Heel erg onzeker worden als je even niets hoort

Ik was eigenlijk helemaal niet op zoek naar een relatie, maar heb sinds kort contact met een man die ik toch wel heel erg leuk ben gaan vinden. We hebben een paar keer afgesproken en dat was super leuk en voelt echt heel goed. Verder bellen/smsen we elke dag wel wat. Ik wil helemaal niet achter hem aan lopen eigenlijk en het laatste waar ik op zit te wachten is een claim of meteen een heel intensief contact/elkaar heel vaak zien. We hebben allebei wel naar elkaar uitgesproken dat we elkaar erg leuk vinden, maar we hebben allebei ook zoiets van we zien wel hoe het loopt en doen rustig aan.
Allemaal heel erg leuk, maar ik vind het zo stom dat ik me nu zo vreselijk onzeker voel nu ik vandaag nog niks gehoord heb op mijn sms van vandaag en gisteren pas heel laat reactie kreeg op mijn bericht. Echt heel irritant, ik wil me helemaal niet kwetsbaar opstellen en weet ook dat er geen man overboord is als het niks wordt, maar ik denk dat het gevoel voor hem mij toch een beetje overvallen heeft en ik niet zo goed weet hoe hier mee om te gaan. Herkenbaar of niet?

Ja, ik vind dat wel herkenbaar. Je wil toch ergens wel weten waar je aan toe bent, terwijl je zelf eigenlijk nog niet weet waar hij aan toe is. Hoe je er mee om moet gaan weet ik ook niet, maar laat je niet al te veel meeslepen door je gevoel. Vooral bezig blijven en niet blijven denken van 'goh ik heb nog geen antwoord, gaat hij nog iets sturen' of iets dergelijks. Doe andere dingen, kijk niet om het half uur op je mobiel. Hij heeft het misschien zelf ook druk (met oliebollen bakken?) en kan daardoor niet antwoorden.

Kortom, maak je er niet al te druk over. Zoals je zelf zegt, als het niets wordt, is er nog geen man overboord. Doe rustig aan en zoek eerst maar eens uit wat jij nu precies zelf voor hem voelt. Want het klinkt in mijn oren alsof je best snel meer voor hem voelt dan je van plan was. Dat kun je niet tegenhouden, maar als je dat besef hebt ben je toch al een stap verder.

Zeer herkenbaar!! Tips hoe hiermee om te gaan?

@ Lissa, inderdaad ik ben snel meer voor hem gaan voelen dan mijn bedoeling was en daar baal ik zelf ook wel van. In de nacht van o&n heb ik hem nog gezien. Ik heb toen ook wel aangegeven dat ik niet zo goed wist wat ik er van moest denken dat hij ineens zo goed als niks meer liet horen. Hij was flink ziek geweest, zei dat hij de hele week weinig contact heeft gehad en bijna alleen maar op bed had gelegen en dat ik me niet druk hoefde te maken, dat er niks aan de hand is. Dat hij er niet op uit is om iemand te kwetsen en dat er niks veranderd was sinds de keer dat we elkaar daarvoor hadden gezien. Ik heb ook gezegd dat dat niet erg is maar dat als ie me dat dan even weten dan is het goed toch. Hij zei dat ie dacht dat ik verliefd op hem aan het worden ben. Daarop heb ik gezegd dat ik niet wist of dat zo was (wat een leugenaar ben ik haha maar wilde dat niet aan hem toegeven). Toen zei hij weer dat het niet erg zou zijn als het wel zo is en toen heb ik gezegd dat het wel erg zou zijn als hij die intentie niet heeft. Toen begon hij weer van ja ik vind je hartstikke leuk, maar heb je ook gezegd dat een relatie op dit moment niet gaat en dat hij zichzelf op het moment niet eens gelukkig kan maken, laat staan een ander. Op zich hebben we het er best goed over gehad en het was wederom leuk om hem te zien, maar had me al voorgenomen niks meer van hem te verwachten om verdere teleurstellingen te voorkomen. En dat is maar goed ook denk ik, want nu is het weer hetzelfde liedje. Ik ga echt proberen wat afstand te nemen, er minder mee bezig te zijn en met andere dingen bezig te blijven om niet steeds weer aan hem te denken.
Echt, soms heb ik een hekel aan gevoelens, als ik die niet zou hebben zou het zo veel makkelijker voor mezelf zijn, maar helaas heb je het niet in de hand pfff.

M1918 schreef:Zeer herkenbaar!! Tips hoe hiermee om te gaan?

Helaas heb ik die dus ook niet echt, behalve dan afleiding zoeken...

Positief denken en niet alles direct naar jezelf relateren helpt...
Al maak ik me er ook vaak aan schuldig. Afleiding zoeken helpt inderdaad.

Ik snap dat het je onzeker maakt, maar volgens mij maakt de hele situatie je onzeker.
Als je eerst schrijft dat jullie wel zien waar het schip strandt en in je tweede post heb je het erover dat hij op dit moment geen relatie kan/ wil hebben komt dat niet heel positief op mij over.

