Even van me af schrijven

Het kan een lang verhaal worden maar ik wil het echt even van me af schrijven.

In aug dit jaar ben ik een jongen tegen het lijf aan gelopen en vanaf dat moment wist ik dat wij een nogal bijzondere band gingen krijgen. Ik herkende hem en het was alsof ik al jaren contact met hem had. Heel apart en hij had dat ook zo.
We kregen die week vrij veel contact als op whatsapp en op facebook chat en ik was die week al vrij snel verkocht.
Ik vond hem zo enorm leuk dat mijn gedachten alleen nog bij hem waren.
Die week gaf hij ook aan dat hij mij ook heel leuk vond maar niet op die manier zoals ik dat ervaarde.
Ik accepteerde zijn eerlijkheid en ik liet hem los.

Na een korte tijd kwam er toch weer wat meer contact en spraken we ook een avond af om gewoon te kletsen over van alles en nog wat. Dit was zo leuk en gezellig.
Vanaf dat moment is er ook echt elke dag wel contact geweest. Onze gesprekken gingen alleen maar dieper en dieper en we kwamen steeds meer erachter dat onze rode draad in het leven erg veel op elkaar leek. Ik begreep hem als geen ander en andersom was dat net zo.
Dat schiep zo'n bijzondere band wat ik nog nooit eerder had mogen mee maken.
Hij kwam steeds vaker langs en na de 3e keer gingen we ook intimiteit delen. Het voelde zo goed en zo vertrouwd.
Ik hield heel goed in mijn achterhoofd dat er geen kans op relatie was en dat gaf ook rust. Het samen zijn voelde goed.
Binnen een hele korte tijd is dat heel erg gegroeid en ik heb door mijn karakter, mijn eigenschappen, mijn gesprekken met hem, hem enorm laten groeien en een ommekeer in zijn leven gegeven (zijn woorden)

Na een tijd kon ik er ook niet meer om heen dat ik toch gevoelens voor hem had gekregen. Ik heb dit meteen uitgesproken naar hem en hij waardeerde ook mijn eerlijkheid. Naar een paar dagen hadden we besloten om even wat afstand te nemen van elkaar. Hier ging zowel hij als ik aan onderdoor. Ik miste hem ontzettend en andersom ook. 1,5 week heeft het geduurd en toen stond hij 's avonds laat weer hier op de stoep.
En zonder dat we het in de gaten hadden gingen we eigenlijk weer op oude voet verder.
Maar ik begon te merken dat hij na een tijdje verward raakte. Hij voelde diepe liefde voor mij en dat voelde ik ook.
Maar toch klopte het niet helemaal.
En afgelopen zaterdag kregen we even een hele korte woordenwisseling waardoor ik nogal fel heb gereageerd tegen hem. Maar achteraf was dat wel nodig en ook goed geweest.

Het hele weekend ben ik gebroken geweest en ik wilde hem bij me hebben en met hem praten want ik snapte het gewoon niet meer.
En gisteren is hij gekomen en hebben we een goed gesprek gehad.
Onze vriendschap onze band is zo sterk is zo bijzonder en zo speciaal. Hij zegt dat ik op deze korte tijd zo veel meer heb gedaan dan wat ooit een ander voor hem heeft gedaan of betekent. Maar voor mij geld dat ook. Hij heeft me laten groeien nadat ik uit een rot periode kwam. Hij heeft me laten inzien dat ik ook belangrijk ben en er mag zijn.
Hij heeft me gisteren kunnen uitleggen hoe hij erin staat en ik snap hem. Dit heeft ook te maken met een heel stuk voorgeschiedenis natuurlijk wat ik hier niet kan neerzetten. Want dan ben ik 3 pagina's verder nog niet klaar.
Maar hij heeft gevoelens en ik sta heel dicht bij zijn hart. Hij voelt liefde maar het plaatje is niet compleet. Hij mist iets wat essentieel is voor een slagende relatie.
En ik snap hem.
Ik moet mijn gevoel nu los gaan laten maar hem als persoon niet. Hij is mijn beste vriend en dat willen we beide echt niet kwijt. Daar was hij wel ontzettend bang voor. Ik laat hem niet vallen. Wel word onze omgang nu anders uiteraard. Want het stuk intiem valt sowieso weg. En ik ga dat zo ontzettend missen. We deelden zoveel.

