Waar ben jij goed in / trots op?

Tania schreef:

Stofzuiger schreef:
Mijn man heeft ook echt een hekel aan wachten, en zit dan flink te mopperen tegen mij als het uitloopt. Gaat dan 25x op zijn telefoon zitten kijken 'hoe lang we al zitten en ik had al zoveel kunnen doen in deze tijd', gaat lopen ijsberen enz. Daar voel ik me ook niet helemaal prettig bij.

Zijn wij met dezelfde man getrouwd?
Mijn man doet dat dus ook en dat is ook wel een reden waarom hij ook bijna niet meegaat naar de verloskundige. Op een of andere manier ben ik daar nog nooit op tijd geholpen, zelfs niet als ik de eerste van die dag ben en daar kan hij echt helemaal niet tegen. Dus ik ga nu altijd met m'n moeder.

Hij is bij mij alleen mee geweest naar de eerste echo bij de VK, intake bij de gyn, 20 weken echo en de laatste groeiecho en bezoek gyn. Maar goed, ik had zoveel afspraken in het ziekenhuis, zat er meerdere keren per week aan het eind, dus dan is het voor hem ook niet bij te houden.
Er staat een foto van hem in het fototopic, mocht het dezelfde man zijn, wil je het dan even laten weten, dan hebben we namelijk een probleem

frolic schreef:Vind het sowieso een beetje afgezaagd "ben blij dat de vader betrokken is " duh het is de vader , is zo'n uitspraak al niet een stiekeme conclusie dat de man helemaal niet zo betrokken is bij de kinderen of dat het eigenlijk bijzonder is dat een vader betrokken is .. meegaan naar het cb ofzo zegt voor mij niet veel over betrokkenheid

Haha....voor ons geldt dat in ieder geval niet. Ik zei net al dat in onze omgeving de vaders niet zo betrokken zijn en dat ik daarom blij ben dat dat bij ons wel het geval is. Jammer, zo'n reactie, niet nodig.

Maar ik ben er trots op dat ik ervoor heb durven kiezen om te stoppen met werken ( ben wel nog mede - eigenaar , maar meer dan daar gaan eten doe ik niet ) wat een hemelse verademing is me dat , maak elke scheet zelf mee , zijn ze ziek liggen ze gewoon in bed - bank..

Ben ook trots dat ze op schooltje zeiden dat T . blaakt van het zelfvertrouwen nergens bang voor is en enorm onderemend is

Dion ging tijdens de eerste zwangerschap regelmatig mee naar de verloskundige, als hij er dan een paar keer niet was kreeg ik meteen de opmerking waarom hij niet meekwam naar de afspraken. Ik vond dat zo raar, dat is toch iets tussen ons, dat gaat die verloskundige toch niks aan?

De tweede keer vond ik het sowieso niet nodig dat hij meeging, uiteraard wel naar de echo's, maar niet naar de controles. Het was meestal midden op de dag, dan was hij daar ruim een halve dag voor kwijt. Die vakantieuren konden we wel beter gebruiken.

Zelda schreef:

frolic schreef:Vind het sowieso een beetje afgezaagd "ben blij dat de vader betrokken is " duh het is de vader , is zo'n uitspraak al niet een stiekeme conclusie dat de man helemaal niet zo betrokken is bij de kinderen of dat het eigenlijk bijzonder is dat een vader betrokken is .. meegaan naar het cb ofzo zegt voor mij niet veel over betrokkenheid

Haha....voor ons geldt dat in ieder geval niet. Ik zei net al dat in onze omgeving de vaders niet zo betrokken zijn en dat ik daarom blij ben dat dat bij ons wel het geval is. Jammer, zo'n reactie, niet nodig.

Nee bedoel niet JOU man of die van een ander die hier gereageerd heeft , bedoel in het algemeen.. zo bijzonder is het toch niet dat de man betrokken is bij de kinderen .. dat bedoel ik ?

Weet eigenlijk ook niet beter in mijn omgeving



Mn N weigert ..

Nee, ik vind het ook vrij normaal dat de vader betrokken is bij de opvoeding hoor, je hebt toch samen een kind gekregen.