Ik heb zelf in zo'n situatie gezeten, eerst was het allemaal leuk enzo, we hadden gezegd dat we wel zouden zien hoe het zou lopen, en na een poosje zat meneer met zichzelf in de knoop, wist het allemaal niet goed. Want hij vond me heel leuk maar had teveel om over na te denken waardoor hij geen relatie wilde op dat moment.
Ik was hartstikke verliefd en werd ontzettend aan het lijntje gehouden.
Uiteindelijk wilde ik duidelijkheid, dat kon hij mij niet geven dus heb ik het afgekapt.
Ik ben er ontzettend beroerd van geweest maar als ik er nu op terugkijk zie ik dat het beter is dat ik het heb afgekapt en dat ik het te lang heb laten duren.

Mijn verhaal klinkt heel negatief en ik wil echt niet al je hoop de grond in boren, maar pas op dat je niet gekwetst wordt..

Het is een hele rare situatie inderdaad, als ik het zo hoor.
Eigenlijk willen jullie allebei geen relatie, maar toch vallen jullie voor elkaar. Jullie willen jezelf niet mee laten slepen door gevoelens (beide ooit gekwetst geweest misschien?), en daardoor duwen jullie elkaar eigenlijk weg. Zodat de ander maar niet denkt dat je echt gek op hem/haar bent.

@ Princess, wat vervelend zeg, goed dat je het op een gegeven moment afgekapt hebt. Ik denk dat mijn situatie op hetzelfde uitloopt, dus heb nu ook niks meer gestuurd en blijf er ook niet meer in geloven, krijg nu na deze 2 dagen wel erg sterk het gevoel dat ie mij aan het lijntje probeert te houden, dus nu de hoogste tijd om het af te kappen.

@ Lissa, zo zag ik het inderdaad ook, allebei de boot afhouden terwijl je wel gevoel voor elkaar hebt, maar nu denk ik dat ik de enige sukkel ben met het gevoel. Ik heb wederom geen reactie op gemiste oproep en sms, terwijl hij wel online is geweest dus best via een andere weg had kunnen reageren als er weet ik wat met zijn telefoon was geweest. Nou hem hopelijk z.s.m. maar weer vergeten.

Dan moet je het maar op tijd afkappen. Zou er toch nog wel echt even iets over gaan zeggen tegen hem - maar zo ben ik dan weer...

Ja ALS ik nog wat van hem hoor, dan doe ik dat ook wel maar dat ga ik zelf niet meer opzoeken. Mocht hij onverwacht toch nog contact zoeken dan ga ik er wel even langs om het e.e.a. te zeggen, dat ik de vorige keer ook al heb gezegd dat hij niet met blabla hoeft aan te komen maar ook gewoon had kunnen zeggen dat er niks in zat en dat door dat negeren een vriendschap ook uitgesloten is als er niet eens respect is.

Lastig hoor. Als ik je verhaal zo lees lijkt het me wel dat hij duidelijk is geweest. Hij geeft aan op dit moment geen relatie te willen, dus ik denk dat je dat dan ook niet van hem kunt verwachten. Wel vervelend dat het gevoel dat van hem uitkomt tegenstrijdig leek.
Knap van je dat je geen contact meer met hem op neemt, dat blijft lastig!

Esperanza, bedankt voor je reactie.

Hij was degene die aan het eind van onze eerste afspraak vroeg, en nu? wat wil jij? ik vind je eigenlijk leuker dan ik verwacht had, maar aan de andere kant ben ook ik niet toe aan een relatie en als jij gewoon maatjes wil zijn dan kan ik dat gevoel nu nog wel blocken.. Toen dacht ik nog, maatjes geen relatie, en dat heb ik ook gezegd.

daarna hebben we opnieuw afgesproken. Daarvoor heeft hij nog een paar keer voorgesteld of ik al eerder langs wilde komen, maar dat heb ik toen afgehouden. Toen hij even iets minder smste/belde kreeg ik wat ruimte om het te laten bezinken en realiseerde ik me dat ik hem toch leuker vond dan mijn bedoeling was. Bij onze tweede afspraak heb ik ook gezegd dat ik toch niet zo zeker van mijn zaak was, toen zei hij dat we daar vanzelf wel achter zouden komen, niks overhaasten en we zien wel hoe het loopt. De dag daarna heeft hij nog een paar keer gebeld/gesmst en de dag daarna ook. Maar daarna kwam er ineens bijna niks meer van zijn kant uit.

