Aaargh, even mijn frustratie kwijt

Ik heb zo'n vriendje die niets wil uitpraten. Ook al gaat het weken goed, geen ruzie, niets aan de hand, als er tussen ons iets gebeurd waar ik het niet mee eens ben of iets wat me gekwetst heeft en ik wil dat vertellen, dan is er met geen mogelijkheid over te praten. Nou zijn er deze week 2 momenten geweest na een lange tijd niets. Het frustreert me dat zelfs na zo'n lange tijd niets er nog steeds een mega ruzie kan ontstaan. Ik zal even twee voorbeelden noemen.

Mijn vriend heeft 2 bedrijfjes. Omdat hij zijn eigen bedrijfsauto elke dag uitleent aan zijn werknemers zodat zij door kunnen werken, pakt hij mijn autootje om voor zijn andere bedrijf (samen met zijn vriend en ik help hun de laatste weken voor niets), zodat ze daar pakketjes voor kunnen wegbrengen. Dat is omgerekend elke dag zo'n 20 a 30 km. Mijn auto wordt denk ik nu zo'n vier weken gebruikt, vier dagen in de week. Omdat ik hiernaast ook al 's een paar keer wat voor hun bedrijf betaald heb (iets kleins, van de praxis), vroeg ik aan mijn vriend of ik miss ook een tank benzine terug kon krijgen, aangezien het om hun bedrijf gaat en ik niets wil hebben voor mijn hulp aan hun (10 uur per week).
Nou, het huis was te klein! Hoe durfde ik dat te vragen, dat had hij toch echt niet verwacht van mij. Zijn vriend had zelfs net die week gezegd: " Goh... (mijn naam) is tenminste niet meer zo egoistisch als dat ze was". Ik stond even met mijn mond vol tanden... Ik vroeg simpelweg om een tank bezine na vier weken hulp en mijn auto gebruik, maar ik kreeg zowaar de wind van voren en blijk dus ook nog egoistisch gevonden te worden!

(Ik hoop dat dit verhaal wel een beetje duidelijk blijft, want ik word alweer boos als ik er aan denk).

Goed. Ik vroeg mijn vriend waarom zijn vriend mij egoistisch vond. het kwam er op neer dat ik voorgaande jaren er niet de moeite voor deed om te helpen bij hun bedrijf. Ik zei: das niet gek. Ten eerste is het jullie bedrijf en heb ik er niets mee te maken en ten tweede was ik toen nog in opleiding en was ik aan het afstuderen, dus ik was nogal druk.

Goed het tweede wat er gebeurde was dit:

Mijn vriend heeft een hobby waar hij erg druk mee is. De laatste tijd zit hij elke avond op zijn zoldertje, bezig met vanalles. Ik laat hem, weet dat het eventjes een periode is en het zal me verder een worst wezen. Het enige wat ik van hem vroeg deze week was of hij op tweede kerstdag even met mij en de hond een wandeling wilde maken. Dat was goed. Maar op het moment dat het zover was was hij boos, geirriteerd en deed hij chagrijnig. Hij was druk en wilde (hoe kan het ook anders) op zijn zoldertje verder. Dus ik werd boos en zei: kun je niet eens op tweede kerstdag even tijd maken?! Ineens was ik opeisend en noem maar op.

Ik probeer er al twee keer met hem over te praten (over dit laatste). Ik wil vooral weten waarom hij mij opeisend vind. Of hij dat er per ongeluk uit flapte en dat dat niet zo is, of dat hij dat echt zo vind. Het komt er op neer dat hij dat dus echt vind, omdat ik te lang doorzeur over dat ik het niet snap dat hij geen tijd voor mij vrij kon maken. Tijdens zo'n discussie lijkt er totaal geen begrip vanuit zijn kant te komen. Hij wordt echt boos en vind dat ik maar doorzeik. Terwijl hij al dagen op zijn zoldertje zit, neits anders doet dan met zijn hobby bezig zijn en ik dus 1 x iets van hem gevraagd heb.

