Ik claim mijn vriend volgens hem !!!

Mijn vriend kan er niet tegen dat ik hem claim of pusch.
Ik zal een paar voorbeelden geven anders begrijpen jullie me niet.



Ik zou eigenlijk morgen gaan uiteten met een groep vrouwen, dus mijn
vriend wist dat maar verder zei hij niks maar goed, ik ga niet uiteten
omdat ik liever bij mijn vriend ben en ook snot verkouden ben dus dan
smaakt me dat toch niet en is zonde geld, dus ik zeg tegen hem dat ik
niet ga eten en naar hem toe kom hij zei ja, maar dat gaat niet ik heb
al andere dingen met vrienden afgesproken je kwam toch niet naar mij je
ging uiteten ? ik zei ja weet ik maar dat gaat niet door ik kom naar
jou, maar dan ga ik door drammen zeg maar, hij kan daar echt niet tegen
daarom ging het vorige week ook niet goed tussen ons, en zijn we 3 dagen
uit elkaar geweest niet dat dat erg is ofzo, hij had gewoon tijd nodig
ivm vanalles kinderen werk etc, maar goed na 2 dagen smste hij al dat
hij me miste en wilde praten, ik zei ik wil dan wel echt goed praten, ik
ben naar hem toe gegaan ik hoorde alleen maar liefdesliedjes kei hard
en hij hoorde bel niet haha, na paar keer bellen hoorde hij mij deed
open pakte me vast kuste me en dat was het haha, we hebben nog een
beetje gepraat enzo, maar goed we zijn nu wel weer samen gelukkig, ik
weet het niet maar ik voel ik hem de ware liefde haha hij is gewoon zo
leuk, maar wat kan je het beste doen om claimen en puschen af te leren ?


Heeft iemand goede tips ?

Door hem vrij te laten, en je eigen plan te trekken? Logisch toch, dat hij andere plannen maakt als jij toch niet kan afspreken? Ik snap niet dat je hem dan 'dwingt' om met jou af te spreken. Er is meer dan jullie relatie.

Pippa schreef:Door hem vrij te laten, en je eigen plan te trekken? Logisch toch, dat hij andere plannen maakt als jij toch niet kan afspreken? Ik snap niet dat je hem dan 'dwingt' om met jou af te spreken. Er is meer dan jullie relatie.

Inderdaad, ga andere plannen maken of wel uit eten.

Rush schreef:

Pippa schreef:Door hem vrij te laten, en je eigen plan te trekken? Logisch toch, dat hij andere plannen maakt als jij toch niet kan afspreken? Ik snap niet dat je hem dan 'dwingt' om met jou af te spreken. Er is meer dan jullie relatie.

Inderdaad, ga andere plannen maken of wel uit eten.

Ja of niet, maar dwing dan niet je vriend dat hij ook zijn plannen moet omgooien.

Het is toch logisch dat als jij eigenlijk met vriendinnen weg zou gaan, en dus niet naar hem toe, hij andere plannen maakt? Ik vind het eerlijk gezegd heel raar dat jij je dan inderdaad min of meer opdringt, en alsnog perse langs wil gaan. Laat hem lekker doen wat hij gepland had, jij voelt je toch niet helemaal lekker dus maak jij er gewoon een relaxt avondje van voor jezelf. Met vriendinnen een gezellige avond hebben, of een keertje zonder je vriend maakt het alleen maar leuker om hem daarna weer te zien, en waarschijnlijk heeft hij er dan ook een minder ''benauwd'' gevoel bij.

Gewoon niet doen. Als je vriend nee zegt dat accepteren. Hoe zou jij het vinden als je met een vriendin had afgesproken en haar vriend er ineens bij zou zijn terwijl jij een lekker meiden avondje gepland hebt.

Bij mannen werkt het vaak zo dat hoe harder jij trekt hoe verder ze van je weg gaan.

Het lijkt mij logisch dat hij andere dingen heeft gepland als jij eerst uiteten zou gaan. Dat jij opeens geen zin, ziek bent of geen geld eraan uit wilt geven heeft hij geen boodschap aan. Accepteer het en ga een dagje later Je moet elkaar wel vrij kunnen laten en zeker ook andere dingen kunnen laten plannen, zeker als jij al een afspraak had.