Toen bijna een week zo goed als niks meer gehoord en dat hij dus ziek geweest is. Toen met o&n elkaar gezien, was het ook leuk en hadden we ook afgesproken voor nieuwjaarsavond. Hij zou mij op tijd bellen (heb nogal problemen met wakker worden en het was bedoeld om te voorkomen dat ik te laat wakker zou worden, het gefeest met o&n hakte er nogal in), hij zei nog ja ik bel je, wel wakker worden dan hè tot straks. Ik zou 's avonds naar hem toe gaan. Toen ik wakker werd (door wekker heen geslapen, het was toen net na de afgesproken tijd) keek ik op mijn telefoon, geen gemiste oproep. Ik heb hem toen een paar keer gebeld, werd niet opgenomen. Ik dacht nog, hij is vast zelf ook in slaap gevallen. Toen heb ik een bericht gestuurd waarin ik had gezet dat ik dus net wakker was en of hij nog op was of ook in slaap gevallen was. Die avond heb ik niks meer gehoord. De volgende dag nog niks, ik nog een sms gestuurd met de vraag hoe ist nou? en of hij die avond ervoor lag te slapen of wat? En ik heb nog steeds niks gehoord... Daarna heb ik verder ook niet meer gebeld of gesmst.

Ongeacht of we nou maatjes of meer zouden zijn, afspraak is afspraak toch. Als hij ook lag te slapen, kan gebeuren had ik ook niet erg gevonden, maar laat dat dan even weten. Achteraf was er toch meer dan genoeg mogelijkheid om even te bellen, maar dat hij gewoon helemaal niks meer laat weten vind ik echt asociaal/egoïstisch/respectloos. Daaruit maar mijn conclusies getrokken dat op welke manier dan ook met hem omgaan geen optie voor mij is. Het enige wat ik nog wel heel moeilijk vind is dat ik het tegenstrijdige gedrag van in het begin en van toen we bij elkaar waren met o&n totaal niet kan rijmen met dat hij weer ineens helemaal niks meer laat weten, terwijl hij nota bene had gevraagd om 's avonds nog af te spreken. Normaal klopt mijn intuitie en gevoel vrijwel altijd wel, maar deze keer zat ik dus echt gigantisch mis .
Gek hoe je zo iemand dan leuk kan vinden, en nu zo boos op kan zijn. En boos op mezelf dat ook, omdat ik er toch nog mee bezig ben en het nog niet helemaal los kan laten, maar in elk geval neem ik geen contact meer op en hoop ik dat ik hem snel weer vergeten ben.

Hij geeft, als ik het goed begrijp, dus nogal gemixte signalen af?
Ik zou wel even met hem gaan praten, dat jij hem wel leuker vindt dan normaal, en als het aan jou ligt wel een relatie wordt (?).
Geef hem ook de kans om daarop te reageren, wil hij niets dan kun je altijd nog zeggen dat je geen contact meer wilt.
Dan kun je het zelf een soort van afsluiten en het is wel zo eerlijk ook voor hem.

Princess schreef:Hij geeft, als ik het goed begrijp, dus nogal gemixte signalen af?
Ik zou wel even met hem gaan praten, dat jij hem wel leuker vindt dan normaal, en als het aan jou ligt wel een relatie wordt (?).
Geef hem ook de kans om daarop te reageren, wil hij niets dan kun je altijd nog zeggen dat je geen contact meer wilt.
Dan kun je het zelf een soort van afsluiten en het is wel zo eerlijk ook voor hem.

Inderdaad, heel gemixte signalen. Nu wil ik eigenlijk geen contact meer met hem opnemen, omdat hij op mijn laatste belletjes/smsjes helemaal niet meer gereageerd heeft en de afspraak met nieuwjaarsdag ook niet is nagekomen. Als ik nu weer ga bellen of smsen om met hem te praten, ben ik bang dat ik als een hondje achter hem aan loop en dit gedrag van hem zo maar pik. Dat wil ik nu net helemaal niet uitstralen, omdat hij nu geen enkele moeite toont. Voor mezelf zou het misschien wel beter zijn om het af te sluiten met een gesprek, maar als hij geen enkele moeite doet om even te reageren dan gun ik hem dat echt niet, dat gevoel van macht dat ik als een hondje er achter aan ren.

Nu ik dit zo lees is mijn indruk toch anders dan eerst. Dat zijn wel heel gemixte signalen!
En dat hij nu niets meer laat horen is niet netjes, misschien zegt dat ook wel genoeg. Ik kan me voorstellen dat je het nog graag goed wil afronden, maar als iemand ineens niets meer van zich laat horen, dan wordt dat wel moeilijk natuurlijk. Daarnaast snap ik dat je niet achter hem aan wilt blijven lopen, dat zou ik ook niet wilen!

Esperanza schreef:Nu ik dit zo lees is mijn indruk toch anders dan eerst. Dat zijn wel heel gemixte signalen!
En dat hij nu niets meer laat horen is niet netjes, misschien zegt dat ook wel genoeg. Ik kan me voorstellen dat je het nog graag goed wil afronden, maar als iemand ineens niets meer van zich laat horen, dan wordt dat wel moeilijk natuurlijk. Daarnaast snap ik dat je niet achter hem aan wilt blijven lopen, dat zou ik ook niet wilen!

Inderdaad... Ik heb zelf niets meer laten weten en heb nog steeds niks van hem meer gehoord. Daar snap ik nog steeds helemaal niets van, maar helaas kan ik er ook helemaal niets mee zo. Het zegt genoeg, alleen zou ik nog steeds willen weten waarom, maar ik probeer het maar los te laten want ik vertik het om nu weer zelf contact te zoeken.