(ik weet niet of mijn hele verhaal nog ergens op lijkt en te volgen is)

In ieder geval frustreert mij dit enorm, want hij toont in geen enkele mate begrip en laat in beide gevallen lijken alsof het probleem en de bron van zo'n probleem geheel bij mij ligt. Aargh!
Wat doe ik met zo'n communicatievaardigheidsloze ***** als een vriendje!

Dat lijkt me frustrerend. En haar haalt jouw vriend het lef vandaan om zijn vriend's woorden in de ruzie te betrekken? Vrienden kijken namelijk heel anders aan tegen een vriendin/relatie en dat is goed of gewoon niet. Je helpt hem kosteloos mee met hun bedrijf, hij neemt jouw auto mee en een tankje benzine moet er toch vanaf kunnen? Misschien vindt hij het normaal dat je hem meehelpt, maar zelfs als bedankje had hij daaraan kunnen denken. Zo van, bedankt voor jouw hulp. Hier heb je een tank benzine en een bloemetje.

Tja, en de hobby weet ik niet. Maar ik vind, en dat is persoonlijk, dat hij best even mee had gekund met een wandeling. Even met de kop uit de hobby en even iets samen doen. Maar als hij dat onnodig vindt, omdat hij liever met zijn hobby bezig is, dan zou ik hem eens vragen waarom. Want kennelijk valt het hem zwaar.

Heeft hij last van stress? Want het lijken eigenlijk wel stressuitingen.

Is hij verder wel leuk, want in de ruzies die je beschrijft vind ik hem echt ontzettend onredelijk, veeleisend en egoïstisch overkomen. Hoe haalt hij het in zijn hoofd om non-stop jouw auto te gebruiken, zomaar te verwachten dat jij de benzine die hij verbruikt wel even betaalt en nog kwaad te worden als je daar iets van zegt? Hoe haalt hij het in zijn hoofd om het oké te vinden dat zijn vriend zo over je praat? Hoe haalt hij het in zijn hoofd om van jou te verwachten dat jij voor zijn bedrijfje opdraait? En dat terwijl hij andersom kennelijk geen drol voor je over heeft, want als je hem iets heel simpels vraagt kun je ook nog eens de wind van voren krijgen.

Biedt hij ooit wel eens zijn excuses aan?

Eerlijk gezegd zou ik de autosleutels in beslag nemen, nooit meer iets voor dat bedrijf doen en hem het heen en weer laten krijgen.

Nou, in ruzies is hij zonder twijfel de grootse *** die er bestaat, want hij zal nooit een blad voor de mond nemen en kent excuses aanbieden niet. Voor deze twee voorvalletjes hebben we geloof ik iets van anderhalve maand nergens ruzie over gehad en was alles koek en ei en dan is hij de liefste, leukste vriend die er is. Zodra er dus iets voorvalt waar ik het niet mee eens ben of waar ik over wil praten, dan schiet hij uit zijn slof. Dat komt omdat hij er voorbij praat, geen begrip wil tonen of domweg er niet over wil praten. Omdat ik dan blijf proberen komt het er uit eindelijk op neer dat ik door blijf zeuren, dat ik opeisend ben, enz. enz.

Heel lastig dus. Ik kan hem hier hoe dan ook niet duidelijk maken dat hij zo is. Ik probeer wel gewoon rustig uit te leggen hoe zijn gedrag op mij overkomt enzo, zonder al te confronterend te zijn, maar hij snapt het gewoonweg niet.

Dit heeft voor mij gezorgd dat ik dus echt heel erg woendend kan worden. Dit was ik eerder nooit. Sinds ik bij hem ben wel, omdat hij door dit soort situaties echt het bloed onder mijn nagels weg kan halen en ik er dus tot over mijn toeren van kan raken. Ik sta soms echt versteld van mijn eigen boosheid.

Hij reageert dat weer af op mij door te zeggen dat ik 's normaal moet doen enz, terwijl hij dit werkelijk bij mij teweegbrengt. Als ik hem dat probeer uit te leggen vind hij dat klinkklare onzin.

Het is dus heel dubbel. Bij hem moet er gewoon niet meer over gepraat worden, dan is het goed. Hij zal geen begrip tonen of excuses aanbieden, nee, met een simpel grapje of een gekke bek trekken moet het dan ook klaar zijn. Sorry, dat kan ik niet in sommige gevallen.