Pippa schreef:Door hem vrij te laten, en je eigen plan te trekken? Logisch toch, dat hij andere plannen maakt als jij toch niet kan afspreken? Ik snap niet dat je hem dan 'dwingt' om met jou af te spreken. Er is meer dan jullie relatie.

Idd en ik zou gewoon met vriendinnen meegaan eten.
Hij dacht dat jij uit eten zou gaan en heeft zijn eigen plan al getrokken wat logisch is.
Kan wel begrijpen dat hij daar een beetje bozig om word.
Hoe oud zijn jullie eigenlijk?

Pippa schreef:

Rush schreef:

Pippa schreef:Door hem vrij te laten, en je eigen plan te trekken? Logisch toch, dat hij andere plannen maakt als jij toch niet kan afspreken? Ik snap niet dat je hem dan 'dwingt' om met jou af te spreken. Er is meer dan jullie relatie.

Inderdaad, ga andere plannen maken of wel uit eten.

Ja of niet, maar dwing dan niet je vriend dat hij ook zijn plannen moet omgooien.

Ja daarom. Het is logisch dat hij andere plannen gemaakt heeft. Waarom dring je jezelf zo aan hem op dan?

Hoe zou jij het vinden als het andersom was?

je kan uit je titel dat stukje "volgens hem" trouwens wel weg halen.

Fairytale schreef:je kan uit je titel dat stukje "volgens hem" trouwens wel weg halen.

Ik zou het niet eens alleen voor hem en/of je relatie doen, af en toe een beetje afstand nemen, maar het lijkt me voor jezelf ook vervelend als je je zo afhankelijk naar je vriend toe opstelt.

In dit voorbeeld kan ik hem heel goed volgen, dus als het vaker zo gaat snap ik wel dat hij vindt dat je hem claimt. Hoe je dit kunt veranderen? Door je heel goed te realiseren dat je hem op die manier echt kwijt kunt raken.

Van de week was er op een ander forum ook een topic over claimen, ik zal mijn reactie daarop even copy-pasten:

Dit doet me denken aan een relatie, of nou ja, heel korte relatie die ik had toen ik 20 was.

Hij was hartstikke verliefd op me, deed alle mogelijke moeite om met me
in contact te komen, we kregen iets met elkaar, echt superleuk allemaal
en na zes weken, BAM, over. Ik begreep daar toen niks van. Hoe kon dat
nou, hij vond me toch zo leuk, we waren toch zo gek op elkaar? Hoe kon
hij er nou al een punt achter zetten voor het goed en wel begonnen was?
Waarom kon hij het niet wat langer een kans geven?

Achteraf snap ik het echt heel goed. Want oh, wat was ik klitterig en
aanhankelijk naar hem toe. Altijd zo lang mogelijk blijven klitten,
altijd bij hem in de buurt zijn. Dan ging ik twee weken met familie naar
een huisje en dan ging ik continu heen en weer treinen om met hem af te
spreken omdat ik hem niet twee weken wilde missen. Dan hadden we weer
een feest op de studentenvereniging waar iedereen lol had behalve ik,
want ik stond in een hoekje te huilen omdat hij teveel met zijn vrienden
bezig was en te weinig met mij.

Het is niet dat ik er nu spijt van heb, want het is zo lang geleden, ik
ben allang met iemand anders getrouwd en die jongen speelt verder geen
rol meer in mijn leven, dus voor mij maakt het nu niet meer zoveel uit
dat dit besef pas na jaren komt, maar als jij NU niet wil dat je relatie
NU uitgaat dan moet je NU iets veranderen. Anders is hij over ruim 10
jaar ook een jongen met wie je ooit iets hebt gehad.

Herkenbaar Susan. Maar kan dat ook niet met jongheid (of hoe zeg je dat) te maken hebben?
Dat was het bij mijn tenminste achteraf. Toen had ik dat niet in de gaten...

