Mijn frustratie met mijn ex

Hoi meiden,

Dit is een lang verhaal, dus als je geen zin hebt moet je het maar niet lezen

Ik moet even wat van me afschrijven. Een jaar geleden ben ik uit elkaar gegaan met mij ex nadat we bijna 6 jaar samen waren en samenwoonden. Hij zat een half jaar in het buitenland en toen ik hem daar ging opzoeken kwam ik erachter dat hij vreemd ging daar. Hij had me nooit iets laten blijken dat er wat mis was met onze relatie en ik dacht oprecht dat we samen een toekomst hadden. Nadat ik erachter was gekomen heb ik het gelijk uitgemaakt, niet alleen omdat hij vreemdging maar ook omdat hij al 2 maanden tegen mij loog en op Skype deed alsof alles goed was tussen ons. Toen ik hem ermee confronteerde begon hij te huilen en had hij er natuurlijk spijt van, en zei dat ie al een paar maanden niet van me hield, maar dat ik nooit iets fout had gedaan en dat het puur aan hem lag, en ik weet dat ik altijd goed voor hem ben geweest. Ik ben van mening dat hij spijt heeft dat hij vreemd gegaan was maar niet dat we uit elkaar waren. Eenmaal terug in Nederland had ik er het ontzettend moeilijk mee, vooral in het begin maar vrij snel ging het wel goed met mij. Tuurlijk was ik vaak verdrietig en vooral zo verbaasd want ik had het ten eerste nooit zien aankomen maar ook niet van hem verwacht. Maar in mijn verdrietige fase belde zijn moeder me op, en ze smeekte me om de waarheid te vertellen waarom het uit was gegaan, dit heb ik toen verteld. Ik heb het hele jaar dat het uit is, wel contact gehad met zijn moeder, via de mail maar nooit ging het over mijn ex. (mijn ex is trouwens nu nog steeds met het meisje waarmee die vreemdging). Nu had ik vandaag een mail van zijn moeder dat ze al vanaf augustus geen contact met elkaar hebben gehad. En dat die moeder dus erg boos op hem is vanwege zijn vreemdgaan. Nu zag ik dus dat mijn ex op msn was en heb ik hem aangesproken omdat ik haar email erg vreemd vond. En blijkbaar geeft hij MIJ er de schuld van dat zijn relatie met zijn moeder zo slecht is omdat ik het haar verteld heb dat ie vreemdging! Nu voelde ik me ontzettend schuldig de hele dag, maar nu ben ik gewoon heel erg boos. Hoe durft hij mij hier de schuld van te geven? Sorry voor dit lange verhaal maar wat vinden jullie hier nu van?
X Nina

Dikke l*l drie bier
Hij is degene die vreemd gaat, en zijn moeder is daar begrijpelijk boos over!
Maar dat is zijn probleem, niet de jouwe.
Hij bepaalt niet wat jij met zijn moeder bespreekt, en jij bent gewoon eerlijk geweest.
Hij zit fout.

Heel rot dat je er de schuld van krijgt, maar je kunt hier inderdaad helemaal niets aan doen. Je hebt je heel netjes gedragen en zeker niet zitten stoken, dus dat je ex jou hiervan de schuld wil geven is toch echt wel lichtelijk vreemd te noemen.

Eens met Lejow. Hij heeft niet het recht om jou een schuldgevoel aan te praten, want het is NIET jouw schuld.

Bedankt voor je reactie. Dikke l*l 3 bier inderdaad

Ik wéét dat je gelijk hebt, en het zou me ook eigenlijk niet moeten boeien, toch zit ik ermee. En wat ik het ergste vind, is dat hij mijn herinnering aan de laatste 6 jaar compleet verpest heeft!

Twellie schreef:Heel rot dat je er de schuld van krijgt, maar je kunt hier inderdaad helemaal niets aan doen. Je hebt je heel netjes gedragen en zeker niet zitten stoken, dus dat je ex jou hiervan de schuld wil geven is toch echt wel lichtelijk vreemd te noemen.

Ja, inderdaad is het vreemd. Maar wat ik ook vreemd vind is dat zijn moeder na een jaar er nog steeds meezit wat hij heeft gedaan. Ik bedoel het is haar zoon, ongeacht wat hij mij geflikt heeft, ik ben niet haar kind. Waarom zou je 4 maanden lang niet met je zoon praten om een ex vriendinnetje. Ik weet dat zij zijn nieuwe vriendin absoluut niet mag, en ze was helemaal gek van mij, maar toch klopt zij ook niet helemaal. Ik heb haar ook nog niet terug gemaild omdat ik echt niet weet wat ik ermee moet. Ik weet wel dat haar ex man (mijn ex' z'n vader) hetzelfde bij haar heeft geflikt.

Kan me voorstellen dat je je hier niet prettig onder voelt, maar zoals hier boven al gezegd, het is niet jouw schuld. Blijkbaar houd zijn moeder gewoon niet van liegen en bedriegen en neemt zij het haar zoon zeer kwalijk wat hij jou geflikt heeft. Ik zou proberen haar gewoon terug te mailen en verder niet doorgaan op wat ze gezegd heeft, of tegen haar zeggen dat jij er moeite mee hebt dat dit de reden is waarom ze niet meer met elkaar spreken.