Oh ja, hij vond mij dus ook opeisend, omdat ik hem gisteren een ontbijtje liet maken (terwijl ik al weken alles zelf doe hier in huis omdat hij dus 'druk' is), en omdat ik hem een paar keer 's avonds om half 11 heb gevraagd om samen de hond even uit te laten. Echt iets heel opeisends toch?

En ja, het lijkt er zeker op dat dit stress is, want dat zegt hij zelf ook. Maar ondanks dat het stress is, vind ik niet dat je op zo'n manier een gesprek moet afkappen. Dat je uit je slof schiet en boos wordt, oke, dat gebeurt mij dus ook in ruzies. Maar ik zal er later altijd op terug komen door mijn excuses aan te bieden of door het op een andere manier goed te maken. Dat vind ik belangrijk. Dat heb ik ook aangekaart vandaag bij hem, maar dat schijnt hij totaal niet nodig te vinden, zegt hij zelf.

Je hebt het nu vooral over de manier waarop hij ruzie maakt die je vervelend vindt, wat ik me overigens goed voor kan stellen, maar hoe zit het met de inhoud? Meent hij die dingen serieus? Vindt hij het echt normaal dat hij onbeperkt jouw auto mag gebruiken en dat jij voor de brandstof betaalt, vindt hij je serieus egoïstisch als je daar grenzen aan stelt, vindt hij echt dat hij van jou mag verwachten dat je meedraait in zijn bedrijf als hij daar behoefte aan heeft? Vindt hij het normaal als zijn vriend dat soort dingen van je vindt, over je zegt en van je eist?

Want ongeacht de manier waarop hij dat brengt, zou ik me daar nog de meeste zorgen om maken, de positie die hij jou en zichzelf toebedeelt in de relatie en de rechten die hij opeist. Niet iedereen kan even goed ruzie maken en zeker niet iedereen kan even goed excuses aanbieden, maar als je partner bepaalde standpunten heeft die sterk ten koste gaan van jouw belangen dan wordt het wel een groot probleem. Eerlijk gezegd vind ik wel dat hij misbruik van je maakt, of in ieder geval wíl maken. Hij is zelf verantwoordelijk voor de moeite en het geld dat in zijn bedrijf wordt gestoken en die last legt hij ongevraagd op jouw schouders. Daar zou ik toch echt een serieus gesprek over willen en als dat niet kan omdat hij dan boos wordt dan zou ik me serieus afvragen hoe de toekomst eruit ziet met die jongen, wat hij dan allemaal nog meer van je gaat eisen en verlangen en hoe zijn eigen rol eruit gaat zien.

Susan schreef:Je hebt het nu vooral over de manier waarop hij ruzie maakt die je vervelend vindt, wat ik me overigens goed voor kan stellen, maar hoe zit het met de inhoud? Meent hij die dingen serieus? Vindt hij het echt normaal dat hij onbeperkt jouw auto mag gebruiken en dat jij voor de brandstof betaalt, vindt hij je serieus egoïstisch als je daar grenzen aan stelt, vindt hij echt dat hij van jou mag verwachten dat je meedraait in zijn bedrijf als hij daar behoefte aan heeft? Vindt hij het normaal als zijn vriend dat soort dingen van je vindt, over je zegt en van je eist?

Want ongeacht de manier waarop hij dat brengt, zou ik me daar nog de meeste zorgen om maken, de positie die hij jou en zichzelf toebedeelt in de relatie en de rechten die hij opeist. Niet iedereen kan even goed ruzie maken en zeker niet iedereen kan even goed excuses aanbieden, maar als je partner bepaalde standpunten heeft die sterk ten koste gaan van jouw belangen dan wordt het wel een groot probleem. Eerlijk gezegd vind ik wel dat hij misbruik van je maakt, of in ieder geval wíl maken. Hij is zelf verantwoordelijk voor de moeite en het geld dat in zijn bedrijf wordt gestoken en die last legt hij ongevraagd op jouw schouders. Daar zou ik toch echt een serieus gesprek over willen en als dat niet kan omdat hij dan boos wordt dan zou ik me serieus afvragen hoe de toekomst eruit ziet met die jongen, wat hij dan allemaal nog meer van je gaat eisen en verlangen en hoe zijn eigen rol eruit gaat zien.

