DagCafé

Maura schreef:Niet echt een vergelijkbaar verhaal, maar wel op de gevoelens van wanhoop e.d. gebaseerd....

Negen jaar geleden stond niet alleen het huwelijk van mijn ouders op springen, maar ook mijn eigen relatie. We hadden het bord 'te koop' er al voorgezet en leefden als broer en zus in één huis. Soms was er niet eens iets te merken van een breuk, omdat we nog samen boodschappen deden en andere kleine dingen. Ondanks dat ik het moeilijk had, waren mijn ouders degenen die het nog moeilijker hadden en leunden extreem op mij. Ik heb dan ook de hele scheiding meegekregen. Het voelde toen alsof ik in een achterbaan zat. Voelen, wegdrukken, lachen als een boer met kiespijn, wegdrukken.

Wat ik ermee wil zeggen is dat ik op dat moment bezig ben geweest met mezelf sterker voordoen dan ik werkelijk was en daar heb ik nog lang last van gehad. Want zelfs nu kan ik niet onder woorden brengen wat ik toen voelde. En aangezien er niemand voor mij was, wist ik later niet met wie ik erover kon praten. En nu kan ik heel slecht praten.

Dus schreeuw het vooral uit als je wilt schreeuwen, lach als je moet lachen, huil wanneer je het gevoel hebt dat je moet huilen etc. Want het gaat niet goed als je jezelf sterker voordoet dan je bent. (word je straks nog een beetje als mij. Daar moet je toch neit aan denken. )

Maple schreef:
En nu maak je me aan het huilen... Kreng
Edit: Maar je hebt gelijk.

Maple schreef:Woe...wat?

Maple schreef:Ik ben geen mietje