Ik kan blijven zeggen hoe bijzonder onze band is en hoe blij ik ben dat ik hem ben tegen gekomen.
Maar ik ben ook gebroken van verdriet dat er nooit een relatie zal komen tussen ons terwijl we echt een connectie hebben.
Het idee dat ik wellicht iemand anders ga tegen komen in de toekomst benauwd me nu even. Hij was voor mij wel compleet en ik hoop dat ik ooit iemand tegen kom die dat nog eens gaat overtreffen.

Het is misschien een wat onsamenhangend verhaal maar ik kan het niet duidelijker omschrijven hoe ik het nu heb gedaan.

Ik mis hem nu al enorm. En het doet me echt heel veel pijn.

Sterkte Stella!

Misschien een beetje een rare vraag en als je niet wilt reageren snap ik dat ook, maar wat ontbreekt er bij hem voor een slagende liefde/relatie?

Rush schreef:Sterkte Stella!

Misschien een beetje een rare vraag en als je niet wilt reageren snap ik dat ook, maar wat ontbreekt er bij hem voor een slagende liefde/relatie?

sterkte idd

en ik vraag me deze vraag ook heel erg sterk af! Want het klinkt alsof jullie echt een geweldige band met elkaar hebben en al echt een soort relatie hadden.

Tuurlijk wil ik antwoorden anders had ik het verhaal hier niet geplaatst,

Wat het precies is weet ik niet 100%. Hij omschrijft het als de "wauw factor"
Ik begrijp wel wat hij bedoelt.
Helaas kan ik niet vergelijken omdat ik geen ervaring erin heb. Gezien mijn enige relatie wat ik pas gehad heb hiervoor.

Hiervoor had hij ook een relatie dat een jaar duurde. En daar was het dus ook. Het plaatje klopte niet volledig maar toch ging hij die relatie aan waardoor het een geforceerde boel werd.
Dat wilde hij nu niet meer en logisch ook want hij doet zichzelf dan niet alleen pijn maar mij in dat geval ook.
Het feit dat hij dat voelt en inziet vind ik echt knap want dat is het stuk groeien wat hij "door mij" heeft geleerd.

Ik heb echt respect voor die jongen ! Pfff

Ik vind het wel heel eerlijk van hem, dat sowieso, maar is z`n beeld van de 'wauw factor' niet een beetje te perfect dan? Ik vind het nogal vaag, maar als jij hem begrijpt dan is het goed natuurlijk

Dat kan ja en daar zal hij dan ook zelf achter moeten komen. Ik weet dat hij idd wil dat alles perfect is. En of hem dat gaat lukken bij een ander geen idee. Dat is zijn les en dat kan ik hem niet opleggen uiteraard.

Het enige wat ik nu in mijn hoofd heb is "if it's meant to be, it will be"

Ja dat is waar, wellicht loopt hij vanzelf tegen de lamp en dan is je laatste zin wel van toepassing. :-)

Wat balen zeg! Verwacht ie misschien niet teveel?

Dat kan. Ik kan zijn gedachten natuurlijk niet lezen maar ik weet wel waar ik nu sta en dat is voor mij even heel belangrijk.
Ik ga los laten en zie wel wat de toekomst brengt.

Het kan alle kanten op gaan.
Er kan een hele sterke vriendschap uit komen
het kan ook zijn dat onze wegen scheiden
maar het kan ook alsnog een relatie worden.

Ik weet het niet en zie het wel maar vertrouw nu even nergens meer op !

Als ik het zo lees hebben jullie wel degelijk gevoelens voor elkaar die verder gaan dan vriendschap, maar wil hij per se liefde op het eerste gezicht, knallend vuurwerk en vioolmuziek. Jammer dat hij dat zo per se wil. Ik denk namelijk dat je ook zonder dat een heel goede relatie kan hebben. Een vriendschap lijkt me juist veel moeilijker, ik denk dat jullie al veel te intiem met elkaar zijn geworden en veel teveel gevoelens voor elkaar hebben ontwikkeld om nog zo'n vrijblijvende band te kunnen krijgen. Volgens mij wil jij in je hart ook niks liever dan een relatie met alles erop en eraan en zal een vriendschap voor jou sowieso altijd een compromis zijn om hem maar niet kwijt te raken.