Helemaal mee eens. Laat hem inderdaad eens even heel gauw de zenuwen krijgen met zijn bedrijf. Wie is er nou egoistisch?

Wat ik nog wil toevoegen: je zegt dat hij heel naar is als jullie een conflict hebben en heel lief als jullie geen conflict hebben. Maar de truc van een goede partner zijn, is óók een goeie partner zijn als het niet goed gaat. Om het ook handen en voeten te kunnen geven als het allemaal even wat minder loopt. Een goeie partner zijn in leuke tijden is heel makkelijk.

Ik zit me gewoon boos te maken hier achter de laptop om zijn gedrag!
Hij denkt geloof ik dat hij nogal heel wat is!!

Ik sluit me aan bij Susan!!

Ik ben het helemaal met Suzan en RYW eens. Ik ben dan misschien wat grover maar in plaats van eerst even te praten zou ik hem een schop onder zijn kont geven. Misschien dat hij dan wakker wordt. Toe nou zeg, hij komt heel erg bot, onbeschoft en egoistisch over. En als je ook nog aangeeft dat hij geen blad voor de mond neemt en niet weet wat excuus is dan vraag ik me af of praten wel heel erg veel zijn heeft. Dringt het wel allemaal tot hem door? Ik snap je frustatie heel erg goed. Je laat heel veel toe, zoals o.a. je auto. Maar er komt helemaal niks van zijn kant. Dat kan toch nooit de bedoeling zijn.

Verder over het laatste ,RYW heeft gelijk! In moeilijke tijden weet je wie je partner is. Het is idd erg makkelijk om je als een engel te gedragen in goede tijden. Maar die engel moet er ook zijn als het wat minder gaat of als je ruzie hebt.

Succes meid, hopelijk kun je een goed gesprek aangaan. Hij moet echt inzien dat hij niet slim bezig is.

Ik denk dat die uitspraken voor mij al dealbreakrs zouden zijn. Dat hij jouw auto gebruikt en een tank benzine erin wilt gooien, en niet met je mee wil tweede kerstdag om de hond uit te laten, dat j da uberhaubt nog moet vragen om op een feestdagies samen te doen. Nee die gast zou zo uitgpoept zijn bij mij.

Nou, ik snap jullie reacties zo goed, maar ik vind het zo'n lastige situatie. Ik heb er gisteren nog een keer met hem over geprobeerd te praten en toen ging het weer op dezelfde manier ,terwijl ik heel bewust heel rustig vroeg waarom hij deed zoals hij deed. Zijn reactie: schouders ophalen, ogen draaien, zo van: gaaaan we weer. Hij zegt: Je kunt ook nooit eens iets gewoon naast je neer leggen he? Doe niet zo onzeker! Het was voor mij NET klaar, begin je weer.
Voor mij is het helemaal niet klaar. Zoiets moet uitgepraat worden toch? Of ligt dat aan mij?
Naar aanleiding van een reactie leek het mij verstandig om hierna hem eens te vragen welke plek hij mij en zichzelf eigenlijk toebedeeld in onze relatie. Ik dacht: om te voorkomen dat er weer een ruzie ontstaat, mail ik het hem. Soms wil dat wel, dan reageert hij en dan is het blijkbaar ineens omgedraaid.
Dit was de mail die ik eigenlijk wilde sturen (ik heb het vooral zakelijk zonder emotie geprobeerd te forumleren):

Ik vraag me af welke positie jij jezelf en mij toebedeeld in onze relatie. Heeft dit puur alleen te maken met stress of denk je echt zo over mij, terwijl je zelf maar 1 ding belangrijk vindt de laatste tijd? Ik veroordeel je daar niet op. Jij mij des te meer. Ik vind dat je onredelijke rechten opeist t.o.v. Onze relatie, niet omdat je druk bent, maar met hoe je daarin met mij omgaat. Niet iedereen kan goed ruzie maken en excuses aanbieden, wij beiden niet, maar in dit geval moet je mij echt duidelijk maken of dit met stress te maken heeft of met jou standpunt t.o.v. mij. Hoe serieus meen je de dingen die je zegt.

