"Anders" zijn / "jezelf" zijn

Dit is niet echt een groot probleem, maar vraag me af of er meerderen zijn die dit soort dingen (vaak) over hunzelf horen of over anderen denken. Ben erg benieuwd naar jullie bevindingen in het algemeen dus.

Volgens mijn omgeving ben ikzelf "anders dan anderen" (maar niet op een spottende manier dan).
En dan vraag ik me wel eens af, wat is er dan zo anders aan mij? Het is niet zo dat ik in een paarse dinosaurus pak rond huppel,
ik heb geen opvallende kleding, ik ben ook niet een "op de voorgrond type" en ook niet "laten we lekker gek gaan doen".
Ik ben (vooral tegenwoordig) gewoon.. mezelf. Misschien best wel saai dus haha.

Vandaag kwam ik op facebook een klasgenoot van mijn vorige opleiding tegen van een aantal jaar geleden, zij was echt de populairste en het mooiste meisje van de klas en deed eigenlijk altijd juist heel raar tegen mij, werd door haar "groepje" vaak belachelijk gemaakt. Toen we aan het chatten waren maakte ze een opmerking: "Ondanks wat andere over je zeiden, je keek een keer onverschillig of met minachting, haalde je schouders op en leek het alsof je alles van je af liet glijden. Ik keek echt tegen je op en vind het jammer dat ik je toen nooit echt heb willen leren kennen."

Ik heb gewoon nooit de behoefte gehad om ergens bij te horen. Misschien omdat ik voor mezelf het gevoel had dat als ik een poging deed om ergens bij te horen me erg buitengesloten voelde, maar irriteer me ook aan schaapjes-gedrag. Dus met andere woorden: ik kies gewoon voor mezelf.

Ik heb het dusdanig zo vaak dat ik zo'n opmerking hoor, en al zo lang, dat ik er bijna onzeker van zou kunnen worden. Ik merk het gewoon vaak aan andere mensen dat ze zich geen houding bij mij kunnen geven terwijl dat echt niet mijn intentie is. Maar schijnbaar draag ik uit iets uit waar mensen buiten mijn "muurtje" moeite mee hebben ofzo.


Wie herkent zich hierin? Wat vind je er zelf van? En ook: wanneer vind jij iemand "anders"?

Vanilla Queen schreef:Het is niet zo dat ik in een paarse dinosaurus pak rond huppel

Ohhh die zou ik zo graag hebben he! Ik heb al eens in een ananaspak rond gelopen en het smaakt naar meer.


(uitspraken als deze maakt mij waarschijnlijk anders dan andere)

Ik ben gewoon een beetje quirky.

Ik herken mezelf erin en heb ook regelmatig deze opmerkingen gekregen en krijg deze nog steeds regelmatig. Ik ben mezelf, ongeacht de situatie. Dat zorgt er vaak voor dat ik niet echt aansluiting vind bij anderen. Ikzelf weet niet echt waar dit vandaan komt of hoe ik dan 'anders' ben dan anderen.

Ik herken het wel een beetje.
Ik ben als kind/tiener gepest en ontdekte dat hoe ik ook deed, ik er toch niet bij hoorde. Dus ik deed geen moeite meer om 'er' bij te horen en ging me juist wat alternatiever kleden/gedragen.
Ik ben vrij nuchter, niet erg trendgevoelig, waai niet met alle winden mee en ik denk dat ik vrij dicht bij mezelf sta. Nu waardeer ik dat erg aan mezelf, maar ik heb dat ook wel eens lastig gevonden.

Ik vind iemand 'anders' als diegene opvalt, afwijkt van de meute (niet in negatieve zin hoor!). Dat kan zijn in kleding, andere uiterlijkheden, muziekvoorkeur, hobby's, karaktertrekken, persoonlijke ontwikkeling etc etc

Edit: dat bewust alternatieve is er nu wel een beetje af trouwens, maar ik merk in verschillende opzichten dat ik wel wat anders ben dan mijn vriendinnen

Misschien is het juist wel iets waar je niet onzeker van moet worden, omdat het juist positief is. Dat jij minder last hebt van groepsdruk, minder dan de rest. En dat je daarom als 'anders' wordt gezien? Ik zou het wel als compliment zien eigenlijk.

Zero schreef:

Vanilla Queen schreef:Het is niet zo dat ik in een paarse dinosaurus pak rond huppel

Ohhh die zou ik zo graag hebben he! Ik heb al eens in een ananaspak rond gelopen en het smaakt naar meer.


(uitspraken als deze maakt mij waarschijnlijk anders dan andere)

Ik ben gewoon een beetje quirky.

Ik heb wel een aardbeienpak uiteraard ;-)

Voor mezelf zie ik het tegenwoordig niet meer als een zware belediging , vroeger als kind/ bijna puber zijnde wel, toen wilde ik zoals "de rest". Naarmate ik ouder wordt kan ik het beter relativeren, maar soms op onzekere momenten denk ik nog van: "wat is jouw behoefte om dat zo nodig uit te willen spreken, en wat wil je hiermee bereiken?"

Maar ja, liever dat dan dat iemand zich omdraait en voor me weg rent

Ik zou het juist andersom zien . Hoe kan het dat al die anderen in de meute mee willen lopen? Waar komt die behoefte vandaan? Want heel veel mensen willen dat eigenlijk niet, maar doen het toch.

Ik ben niet gevoelig voor groepsdruk, ik trek mijn eigen plan en het interesseert me niet echt wat anderen daarvan denken. Maar ik ben wel erg sociaal waardoor ik nooit echt buiten de groep ben gevallen, ik voel me juist gewaardeerd om hoe ik ben - omdat ik me niet anders voordoe. Ik leer makkelijk mensen kennen en heb nooit gebrek gehad aan vriendschappen. Ik voel me best vaak 'anders' maar de negatieve lading daarbij blijft meestal maar heel kort hangen, over het algemeen ben ik juist blij met hoe ik ben en de keuzes die ik maak.

Ik vind het wel een beetje raar dat iemand je aanspreekt op zo'n manier, alsof je destijds 'te min' was om te leren kennen. Ze zal het vast goed bedoelen, maar ja, moet je nu een gat in de lucht springen omdat je uiteindelijk toch nog in de gratie bent gevallen bij het populaire meisje? Nou ja, ze zal wel in een aardige bui zijn geweest, of zo.

Ik denk dat niemand zichzelf als 'gewoon' ziet. Wanneer ben je immers gewoon of anders? Iedereen verschilt immers van elkaar (gelukkig maar).

Polly schreef:

Ik vind het wel een beetje raar dat iemand je aanspreekt op zo'n manier, alsof je destijds 'te min' was om te leren kennen. Ze zal het vast goed bedoelen, maar ja, moet je nu een gat in de lucht springen omdat je uiteindelijk toch nog in de gratie bent gevallen bij het populaire meisje? Nou ja, ze zal wel in een aardige bui zijn geweest, of zo.

Nee, hoor. Ik heb gezegd dat dat haar tekortkoming was dat ze niet verder keek dan een verpakking.

Jolicious schreef:Misschien is het juist wel iets waar je niet onzeker van moet worden, omdat het juist positief is. Dat jij minder last hebt van groepsdruk, minder dan de rest. En dat je daarom als 'anders' wordt gezien? Ik zou het wel als compliment zien eigenlijk.

+1

Vanilla Queen schreef:
Nee, hoor. Ik heb gezegd dat dat haar tekortkoming was dat ze niet verder keek dan een verpakking.

Ja, dat bedoel ik dus. Wat zei ze toen dan?