Ik hoop voor hem dat hij zijn ideaalbeeld van een relatie wat kan bijstellen en het idee van die wauw-factor los kan laten. Als dat niet zo is dan denk ik dat je toch, hoe moeilijk dat ook is, jezelf even op de eerste plaats moet zetten. Als jij denkt dat je onder deze omstandigheden kunt verder gaan in de wetenschap dat het, ondanks de heftigheid en ondanks jouw gevoelens, nooit een echte relatie zal worden, dan moet je dat doen. Als het je teveel pijn doet dan zou ik het afkappen, hoe zonde dat ook is. Als je dat doet vind ik overigens niet dat je hem laat vallen. Als je het zo omschrijft dan redeneer je alleen vanuit hem. Je moet jezelf ook in bescherming nemen als dat nodig is. Een vriendschap is mooi, maar niet ten koste van alles.

Sterkte hiermee.

Susan ik kan je niet meer dan gelijk geven. Ik weet gewoon nu even niet wat ik het beste kan doen.
Ik heb sowieso al wat meer afstand genomen maar als ik merk dat dat beetje afstand niet voldoende is zal ik idd zeker moeten afkappen en aan mezelf moeten denken.

Het is echt moeilijk en idd ik heb diepe gevoelens en wil ook niks liever dan een relatie met hem want voor mij klopte het gewoon volledig. En ik voel en weet ook dat hij net zo die gevoelens heeft. Maar als hij zich zo vast houd aan dat ideaal plaatje kan ik er niks aan veranderen.
Ik kan hem niet opleggen dat hij het hier maar mee moet doen en voor mij moet gaan want dat krijg je weer dat geforceerde en zit ik in onzekerheid of het nu wel voor 100% is of niet.

Ik wil dat iemand dan ook echt volledig voor me gaat en niet half dus ik ben blij dat hij wel zo eerlijk naar zichzelf en mij nu is.
Ik weet mijn plekje nu en kan vanuit daar verder gaan.
Hoe ik dat ga doen weet ik nog niet want dit is me nu te vers en idd ik ben zo bang hem kwijt te raken. Hij is me te speciaal !
Maar miss is het dadelijk wel zelfs beter om het echt helemaal los te gaan laten !

En als ik daar aan denk schiet ik al helemaal vol.

Hij zit nu natuurlijk ook wel in een érg luxe positie. Hij kan jou precies krijgen zoals hij je hebben wil. Als hij een relatie met je wil dan kan dat, wil hij dat niet, dan vind jij dat ook oké, alle voordelen van een relatie, maar niet het stempeltje 'relatie' erop, dat kan ook nog. Als je toch al best kritisch of besluiteloos bent, denk ik dat dat alleen maar wordt versterkt door deze situatie. Ten eerste is er voor hem geen reden om iets te veranderen aan de huidige situatie en ten tweede denk ik dat als de gevoelens die hij voor je heeft niet helemaal helder voor hem zijn, hij ze op deze manier ook niet helderder krijgt. Er is op deze manier ook geen houvast, omdat jij je grenzen niet echt aangeeft en niet goed laat zien wat jij wil. Je vertelt het hem wel, maar als hij het anders wil is het óók goed. De bal ligt eigenlijk steeds bij hem en niet iedereen kan daarmee omgaan.

Je zet hem in mijn ogen een beetje neer als iemand die perfect is, een soort heilige, maar ik denk dat het voor jezelf en de manier waarop je je in deze situatie opstelt goed is om je te realiseren dat hij dat niet is. Ook hij handelt voor een deel uit eigenbelang en dat moet je zelf ook doen, in de vorm van grenzen die je echt moet stellen en bewaken. Het zal niet zijn bewuste intentie zijn om je te gebruiken, maar dat is wel het gevoel dat hij zal achterlaten als hij te dichtbij blijft komen zonder dat hij een relatie wil.

Pff, wat lijkt me dit moeilijk voor je, Stella.
Zo goed als Susan kan ik het niet verwoorden, maar ik ben het wel heel erg met haar eens.

Ik snap je gevoel heel goed! Ik zit in hetzelfde schuitje..

Sterkte meissie! Ik denk aan je!

Ontzettend herkenbaar je verhaal. Heb ongeveer hetzelfde meegemaakt.
Neem even afstand door geen contact te hebben. Dat is mijn advies. Dan kan je dingen hoop ik helderder zien en misschien een vriendschap opbouwen.

Sterkte

Mijn vriend heeft dit ook gehad dat hij twijfelde of hij iets miste. Maar later heeft hij ook gezegd dat hij gewoon te veel verwachte. En nu gaat het super tussen ons. Dus dit kan het ook zijn. Alleen dan zou hij dat wel zelf moeten inzien natuurlijk.

Ook denk ik dat het klopt wat Susan zegt. Hij zit echt in een luxepositie. Hij kan kiezen hoe hij het wil hebben. Voelt dat voor jezelf nog wel goed?