Roodkapje schreef:Het lijkt mij logisch dat hij andere dingen heeft gepland als jij eerst uiteten zou gaan. Dat jij opeens geen zin, ziek bent of geen geld eraan uit wilt geven heeft hij geen boodschap aan. Accepteer het en ga een dagje later Je moet elkaar wel vrij kunnen laten en zeker ook andere dingen kunnen laten plannen, zeker als jij al een afspraak had.

ik ga inderdaad een dagje later haha ik durfde bijna niet aan hem te vragen wanneer ik hem weer zag !!!

Mooi beschreven zo, Susan. Ik ben in mijn eerste relatie ook zo geweest, en ik ben zo blij dat ik dat heb kunnen loslaten. Het is voor hem niet leuk, voor jullie relatie maar niet onbelangrijk, ook voor jezelf niet. Ik was op een gegeven moment bijna alleen maar bezig met zoveel mogelijk bij hem zijn, al was het maar voor een uurtje, ik deed daardoor ook zelf niet veel leuke dingen meer, want tja, ik kon toch ook iets met hem doen? Je raakt hem niet kwijt als je niet elke dag op elkaars lip zit, die kans is veel groter als je je eigen gedrag niet probeert te veranderen.

PluDan schreef:Herkenbaar Susan. Maar kan dat ook niet met jongheid (of hoe zeg je dat) te maken hebben?

Het zal inderdaad wel met onervarenheid te maken hebben. Toen Dion en ik net samen waren had ik het ook wel dat ik het liefst altijd bij hem wilde zijn, maar toen heb ik toch wel bewust ervoor gekozen om niet steeds op zijn lip te ziten, niet dat ik afstandelijk was, maar ik gaf hem wel meer de ruimte. Ik vond het best moeilijk om af te wegen wanneer ik nou wel en niet naar hem toe moest gaan in het begin, zeker omdat we ook nog huisgenoten waren, soms was ik al bang dat hij me claimerig zou vinden als ik hem toevallig op de gang tegen zou komen op weg naar de wasmachine, maar dat ik me er bewust van was, dat was wel heel goed. Hij was voor hij mij leerde kennen heel wat jaren single geweest en moest er dus echt aan wennen om weer met iemand rekening te houden en samen te zijn, maar hoe meer ruimte ik hem gaf, hoe makkelijker het ging.

En hoe beter je jezelf ook voelt is mijn ervaring.
Maar oohhw menn, iedereen kon mijn toen zeggen hoe het moest (en achteraf hadden ze gelijk) maar daar wilde ik op dat moment echt niet aan joh. Echt niet normaal achteraf....maar wel heel veel van geleerd.

Tsja, ik vind het niet zo gek dat je vriend al andere plannen gemaakt heeft aangezien jij er toch niet zou zijn. En je kunt toch moeilijk van hem verwachten dat hij zijn plannen dan maar afzegt!
Ik zou gewoon lekker mee gaan eten

Arwyn schreef:Tsja, ik vind het niet zo gek dat je vriend al andere plannen gemaakt heeft aangezien jij er toch niet zou zijn. En je kunt toch moeilijk van hem verwachten dat hij zijn plannen dan maar afzegt!
Ik zou gewoon lekker mee gaan eten

+1
Hij had in de date fase al een beetje kunnen weten dat dit kan gebeuren gezien de vele smsjes die er gestuurd zijn...

Is dat nog steeds die man van 70 smsjes?

Eerst iedereen uitschelden in je vorige topic en nu kom je opeens weer zielig doen.

Maar ik heb een tip voor je: Ga is naar buiten (of uit eten) en zoek een leven!

Ik geloof dat ik andersom ook niet zo gecharmeerd zou zijn als mijn man een vriendenavond heeft, die vervolgens afblaast en even verkondigt 'Ik kom naar jou.' Ehh.. heb ik dan ook nog wat te zeggen?

Maple schreef:Ik geloof dat ik andersom ook niet zo gecharmeerd zou zijn als mijn man een vriendenavond heeft, die vervolgens afblaast en even verkondigt 'Ik kom naar jou.' Ehh.. heb ik dan ook nog wat te zeggen?

Inderdaad, daar zou ik echt de kriebels van krijgen..