Een duidelijke reactie op de inhoud zou ik dit keer wel op prijs stellen.

Omdat ik bang was dat het weer van voren af aan zou beginnen als hij dit zou lezen en hij weer zou zeggen: was het NET klaar, begint het weer, heb ik het van zijn mailbox verwijderd. Ik wil geen geruzie. Hij vindt het onbenullige zaken en zal dus NOOIT mijn bedoeling met zo'n mail begrijpen.

Ik ben het er helemaal mee eens dat een partner er ook in minder goeie tijden voor je moet zijn. Ik snap het dus ook niet waarom hij zo reageert, omdat hij zo lang goed ging en nu ineens weer hetzelfde liedje begint te worden. Hij schrijft het op mij af. Hoe kan ik het hem laten inzien?? Dit is toch belachelijk dat het zo moet?

Hoe kan je vriend dit in godsnaam onbenullig vinden? Meid serieus sla hem met de koekenpan, maak hem wakker!
Hij is echt onredelijk bezig! Pfff sorry dat ik het zeg maar ik vind het knap van je dat je nog zoveel geduld kan opbrengen.

Kunnen jullie mij misschien tips geven hoe ik dit aan moet pakken dan? Tuurlijk wil ik hem graag met de koekenpan meppen Maar goed, dat is natuurlijk geen oplossing haha. Het probleem bij mij is denk ik dit: wanneer ik iets wil vertellen waar ik mee zit, en er ontstaat een ruzie, word ik ook witheet van woede. Twee woedende mensen is natuurlijk niets. Ik wil graag kalm blijven, maar hij haalt soms echt het bloed onder mijn nagels vandaan (oh ja, en mijn vriend heeft dan nog het lef om te zeggen: jij moet eens leren tot 10 te tellen. Aaaaahhhh!!!!).

Ten tweede weet ik soms uit boosheid niet meer wat ik wil zeggen en sla ik dicht of begin ik onzin uit te kramen waarvan ik later denk: oh wat stom. Ik heb mijn zegje op zulke momenten niet klaar, terwijl ik duizend keer voor die tijd in mijn hoofd herhaal wat ik wil zeggen.

Hebben jullie tips??

Die mail iig niet versturen. Als dat de toon is waarop je tegen hem praat snap ik zijn reactie ook beter. Jullie kunnen beiden niet praten volgens mij. Hij is onredelijk en eist wel erg veel ruimte op voor zichzelf.maar jouw mail is ook niet erg best. Het is één grote beschuldiging, geen opening voor een gesprek.

Oh, om wel even duidelijk te zijn: dat is normaal gesproken dus niet de toon waarop ik tegen hem praat hoor, maar omdat ik snel emotioneel/huilerig word (waar ik zelf zo'n hekel aan heb) in een gesprek, wilde ik het juist heel zakelijk houden en hem dus alleen de dingen vragen die ik nu wel relevant vind naar aanleiding van onze gesprekken afgelopen week...

Maar goed, hoe zou ik zoiets dan wel kunnen aanpakken? Ik snap dat die mail niet tactisch is, daarom had ik hem ook weer verwijderd natuurlijk. Het zat me even heel hoog toen ik hem schreef.

"Ik merk dat ik er moeite mee heb om om te gaan met gedrag X. Het geeft me de indruk dat ik niet gelijkwaardig aan je ben in deze relatie en dat vind ik heel naar. Ik vraag me af hoe jij dit ziet en ik wil daar graag met je over praten, zodat we allebei weten wat we van elkaar verwachten'

Of iets van gelijke strekking

Ik weet niet wat er werkt bij jouw vriend en hoe hij reageert op dat soort gesprekken, maar ik vind 'm voorlopig erg onredelijk overkomen. Hopelijk lukt het je een gesprek met 'm aan te gaan, maar hij komt op mij over alsof hij erg overtuigd is van zijn eigen gelijk.