Susan ik denk echt wel dat je gelijk hebt.
Hij zit ook in een luxe positie. Ik heb hem zaterdag gezegd het is alles of niets.
En eigenlijk stond ik daar qua gevoel volledig achter.
Dat heeft hem helemaal van stuk gebracht en daar kon hij niet mee om gaan.
Ik denk dat het idd beter is om nu echt even een flinke stap terug te zetten en kijken wat er gebeurd.
Ook voor mezelf anders kwets ik mezelf alleen maar en dat wil ik ook niet.

Maar lastig is het wel en niet zo'n klein beetje pffff.

Klinkt best heftig.. En ik moet zeggen dat je in je reactie toch wel laat blijken dat je er vrede mee hebt. Dat vind ik heel knap. Wil je veel sterkte wensen! En ben best benieuwd hoe dit nu afloopt.

Ik kan me idd ook in jou verhaal vinden Lady4. Jeetje wat moeilijk he. Ook voor jou nu, nu je weer afstand heb moeten nemen.
Het doet elke keer opnieuw zoveel pijn.
Ik heb er wel vrede mee zoals iemand hierboven schreef maar mis hem vreselijk. Ik voelde gewoon zijn gevoel voor mij en had ook het idee dat hij niet helemaal oprecht erin was. Meer ontkende dan toegeven aan.
Maar goed hij ziet het zo en voelt het zo dus ik kan er niet meer van maken.

Ik zie wel hoe het loopt ik ben hard mijn best aan het doen om het los te laten en afstand te nemen nu.
Hij heeft voor mij echt een speciaal plekje in genomen en kan me dus ook maar moeilijk open stellen naar anderen.

Alhoewel ik nu iets meer rust erin heb ben ik nog steeds heel verdrietig !
Jij ook sterkte meid !

Wat jammer!

Ik ken het verhaal ook, maar dan van de andere kant. Ik was eerst ook gewoon bevriend met hem en vond hem wel leuk. Toen hij liet weten dat hij verliefd op me was kon ik dat van mezelf ook wel zeggen, maar toch twijfelde ik heel erg. Ik had niet die 'vonk' of 'passie' of hoe je het ook wilt noemen. Terwijl het ook bij ons wel meteen heel vertrouwd voelde. Ik heb dit min of meer aan hem uitgelegd en uiteindelijk hebben we toch een relatie gekregen, waarbij hij wist dat ik er niet helemaal zeker van was of dat wel blijvend zou zijn. Maar hij heeft me die twijfel, tijd e.d. gegund (wat heel knap is natuurlijk, als je weet dat je zelf 'dieper' in de relatie staat dan de ander) en nu zijn we al ruim 6 jaar bij elkaar en getrouwd. Het was mijn beste beslissing ooit om het toch te proberen met het idee 'we zien wel waar het schip strand'. Het eerste anderhalf jaar was soms best lastig, maar ondertussen ben ik nergens zo zeker van als van onze relatie! En heb ik geleerd dat liefde niet altijd hoeft te ontstaan uit vuurwerk, maar juist heel goed kan groeien uit een innige, vriendschappelijke en intieme band.

Ik hoop dat je vriend dat ook gaat inzien. Het vervelende is inderdaad dat je dat natuurlijk niet af kunt dwingen. Maar ik heb erg veel respect voor je en wens je veel sterkte!

Een update.

Het is sowieso echt voorgoed over. Er zal niks tussen ons meer opbloeien aangezien hij een vriendin heeft. Die meid wat hem wel een wauw gevoel gaf 3 maanden geleden. Dat is nu zijn vriendin. (dat is ook de reden geweest waardoor hij zich besefte bij mij wat te missen)

Er is gewoon vriendschappelijk contact en ik heb hard mijn best gedaan om het los te laten. Wat niet altijd mee valt maar wel lukt nu. Heel soms steekt het me toch wel maar het is niet anders. Ik gun hem het geluk. Inmiddels had ik hem een maand niet gezien en afgelopen zondag hebben we even een wandeling gemaakt samen. En bij geklets en dat voelde wel goed maar ook als een definitieve afscheid van mijn gevoelens voor hem. Ik merkte dat het bijna weg was en hem zag als een gewone vriend wat speciaal voor me is.

Life goes on ! Jammer dat het niks geworden is maar het is niet anders.

Meissie toch!


Dikke knuffel voor jou

Wat klote voor je! Wel goed dat je het een plekje heb kunnen geven. En nu? Gewoon een goede vriendschap eraan overgehouden?