn toenmalige vriend. En ik
zou haar willen vertellen dat ik tot op de dag van vandaag (en
waarschijnlijk de rest van mijn leven) ontzettend veel spijt heb van wat
er toen is gebeurd.

Sorry mam...

jeetje wat erg als ik dit zo lees... kan je het voor jezelf wel een plekje geven of blijft dit maar door je hoofd spoken ??

Mijn moeder voelde zich de laatste jaren een beetje nutteloos , omdat ze eerst door haar ms en later dan door de kanker niet veel meer kon doen , heb haar toen zovaak gezegd dat e dat alles behalve is.

Nu zie je pas hoeveel zij onder controle hield , zelfs een paar minuten voor de euthanasie zei ze nog een keer tegen m vader waar al de belangrijke dingen lagen etc etc.

Ik zou nu tegen dr willen zeggen .. zie je wel hoe vreselijk belangrijk je bent -hou dr niet van in vt te praten - en gewoon ik hou zoveel van jou.

Mn lieve oma is kort voor mijn moeder overleden , dat was ook haar diepste wens - sterven voor mijn moeder , waardoor toen het gevoel van trots de bovenhand had , good job oma het is je gelukt .. nu zou ik dr willen zeggen dat ik dr verdomde mis , dat ze een prachtig mens was .

tegen een vriend die 2 dagen na mn moeders overlijden zzelfmoord pleegde .. l*l that's all

De vraag aan mijn papa.......waarom? Ik wil er niet veel over kwijt maar ik als antwoord zou krijgen op deze vraag zou een stuk meer rust hebben.

Ik zou tegen mijn oma willen zeggen dat ik haar ontzettend mis en dat ik hoop dat ze rust gevonden heeft.

Ik zou tegen de vader van mijn vriend willen zeggen dat ik hem graag had leren kennen en dat ik hoop dat hij heel erg trots is op zijn zoon.

schuddebuikje schreef:

Sjaantje schreef:Ik zou zo graag aan mijn mama willen vragen of ze boos op me is omdat ik
er in haar ziekteperiode niet volledig voor haar (en de rest van mijn
gezin) heb kunnen zijn door toedoen van mijn toenmalige vriend. En ik
zou haar willen vertellen dat ik tot op de dag van vandaag (en
waarschijnlijk de rest van mijn leven) ontzettend veel spijt heb van wat
er toen is gebeurd.

Sorry mam...

jeetje wat erg als ik dit zo lees... kan je het voor jezelf wel een plekje geven of blijft dit maar door je hoofd spoken ??

Gelukkig is het niet altijd op de voorgrond, maar ik denk er regelmatig nog aan, ja. Ik heb ook pas jaren later aan mijn zusje durven vragen of zij nog boos op me was, maar dat was godzijdank niet zo omdat ze wist dat mijn ex de boosdoener was. Maar met mama kan ik het helaas niet meer uitpraten...

Ik zou mijn moeder nog zoveel willen vragen. Ik was net 13 geworden toen ze overleed, ze was zelf 36. Ik besefte me pas toen ze dood was, hoe erg ziek ze was. Doordat ik nog zo jong was, heb ik dat vooraf nooit beseft en ging het leven gewoon door.

Ik zou willen weten hoe ze mij als kind vond, en wat ze vind van wat ik nu doe en kan. Wat ze van mijn vriend vind, en van mijn huisje/werk. Wat zij belangrijk vind in het leven. Hoe de band wat tussen mijn vader en haar, ondanks dat ze getrouwd waren.

Echt ik mis haar zo erg, terwijl ik het nooit aan iemand laat merken. Het is nu 11 jaar geleden dat ze stierf, en mis haar nog iedere dag dat ik wel kan janken.

Tegen mijn oma, dat ze ontzettend belangrijk voor mij is geweest (en nog steeds), gewoon het gevoel dat ze er altijd voor me zou zijn, wat er ook was, dat was zo fijn.

Ik zou graag 2 personen een schop willen geven. Mag dat ook?

Ik zou heel graag willen dat mijn oma weet dat ik nu op steenworp afstand woon van waar zij woonde. En ik zou willen zeggen dat ik het zo jammer vind dat ze die verhuizing niet heeft kunnen meemaken en mijn trouwen. Ik zou willen zeggen dat ik haar mis en dat ik zo veel van haar geleerd heb. Dat ik vind dat ze zo geweldig in het leven stond. En dat het me zo leuk had geleken om zo dichtbij haar te wonen en elke dag (of in ieder geval vaak) even thee met chocola te komen drinken. Het is soms zo bitterzoet...

Confusion schreef:Ik zou graag 2 personen een schop willen geven. Mag dat ook?

Daar heb ik er ook nog wel eentje voor ja...

Aan mijn ex, dat degene waar hij zo jaloers op was, en mij totaal niet bij vond passen, dat dat nu de vader van mijn kind is en dat we al bijna 4 jaar gelukkig zijn samen. En een een oude vriendin van mij, of ze nog steeds liegt dat ze een dodelijke ziekte heeft.

Ik wil graag tegen m'n overleden neefje zeggen hoe het me spijt dat ik best wel is boos op hem was.. ik wil zo graag nog een keer met je ''op vakantie''..

Opa: Sorry dat ik niet zo vaak langswam! En nu nog steeds niet doe!

Aan mijn schoonmoeder en opa, dat ze in mei een (achter)kleindochter krijgen!! En dat ik zo graag had gewild dat ze dat meegemaakt hadden..

Aan mijn oma, dat ik nu weet hoe trots ze altijd op mij geweest is, dat ik het zo jammer vind dat ik haar zo weinig gezien heb de tijd voordat ze overleden is omdat ik het toen niet leuk genoeg vond om elke week naar opa en oma te gaan. Ik had graag gehad dat ze mij en mijn broers en neefjes en nichtjes op had kunnen zien groeien.

Ik had heel graag tegen mijn oma willen vertellen dat ik nu een lieve man heb gevonden waar ik heel gelukkig mee ben. Ik vind het ook zo jammer dat mijn vriend haar nooit heeft gekent want ze was echt een heel bijzonder mens.

Ik zou mijn opa willen laten zien dat ik zijn liefde voor paarden deel.

Mijn opa heeft altijd gewerkt met paarden (hij was boer) en gunde mij een eigen pony. Ik reed wel altijd heel veel en was gek op die dieren. Maar tóch mocht ik geen eigen pony van mijn vader.

Mijn opa overleed toen ik 14 was. Kort daarna kreeg ik tóch een pony van mijn vader. Ik had zó graag gewild dat mijn opa dat had gezien, want ik was erg trots op mijn stoere schimmelmerrie.