Succes.

Liefs Slaatje

nien schreef:

Twellie schreef:Heel rot dat je er de schuld van krijgt, maar je kunt hier inderdaad helemaal niets aan doen. Je hebt je heel netjes gedragen en zeker niet zitten stoken, dus dat je ex jou hiervan de schuld wil geven is toch echt wel lichtelijk vreemd te noemen.

Ja, inderdaad is het vreemd. Maar wat ik ook vreemd vind is dat zijn moeder na een jaar er nog steeds meezit wat hij heeft gedaan. Ik bedoel het is haar zoon, ongeacht wat hij mij geflikt heeft, ik ben niet haar kind. Waarom zou je 4 maanden lang niet met je zoon praten om een ex vriendinnetje. Ik weet dat zij zijn nieuwe vriendin absoluut niet mag, en ze was helemaal gek van mij, maar toch klopt zij ook niet helemaal. Ik heb haar ook nog niet terug gemaild omdat ik echt niet weet wat ik ermee moet. Ik weet wel dat haar ex man (mijn ex' z'n vader) hetzelfde bij haar heeft geflikt.

Ik snap die moeder ook niet zo goed om eerlijk te zijn. Het is het leven van haar zoon, het was de relatie van haar zoon, en als hij haar niet wil vertellen waarom het uit is gegaan is dat zijn keuze. Dat ze jou dan gaat smeken om de ware reden te vertellen vind ik nogal ver gaan.

Waarschijnlijk vermoedde zij al dat er iets meer was voorgevallen dan hij haar heeft verteld en in feite gaat het haar niet echt aan, maar desalniettemin is het jouw goed recht om haar vraag te beantwoorden, je hebt geen geheimhoudingsplicht naar je ex of zo.

Verder zou ik gewoon helemaal niet meer op die ex reageren als ik jou was. Hij kan wel kwaad op jou zijn, maar wat heb jij daar voor boodschap aan? Het is uit, je hebt niks meer met hem te maken en dat zijn moeder kwaad op hem is, is dikke vette pech voor hem. Niet jouw probleem.

Ik zou trouwens ook niet meer met die moeder mailen. Laat die mensen lekker in hun sop gaarkoken. Je hoeft nu echt niet als bemiddelaar op te treden of zo.

Dus hij gaat vreemd en jij mag dat niet aan zijn moeder vertellen, dan ben jij fout? Wat een onzin. Eerlijk gezegd vind ik het ook apart dat zijn moeder om die reden geen contact meer heeft met haar zoon, haar bloedeigen kind. Iedereen maakt fouten, hij ook. Is dat voor een moeder dan zo onvergeeflijk? Ik zou die hele familie een beetje meer links laten liggen als ik jou was.

Bedankt voor de reacties.

Ik heb er nog goed over nagedacht. Maar ik vind dat jullie gelijk hebben, ik ga niet meer reageren op z'n moeder en op hem ook al helemaal niet meer. Ik ben er nu wel echt klaar mee. Ik baal gewoon van mezelf dat ik hier zo mee zit. En ik vind het zo vreemd van zijn moeder, aangezien ik het haar in januari al verteld had en hun vanaf augustus niet meer met elkaar praten. Waarom zouden ze dan van januari tot augustus wel contact hebben gehad. Ik denk dat hij het lekker makkelijk vind om mij de schuld te geven zodat hij zijn schuldgevoel kan verplaatsen met kwaadheid. Maar ik ga hier inderdaad niet de dupe van worden. Gelukkig woont zijn moeder in Frankrijk en heb ik hem sinds dat het uit is niet meer gezien. Helaas ga ik hem in februari weer tegen komen omdat we in dezelfde kleine plaats wonen. Ik woon momenteel in het buitenland en zodoende heb ik hem sinds het uit is niet meer gezien. Maar ik zie er wel tegen op om hem weer te zien maar ondanks dat ik gewoon normaal tegen hem wilde doen, ga ik hem denk ik maar gewoon negeren, hoe kinderachtig dat ook is.

Als je het mij vraagt is er meer gebeurd. Zoals ik al zei; ik kan me gewoon niet voorstellen dat een moeder om deze reden de relatie met haar zoon verbreekt. Zeker gezien het feit er nog eens 7 maanden tussen zitten, wat je zelf al zegt. Mss dat het meegewogen heeft in haar beslissing en dat hij een selectief geheugen heeft. Dat zij dit heeft geroepen en nog andere dingen en hij zo boos was op dit stukje, jou daar de schuld van geeft, en vervolgens is dat dan het enige dat hij onthoudt...

Negeren is idd wel wat kinderachtig. Ik zou wellicht nog wel hoi zeggen maar ook doorlopen. Je hebt elkaar toch ook niet meer echt iets te vertellen denk ik...

Ja, ik zal inderdaad nog wel gewoon hallo zeggen maar meer zal ik niet tegen hem zeggen. Helaas krijg ik nog behoorlijk wat geld van hem en zal ik nog wel contact met hem moeten houden. Zodra ik eindelijk dat geld heb ontvangen zal ik hem nog een half jaar kunnen tegen komen en dan vertrekt hij gelukkig weer naar het buitenland. Dan kan ik het afsluiten en met een nog schonere lei opnieuw beginnen.