Naja omdat het in jou omgeving wel bijzonder is en de mijne niet , zal verschil van mening uitmaken.. zit nu echt te bedenken of ik een man ken die niet betrokken is bij de opvoeding ..

Susan schreef:Dion ging tijdens de eerste zwangerschap regelmatig mee naar de verloskundige, als hij er dan een paar keer niet was kreeg ik meteen de opmerking waarom hij niet meekwam naar de afspraken. Ik vond dat zo raar, dat is toch iets tussen ons, dat gaat die verloskundige toch niks aan?

De tweede keer vond ik het sowieso niet nodig dat hij meeging, uiteraard wel naar de echo's, maar niet naar de controles. Het was meestal midden op de dag, dan was hij daar ruim een halve dag voor kwijt. Die vakantieuren konden we wel beter gebruiken.

Dat is idd niet iets wat haar aan gaat nee. Al zit je er elke keer alleen. Het is meestal alleen een kwestie van hartje luisteren, bloeddruk meten en vragen hoe het gaat. Of je moet van te voren weten of je iets wilt bespreken.

Mijn man gaat mee zodra hij kan. Ik moet ook regelmatig naar het ziekenhuis. De echo's is hij meegeweest (en we hebben er wat gehad ) Alleen de 32 weken groeiecho kon hij niet weg, toen is zijn moeder meegeweest.
En nu de laatste controles gaat hij mee, maar ik kan niet meer rijden dus hij zal nu wel moeten.
Maar toen ik nog wel kon rijden ging ik alleen naar de bezoeken van de klinische verloskundige, gyn en diabetesverpleegkundige en internist. Als hij echt overal mee heen 'moest' dan had hij ook geen vrije dagen meer.
En betrokken is hij wel, want hij belde meestal meteen na zo'n bezoek mij op met de vraag: hoe was het? En dan zat ik soms nog in de wachtkamer

Tania schreef:

Stofzuiger schreef:
Mijn man heeft ook echt een hekel aan wachten, en zit dan flink te mopperen tegen mij als het uitloopt. Gaat dan 25x op zijn telefoon zitten kijken 'hoe lang we al zitten en ik had al zoveel kunnen doen in deze tijd', gaat lopen ijsberen enz. Daar voel ik me ook niet helemaal prettig bij.

Zijn wij met dezelfde man getrouwd?
Mijn man doet dat dus ook en dat is ook wel een reden waarom hij ook bijna niet meegaat naar de verloskundige. Op een of andere manier ben ik daar nog nooit op tijd geholpen, zelfs niet als ik de eerste van die dag ben en daar kan hij echt helemaal niet tegen. Dus ik ga nu altijd met m'n moeder.

Tot grote irritatie van mijn vriend ben ik bij ons degene met dit gedrag

Ik ben er trots op:

-Dat ik van mede moeders hoor dat C.hristian zo' n lief ventje is, dat hij altijd beleefd en netjes is als hij ergens speelt.

- Dat het mij nog altijd lukt om mijn studie te combineren met het moederschap, mijn studie houdt niet alleen in ' s avonds in de boeken duiken maar ik moet toch 2 uur per dag trompet studeren, en dat is niet altijd makkelijk zonder het gevoel te hebben C.hristian tekort te doen. 2u haal ik dan ook niet iedere dag. Boodschappen moeten gehaald worden, en het huishouden gedaan maar tot nu toe heb ik nog geen studievertraging en komt C.hristian ook niets tekort.

- Dat ik het financieel allemaal red, mijn ex heeft mij met schulden laten zitten, en vorig jaar kwam een aanslag van de belasting over heffingskortingen die we onterecht hebben gekregen omdat hij nog een huis had, dus heb ik die kortingen moeten terug betalen, en nu pas kan ik iedere maand wat sparen voor Ch.ristian en mij.

- Dat we het ontzettend leuk en gezellig hebben en dat we een echt gezinnetje zijn, ondanks dat er geen vader in beeld is.

- Dat hij ontzettend goed eet, en alles lekker vind en echt van eten geniet, dat is dan niet iets wat door mij komt, maar ben er toch trots op en kan ook echt genieten als hij zit te eten.